Riverclan ceremonie [19-6-15]

Back to Lucidkit

Ze lag nog te slapen, vlak voor haar ceremonie begon, het was dan ook haar moeder wie er voor zorgde dat ze op tijd wakker werd. Met een klagelijke piep opende ze haar ogen. "Ik droomde net zo leuk!" Klaagde ze. Maar vandaag was de dag dat haar droom in werkelijkheid gebracht zou worden. Vandaag was de dag dat deze kitten apprentice ging worden. Het was haar moeder, Vocalsong, wie haar fatsoeneerde voor haar ceremonie. Hierna begeleidde haar moeder haar de nursery uit, om er vervolgens ook niet meer in te hoeven.

Here's Lucidpaw

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Klonk de stem van hun deputy, in plaats van Butterstar. Het begon met een mededeling over een dassenaanval. Haar haartjes kriebelden in haar nacht bij de gedachten aan die enge dassen. Deze dassen waren hier al heel lang, bijna al de helft van haar leven! En dan was ze wel ál zes moons. Lucidkit wachtte rustig af en luisterde geduldig naar de woorden van Futuresong. "... Lucidpaw, voor jouw Panthergrowl." Panthergrowl werd haar mentor! Was hij niet de ene stoere, sterke, best wel enge warrior. Nerveus wiebelde ze met haar oortjes terwijl ze zocht naar de grote warrior, maar opstaan durfde ze nog niet. Vond hij haar wel goed genoeg? Jawel, toch? Ze was best sterk, niemand vond haar vreemd, dus het moest goed zijn, toch?

Wat afwezig had hij zich bij de groep gevoegd en had een tijd naar de grond gekeken. Zijn groeispurt begon aan een einde te komen, maar je kon duidelijk zien dat hij een van de grotere apprentices was. Dat kwam allemaal door de genen van zijn vader en als iemand even besloot onderzoek te doen, bleven er maar weinig warriors over die zijn geheimzinnige vaderrol konden vervullen. Als iemand dan ook aan zijn moeder zou denken, bleef er uiteindelijk niemand over die intiem was geweest met haar. Maar niemand moeide zich met zijn familie en zaken en daar was hij hen ook dankbaar voor, maar het was een voortdurende angst. Slechts enkelen wisten van zijn gemengde bloed, maar het leek alsof iedereen het wist, maar besloten had zijn mond erover te houden.
De ceremonie was op gang gekomen, na het nieuws van verscheidene aanvallen. Rillingen had hij weten te onderdrukken, want hij had gevaar al meermaals in de ogen gekeken en onderhand wist hij zich niet terug te laten deinzen. "Severpaw, jij krijgt van mij twee mentoren toegewezen. Niet omdat je slecht bent, of iets niet aan kan. Maar zodat je vaak zal kunnen trainen. Gemstone en Silvercloud zullen die taak op zich nemen. Cedarpaw, voor jou hetzelfde, Creamyfrost en Vixencry." Wat verbaasd knipperde hij, toen hij niet een, maar twee mentoren kreeg. Wat? Met een zwiep van zijn staart kwam hij overeind en trippelde naar voren, waar hij wachtte op de twee warriors. Creamyfrost had hij als een beginnende apprentice wel eens ontmoet, maar Vixencry? Die niet echt. Licht nerveus slikte hij. Zou er misschien van hem verwacht worden dat hij langer over zijn trainingen zou doen en dat hij daarom twee mentoren kreeg?

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Graywing keek nieuwsgierig op, en zag Futuresong boven de anderen uittorenen. Hij grijnsde even. Butterstar had haar deputy gelijk een grote verantwoordelijkheid gegeven, of ze had besloten het zelf wat rustiger aan te doen. "Er is weer een dassenaanval geweest. Gelukkig hebben Smokegaze en Graywing dit verzorgd en zijn we van die das af, maar let dus wel op!" Toch wel een beetje trots keek de zwarte kater om zich heen. Het was al een tijdje geleden dat hij en Smokegaze met de das hadden gevochten, maar toch kon hij de hersenschudding nog voelen. Geduldig luisterde hij naar de volgende mededeling over Leatherpaw, die hij kortgeleden nog gesproken had, maar toen spitste hij zijn oren. Zijn eigen naam werd zowaar genoemd. "Goldenpaw, jouw mentor zal Graywing worden. Ik weet zeker dat jullie het kunnen gaan vinden en hij jou een fantastische warrior zou kunnen maken." De warrior grijnsde weer. Wat een vertrouwen. Het rossige poesje stapte naar voren en kwam stil naast hem staan. "Goldenpaw, dus." Zei hij geamuseerd. "Klinkt je vast nog een beetje vreemd in de oren? De training begint morgenochtend, een uurtje na zonsopgang. Ik ben niet zo'n vroege vogel." Nieuwsgierig bestudeerde Graywing zijn nieuwe apprentice, en hij vroeg zich af of de trainingen een beetje soepel zouden verlopen.

