What doesn't kill you

Met grote stappen verliet de grote kater het kamp. Hij was vanochtend op patrol gegaan, en had daarna tot zonhoog gevist dus eigenlijk vond Graywing wel dat hij een vrije middag verdiende. Plannen had hij nog niet gemaakt voor vandaag, maar hij zou in ieder geval niet in het kamp blijven. Teveel andere zwetende en puffende katten daar. Misschien dat hij een tripje naar de rivier zou maken of dat hij in het bos in de schaduw zou gaan liggen. Endless possibilities.

Ashbrook

Op mijn gemak lag ik heerlijk in de hete felle zon. Mijn lichaam helemaal uitgestrekt terwijl ik mijn ogen gesloten had, helemaal niet oplettend op mijn omgeving terwijl ik genoot van mijn uurtje ontspanning. Ineens hoorde ik geristel achter mij waardoor ik gelijk op mijn hoede was en mijn kwetsbare buik verborg door erop te gaan liggen. Verdacht had ik mijn oren naar achteren gewerpt en keek ik om mij heen.

SPT? :3

De kater liep op zijn gemak verder tot een bekende geur zijn neusgaten binnendrong, Ashbrook. De poes was wel aardig dus Graywing besloot dat hij wel even een praatje met haar kon maken. Door het hoge gras heen zag hij haar liggen, en toe hij dichterbij kwam zag hij haar een beetje schuw overeind komen. Door het hele dassengedoe begreep hij het wel maar hij kon het niet laten er gebruik van te maken. Onverwacht sprong hij uit het struikgewas. "Boe!" Riep hij grijnzend.

SPT, all day, every day^^

Achterdochtig door het geritsel keek ik om mij heen, het kon de wind niet geweest zijn angezien die er niet was. Was het dan een prooi geweest of was ik gewoon gek aan het worden? Geschrokken sprong ik overeind met mijn haren helemaal overeind gezet en een hartstikke dikke staart toen ineens Graywing uit de bosjes kwam springen terwijl hij "Boe!" riep met een brede grijns op zijn gezicht. Geschrokken keek ik m aan met grote ogen en moest even laten inzinken dat hij maar een clangenoot was en mij vast niets erg zou aandoen. "Jij...." sprak ik om vervolgens speels een poging te doen om op hem te springen als wraak. Ik had mijn klauwen nog in hun hulsjes, ik wou hem natuurlijk geen wonden bezorgen.

Geschrokken keek Ashbrook hem aan, en Graywing begon hardop te lachen. Ze zag er wel komisch uit zo. "Jij...." Sprak ze, en de poes sprong op hem als een soort wraak. Zonder weerstand te bieden liet de kater zich vallen, en draaide zich grijnzend op zijn rug. "Je had je gezicht moeten zien." Lachte hij geamuseerd. Hij kende Ashbrook al langer dan vandaag en wist dat ze een goede grap wel kon waarderen. "Ik ben gewoon zo grappig." Grijnsde hij.

Zonder enige moeite kreeg ik de kater op de grond geduwd waardoor ik eventjes een licht gevoel van triomf door me heen voelde gaan totdat ik realiseerde dat hij waarschijnlijk niet eens moeite had gedaan om weerstand te bieden. Iets wat duidelijk te zien was aan de dikke grijns op Graywing zijn gezicht. "Je had je gezicht moeten zien." lachte de kater geamuseerd waardoor ik hem zielig aankeek alsof ik gekwetst was door zijn woorden, iets wat ik duidelijk niet was aangezien ik hoogstwaarschijnlijk precies hetzelfde had gedaan als de rollen omgedraaid waren. Speels gaf ik hem een duw tegen zijn schouder nadat hij had gezegd dat hij ó zo grappig was met een brede grijns. "Oh ja?" grinnikte ik tegen hem "Vind jij een onschuldige kattin dood laten schrikken grappig?" plaagde ik hem met een geamuseerde glans in mijn ogen. "Graygray toch"

Speels gaf Ash hem een duw tegen zijn schouder, maar Gray grijnsde nog breder. Maar serieus, wat hadden al zijn vrienden met dat duwen? Eerst Creamy, en nu Ash ook al. Ondertussen zat hij al onder de blauwe plekken. "Oh ja?" grinnikte Ashbrook "Vind jij een onschuldige kattin dood laten schrikken grappig?" Een beetje verrast keek Gray haar aan. "Je leeft toch nog?" Vroeg hij met een serieus gezicht, maar er brak na een paar seconden alweer een klein glimlachje door. "Graygray toch" Zei Ash, en Graywing sprong geschrokken op. "Wil je me alsjeblieft nooit meer zo noemen?" Vroeg hij serieus. "Straks hoort iemand het en blijft het hangen. Dan ben ik Graygray voor de rest van mijn leven en dat willen we niet."

