What are we gonna do?

Lucidpaw keek nog een keer over haar schouder toen ze samen met Bearpaw het kamp verliet. Ergens vond ze het wel spannend om met een andere apprentice er op uit te gaan. Meestal was ze met Severpaw en dan wat vrienden van haar. Oudere apprentices. Nu was ze samen met een leeftijdsgenoot, zonder Severpaw. Dat voelde toch wel wat anders aan. Maar niet verkeerd. Bearpaw leek haar geen fout persoon, dus ze zou wel zien. "Oké, en nu?" Vroeg ze met een glimlach. Misschien had hij wel een plan om te gaan doen. Jagen, wedstrijdje rennen, verkennen, of misschien had hij iets gezien wat heel spannend was, of juist heel mooi. Ze zou het wel merken.

OOC: Eerste post voor Bearpaw.

Bearpaw liep met een enthousiaste glimlach op zijn gezicht naast Lucidpaw. "Oké, en nu?" Hij stopte. Daar had hij eigenlijk nog niet over nagedacht. Hij fronste eventjes. Hmmm... Had hij iets leuks gezien... Zijn oortjes schoten omhoog. Hij grijnsde breed. "Zullen we dansen?" Met die woorden stoof hij weg. Richting steppingstones. Hij had een super cool dansje gevonden waarbij je alleen de stenen mocht raken.

Het voorstel van Bearpaw verbaasde haar volledig. Dansen? Hoe kwam hij daar op? Toen stoof Bearpaw er vandoor. "Hé, wacht!" Riep Lucidpaw, waarna ze zelf afzette met haar achterpoten en echter hem aan rende. Voor zulke korte poten was Bearpaw zeker heel erg snel. Langzaam maar zeker kwam Lucidpaw steeds dichter bij hem. "Waar gaan we heen?" Vroeg ze hijgend, haar best doend om hem bij te houden. Lucidpaw was snel, maar niet gewend om zo veel te rennen, dat deed haar mentor nog niet zo veel met haar en zo lang was ze ook nog geen apprentice.

Hij rende best hard. "Hé, wacht!" Hij lachte, maar Lucid was al snel achter hem. Hij bleef door rennen en zigzagde over allerlei paadjes. De bomen lieten ze achter en het riet sprong nu meer naar voor in het landschap. Het gekabbel van een beek was al te horen. "Waar gaan we heen?", hijgde ze. Hij keek grijnzend achterom. Antwoord was niet nodig want water maakte zijn poten al nat. Hij remde hard en viel daardoor bijna met zijn gezicht in het water. Hij kon zich nog net redden met een sprong naar de steentjes midden in de rivier. Hij rende naar de overkant, waar de rivier grond werd. Thunderclan territoria. Hij draaide zich om met een brede, enthousiaste grijns.

Spinpaw hoorde katten in het water spelen. Hij zakte neer en gromde. Grr rivierclankatten? Wat moeten die op de thunderclan territory. Wanneer Spinpaw zijn hoofd uit de varens stak zag hij Bearpaw. Zijn vriend. Hij was samen met een poes. Spinpaw zou nooit zijn beste vriend aanvallen. Hij bleef achter de varens schuilen. Spin bleef Bearpaw en de poes wel in het oog houden.


~May I?

Met snelle sprongen volgde Lucidpaw de andere apprentice. De bomen verdwenen en maakte plaats voor meer riet en struiken, maar uiteindelijk werden ook de struiken minder en was er alleen nog maar riet over. Haar pootjes begonnen ook vochtiger te worden en als ze zich goed herinnerde was dit dus de rivier waar ze naartoe gingen. Omdat haar neusje niet zo heel goed was, merkte ze dus niet op dat dit ook meteen de grens was. Bearpaw sprong op wat rotsen in het midden van de rivier naar de over kant. Lucidpaw bleef aan de andere kant staan van de rivier. "Waar gaan we naar toe?"
Haar oren daarentegen waren wel weer goed en vrijwel meteen merkte ze geritsel in de varens aan de overkant op. "Hoor jij dat ook, Bearpaw?" Vroeg ze. Het was altijd zo, waren de ene zintuigen niet goed? Was een andere wel weer veel beter, meer dan honderd procent vaak. In dit geval werkte dit zo met haar oren.

