Endless loving

Met een natte snuit hief hij zijn kopje op uit het koele water van het stroompje. Zojuist had hij zijn dorst gelest en het voelde goed. Tevreden keek hij uit over de rustige omgeving. Het zachte groen van de jonge bladeren aan struiken en bomen, de baby blauwe lucht boven hem en het doorzichtige, zachtjes stromende water van het stroompje onder zijn poten. Als hij een favoriete plek zou moeten hebben, dan was het misschien hier.
Zorgen konden hem niet te pakken krijgen hier en elke riverclan kat verkoos de rivier boven het struikgewas om te jagen. De apprentice, die onderhand wel een beetje tegen zijn leeftijd aan begon te groeien, zette zich neer en begon zijn natgeraakte vacht schoon te likken. Daarna zou hij wel beginnen aan zijn dagtaak: jagen.

OOC -- open!

"Cedarpaw, toch?" Een onbekende stem klonk in zijn oren en Cedarpaw maakte zijn strook vacht af, voordat hij zijn kop ophief. De stem was inderdaad te zwaar geweest voor een apprentice en dat toonde zich ook in een warrior die voor hem stond. Beleefd knikte de grijze kater naar hem. "Ja, dat is mijn naam." Nu was het zijn beurt om zijn hersens te kraken. "U bent Graywing, toch?" Het zou niet goed van hem zijn als hij de warriors boven hem niet kende.

De grijze apprentice keek op en knikte beleeft. "Ja, dat is mijn naam." Zei hij. Graywing knikte vriendelijk terug. "U bent Graywing, toch?" Vroeg Cedarpaw. U? Deze apprentice was blijkbaar een van de weinigen die nog respect had voor warriors. Graywing schudde zijn hoofd en grijnsde. Hij kon deze kans om een apprentice te sarren niet zomaar voorbij laten gaan. "Nee, Mijn naam is Grayflight." Zei hij met een grijns. "Je moet je warriors wat beter leren kennen, meneer."

"Nee, Mijn naam is Grayflight." Het katertje verstarde en zijn vacht kwam gedeeltelijk omhoog. Oh nee, oh nee.. "Je moet je warriors wat beter leren kennen, meneer." Schuldig richtte hij zijn gouden blik op de grond en legde zijn grijze oortjes in zijn nek. "S-sorry meneer." De onzekere Cedarpaw kwam weer naar boven en oh, wat wenste hij nu om door de grond te kunnen zakken en te verdwijnen.

Cedarpaw verstarde en legde zijn oren in zijn nek. "S-sorry meneer." Zei hij. Graywing deed zijn best om zich ach in te houden, maar toch grijnsde hij. Vrolijk zwiepte hij met zijn staart. "Ik zit maar met je te dollen." Zei hij vrolijk. "Ja, ik heet Graywing." De donkere kater bleef maar grijnzen. Hij bedoelde het niet slecht, maar apprentices waren zulke makkelijke slachtoffers.

Straks werd het gerapporteerd aan Butterstar en moest hij nog een paar extra moons apprentice blijven! Yikes. "Ik zit maar met je te dollen." In al die paniek luisterde hij niet goed naar de woorden van de warrior en dus piekerde hij rustig verder. "Ja, ik heet Graywing." Toen hij de naam hoorde keek hij verward op. "Maar.. u.. huh?" Kwam er hevig verward uit.
De kater schudde zijn kop. "Oh, het was maar een grapje .." Nerveus glimlachte hij, niet goed wetende wat hij nu moest doen. Lachen om zichzelf of hier maar staan?

Arme Cedarpaw, zo in de maling genomen door Graywing.
Met een geamuseerde grijns op zijn gezicht stapte Panthergrowl op het duo af, waarna hij langs ze heen liep en uit het water begon te drinken.
Nadat hij zijn dorst gelest had draaide hij zich om, zijn staart maakte een soort zwiep naar rechts zodat hij zijn evenwicht niet verliezen zou. "Hallo, Cedarpaw en Graywing." Miauwde hij ter begroeting en ging naast de apprentice zitten. De grijze warrior zou hem ook is gaan plagen, dat was altijd leuk.

