Dog days are over {Cyber}

Een warme gloed verspreidde zich in de poes toen ze opstond. Een paar dagen had ze al een gevoel, maar ze wist het bijna zeker. Iggy fatsoeneerde zich en stapte het nest uit. Ze was de laatste tijd al wat boller geworden, maar ze wou het een keer echt zien. In een heerlijk lente zonnetje liep ze naar een regenplas, en bekeek zichzelf in de weerspiegeling. Ja, haar buik was duidelijk dikker geworden. Een enorme glimlach verspreidde zich over haar snoet. Ze was zwanger! Ze vroeg zich af waar Cyber was, dit nieuws moest ze immers vertellen. Voorzichtig liep ze naar het hol van de wolf, en streek met haar pluizige staart over zijn snoet. "Wakker worden," Sprak de point glimlachend.

"Nog even mama, ik wil nog niet gaan werken." Een licht verbaasde uitdrukking gleed over haar snoet. Mama? "Hurrrrrumm" Iggy grinnikte zachtjes, Als je Cyber zo zou zien zou je denken dat hij even onschuldig was als een konijn. De kater werd wakker, en leek een beetje van zijn stuk gebracht. "ow! Hurum" De poes kon het niet laten om te grijnzen. "Iggy" De eeuwig charmante lach was weer terug. "Goodmorning young lady, you looks beautiful" "Jij ook, schaapje." Plaagde de poes. Ze kon hem niet anders dan schattig vinden nu. Maar ze was hier niet om haar partner te pesten. Ze klopte met haar staart naast zich, als teken dat hij moest gaan zitten. Een enkel momentje keek ze naar de grond en verzamelde moed. Vervolgens keek de mooie poes op, recht in Cybers ogen, ogen die ze ondanks de kilheid had leren te vertrouwen, ogen die zijn warm had gezien. "Ik heb nieuws," Bracht ze uiteindelijk uit. "Groot nieuws."

"Meiii" plaagde Cyber de poes terug en krabde achter zijn oor, hij legde zijn poten vermoeid over zijn ogen en keek vervolgens naar de poes met dat charmante glimlachje. Maar de poes werd serieuzer en tikte met haar staart naast zich op de grond. Nieuwsgierig naar wat de poes te vertellen had ging Cyber naast haar zitten. "Wat is er?" vroeg hij nieuwsgierig met zijn oor trekkend. 'Ik heb nieuws, groot nieuws', bracht de poes uit en nu schoten Cyber snorharen nog twee keer nieuwsgieriger voor zich uit. "What's up my little golddiver?" fluisterde hij haar in haar oog en gaf haar een likje over haar oor.

"Meiii" Plaagde haar Mate, die vervolgens naast haar ging zitten. "Wat is er?" Hij was zo nieuwsgierig, het was schattig. Iggy's hemelsblauwe ogen verzachtte. "What's up my little golddiver?" Ze voelde een lik over haar oor, die haar even deed blozen als een meisje. Ze keek weer naar de kater. "Ik ben zwanger!" Een grote glimlach viel om haar lippen. Een warm, tintelend gevoel door haar hele lichaam. Het zeggen was anders dan het weten. De poes leunde naar voren en verborg haar snuit in de nekvacht van Cyber. Ze hadden het idee besproken, en nu was het eindelijk zo ver. Kleine Iggy's, kleine Cybers, de helft van iemand waar ze van hield en de helft van zichzelf. Ze keek op naar de gevlekte kater. Zo veel nestjes, maar deze zou goed gaan. Dit zou het goedmaak nestje zijn, vol liefde, vol begrip en respect. Ze vertrouwde hem. "Ik ben zo blij..." Mompelde ze in zijn vacht. Iggy hoorde zijn hart kloppen, een vertrouwd geluid. Ze ging weer een stukje naar achter zitten. "Ik hou van je." Haar woorden zweefde tussen hen beide. Het was een tijdje geleden sinds ze dat gezegd had.