"Waar gaan we naar toe?" Hij tikte tegen de stenen en deed zijn mond open om te antwoorden. "Hoor jij dat ook, Bearpaw?" Hij draaide zich om met een vragend gezicht en spitste zijn oortjes. Hij snoof diep in. Hmmm... niets, er was wel een verse ThunderClan geur, maar dat was waarschijnlijk van een patrouille die nu weg was. Hij keek terug naar Lucidpaw. "Ik hoor niets." Hij keek weer naar de stenen. "Dus... wil je leren dansen?" Hij sprong op de eerste steen. "Ik zal het je voor doen." Bearpaw stond niet gelijk aan sierlijk, dus dansen was niet echt geweldig, maar het was wel fun. Hij liet zijn gewicht voorover vallen om dan met een "sierlijk" draai op de volgende steen te belanden. Hij zette zijn linkerpoot op een kleine rechter steen en zijn rechterpoot op de linkse steen. Hij bleef dit al draaiend herhalen tot hij bij ene groter stuk kwam. Daar draaide hij weer een mooie pirouette waarbij hij zich naar de andere steen katapulteerde. Hij eindigde met een koprol bij de poten van Lucidpaw. Hij hijgde. "Nu jij.", miauwde hij met een brede grijns.

Bearpaw bleek niks te horen, dus het moest wel goed zijn, toch? "Dus... wil je leren dansen?" Vroeg Bearpaw, nog steeds aan de andere kant van het water. "Haha, ja hoor," miauwde ze met een nieuwsgierige twinkeling in haar blauwe oogjes. "Ik zal het je voor doen." Lucidpaw glimlachte liefelijk, "oké, dan." Bearpaw sprong op een steen met een draai, wat hij meerdere malen herhaalde tot hij in een mooie pirouette voor haar, aan haar kant van het water belandde. "Dat was prachtig, Bear," reageerde ze. "Nu jij." Lucidpaw lachte en maakte een sierlijke buiging, wat haar prima af ging met haar slanke lichaam. Vanuit die buiging sprong ze soepeltjes op een grote rots midden in het water, waarbij ze balanceerde op haar rechter voorpoot en linker achterpoot. Hierna plaatste ze haar rechter achterpoot terug op de rots en zette ze af naar de rots voor haar. Dit mislukte echter. Ze gleed uit van de rots waar ze het op had gemunt en belandde in het water. Het water was niet diep en even zweeg ze terwijl ze daar zat, waarna ze in de lach schoot. "Tadaá."

Spinpaw grinnikte zachtjes toen hij zijn beste vriend zag dansen. Knap voor hem. Spin bleef kijken naar de Riverclan kattin die het ook probeerde. Zij viel in het water. Spinpaw hield zijn staart voor zijn mond zodat ze het hopelijk niet hoorden. Dat kattin had hem bijna gehoord. Aanvallen zou Spinpaw nooit doen tegen zijn vriend. Hij wou ook geen spelbreker zijn en hield zich gedeisd.

Hij glimlachte breed bij zijn complimentjes. Lucidpaw was veel sierlijker dus gingen de draaien goed. Hij bleef met grote glimlach kijken naar haar. Ze deed het perfect. Bijna perfect, want ze viel in het water... Hij lachte. "Tadaá." Bearpaw zwaaide met zijn staart. "Wauw, nog beter dan mij.", grinnikte hij. De kater liep naar de stenen. "Ik heb ook de "spring-versie"." Hij grijnsde breed en sprong op de steen. Daarna deed hij het zelfde pasje, maar in plaats van te draaien maakte hij gekke sprongetjes. Eenmaal bij de steen dicht bij de grens sprong hij ver. Hij belandde in de varens, waar hij een gil slaakte van schrik. Hij rolde over de Thunderclankat en belandde met een smak op de grond. "Oeff..."

