Lucifers

Lumina had haar staartje enthousiast in de lucht gestoken toen Samuel naar haar toe liep. Jha, Samuel kon voor het eerst op twee poten lopen. Alle mensen liepen normaal op twee poten, dus Lumina was zeer trots toen ze haar companion zag lopen, al dan niet wankel. Het poesje sprong speels aan de kant toen de jongen op haar afliep en zakte door haar pootjes, als in een soort sluiphouding toen Bo voor haar verscheen. Het iets oudere meisje draaide zich echter om naar Samuel, haar broertje en ging samen met hem voor de lichtkast zitten. Lumina bleef zelf even op afstand en sprong uiteindelijk toch op de leuning van de zetel, nieuwsgierig naar wat ze nu keken. Haar oortjes richtte ze direct op toen ze een kindje met haar katje zag. Een klein glimlachje verscheen op haar snoetje, waarna ze de twee kinderen achter zich liet. Ze zat nog geen seconde voor het raam toen Quinn in haar blikveld verscheen. Haar glimlachje verscheen bijna direct en haar oortjes wiebelde alert heen en weer. Deze keer twijfelde ze geen moment om naar haar luikje te lopen en het luikje voor zich opende. Ze bleef echter wel met haar twee achterpoten binnen staan. Aan haar lichaamshouding was te zien dat ze niet al te opgewekt was met zijn aanwezigheid in haar tuin.

Lumina's oortjes zakten nog iets meer in haar nek bij het zien van zijn arrogante grijns. Typisch ook. "Dag Lumina. Hebben je achterpoten het koud ofzo?" Ze kneep haar ogen tot spleetjes toen hij dat zei en zwiepte geïrriteerd met haar staart. "Wat mijn achterpoten doen, gaat jouw niet aan." mauwde ze droogjes als antwoord. Het poesje was slim, maar één van haar negatieve karaktertrekken was koppig zijn. Als een kat iets zei, moest zij het tegenovergestelde doen. En gehoorzamen, dat deed ze niet naar andere katten toe. "Jij voelt je hier precies wel goed hé in mìjn tuin, iets té goed naar mijn mening."

Lumina's oortjes wiebelde twijfelend heen en weer toen hij zijn mond weer open trok. "Tja... je hebt een mooie tuin, en ik kende je vriendinnetje goed. Veel vriendelijker dan jij alleszins.", Vriendinnetje? Had hij het over haar vroegere huisgenoot, Chiyna? Ze kneep haar ogen tot spleetjes bij de gedachten dat Chiyna met deze kater omging. Ze wist dat ze altijd actiever was dan haar en dat ze beide altijd ravotte, maar dat ze met Quinn hier omging was haar een raadsel. "Wel, Chiyna is hier niet, wat je geen reden geeft om hier langs te komen." mauwde ze direct aanvallend en werkte vervolgens haar achterpoten naar buiten.

Lumina drukte snel haar verdriet naar de achtergrond toen hij verder ging over Chiyna. Ze had in al die tijd altijd tegen iedereen gezegd dat Chiyna gewoon weg was gegaan, gewoon weg. Dat was eerder voor haar dat ze dat deed, zodat ze niet meer aan de woorden van Zira zou worden herinnerd. "Ik dacht, misschien ben jij even leuk... en ik wilde haar graf komen opzoeken." Lumina keek de kater in stilte aan en dacht even over haar woorden. "Chiyna's lichaam is nooit gevonden," mompelde ze zachtjes, waarna ze een klein stapje terug naar achteren zette. Wat er met Chiyna was gebeurd, was de reden geweest waarom Lumina zich plots had weg getrokken uit de buiten. "Het enige wat je van haar nog kunt vinden is haar dekentje in ons nest." voegde ze er nog achter. Haar 'zwakke' houding liet ze al snel terug varen en ze richtte haar ogen weer strak op hem en het kleine doosje voor hem. "Wat is dat?" mauwde ze vervolgens, direct van onderwerp veranderend.

Haar oortjes waren al iets meer naar voren geschoven en lagen dus niet meer plat in haar nek. Fun? "Wat doet het?" Ze was oprecht nieuwsgierig, maar bleef toch staan waar ze stond. Haar zelfvertrouwen was de laatste tijd niet meer zo op en top en ze zou zich er ook niet in één, twee, drie overzetten. Haar oortjes schoven weer iets twijfelend opzij, waarna de poes zich neer zette waar ze stond.

"Well... het maakt vuur als je er mee strijkt. En vuur staat gelijk aan gillende twolegs." Lumina wenkte weifelend met haar oortjes bij wat de kater zei. Ook zij zag vuur als gevaar, iets waar de kater blijkbaar niet zag. "Straks steek je nog iets in brand," mauwde ze alarmerend toen hij het doosje open duwde. "Wat wil je ermee doen?" vroeg ze er direct voor de zekerheid achter. Het puntje van haar staart zwiepte lichtelijk, bijna nerveus, heen en weer.

"Ik weet wanneer twolegs elkaar haten, en de mijne haten iemand die verderop woont." Ze had goed door wat de kater feitelijk bedoelde. Ze trok even met haar snorharen. Dit was allesbehalve wat je als huiskat deed. "Hier gaat men niet blij mee zijn." mompelde ze kort en snoof even kort, waarna ze zich neerzette en haar staartje rond haar poten sloeg.

"En dan." Ze snoof kort bij wat hij zei en kneep haar oogjes even lichtelijk tot spleetjes. De geur van Skinny Love hing vaag om hem heen, iets waardoor ze even kort haar kopje schuin hield. Ze herinnerde zich de woorden van Bonepaw nog goed. Ze wist dat Skinny een leger van spionnen onder zich had. Was Quinn daar één van? "Kwom." Ze liet haar gespannen houding verdwijnen en richtte haar oortjes nu nieuwsgierig naar voren. Haar 'bange' kant wilde terug naar huis gaan, maar haar slimme en nieuwsgierige kant zei haar om hem te volgen. Misschien kon ze het wel subtiel boven halen, zonder dat hij te weten kwam dat ze bijna alles van Skinny Love's netwerk wist. "Voor één keer." mompelde ze kort.