Zwanger? Even wist Cyber niet goed wat hij ervan moest denken en hij was geneigd uit te vallen en de poes duidelijk te maken dat het rogue leven al moeilijk genoeg was met de kittens die hij al had en de kittens van Buzzard waar hij soms op moest letten. Maar hij wist dat dit anders was, hij hield van Iggy zoals hij nog nooit van een poes gehouden had. Deze kits konden geen probleem worden en al het eten dat ze nodig hadden kon hij gaan stelen in de clanterritoria of hij kon voedsel stelen uit de vuilnisbakken. Hij had aanzien in de kittypetsplaats en wist dat hij niet bang moest zijn van andere katten die concurrentie konden vormden. Kleine killers of kleine prachtkittens? Of misschien een mengeling van de twee? Iggy's hoofd verdween in de nekvacht van Cyber. Cyber drukte zich dicht tegen Iggy "Het worden de perfecte kittens. Kan niet mislopen." stelde hij haar gerust. 'Ik hou van je', de poes ging een eindje naar achteren zitten. Cyber schurkte met zijn hoofd langs Iggy's schouder. "Ik hou nog veel meer van jouw meid." Hij keek haar diep in de ogen aan, de diepblauwe ogen. Vervolgens gleden zijn kilgroen paar ogen naar haar buik, die inderdaad iets boller was geworden. "Hoe lang ben je al zwanger?" vroeg hij fluisterend.

"Het worden de perfecte kittens. Kan niet mislopen." Er prikte tranen in haar ogen, maar niet van verdriet. Misschien een beetje. Iggy volgde de blik van haar partner naar haar buik en terug. "Hoe lang ben je al zwanger?" Zijn toon was zacht, alsof hij bang was iemand te wekken. "Geen idee," Fluisterde ze terug, en verbrak geen oogcontact. Ze poes leunde tegen hem aan. Kittens. Ze zou kittens krijgen. Ze zou voor ze zorgen, of ze kil of zacht waren poes of kater, zwart of wit. De mooie poes zou van ze houden. Altijd. "Ik kan niet wachten." Het was bijna onhoorbaar, misschien meer tegen zichzelf dan tegen haar partner. Het was een wens. Een verlangen.

-Flut

"Het zal deze keer goed gaan, dat beloof ik je. Ik weet dat het met Seraphine niet goed ging, het was allemaal een ramp, en met Buzzard werd het ook niks.." De poes beet op haar lip bij de gedachte. Ze hadden haar veel pijn gedaan, maar Cyber ongetwijfeld meer. "Maar met jouw en mij gaat het lukken, de kittens krijgen de beste moeder." Ze knikte. Tranen biggelde over haar wangen, ze was niet zeker waarvan. Emotie, verwachtingen. Zoiets. Iggy hoorde haar partner grinniken, en deed zachtjes mee. Dit was fijn. Ze had zin in dit nest. Ze zou een moeder worden. Een goed voorbeeld. Een enorme glimlach verspreidde zich over haar snoet. Hoe zouden ze eruit zien? Het liefst zou ze voor altijd een beetje tegen hem aan liggen, genieten. De poes sloot haar ogen.

Cyber zuchte en vleide zich nog eens tegen de poes aan, "Hoe ziet de perfecte kitten er voor jouw uit? En wat zou zijn/haar karakter zijn?" mrauwde hij snorrend met een kopje aan de poes. Hij wist wel dat alle kits perfect zouden zijn, maar ergens wist hij wel dat ze niet allemaal zo perfect zouden zijn als hij wou. Er zouden goede en slechte karakters tussen zitten, knappe en lelijke katten. En met heel zijn hart hooptte hij dat geen van zijn kits net zoals Jeff een verschrikkelijke gay flea zouden zijn. Dan zou hij nog serieus overwegen om hun nekje om te wringen. Gay zijn was een onmogenlijkheid, een ziekte.

OCC; weer, ik heb niets tegen gay-zijn want ik ben het zelf. Het is gewoon Cyber

Een golf van moeheid overviel haar, dus ging de poes liggen. "Hoe ziet de perfecte kitten er voor jouw uit? En wat zou zijn/haar karakter zijn?" Iggy keek een beetje vragend op. "Oh, ehm.." De poes dacht even na. Ze vroeg zich af waarom hij dat wilde weten. "Het maakt niet uit, elke kitten is perfect. Ze mogen zijn wie ze willen, ze mogen zichzelf zijn. Ik zal altijd van ze houden." Dit was de waarheid. Dat was wat een goede moeder deed. Hoewel ze een sterkere band had met haar vader dan moeder, hield ze alsnog van de poes. De pluizige poes nestelde zich tegen Cyber's poten aan. "Wat er ook gebeurt, ze zullen prachtig zijn." Glimlachend keek ze omhoog. Het zou niet ander kunnen, met zo'n knappe vader.