Time to wake up, stupid cat

Hij had moeite om overeind te komen. Zijn lijf was kapot, alles deed pijn. De pijn was ook naar zijn spieren en naar zijn botten getrokken en het maakte hem chagrijnig. Hij wist dat het hem zwak maakte en als hij ergens een hekel aan had, dan waren dat zwakke katten. Eigenlijk had hij dus gewoon een hekel aan zichzelf en dat feit maakte hem zo chagrijnig. Hij moest maar eens kijken of die gestoorde ThunderClanner al eens wakker was, hij was nou eenmaal zijn gevangene en hij moest snel verzinnen wat hij met hem ging doen. Anderen zouden rusteloos worden als hij niet snel een besluit nam, nou was die kat alleen maar een last. Hij vroeg zich daarom ook af of hij niet beter meteen zijn strot had door kunnen bijten, misschien moest hij dat nou maar eens gaan doen. Het was dom geweest dat hij zich door Yu had laten afleiden, maar het was nou eenmaal gebeurd en terugdraaien konden ze het toch niet. Dus verliet hij zijn schuur en liep naar schuur drie, de schuur waar ze Bonepaw opgesloten hadden. Het was de schuur van de sterkste members en daar kon hij het beste in de gaten gehouden worden. Er was dan ook een grotere kans dat iemand hem zijn strot al doorgebeten had, maar dat was dan maar zo. Hij kon zich er niet druk over maken. Hij ging maar eens kijken of de andere kater nog leefde. Hij liep de schuur in en keek om hem heen totdat zijn blik op Bonepaw viel.

[Eerste post voor Bonepaw]

Bonepaw lag even rustig, alles leek zwart. Het bloed leek als tranen over zijn ogen en wangen heen te stromen, het had een volle vaart. Hij was moe, verdwaalt in zijn gedachten. Hij leek alles vergeten te hebben, hij had een gevoel die sprak dat hij de naam Ripa had. Ook wist hij nog hoe hij moest praten en welke woorden, alleen voor de rest wist hij niks. Hij lag op de koude grond, er lag een bloedplas onder hem. Wie was hij, waar was hij, hoe moest hij spreken, wie kende hij. Hij staarde naar zijn klauwen, deze lagen onder het bloed. Geen enkele van zijn soort was niet eens dichtbij gekomen, hij wist niet waarom. Toch verbrak iets zijn gedachten, hij voelde een steek. Een pijn die leek te brandde in zijn rug, hij draaide zich fel om en staarde naar de groene kille ogen. Hij staarde naar het licht achter de kater, iets zei hem dat hij hem kende alleen het was een waag. Hij besloot om met al zijn kracht recht op te komen, hij mocht hier niet weg. Hij kon zichzelf niet bevrijden, was dit een droom. Hij keek streng naar de kater, geen gevoel was mogelijk. Hij wilde weten wie deze kat was, hij had zelf gloed rode ogen. Zijn leven leek in allerlei kanten op te gaan, hij wist niet wat hij moest doen. Hij voelde toch de haat in zijn lichaam, de haat van iets. Hij schudden zijn kop, zijn gevoel gaf alles aan. Veel wist hij veel wist hij niet, hij leek alles te weten maar ook niks. Hem zou niks boeien, zijn ogen keken de kater vreemd aan. De zwarte kater keek nog al te kil, hij zelf niet. Eerder dat hij niet eens wist wie de kater was, zijn haat sloeg op niks. Straks was deze kater een vriend van hem, hij keek naar de grond. Hij wist niks meer, je wilde niet weten hoe leeg dat voelden. Hij kende geen enkele kat, hij wist dat hij bloeden. Hij wist zijn naam als 'Ripa', voor de rest wist hij niks te brengen. "Hoi, ik ben Ripa en U.....?" Begon hij droog tegen de kater, hij wist niet waar hij moest beginnen.

