I'm so excited! [Trainingstopic]

Vol enthousiasme trippelde de bruine tabby de doorntunnel door. Dit was de eerste keer dat ze het kamp verliet zonder dat het stiekem hoefde! Ondanks dat het nog Leafbare was scheen de zon over een groot gedeelte van het gebied en liet een mooie glans achter op haar gestreepte vacht. De meeste sneeuw was al gesmolten. Newleaf stond dus voor de deur.
Na een tijdje wandelen kwam ze aan bij de zandheuvel waar ze had afgesproken met haar mentor, Starlingdash. Fawn was best een beetje nerveus. Wat als ze er niks van bakte? Ach, daar zou ze nu snel genoeg achter komen, want achter haar klonken pootstappen die hoogstwaarschijnlijk van Starlingdash waren. Fawn slaakte nog een laatste zucht. 'Ik kan het wel,' dacht ze.

[+Starlingdash]

Als de andere mentoren niet ook wakker waren geworden om hun apprentices te halen, had de grijze poes waarschijnlijk de hele ochtend doorgeslapen. Met lichte stress rolde ze om, bijna tegen een aantal andere warriors botsende, maar krabbelde overeind en rende de den uit. Het ochtendlicht was fel en bijna werd ze verblind door de zon. De.. apprentices den! Ze stak haar kop door de den, misschien net iets te snel, want bijna deelde ze een kopstoot uit aan een kleine apprentice. Zonder sorry te zeggen speurde ze de den af, maar zag nergens het tweekleurige vachtje van Fawnpaw.
Pas toen merkte ze de geur op die duidelijk naar buiten leidde. Al licht aangebrand zuchtte Starlingdash en trippelde het kamp uit, alsof er niets was gebeurd. Bij de bekende zandkuil aangekomen kwam merkte ze de jonge apprentice op. "Je hebt het hier dus helemala in je eentje gevonden? Er misschien een keer zelf op uitgegaan als kitten?" Vroeg ze met een zelfverzekerde grijns.

Toen Fawn de stem van de grijze poes hoorde draaide ze zich om richting haar mentor. "Je hebt het hier dus helemaal in je eentje gevonden? Er misschien een keer zelf op uitgegaan als kitten?" Klonk de stem van Starlingdash. De tabby moest moeite doen om niet rood te worden. Ze was er redelijk vaak op uit gegaan als kitten, maar ach, dat maakte nu vast niets meer uit. ''Wie weet,'' grinnikte ze nerveus.
Snel zocht ze naar een manier om van onderwerp te veranderen. ''Wat gaat u mij vandaag leren?'' Een enthousiaste twinkeling was te zien in haar cyaan blauwe oogjes. Ondanks dat ze nerveus was voor de trainingen had ze er ook wel zin in.

''Wat gaat u mij vandaag leren?'' Nog wat wantrouwig hief ze een van haar wenkbrauwen op, maar besloot er niet lang over na te denken. Wat Fawnpaw in haar kittentijd had gedaan hoefde haar niet te interesseren.
"Omdat de dreiging van de andere clans de laatste tijd zo groot is, beginnen we met een vechttraining." Zei ze simpel en sprong in het zand. Daar had ze nou een hekel aan. Het deed haar aan haar vroegere trainingen denken en het zand kwam pas na moons weer tussen haar poten vandaan. "Dus .. laat maar zien wat je al kan om me aan te vallen." Zei ze vervolgens simpel en plaatste haar poten stevig op de grond.

Aanvallen..? Het was totaal tegen haar instincten in om een Clangenoot aan te vallen. Al was het voor de training. Maar goed, Starlingdash wist wat ze deed en anders zou ze waarschijnlijk nooit leren vechten. Fawn deed een paar stappen achteruit en ging tegenover haar mentor staan. Ze wilde nog iets vragen in de trant van 'bent u er klaar voor?', maar dat zou je in een echt gevecht ook niet doen. Geconcentreerd richtte ze zich op haar doelwit en al snel sprintte ze op de grijze krijger af. Met haar achterpoten zette ze zich af tegen de grond en stortte zich op haar mentor. Zonder nagels natuurlijk. Het was een training, geen echt gevecht.

[ Sorry voor de suuuper laatheid, maar alles liep even niet zo lekker in real ;A; Wil je nog verder? ]