When the ground drops. {spt+OPEN}

~~- Heb niet erg veel inspi op het moment, vandaar dit topic ook. -~~

Broken was het kamp uitgegaan, maar dat was al een tijd geleden. Eigenlijk was ze al de hele dag weg van het kamp. Ze was zichzelf aan het trainen, al was het eigenlijk een vrije dag van haar. Haar conditie wou ze beter hebben, zodat ze ooit opnieuw een race zou kunnen doen tegen Flashpaw zonder bijna 'dood' te gaan daarna. Natuurlijk had de dommige witte poes niet bijgehouden waar ze was. Na opnieuw een lang stuk gerend te hebben keek ze om zich heen. De wind ging door haar vacht, maar niet zo hard als bij haar territorium. De grote vlaktes waren verdwenen en de grond voelde nat aan. Verward tilde ze haar poot op en zag de vieze modder onder haar witte pootje zitten. De poes hield niet erg van vies worden, maar zichzelf nu schoonmaken was toch niet zo'n slim idee. Nieuwsgierig besloot ze door te lopen. De geur die haar neus binnenkwam was anders, maar ze kon het niet plaatsen door de sterke geur van modder. Broken stond dan wel hoog op haar poten, maar al snel voelde ze hoe ze wegzakte in de modder. In paniek probeerde ze te blijven lopen om niet verder te zakken. De poes zakte steeds verder, maar wist op tijd een tak te vinden die niet naar beneden zakte als ze erop stond. Wat was dit voor duivelse grond? De grond leek wel onder haar weggevallen te zijn en haar op te slokken. Haar slanke lijf kon hier duidelijk niks mee. Hier kan je niet hard op rennen. De geur van een andere kat kwam haar neus binnen. Geweldig. Dan stond ze hier zo hulpeloos, en dan komt een andere kat nog even kijken hoe dom ze eruit ziet. Geweldig. Terwijl ze met haar vieze bruine poten op de tak stond keek ze met haar ogen om zich heen. Over de duivelse 'grond.' Er leek inderdaad iemand aan te komen, tot haar teleurstelling.

{ OPEN

_{Een glimlachje speelde op zijn gezicht toen hij het net gevangen muisje onder een paar oude bladeren bedekte. Hij zou nog een tijdje doorjagen, en dan hield hij het wel weel voor gezien. Hij had al een vink en een muis gevangen, meer dan genoeg voor zeker vier warriors dus.
Toen hij zijn zwarte neus in de lucht stak om de geuren om hem heen op te nemen, rook hij tot zijn verbazing de geur van windclan en de geur van poes. Natuurlijk rook hij ook allerlei bosgeuren en prooien, maar de kattin was natuurlijk belangrijker dan het dienen van zijn clan. Natuurlijk.
Zijn blauwe ogen keken met een ondeugende glim erin om zich heen, en hij rende op de geur af - die van de marshlands vandaan kwam, niet een al te handige plek voor een onervaren windclanner. De warrior nam snel de situatie op toen hij haar zag; een witte, knappe poes die vastzat in de modder. Een damsel in distress. Dit was zijn kans om de ridder op het witte paard - ahum - uit te hangen.
Met een machtige sprong belandde Skullmask op een steen vlakbij haar, en zorgde er met behulp van zijn nagels voor dat hij niet ook in de grond verdween. Hierna greep hij de witte kat in haar nekvel en sleurde haar met een grote kracht uit het drijfzand, waarbij hij haar naar de kant gooide waar het stopte. Hierna sprong hij er zelf ook één. "Sorry als je een harde klap kreeg, dame." Miauwde hij met een charmante glimlach en hij zette zijn ogen bezorgd. "Gaat het goed?"}