Rustig bleef Lucidpaw in het water zitten, koud was het toch niet, wat zowel gold voor het water als voor de temperatuur van de buitenlucht. "Wauw, nog beter dan mij," grinnikte Bearpaw. Lucidpaw kneep haar oogjes fijn en schudde haar kopje. "Schei uit," miauwde ze, eindigend in een giechel. "Ik heb ook de 'spring-versie,'" ging Bearpaw verder met een brede grijns. Lucidpaw lachte toen hij begon. De uitvoering was inderdaad heel springerig. Vervolgens sprong Bearpaw in de varens. Lucidpaw zag hoe de varens hem verstopte en hoorde nog net een schreeuwtje toen hij waarschijnlijk daar ergens viel. Het geluid klonk echter niet als vallen, eerder ergens of tegen iemand aanbotsen. "Kunstig, hoor!" Riep Lucidpaw hem na, waarna ze opstond uit het water, op een rots klom en vervolgens op de kant sprong. Ze drong tussen de varens door, waarbij ze vroeg; "gaat het wel, Bearpaw," maar toen ze hem zag, zag ze ook een andere kat. Ze vernauwde haar ogen, deze kat kende ze niet en had ze ook nog nooit gezien. "Wie ben jij?" Vroeg ze vervolgens, ze vroeg nog niet wat hij op Shadowclan territorium deed. Al was dit geen Shadowclan territorium, maar daar was Lucidpaw zich niet bewust van, omdat ze het niet reuken kon.

Spinpaw zag Bearpaw zijn richting springen. Voor hij opzij kon springen lag de kater al op zijn rug. Spinpaw lachte naar zijn vriend. "Alles in orde Bearpaw?" Spinpaw zette zich recht en zag de poes naar hen toelopen. Hij knikte vriendelijk naar de poes. "Ik ben Spinpaw van de thunderclan. Jullie bevinden jullie nu ook op mijn territorium." Spinpaw klonk alsof hij een warrior was. Spin wou Bear en zijn geheim niet verklappen en vertelde daarom ook niets aan de poes. Dat is de taak van Bearpaw.

Doordat hij zo op zijn vriend was gevlogen zaten de bruine haren in zijn mond. Hij spuugde ze uit terwijl hij naar het complimentje van Lucidpaw luisterde. "Alles in orde Bearpaw?" Hij schudde met zijn tong. "Heb jij in vossenstront gerold ofzo, bah!" "Wie ben jij?" Hij keek naar Lucidpaw die nu achter hem stond. Bearpaw krabbelde recht. "Ik ben Spinpaw van de thunderclan. Jullie bevinden jullie nu ook op mijn territorium." Hij duwde zijn oortjes naar achteren terwijl hij naar Spinpaw keek. "Eh jah, sorry..." Hij keek even naar Lucid. "We eh, kennen elkaar. Hij is zo'n beetje een vriend." Hopelijk was ze niet kwaad.

Haar ogen werden groot van verbazing bij de woorden van Spinpaw. Waren ze op Thunderclan territorium? "Ik ben Spinpaw van de Thunderclan. Jullie bevinden jullie nu ook op mijn territorium." Lucidpaw vouwde haar oortjes wat naar achteren. "Oh, Starclan, sorry," miauwde ze. Ook Bearpaw bood zijn excuses aan. "Zull..?" Bearpaw onderbrak haar zacht klinkende begin van haar voorstel. "We eh, kennen elkaar. Hij is zo'n beetje een vriend." Lucidpaw vernauwde haar ogen. "Maar dat mag... kan niet," miauwde ze geschrokken terwijl ze wat stapjes naar achteren deed. "Jullie zijn toch wel gewoon alleen vrienden op Gatherings, toch? Anders mag het echt niet," miauwde ze. Ze keek naar Bearpaw, ze wou zo snel mogelijk weg van de Thunderclan kant, gewoon terug naar hun eigen kant van de grens.

"Maar dat mag... kan niet," miauwde Lucidpaw geschrokken terwijl ze wat stapjes naar achteren deed. Bearpaw liet zijn oren nog meer zakken. "Jullie zijn toch wel gewoon alleen vrienden op Gatherings, toch? Anders mag het echt niet," Hij schudde snel zijn kop. "Nee, nee. We zien elkaar alleen maar op een Gathering, alleen nu toevallig ook." Hopelijk ging zijn vriend mee in het spelletje, anders zat hij diep in de puree.