_{Het mormel sliep in haar barn. Waar sloeg dat nou weer op? Had Claw haar zonder het duidelijk te maken haar de toezicht gegeven over deze thunderclanner? Zira had nog duidelijk gezegd dat ze niks met 'm te maken wilde hebben. En nu lag hij in Barn Three; de Barn waarin zijzelf ook sliep. Privacy schending.
Net toen ze in slaap gedoezeld was, hoorde ze onbewust de pootstappen en haar ogen schoten open, waarbij ze meteen haar spieren aanspande en op haar hoede was. Altijd had ze dat moeten doen, alert zijn als ze wakker werd van iets. Sinds de bloodclan kon je niet meer veilig zijn, waar je ook sliep waren altijd wel katten die je wat aan wilden doen. Nou ja, het was een keuze die zij gemaakt had.
Haar ogen gleden geïrriteerd naar Bonepaw, die iets zei over Ripa of iets in die richting. Wat sprak hij nou weer voor waanzin? Zira wist alleen maar dat ze terug wilde slapen en ze liet slaperig haar kop weer op haar poten zakken. Als Claw iets van haar wilde zou hij 't maar zeggen.

{ I COULDN'T RESIST. Het is in de barn waar ze slaapt, vergeef me xd}

Het was raar er was iets veranderd aan de kater, hij kon het zien in zijn blik. Het waren niet de extra littekens en de bloedrode ogen van Bonepaw die zijn aandacht trokken, maar het was de wazige blik. Een zoekende blik die hem duidelijk maakte dat er iets anders was. Het maakte hem alert, want hij voelde dat hij nou heel goed op zijn passen moest letten. Er was iets vreemds aan de kater en misschien kwam dat hem juist wel heel goed uit. Even gleed zijn blik naar Zira en hij keek haar even kil aan als altijd. Hij wist dat ze het vreselijk vond dat de ThunderClanner nou in haar schuur gevangen werd gehouden, maar het was de beste plek. Hier konden de sterkste members de gestoorde kat in de gaten houden, want hij vertrouwde hem voor geen meter. Zijn blik gleed weer naar de jonge kater toen die tegen hem begon te spreken. Even gleed er een verraste blik door zijn ogen, maar hij had zich al heel snel weer hersteld. Hij ging zitten met zijn staart losjes om zijn middel geslagen. “Ripa zeg je hè, bijzondere naam.” Zijn ijzige stem verbrak de stilte, waardoor hij het gevoel kreeg dat zijn woorden in de lucht bleven hangen. Ja, het was een bizarre situatie. Zat de kater hem nou de gek aan te steken of had hij hem toch iets harder geraakt dan dat hij gedacht had? “Claw aangenaam. Weet je ook waar je bent?” Vroeg hij terwijl hij zijn blik strak op die van de ThunderClanner hield.

Ripa staarde naar zijn poten, alles was hij kwijt. Hij kende de kater voor hem niet en de kattin die hier sliep ook niet, hij keek verwarrend in het rond. De geur kende hij ook niet, hij was opgestaan. “Ripa zeg je hè, bijzondere naam.” Sprak de kater voor hem. Alleen dat verbrak de stilten. Hij knikten rustig en boog voor de grote kater, het was een grote zwarte kater. “Claw aangenaam. Weet je ook waar je bent?” Stelde de kater zich voor met een strakke blik en een vraag. Hij sloot zijn ogen om echt even te kijken in zijn gedachten alleen hij wist niks, geen enkele gebeurtennis. "Nee," Sprak hij respectvol naar de zwarte kater. Hij keek met een rustige blik naar Claw, iets in hem zei dat hij de kater ergens van kende alleen als de kater zo rustig reageerde kon het geen vijand zijn. Misschien was dat zijn leider wel, hij keek eervol naar de kater. "Zou ik iets mogen vragen mijn heer?" Vroeg hij daarna, nog steeds verward aan de situatie. Zijn klauwen waren gelukkig al ingeklapt, hij keek naar de kater. Ook keek hij naar de kattin, hij wist niet echt waar hij het moest brengen. Het was namelijk iets wat gebeurden wat hij niet begreep, "weet uw wie ik ben of waar ik ben of wat ik ben ook zou ik willen weten waarvan ik U ken?" Vroeg hij daarna nog steeds gebogen voor Claw. Hij bleef stil zitten, hij wilde juist laten zien door te buigen dat de kater hoger dan hem stond en dat hij respectvol voor de kater was. Hij bleef verward naar de leider staren of voor zijn gevoel een leider want dat was de eerste die naar hem toe stapten, hij bleef stil en rustig. Hij zou trouw zijn aan Claw, dat zou hij beloven als hij de leider zou zijn.