Silvercloud had sinds, haar eerste echte, ontmoeting ontmoeting met de nieuwe deputy toch een beetje meer geloof in de capaciteiten van Futuresong. Ze was dan wel jong en nogal druk, maar uiteindelijk leek het nog mee te vallen. Zolang ze maar niet té veel gewicht op haar schouders kreeg, vond Silvercloud het goed. Voorlopig. "Severpaw, jij krijgt van mij twee mentoren toegewezen. Niet omdat je slecht bent, of iets niet aan kan. Maar zodat je vaak zal kunnen trainen. Gemstone en Silvercloud zullen die taak op zich nemen. Cedarpaw, voor jou hetzelfde, Creamyfrost en Vixencry." Ze spitste haar oren bij het horen van de woorden van de deputy. Een nieuwe apprentice onder haar hoeden. Misschien gaf deze afwisseling wel eens iets positief om haar leven terug wat op te vrolijken. Even ging haar blik naar Gemstone, de warrior waarmee ze een apprentice deelde, Severpaw. Ze stapte als eerste naar voren en drukte zachtjes haar neusje tegen die van de apprentice.

Severpaw.
"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Het bekende zinnetje weerklonk door het kamp, maar dit keer was het niet de stem van Butterstar of Wolfgaze, maar die van Futuresong. Severpaw keek op, maar maakte geen aanstalten om naar voren te komen. Toen echter de apprentices opgenoemd werden kwam ze toch overeind, en liep ze naar voren. Ze wist dat ze een nieuwe mentor moest krijgen, omdat haar vorige had besloten om haar trainingen - en haar - te verwaarlozen. Hopelijk kreeg ze niet weer zo'n little foxdung. Toen haar naam klonk, keek ze snel omhoog in de ogen van de deputy. "Severpaw, jij krijgt van mij twee mentoren toegewezen." Geschokt keek Sever op. Waarom moest alleen zij er nou weer twee? Ze was geen kneus die niks kon. "Niet omdat je slecht bent, of iets niet aan kan." Oh, dat was gelukkig. Waarom dan wel? "Maar zodat je vaak zal kunnen trainen. Gemstone en Silvercloud zullen die taak op zich nemen." Severpaws ogen verwijdden bij het horen van de naam van haar nicht. Ging ze les krijgen van haar nicht? Dat was apart. Hierna hoorde ze dat Cedarpaw ook twee mentoren kreeg. Nou, dan was ze gelukkig niet alleen... Toen kwam Silvercloud, een mooie witte poes, naar voren en drukte haar neus tegen die van Sever. Deze glimlachte naar de andere poes. "Duss.. Wanneer beginnen we?" Vroeg ze.

Panthergrowl.
Zijn ogen staarde lui door het kamp heen. Hij was niet van plan geweest om vandaag ook maar iets te doen en het was hem goed gelukt. De reden was omdat hij zich eigenlijk niet zo lekker voelde, hij was moe en had een kleine koppijn. Hij keek wat geërgerd op toen Futuresong een ceremonie begon. Dat had hij kunnen zijn. Ongeïnteresseerd was duidelijk van hem af te lezen en hij luisterde dan ook niet naar de nieuwtjes, hij vond ze niet interessant en had wel wat beters te doen; namelijk zijn hoofd rust gunnen in niet naar een irritante stem luisteren. Toen Futuresong bij de apprentices aankwam, richtte hij zijn kop op. Hij wist immers dat hij mentor ging worden. "Goldenpaw, jouw mentor zal Graywing worden. Ik weet zeker dat jullie het kunnen gaan vinden en hij jou een fantastische warrior zou kunnen maken. F-fallen- Fallenpaw, Thistleclaw zal jouw helpen. Brookpaw, Dreamflame gaat jouw begeleiden. Lucidpaw, voor jouw Panthergrowl." Zijn gele ogen zochten om zich heen, naar ene Lucidpaw, en zijn blik viel op een kleine kattin. Hij trippelde naar haar toe, en duwde zijn neusje tegen de hare aan. "Hey," miauwde hij nog steeds niet in een al te goed humeur en knikte haar toe. "Ik ben Panthergrowl."