Spinpaw verschoot even toen Bearpaw hen geheimpje verklapte. Hij begreep wel waarom. Bear kan niet liegen tegen zijn clangenoot. "Voor mij maakt het niet uit dat jullie hier zijn." miauwde hij zacht zodat hopelijk geen andere clangenoot van zijn kant het kon horen. Hij richtte zijn blik naar Bearpaw en dan naar de poes. "We hebben elkaar gezien op een Gathering en zijn gewoon vrienden geworden." miauwde hij tegen de poes. Spinpaw zou nooit zijn vriend willen verklikken. Eigenlijk is Spinpaw nog nooit naar een Gathering geweest. Het deed wel even pijn om te liegen tegen een andere kat.

Lucidpaw wist helemaal niet wat ze ervan vinden moest. Zou ze het kunnen accepteren dat haar nieuwe maatje vrienden was met iemand buiten Riverclan? Ja, natuurlijk, hij hield zich aan de regels, dus dat moest goed wezen. Zelfs Butterstar had vast iemand buiten Riverclan die ze graag mocht. Toen Spinpaw zei dat het voor hem niks uit maakte dat Bearpaw en zij op Thunderclan territorium waren vernauwde ze haar ogen. Dat klopte niet. "Nee, nee. We zien elkaar alleen maar op een Gathering, alleen nu toevallig ook." Lucidpaw glimlachte. "Dat kan wel eens gebeuren. Niet alles hoeft met tand en klauw," reageerde ze nerveus. "We hebben elkaar gezien op een Gathering en zijn gewoon vrienden geworden." Lucidpaw knikte. "O-oké," reageerde ze, waarbij ze met haar oortjes wiebelden. "Zullen we maar... terug gaan naar onze territorium, Bear? Straks komt er een patrouille en dan hebben we wel problemen," miauwde ze haastig. Ze konden nog wel lol maken, ze wou gewoon terug naar hun eigen kant van de grens.

Gelukkig speelde Spinpaw goed mee. "Dat kan wel eens gebeuren. Niet alles hoeft met tand en klauw," Bearpaw knikte en drukte zich bemoedigend tegen Lucidpaw, om aan te tonen dat alles goed was. "Zullen we maar... terug gaan naar onze territorium, Bear? Straks komt er een patrouille en dan hebben we wel problemen." Hij wiebelde nu ook nerveus met zijn oortjes. "Oké." Hij keek naar Spinpaw terwijl hij een paar stappen weg van hem zetten. "Ik zie je wel weer bij de volgende Ghatering." Hij keek even naar Lucidpaw en sprong dan glimlachend weg. "Wie het eerste bij de waterval is." *Poef*, daar was zijn speelsheid weer.

De poes had gelijk. Ze zouden snel naar hun eigen teritorium gaan voor Spinpaw zef ook problemen kreeg. Al een geluk dat Bearpaw zei dat ze elkaar nog eens zien. "Tot de volgende!" Riep hij nog snel naar hen. Zwaaiend met zijn staart.

Ze bleef het maar niks vinden, de vriendschap tussen Bearpaw en Spinpaw. Maar wie was zij om daar over te oordelen? Ze was Butterstar niet en nog niet eens een warrior. Daarnaast was Bearpaw ouder dan zij was, niet veel, maar genoeg. Lucidpaw was nog maar net een apprentice.
"Oké," stemde Bearpaw gelukkig wel in met haar voorstel en anders was ze toch zelf weg gegaan, tenminste, dat dacht ze. Waarschijnlijk had ze Bearpaw daar toch niet alleen achter willen laten. De Riverclan kater zei gedag tegen Spinpaw en sprong weg naar haar toe. Lucidpaw ging de rivier over en grijnsde bij de woorden van Bearpaw. "Wie het eerste bij de waterval is." Geweldig hoe hij weer terug kon keren in zijn speelsheid. "Oh, dat lukt mij wel!" Reageerde ze enthousiast waarna ze afzette met haar achterpoten en het water uitsprong om mee te rennen met de stroom richting waar de waterval zal beginnen. In de verte hoorde ze Spinpaw nog een afscheid roepen.