Silly cats becomes Kittypets {&Draco}

vervolg op: https://www.warriorcatsnl.com/t21524-silly-draco

Spetterspat kletternat uch, met zware -en vooral doorweekte- poten stapte de zwart-witte kater door de diepe plassen en plakkerige moderpoelen. Af en toe raasde er een ijzeren kooi voorbij en dan vond Cyber niets leuker dan zijn compaan 'BLAM' tegen de zijkant van de auto te zwaaien, met zijn tanden nog steeds in de dunne staart van het katertje gepind. De kater zou niet doodgaan en zelfs geen al te zware wonden oplopen..maar auwtch dat worden een heleboel flinke blauwe plekken. Nu waren ze dan eindenlijk van het zwarte pad gestapt dat hem liet denken aan een oneindige put waar je bijna in leek te vallen. Cybers witte poten stapen nu zwaar en stevig op die grijs-gele kasseien die een pad creeërden tussen de vele huisjes door. "Kom op lammetje" gromde hij geërgerd om de witte kat tussen zijn tanden.

Hij hield zijn bek stevig dicht terwijl hij over de grond werd gesleept. Hij voelde zich net een konijn dat meegetrokken werd door een zwakke kat die hem niet eens kon optillen. Alleen was hij absoluut geen konijn. Hij kwam een aantal keer tegen een monster aan maar maakte nauwelijks geluid. Dat waren allemaal problemen voor later. Hij ging niet dood en dat was wat er toe deed. 'Ik ben geen lammetje' gromde hij. 'Jij bent eerder een puppy' voegde hij eraantoe. Zijn come-backs waren niet al te geweldig maar de witte kater deed zijn best. Ze waren bij de huizen aangekomen, fanatastich. Hij gleed over een nieuw soort steen waar hij toch liever over liep. Draco had echter niet veel keus dus liet hij zich maar gewoon meeslepen.

Cyber gromde bij een van Draco's schitterende uitspraken "Ja en daarom sleep Ik Jouw voort zeker?" gromde hij tussen zijn witblinkende tanden door naar het katertje. Deze kater was niet van de diksten maar woog meer dan genoeg. Ondertussen speurden zijn ogen de huizen langs hun flanken af, hij zocht een huis dat er goed uitzag, maar niet perfect. Het moest klein zijn, maar niet te klein. Liefst wat van die stomme rechtlopers-spullen die de ouderen jongen gebruikten om mee te spelen in de tuin of voor de ramen. Ja, een jong genoeg gezin met liefst nog geen verachterlijke kittypet in huis leek hem het beste voor onze arme Draco.

Hij knikte voorzover dat ging. 'Omdat je een bang, zwak, nutteloos hondje bent en je je daarvoor schaamt en dit je beter laat voelen.' Hij kreunde toen ze over een gat in de weg gingen. 'Geloof me, ik ben een heel wijze kat. Het is je jeugd die hiervoor zorgt, je hebt ernstige trauma's onder andere in de liefde en dit is de enige manier waarmee je er mee kan leven, het spijt me dat je leven zo nutteloos en lastig is.' Hij bleef onzin kletsen terwijl ze door gingen.

Cyber gromde, hield halt en keek de witte kat woest aan. "Zo zo, ons bundeltje vet heeft toch nog woorden? Spaar die maar, zolang je ze nog hebt." Grauwde hij en gaf de kat met zijn achterpoot een stoemp in diens maag. Cyber zag een huis in de verte dat helemaal blauw geschilderd was en met enkele rare speeltjesstukken op de vensterbank. Cyber keek nu grijnzend naar de witte kat "This will be fun to you." Cyber begon te lopen en zorgde er expres voor dat de jonge kat zo hard mogenlijk boenkte op de kasseien.