"Maar.. u.. huh?" Mompelde Cedarpaw verward. "Oh, het was maar een grapje .." Graywing knikte en glimlachte vriendelijk in een poging de apprentice wat minder nerveus te maken. Het was trouwens maar een grapje. Toen kwam er uit het niets een andere kater aanlopen. Hij liep zonder iets te zeggen vlak langs hen heen en begon te drinken. Graywing wierp Cedarpaw een veelzeggende blik toe voordat de kater zich omdraaide en zich begroette. "Hallo Pantergrowl. Fijn dat je eindelijk tijd voor ons hebt." Zei hij duidend op het feit dat de kater eerst vlak langs hen had glopen voordat hij hen begroette. Toch sprak hij zoals gewoonlijk op een vrolijke toon, omdat hij toch geen ergernis wilde wekken.

Toen er nog een warrior bijkwam, bij hun 'veelzeggende' gesprek, werd hem een blik geworpen door de warrior, wiens naam hij nog steeds niet heel zeker wist. Wie weet maakte hij nog een grapje, alles was mogelijk. "Hallo, Cedarpaw en Graywing." De warrior legde nadruk op de ander zijn naam en een nerveuze glimlach verscheen op de lippen van Cedarpaw. "Hallo Pantergrowl. Fijn dat je eindelijk tijd voor ons hebt." De grijze kater draaide zijn oren wat en zijn blik ging van de ene warrior naar de andere. "Kunnen jullie mij misschien wat leren?"
De kans om met twee warriors gelijk op een plek te zijn was niet groot en wie weet beschikten deze twee wel over veel kennis! "Iets speciaals."

"Hallo Pantergrowl. Fijn dat je eindelijk tijd voor ons hebt." Merkte de warrior op, en een schuine grijns verscheen op zijn gezicht. Hij maakte een soort sarcastische buiging. "Altijd meneer," was zijn net-zo-sarcastische opmerking.
"Kunnen jullie mij misschien wat leren?" Vroeg de grijze apprentice, en meteen verbreedde de grijns op Panther's snoet. Natúúrlijk konden ze hem wat leren, wat leuk. "Iets speciaals." Voegde Cedarpaw eraan toen en Panthergrowl knikte als de onschuld zelfde.
"Ik weet iets heel speciaals." Miauwde de grijze kater toen, en bracht zijn kop heel, heel dichtbij het oor van de oudere apprentice. "Leren hoe je de wind kan besturen, als een soort magie." Zei hij daarna snel, en trok zijn kop dicht, waarna hij een sshhh geluidje maakte als teken dat de andere warrior het niet weten mocht.

"Altijd meneer," Sprak Panthergrowl met een buiging. De zwarte warrior knikte een beetje hooghartig en met een grijns op zijn gezicht stak hij zijn borst vooruit alsof hij de buiging ook echt verdiende. "Kunnen jullie mij misschien wat leren?" Vroeg Cedarpaw toen. "Iets speciaals." Panthergrowl grijnsde, maar Graywing glimlachte alleen. Voor zover hij wist had hij geen speciale vaardigheden. Qua jagen was hij zeer gemiddeld, en zijn vechttechniek was volledig gebaseerd op zijn gevoel, en dat was niet iets wat hij over on brengen. "Ik weet iets heel speciaals." Zei Panther en hij fluisterde iets in het oor van de apprentice. Een beetje geïrriteerd sprong Graywing op. "Wat doe je nu?" Vroeg hij quasi verbaasd. "Een beetje geheimpjes houden voor je medewarriors?"

Er was iets wat de laatst gekomen warrior hem zou willen leren. Geïnteresseerd spitste Cedarpaw zijn oren, maar voelde wel een onheilspellend gevoel over zich heen komen, toen de warrior zich naar hem toeboog. "Leren hoe je de wind kan besturen, als een soort magie." H-huh? Hoe dan? Met pure verwarring in zijn gouden ogen keek hij Panthergrowl aan en vergat bijna de aanwezigheid van Graywing. Die misschien wat verontwaardigd was. "Uh.." Tja, hij was geshusht, mocht hij dan wel zijn mond opentrekken? "Kunt u het laten zien?"