It was him « CLAN

BEARPAW «

Bearpaw rende struikelend het camp binnen. Zijn kop was nat en zijn nek, rug, buik en wang zaten onder het bloed. Hij hijgde zwaar. Zijn ene oog zat dicht door de 3 lijnen die er door liepen en het rood dat er over liep. Midden in het camp zakte hij met een zucht ineen. Ripa... Bonepaw van de ThunderClan. Butterstar moest het weten. "Butterstar?", piepte hij zwakjes.

Clan "event" «

BEARPAW «

Bearpaw hoorde een warrior praten. Hij keek naar hem op. Later... Een schouder kwam onder de zijne. De kleine apprentice probeerde op trillende poten op te staan. ‘Je moet naar de Medicine den’ Hij knikte, maar keek naar de leaders den. "Butterstar.", miauwde hij zwakjes.

Hij vond het niet leuk om zo zwak te zijn. Het was alleen dat hij nog geen training had gehad, alleen zijn instincten waren een hulp. De pers keek naar de grond. "ThunderClan."

Bezorgd ging Graywing naast Bearpaw staan. ‘Je moet naar de Medicine den’ Zei een andere apprentice die hem begon te ondersteunen. De zwarte warrior hielp hem en ondersteunde Bear's andere schouder. "Butterstar.", Miauwde de apprentice zacht. "Butterstar!" Herhaalde Gray hem voor de katten die het niet konden verstaan. "ThunderClan." Mompelde Bear nu. Graywing herhaalde dit niet. Winterplume. Het was het eerste dat door zijn gedachten schoot. Ze hadden er al eens over gepraat wat er zou gebeuren als er oorlog kwam tussen de clans maar hij had nooit verwacht dat het daadwerkelijk ook zo ver zou komen. Wat zou hij doen als hij tegen haar moest vechten? Hij staarde even voor zich uit, maar werd toen weer terug het moment ingetrokken. Bearpaw moest dit eerst overleven, en dan zou Butterstar wel beslissen wat er ging gebeuren.

Haar naam werd meerdere keren over het kamp geschreeuwd terwijl de flame popint al uit haar den was gekomen. Haar blauwe ogen stonden vragend en ze zuchtte even. Wat was er zo belangrijk dat zij haar den bijna uit gesleurd werd? Nog voor dat ze het eigenlijk kon vragen werd ze al geconfronteerd met een gruwelijke waarheid. Voor haar ogen speelde zich iets af dat ze nooit had gedacht te kunnen zien als leader. Bearpaw zag er uit alsof hij elk moment neer kon vallen. Graywing en Warpaw hadden duidelijk geen idee wat ze moesten doen en Whisperwind probeerde om de apprentice te laten liggen. Het eerste dat ze zich af vroeg was waarom maar zonder echt te vragen stapte ze naar Bearpaw toe en liet haar staart even op zijn rug rusten. "Luister naar Whisperwind en ga liggen als zij bezig is en het goed vind kan je mij uitleggen wat er gebeurd is." Mompelde ze zachtjes en keek Whisperwind even aan. Zoekend naar een geruststelling dat zijn wonden makkelijk te genezen waren. ZE hadden alle apprentices nodig die er waren. ZE hadden alle warriors nodig. NEe Riverclan kon niemand missen.

BEARPAW «

Whisperwind kwam op hem afgelopen voordat hij echt kon liggen stond de flame point poes al voor hem. Hij knikte nederig en zakte door zijn voorpoten. Hij liet zijn uitgeputte lichaam vallen. Bearpaw sloot zijn ogen half. "Maar het was niet mijn schuld." Hij keek naar zijn rode poten die hij voor hem uitgestrekt had. "Om h-heel eerlijk te zijn wilde ik weglopen." Hij hoestte. "En toen pakte hij mij vast en stak hij m-mijn hoofd in het water en toen kon ik niets meer doen." Zijn blauwe ogen traande en keken van de zwarte kat naar de flame point poes. "Ik moest zijn naam onthouden. R-Ripa, Bonepaw van ThunderClan."

BEARPAW «

Whisperwind drukte spinrag op zijn wonden. Bearpaws mond vertrok, maar hij wilde een sterke warrior worden dus mocht hij zijn pijn niet laten zien. ''Je hebt verder geen vreemde sprongen gemaakt of iets waardoor je botten of gewrichten een klap hebben gehad?'' Ze klonk kritisch en misschien ook een beetje geïrriteerd. De kleine apprentice wiebelde met zijn oren. "N-nee mevrouw."

In stilte knikte ze naar de zwarte medicine cat een kleine steek voelend dat diens ogen haar niet de geruststelling hadden gegeven die ze wanhopig had willen zoeken maar liet het niet merken terwijl ze haar aandacht op Bearpaw richtte. Haar maag leek letterlijk om te keren terwijl deze vertelde wat er gebeurd was. Bijna verdronken.. Kon het nog erger? HEt voelde alsof de thunderclanner hun gewoon kleineerde.. Gadverdamme. Zodra ze echter de naam hoorde keek ze twijfelend even op maar reageerde er verder niet op. Ja ze kon Bonepaw maar nee die kon hier niet toe instaat zijn? Het was een uit de kluiven gegroeide kitten met een grote mond toch?

BEARPAW «

Bearpaw probeerde niet te trillen, wat niet zo goed lukte. ''Mooi, ik wil je sowieso straks een nacht in mijn den hebben.'' Hij knikte. Niet zo erg, het was bijna zijn thuis na die ziekte toen hij apprentice werd. Al was dit een andere medicine cat. Nightstream was de vorige. Vriendelijker, maar deze was in een paar opzichten ook wel vriendelijk. Alleen een beetje enger. ''Wat is er verder met je oog gebeurd?'' Hij draaide zijn kop niet, dat zou het alleen maar moeilijk maken. Hij wilde net zijn mond open doen toen ze weer sprak. ''Ik heb water nodig en niet schrikken.'' Hij wist niet wat ze ging doen, want dat zag hij niet. Getrek aan zijn oog deed hem nog meer trillen. ''Ontspan.'' De jonge apprentice haalde diep adem en dwong zijn lichaam om te stoppen met trillen en te ontspannen. Misschien dat praten hielp. Zachtjes blies hij terug uit. "Hij heeft lange nagels... hij krabde over mijn hoofd en toen voelde ik een pijn in mijn ehm oog. Maar ik kon er nog doorzien, denk ik. Ik weet het niet goed meer." Bearpaw slikte zachtjes, was hij wat maar sterker geweest, meer ervaren, dapperder.