Hij bleef nonchalant onder de blik van de rogue. Zo snel was hij niet onder de indruk. Het onweer was afgenomen, de straten werden verlicht door een soort hoge palen, er was niet veel bijzonders meer aan. ''Bundeltje vet' is nog steeds dunner dan jij met al je kittypet voer en manieren.' Het viel Draco op dat het vet eigenlijk gewoon spieren waren maar dat deed er niet toe op dit moment. Als je naar twolegs werd gesleept was het niet het geschikte moment om andere katten te bewonderen. Ze stopten bij een blauw huis, het zag er niet uit als een fijne plek. Toch bleef hij kalm terwijl de kasseien zijn lichaam nogal pijnlijk raakte om de paar seconden.

"Nou jij bent anders half dood, je zult straks wel spijt hebben dat je me niet smeekte om je los te laten" Cyber begon de oprit van het huis op te lopen en vervolgde in een lichtjes verhoogd tempo zijn pad rond het huis, opzoek naar een raam of deur die openstond. Op het eerste zicht zag je niets dat open stond om binnen te kunnen. Er was wel een soort dunne spleet in het midden van de voordeur maar daar kon een kat niet doorgeraken. "Ik heb trouwnes niets te maken met die perfecte vachten en dikke vetkwabben die niet eens meer mannelijkheid meer hebben. Of was dat je niet opgevallen? Het is een hel waar ze naartoe moeten en vervolgens meer dood dan levend van terugkomen." Cyber schudde walgend met zijn vacht en keek omhoog, zijn ogen gleden langs de muren en inspecteerden de ramen. Daar! Een raam die vergenoeg open stond om door te kruipen als kat, en ze hadden geluk want in de buurt stond ook een boom waar ze in konden klimmen. "We gaan klimmen, kun je dat of ben je daar te dom voor?" vroeg hij spottend.

Hmm, de kater had een punt. Doodgaan zou op dit moment niet zo handig zijn. Tenslotte was er geen vage kattenhemel waar hij naartoe kon. Nope, als Draco dood was, was hij definitief dood. 'Oké, oké, sorry dat ik je stoorde en zo, kun je me nu loslaten?' Het antwoord was duidelijk nee. 'Natuurlijk kan ik klimmen' snauwde hij terug. Als hij dan toch niet meer weg kon ging hij zijn talent tonen. Toevallig had hij de bouw voor een klimmer meegekregen van zijn moeder, waardoor hij omhoog kwam ondanks zijn verwondingen. Nu mocht de rogue uitvinden wat ze verder zouden doen. Voorlopig overleefde hij dit wel, tweebenen waren best nice.

Cyber liet de kat vlak voor de stam los en concentreerde zich enorm op dat witte schepsel, hij ging niet wegkomen. "Oké, klim dan." gromde hij, "En snel wat!"voegde hij daar nog aan toe waarna hij een klauw in de bibs van de witte kitten zette. Eenmaal ze boven waren moesten ze enkel nog maar door het raam en dan waren ze binnen.

OCC; even ter verduidelijking, omdat het zo stormde weet Draco niet waar hij is, als hij dan eenmaal buiten mag of weet te ontsnappen duurt het even voor hij de bc weer vind xd als dat OK is.

Hij zocht een comfortabele plek op de tak. Vanaf hier kon hij meteen de omgeving zien. Zo op het eerste gezicht herkende hij de plek niet, maar hij schatte in dat hij ver van zijn kamp zat. De geur van regen zorgde ervoor dat hij geen geursporen kon oppikken. Dan maar ronddwalen zodra hij hier weg was. Want ontsnappen ging hij. 'Als er andere wezens in dat huis zitten vermoord ik je.' Hij had geen behoefde aan wilde honden terwijl hij probeerde het huis uit te komen.

Cyber grinnikte "Ik kan je niets beloven" en met een zwiep van zijn staart duwde hij de kat door het raam naar binnen. Hij hief zijn neus in de lucht en snoof de geur op, hij rook niet direct tweebenen maar beneden hoorde hij stemmen. Waarschijnlijk zaten ze voor zo'n toverkastje, hij vermoede dat het geen al te groot gezin was. Best jammer want extra drukte was extra fun, maar hiermee zal hij het moeten stellen. "Heb je nog een paar laatste woorden amigo?" siste hij grijnzend.