OCC: Eerste post dat ik Ripa erin zet in de plaats van Bone dat is best wel verwarrend XD

Ergens had hij niet het gevoel dat de kater hem probeerde de gek aan te steken, volgens mij wist hij het echt niet meer. Daardoor begonnen meteen alle radertjes in zijn hersenen te werken, hier kon hij nog wel eens gebruik van maken. De respectvolle manier waarop hij tegen hem sprak was hij niet gewend van de ThunderClanner. Hij trok verrast met zijn oren toen hij opeens mijn heer werd genoemd. Hij wist niet zo heel goed of hij dat eigenlijk wel leuk vond, maar hij besloot om voor dat moment er niet op in te gaan. Hij wachtte op de vraag van Ripa voordat hij verder ging. “Ja ik weet wie jij bent. Jij was een ThunderClanner, maar de Clans hebben van die vreemde regels waardoor ze jou niet waardeerden Ripa. Wij hebben jou kunnen redden uit de klauwen van die vreemde gelovige katten. Nou ben je hier omdat we je heel goed in de gaten willen houden, want we vertrouwen jou nog niet helemaal. Dat begrijp je wel toch?” Zijn gezicht betrok toen er een nieuwe pijnlijke steek door zijn buik trok. Hij onderdrukte een kreun en klemde zijn kaken op elkaar. “Jij bent nu midden in het kamp van de Elite, ook wel de BloodClan genoemd.” Vervolgde hij toen hij zijn stem weer terug gevonden had.

Ripa was nog steeds gebogen voor de kater, de kille blik staarde hem aan. Claw leek verrast, de reden wist hij niet. Hij keek naar de groene ogen, “Ja ik weet wie jij bent. Jij was een ThunderClanner, maar de Clans hebben van die vreemde regels waardoor ze jou niet waardeerden Ripa. Wij hebben jou kunnen redden uit de klauwen van die vreemde gelovige katten. Nou ben je hier omdat we je heel goed in de gaten willen houden, want we vertrouwen jou nog niet helemaal. Dat begrijp je wel toch?” Sprak Claw, hij knikten. Wat was Thunderclan en Thunderclanner, hij staarde de kater aan. Hij sloot even zijn ogen en wist dat hij dus daarvoor de kater moest bedanken, "bedankt voor het redden mijn leider." Vervolgde hij weer respectvol. Hij keek naar de zwarte kater, allebei zaten ze onder het bloed. Hij zelf zat onder het bloed en Claw, hij keek zijn leider bezorgd aan toen hij zijn gezicht trok. Gelijk stond Ripa recht overeind en keek bezorgd naar de kater, "wat is er gebeurt met u, kan ik u ergens mee helpen mijn heer?" Vroeg hij vlug. De pijn in zijn eigen lichaam negeerde hij, hij kon namelijk weer snel neer vallen. Hij keek naar de leider waarna hij weer boog. “Jij bent nu midden in het kamp van de Elite, ook wel de BloodClan genoemd.” Zei Claw rustig, hij knikte erop. Hij maakte zichzelf wat meer tegen de grond aan, hij was dus in Bloodclan. Een kat van de Elite, een kat die door 'Thunderclan' bijna vermoord werd en werd gered door Claw. "ik zal alles doen om u te dienen en te beschermen om u te bedanken voor het redden van mijn leven." Sprak hij en keek naar de kater met een blik dat hij dit echt bedoelde. Hij sloot kort zijn ogen, "ik zal u voor altijd dienen." Vervolgde hij. Hij sloeg zijn staart rond zijn lichaam heen, hij had gloed rode ogen. Het bloed van beide katten lag op de grond, de kil groene ogen keken hem strak aan.

_{Het was duidelijk dat Claw het verhaal niet helemaal geloofde en ondanks haar vermoeidheid hief Zira haar rode ogen op, zodat ze het gesprek beter volgen kon. Natuurlijk kon ze alleen luisteren, maar live beeld was altijd leuker. Claw vertelde aan 'Ripa' waar hij was, die zo onderdanig als het maar kon terug reageerde en hem zijn leven beloofde en hem voor altijd zou dienen. Nou nou, iemand had een karakteromslag gekregen. Verbaasdheid stond ook in Zira's blik maar ze bleef relaxt op de grond liggen. Als die kleine ook maar iets zou proberen, kon ze toch wel snel genoeg opspringen; ze had tien keer meer ervaring en kracht dan hij. Ze had hem al is eerder onderdrukt.
"Claw," miauwde Zira, waarna ze knikte. Hierbij zou Ripa alleen maar denken dat ze bedoelde dat ze hem vertrouwde - als hij daadwerkelijk zijn geheugen verloren was - maar dan zou ze hem ook niet herinneren aan waarom hij hier werkelijk was. Het knikte was bedoelt als 'ik denk dat hij de waarheid spreekt', maar als ze dat hardop zou zeggen zou Ripa natuurlijk vragen krijgen.}