Een verraste uitdrukking stond op zijn gezicht, "Je leeft toch nog?" vroeg hij met een serieus gezicht waardoor ik grinnikend met mijn ogen rolde. "Graygray toch" had ik geamuseerd gezegd waardoor de kater gelijk geschrokken opsprong en me serieus aankeek. "Wil je me alsjeblieft nooit meer zo noemen?" vroeg hij serieus waardoor ik mijn wenkbrauw optrok, wat? "Straks hoort iemand het en blijft het hangen. Dan ben ik Graygray voor de rest van mijn leven en dat willen we niet." vervolgde hij waardoor ik een mrrow uitliet van gelach. "Oh ja?" zei ik uitdagend, "Hoe moeten we je dan noemen Graygray?" zei ik expres met een geamuseerd glans in mijn ogen.

Ashbrook lachte, maar Graywing's was bloedserieus. Zijn reputatie stond hier op het spel. "Oh ja?" zei Ash uitdagend, "Hoe moeten we je dan noemen Graygray?" Een beetje beledigd keek de grote kater haar aan. "Om te beginnen geen Graygray." Sprak hij en dacht vervolgens even na. "Wat dacht je van gewoon Graywing? Tot nu toe ben ik wel redelijk gelukkig met die naam."

Ashbrook leek zich wel te vermaken, maar Gray keek haar nog steeds serieus aan. Gelukkig kon iemand zich nog lachen om deze zeer ernstige zaak. Eigenlijk was het ook allemaal belachelijk, maar de kater was ijdel genoeg om zich er echt druk over te maken of misschien was hij ging zover door in zijn humor dat hij het verschil tussen grap en realiteit niet meer kon onderscheiden. "Dat is zo saai" Antwoordde Ash terwijl ze zich ook op de grond liet vallen waar Gray nog lag doordat ze hem had omgeduwd. "Hmmm." Graywing dacht even na. "Als je dan ooit een keer interessant wil doen dan mag je me geachte heer Graywing the Badgerslayer noemen. Het rolt zo van je tong"

Nadat ik mezelf opde grond had laten vallen maakte de kater een nadenkend geluid om vervolgens zijn mond open te trekken om antwoord te geven op mijn opmerking. "Als je dan ooit een keer interessant wil doen dan mag je me geachte heer Graywing the Badgerslayer noemen. Het rolt zo van je tong" sprak de kater, waarschijnlijk zeer trots erop. "Oh ja, the badgerslayer?" grinnikte ik. "Vertel me eens het verhaal hierachter, geachte heer Graywing?" zei ik met een geamuseerde twinkel in mijn ogen, tegelijkertijd ook best nieuwsgierig naar zijn verhaal.

De kater grijnsde breed toen Ash wat interesse toonde in zijn verhaal, maar hij kon het ook niet laten om haar te verbeteren. "Geachte heer Graywing the Badgerslayer." Corrigeerde hij haar. "Zeg het goed of zeg het niet." Graywing grinnikte even, maar werd toen snel weer serieus. Hij had tenslotte een verhaal te vertellen. "Wel, laten we maar bij het begin beginnen." Begon hij zijn verhaal. "Het was een mooie lentemiddag toen ik mijn warriortaken moest staken, omdat ik een vreemde geur oppikte. Door mijn vele ervaring wist ik gelijk dat ik een dassenspoor gevonden had, en dankzij mijn heldhaftige en dappere karakter volgde ik het spoor om de das een lesje te leren. Onderweg kwam ik mijn goede vriend Smokegaze tegen en stoer vervolgden we onze weg. Maar dit was geen gewone das. Dit was een sneaky das. We wisten dat hij elk moment kon toeslaan, maar het monster hield zich stil totdat het eindelijk toesloeg." Dramatisch iet Graywing nog even een stilte vallen.