Nerveus keek Lucidpaw om zich heen, zoekend naar Panthergrowl. Waar was die grote, grijze kater? Misschien kwam hij wel gewoon niet opdagen en vond hij haar geen potentiële apprentice. Ze haalde diep adem, natuurlijk niet. Lucidpaw was niet anders dan anderen. "Hey," klonk opeens een lage kater stem, niet bepaald goed gehumeurd. Lucidpaw draaide zich om en raakte zijn neus aan. Dat was dus haar mentor. "Ik ben Panthergrowl," stelde hij zichzelf voor. Lucidpaw glimlachte nerveus. "Hallo, Panthergrowl," miauwde ze voorzichtig. Zij hoefde zich niet meer voor te stellen, hij wist al wie ze was. "Moet ik morgenochtend klaar staan..?" Vroeg ze vervolgens, aarzelend. Waarom was ze ineens zo onzeker? Zo was ze helemaal niet.

"Het zal snel genoeg wennen, denk ik." De toon van zijn apprentice klonk zelfverzekerd, maar ze liet daarna toch een opgewonden piepje horen, en Graywing grijnsde. Hij had er een hekel aan de volwassene te zijn, en als de ander al zo koel deed werd dat voor hem extra moeilijk. De zwarte kater keek op en zag Creamyfrost aankomen lopen met Cedarpaw op zijn hielen. Bij het zien van de apprentice moest hij even grijnzen, en hij schonk hem een plagerige glimlach. De crème warrior feliciteerde Goldenpaw, en Gray knikte naar Cedar. Hij was al een tijd apprentice dus er was niet echt iets om hem mee te feliciteren. “Zin om morgen onze apprentices samen mee te nemen?” Stelde Creamyfrost voor en wendde zich daarna tot zijn apprentice. “Ik neem jou morgen mee, die dag daarna mag Vixencry jou meenemen. Vind je dat goed?” Graywing glimlachte vriendelijk. "Lijkt me leuk." Zei hij op een vrolijke toon, en keek Goldenpaw aan, die zich al tot zijn mede- apprentice had gewend. "Toch niet al te vroeg hè?" Vroeg hij op een hoopvolle toon. Hij was geen ochtendkat, en hij zag er het nut ook niet van in om steeds maar zo vroeg te beginnen.

De kleine poes reageerde ietwat nerveus en meteen verzachtte zijn blik een beetje. Het was niet haar schuld dat hij geen deputy was. "Hallo, Panthergrowl," miauwde de kattin tegen hem en hij knikte haar opnieuw toe. "Moet ik morgenochtend klaar staan..?" Vroeg Lucidpaw onzeker tegen hem en hij knikte naar haar. "Ja, ik zal je wel wekken," miauwde hij, nu aardiger dan de vorige keer, en hij tikte haar schouder met de zijne aan. "Ik ga d'r even vandoor," miauwde hij, van plan om even te jagen. "Ik zie je morgen." Lichtte hij toe waarna hij wegliep, het kamp uit, richting de rivier.

Even ging haar blik naar Gemstone, die nog op dezelfde plek stond als daarnet en vervolgens ging haar blik terug naar de apprentice voor haar. "Duss.. Wanneer beginnen we?" Een klein glimlachje verscheen op haar snoetje toen de poes vroeg wanneer ze zouden beginnen. "Zorg ervoor dat je morgen niet te laat op staat, dan kunnen we dan direct beginnen." beantwoordde ze haar vraag. "Dan kan Gemstone je na zonhoog meenemen." stelde ze voor met een klein knikje. Ze zou straks zeker eens met Gemstone moeten praten over hoe ze de trainingen gingen verdelen en wanneer ze samen eens trainingslessen konden geven. Silvercloud's oortjes schoten naar voren toen ze Panthergrowl weg zag lopen bij zijn apprentice en uiteindelijk het kamp uit verdween. "Dan zie ik je morgen. Vergeet niet om alvast iets tussen je tanden te steken, want het gaat een lange dag worden." zei ze nog tegen de apprentice en zette een klein stapje naar achteren, zodat ook Gemstone de nieuwe apprentice kon begroeten. De warrior richtte haar ogen nog even op de plek waar Panthergrowl uit haar zicht was verdwenen, waarna ze zelf uiteindelijk naar de warriorsden liep.