Hij keek op toen Zira zijn naam zei. Hij knikte haar kalm toe, want hij begreep wat ze bedoelde. Bonepaw loog niet, hij was zijn geheugen kwijt. Eigenlijk kwam hem dat wel heel goed uit, hier kon hij gebruik van maken. Zijn blik gleed weer naar Ripa toen die zijn bek opentrok om een woordenstroom aan woorden op hem af te vuren. Hij wachtte geduldig totdat Ripa klaar was voordat hij iets zei. “Als jij bewijst dat je het in je hebt om een goede BloodClanner te worden dan staan we weer quitte.” Begon hij met zijn blik strak op die van Ripa gericht. “Ik ben gewond geraakt toen we jou hier heen brachten, maar dat gaat wel weer over.” Toen ontstond er een kalm grijnsje om zijn lippen. “Mijn heer is niet nodig hoor, Claw is ook prima.” Vervolgde hij toen. “Ik wil dat je hier nog een tijdje blijft totdat we je voldoende verteld hebben om je te kunnen redden buiten. De meeste Elite katten zijn namelijk niet zo zachtzinnig, zeker niet met nieuwe katten.” Zijn woorden waren duidelijk, hij maakte geen grapje. “Heb je vragen Ripa?” Even wenkte hij Zira dat ze erbij moest komen zitten.

Ripa stond nog steeds gebogen, zijn rode ogen gefocust op de groene van Claw. Hij staarde naar hem, alleen wist hij niks te vertellen. Hij staarde alleen maar, de stilte werd bijna dodelijk alleen hij zou de leider respecteren en hem helpen. “Als jij bewijst dat je het in je hebt om een goede BloodClanner te worden dan staan we weer quitte.” Begon Claw het gesprek met zijn blik strak op die van hem gericht. Ripa knikten erop en slikte even, hij had een droge keel. Het bloed liep nog steeds van zijn lichaam af, "Ik bewijs het, mijn leider." Sprak hij stil tegen hem. Zijn stem klonk strak en respectvol. “Ik ben gewond geraakt toen we jou hier heen brachten, maar dat gaat wel weer over.” Sprak Claw waarna er een kalm grijnsje om zijn lippen ontstond. Hij knikte, hij wilde eigenlijk niet dat andere er last van kregen. Hij was zijn verleden vergeten maar dit zal hij niet vergeten, dit gesprek wat de Thunderclan hem aangedaan heeft. Even ontstond er woeden in zijn rode blik maar dat veranderde weer naar kalm, “Mijn heer is niet nodig hoor, Claw is ook prima.” Vervolgde de leider daarna met een rustige stem. Hij knikte, "Claw ik beloof uw dat ik alles zal doen wat U, U hartje begeerd." Sprak hij en staarde naar de zwarte pels. Deze was voor een groot deel rood, alleen zag je dat niet goed. “Ik wil dat je hier nog een tijdje blijft totdat we je voldoende verteld hebben om je te kunnen redden buiten. De meeste Elite katten zijn namelijk niet zo zachtzinnig, zeker niet met nieuwe katten.” Zei zijn leider daarna. Hij knikten en likte zijn mondhoeken, dat was waar ook hij kon zich helemaal niks herinneren en wist dus niks meer alleen dat hij hier zat. In deze zwarte donkere ruimte, “Heb je vragen Ripa?” Vroeg Claw waarna hij naar de tabby kattin keek. Even knikte hij en slikte waarna hij zijn mond opende voor zijn verhaal, "wat is een Clan, wat zijn de regels en wat moet ik doen om U te helpen met de Bloodclan en mezelf te bewijzen." Sprak hij en staarde naar de fonkelde groene ogen, deze leken een zwart gat die alles op zogen. Het groene leek op gif of een dodelijk gevaar.

Hij grinnikte even sarcastisch en schudde zijn kop. “Nou als ik jou was zou ik niet alles doen wat mijn hartje begeerd want dan kun jij jezelf flink in de nesten werken. Begin er maar eens mee te laten zien wat je waard bent.” Hij stopte met grinniken en luisterde naar de vraag van de andere kater. “Er zijn vier verschillende Clans in dit gebied; de RiverClan, ThunderClan, WindClan en ShadowClan. De Clans bestaan uit een leider, deputy, medicine cat, warriors, apprentices en kittens. De apprentices worden getraind door warriors die zichzelf mentors noemen. De Clans geloven in StarClan, een of andere hogere macht waar geen woord van waar is. Ze kramen altijd alleen maar onzin uit en ze accepteren ons niet. Het zijn zwakkelingen die met hun neus op de feiten gedrukt moeten worden. De Elite heeft niet echt regels, alleen dat je je tanden aan je halsband kunt verzamelen door mij diensten te bewijzen. Er zijn verschillende schuren in het camp, het aantal tanden aan je halsband bepaald waar jij je nest mag hebben.” Hij keek even naar Zira maar daarna keek hij Ripa weer aan. “Je kunt de BloodClan helpen door het imago hoog te houden.” Vervolgde hij toen.

De zwarte kater knikte terug naar haar, en ze richtte haar rode ogen weer op Ripa. Deze bleef maar brabbelen over dat hij Claw graag wilde dienen en zo, wat Zira nogal ergerde. Was dit niet nogal overdreven? Nou, het maakte haar niet veel uit, zolang het maar in hun voordeel zou zijn.
De conversatie tussen de twee verliep rustig en Zira voelde zichzelf niet al te ongemakkelijk naast Claw, al was er een zekere blos te zien onder haar vacht. Ze zaten ook gewoon veel te dicht bij elkaar, voor haar gevoel. Ze kon zijn warme adem bijna voelen als hij praatte. Toen de groen-gele ogen van haar leider zich opeens op haar vestigde, schoten haar ogen automatisch van zijn kop vandaan. Oeps, had ze de hele tijd zitten staren? Hierna richtte ze haar blik opnieuw op hem en luisterde ze naar zijn volgende woorden. “Je kunt de BloodClan helpen door het imago hoog te houden.” Miauwde hij en er verscheen een klein grijnsje op haar gezicht. Haar lange nagels duwden automatisch in de grond, en ze zwiepte ietwat opgewonden over dit moordwapen in hun clan. Ripa stond bekend om de vele moorden die hij had aangebracht en had al een hele reputatie weten op te bouwen in de clans. "Dus, blijft 't ding bij mij in de barn slapen?" Vroeg ze, waarbij ze haar blik ietwat versmalde richting Ripa. Ze voelde er niet heel veel voor om babysitter te spelen.

Ripa staarde de twee aan, hij stond nog steeds gebogen. Zijn lichaam leek dit niet gewend, zijn ogen bekeken de twee. Hij rook de geuren van bloed, die van de leider af kwamen maar ook van de kattin. Haar bittere geur van alle katten die ze vermoord had, “Nou als ik jou was zou ik niet alles doen wat mijn hartje begeerd want dan kun jij jezelf flink in de nesten werken. Begin er maar eens mee te laten zien wat je waard bent.” Sprak de zwarte duistere leider. Hij knikte maar wist dat hij dat allemaal zou kunnen bereiken, hij ademde in en daarna rustig uit. “Er zijn vier verschillende Clans in dit gebied; de RiverClan, ThunderClan, WindClan en ShadowClan. De Clans bestaan uit een leider, deputy, medicine cat, warriors, apprentices en kittens. De apprentices worden getraind door warriors die zichzelf mentors noemen. De Clans geloven in StarClan, een of andere hogere macht waar geen woord van waar is. Ze kramen altijd alleen maar onzin uit en ze accepteren ons niet. Het zijn zwakkelingen die met hun neus op de feiten gedrukt moeten worden. De Elite heeft niet echt regels, alleen dat je je tanden aan je halsband kunt verzamelen door mij diensten te bewijzen. Er zijn verschillende schuren in het camp, het aantal tanden aan je halsband bepaald waar jij je nest mag hebben.” Beantwoordde de kater zijn vraag waarna hij naar de tabby kattin keek en daarna zijn blik op hem focusten. “Je kunt de BloodClan helpen door het imago hoog te houden.” Sprak Claw daarna. Ripa knikten en ontbloten fel zijn klauwen, hij stond op. "Ik zal er alles voor doen zelfs als ik mijn eigen leven zal verliezen." Sprak hij en staarde naar de lucht. Hij draaide zich naar de kattin toen zij begon met praten, haar stem klonk over het gebied heen. "Dus, blijft 't ding bij mij in de barn slapen?" Vroeg ze aan haar leider. Hij staarde haar kort aan waarna hij zich naar Claw vestigde, "wat wordt mijn rank mijn leider." miauwde hij waarna hij de vraag van de kattin negeerden. Hij bleef de twee kil aan kijken, met respect. Hij wist het op sommige delen niet te brengen, hij klapten zijn nagels in en boog weer voor zijn leider. Misschien had hij op sommige punten woeden aanvallen.

Hij bleef Ripa peilend aankijken, nog steeds op zoek naar ook maar een klein teken dat de kater hem voor de gek hield. Hij was nou eenmaal achterdochtig ingesteld en hij vertrouwde alleen zichzelf en misschien zelfs dat nog niet altijd. Het had nog een reden dat hij Ripa eerst in de schuur wilde houden, maar dat sprak hij niet hardop uit. Hier zou hij in de gaten gehouden worden en als dan toch opeens duidelijk werd dat zijn geheugen terug kwam, konden ze snel ingrijpen en hem alsnog vermoorden. “Heel mooi.” Zei hij toen Ripa zei dat hij er alles voor zou doen om het imago van de BloodClan hoog te houden. “Heel mooi.” Zei hij nogmaals terwijl er een klein grimasje om zijn lippen trok. Zijn blik gleed naar Zira toen ze iets tegen hem zei en hij knikte meteen. “Ja hij moet eerst hier blijven nog één of twee dagen, daarna moet hij zichzelf redden.” Hij keek haar doordringend aan hopend dat ze de hint begreep, maar daarna keek hij Ripa aan. “Je mag kiezen. Je wordt Young One en krijgt een mentor om je te helpen of je wordt Member, maar dan moet je jezelf redden. Het interesseert mij niet, als je er maar voor zorgt dat je jezelf of de Elite niet voor schudt zetten.” Er ontstond een afwachtende blik in zijn ogen.

"Ik zal er alles voor doen zelfs als ik mijn eigen leven zal verliezen." Was het brave antwoord op Claw's voorstellen en alles en Zira moest een diepe zucht onderdrukken. Nou, ze wist niet wat ze vervelender vond; de opstandige Bonepaw of de onderdanige Ripa. Toen kwam er een gedachte in haar op. "Dus, blijft 't ding bij mij in de barn slapen?" Vroeg ze, ietwat geïrriteerd met de onderdanige kater.
“Ja hij moet eerst hier blijven nog één of twee dagen, daarna moet hij zichzelf redden.” Was het antwoord van Claw en zachtjes zuchtte ze, waarbij ze haar rode ogen geërgerd rolde. Damn. "Oké," miauwde ze toch, zijn wil was wet.
"Wat wordt mijn rank mijn leider." Vroeg Ripa en Zira's ogen schoten naar Claw, want naar dat antwoord was zijzelf ook wel nieuwsgierig. “Je mag kiezen. Je wordt Young One en krijgt een mentor om je te helpen of je wordt Member, maar dan moet je jezelf redden. Het interesseert mij niet, als je er maar voor zorgt dat je jezelf of de Elite niet voor schudt zetten.” Dat was wel chill, kunnen kiezen wat je werd. Zira woog de kansen af en besloot voor zichzelf dat Ripa waarschijnlijk voor member zou kiezen. Tenminste, dat zou Bonepaw gedaan hebben.

Ripa staarde naar zijn leider, hij had het over de ranken en over alles en nog wat. Hij keek naar de groene ogen van de kater, zijn hoofd deed ontzettend pijn. Zijn lichaam trilden nog van het bloed wat over zijn lichaam liep, “Ja hij moet eerst hier blijven nog één of twee dagen, daarna moet hij zichzelf redden.” Sprak de kater, waarna de kattin begon te zuchten. Hij zelf boeide het hem niet of ze hem niet of wel hier wilden hebben. Hij stond op en liep naar de uitgang toe, zijn poten zaten onder de modder. "als ik hier niet gewenst ben kan ik het beste gaan." Sprak hij met een blik op de tabby kattin, hij staarde haar strak aan. Hij vond het niet erg, hij kon ook rond dwalen alleen zou hij de eer van alles aan de BC schenken. Hij was kleiner dan de kattin en de leider, hij was niet groot vergeleken hun alleen wel gespierd. “Je mag kiezen. Je wordt Young One en krijgt een mentor om je te helpen of je wordt Member, maar dan moet je jezelf redden. Het interesseert mij niet, als je er maar voor zorgt dat je jezelf of de Elite niet voor schudt zetten.” Sprak de leider. Ripa knikten, zijn ogen waren gevestigd op de leider. "Als ik een Young one wordt heb ik liever niet een te zwakke member want dan is hij of zij dood, als ik member wordt is het geen probleem." Sprak hij en staarde zijn leider aan, "dus voor geen problemen neem ik de member van de Elite aan. Ik zal u niet falen mijn leider." Sprak hij daarna met eer. Hij was niet echt van zijn doel om iets te bereiken, Young one was ook goed geweest alleen had hij meerdere problemen kunnen krijgen.

“Ooh nee dat dacht ik niet.” Siste hij kwaad toen Ripa naar de uitgang liep. “Als ik zeg dat jij hier eerst blijft, dan blij jij eerst hier.” Het kon hem niet schelen dat Zira dat niet zo’n goed idee vond. Het waren maar twee dagen en die moest ze maar uitzitten. Hij vroeg haar niet om een vergiftige muis op te eten, dus ze moest zich niet zo aanstellen. Zijn blik boorde zich eerst in die van Ripa en daarna in die van Zira. Hij wilde toch even goed tot ze doordringen, voordat ze besloten om het anders te gaan doen. Hij wilde dat de kater eerst heel goed in de gaten gehouden zou worden en hij vond dat ze het een eer moest vinden dat hij haar daar voor vroeg en haar daar dus genoeg voor vertrouwde. Zijn blik gleed weer naar Ripa toen die tegen hem begon te praten. “Prima, jou keuze. Bewijs maar dat het de juiste is. Als het mis gaat dan koppel ik jou alsnog aan een mentor.” Sprak hij toen voordat hij opstond. “Ik moet maar weer eens gaan. Jullie redden je wel hè?” Er ontstond even een geamuseerde fonkeling in zijn ogen toen schudde hij zijn kop en strompelde de schuur uit.

[Topic uit]

"Als ik hier niet gewenst ben kan ik het beste gaan." Het was een brutale opmerking waar Zira alleen maar om kon lachen. Hij kon niet weggaan, hoe graag hij dat ook maar wilde. Iedere Elitekat was alert en lette goed op hem, al lette zij net een beetje meer op 'm doordat hij bij haar in de barn was geplaatst. Ook Claw leek dit geen goed idee te vinden en reageerde zoals verwacht snauwerig. “Ooh nee dat dacht ik niet.” Miauwde deze gepikeerd en de tabby kattin grijnsde naar de nog jonge kat. Snapte hij dan niet dat hij gevangengehouden werd? "Als ik een Young one wordt heb ik liever niet een te zwakke member want dan is hij of zij dood, als ik member wordt is het geen probleem." Miauwde Ripa ook al zoals verwacht en Zira rolde haar ogen, iedereen was zo voorspelbaar.
Prima, jou keuze. Bewijs maar dat het de juiste is. Als het mis gaat dan koppel ik jou alsnog aan een mentor.” Claw stond op en verbaasd keek Zira hem aan. Ging hij haar nou achterlaten met dat ding? “Ik moet maar weer eens gaan. Jullie redden je wel hè?” Er verscheen een glinstering in zijn ogen en met een zucht knikte de tabby. "Nou, dan ga ik ook weg." Miauwde ze ietwat twijfelend, niet goed wat ze moest doen.

{ Topic uit, behalve als je nog wilt reageren met Ripa op Zira mag dat ^^

Onderwerp: Re: Time to wake up, stupid cat