Ｊｕｓｔｗａｎｄｅｒｉｎｇａｒｏｕｎｄ，，

~~ASHBROOK~~

De zon scheen lichtjes in vroege middag/late ochtend. Er stond een licht briesje dat mijn pels zachtjes streelde. Tevreden keek ik voor mij uit terwijl ik door de paarse bloemen heen liep die groeide bij small forest, ze roken heerlijk en waren nog mooi ook. Enige probleem was dat ze aardig in de weg stonden waardoor je er noodgedwongen doorheen moest banjeren.

Uiteindelijk had ik het voor elkaar gekregen om een plekje te vinden met weinig bloemen. Een plekje waar je perfect kon liggen in de zon. Spinnend draaide ik een paar keer rond om vervolgens in het zachte gras te gaan liggen, omhuld door paarse bloemen. Ik ging straks wel verder met jagen voor de Clan, een kleine break nemen zou vast wel mogen.

OOC;; +brookkit
'

Oh waarom had ze zichzelf nu weer in de nesten gewerkt. Na haar hevige ervaring met de Furball zwarte kater die scheinbaar Panthergrowl heette had de torti kitten nu wel weer wat geflikt waar haar moeder haar waarschijnlijk voor zou vermoorden. Maar de kleine in de dikke struiken had zo vereidelijk naar haar gelonkt en uiteindelijk was de stoere Brook er dan ook doorheen gestapt. Met als gevolg. Binnen no time was ze verdwaalt geraakt. Het jonge ding had begod geen idee waar ze was of wat er om haar heen gebeurde, alles was nieuw en eng en vremde ne ze wou gewoon heel graag naar mama toe! Triest piepte ze om zich heen zoekend naar iets van herkenning maar ze vond niets en voor een seconde verloor ze alle hoop. Ze was alleen.. Ze zou hier sterven zonder dat iemand haar lichaampje tussen de bloemen ooit terug zou vinden. Was dit hoe ze zou eindigen?

~~ASHBROOK~~

robb stark

Ik was half in slaap gedoezeld in de zon die mijn vacht heerlijk warm maakte waardoor ikzelf ook helemaal warm werd. Heerlijk die zon, vooral na zo’n koude leafbare had ik het echt even nodig om mijn lichaam heerlijk te laten opwarmen in de zon. Misschien had ik ook naar de sunningrocks kunnen gaan, daar was het waarschijnlijk nog lekkerder om even op te warmen in de zon.

Opeens werd ik uit mijn sluimer gewaakt toen ik een triest gepiept hoorde wat klonk als een kitten. Ik kon alleen niet goed opmaken bij welke naam het gepiep hoorde. Nieuwsgierig wat een kitten hier te zoeken had kwam ik overeind waardoor ik net mijn ogen boven de bloemen kwam. Als er echt een kitten hier rondliep kon ik die beter maar gauw gaan zoeken, voordat deze meegenomen werd door een roofdier. Die zouden een lekker hapje kitten echt niet overslaan als ze hier toevallig aan het jagen waren. “Hallo?” miauwde ik om vervolgens geduldig op antwoord te wachten.

'

Hoewel ze bang en verdwaald was moest de jonge kitten toegeven dat het hier schitterend was! Ze hield van de bloemetjes en planten om haar heen! Als ze ouder was en eigenlijk ook echt er op uit mocht zou ze zeker weten deze plek vaker opzoeken dat wist ze nu al zeker! De plotste stem liet haar echter geschrokken opkijken. wie.. wie zou hier in de buurt kunnen zijn? ZE verstopte haar lichaam meer tussen de bloemetjes haar oortjes in haar nek voor ze langzaam iets opkeek. De bekende geur liet haar zachtjes glimlachen kijkend naar de onbekende kattin. "H..Hallo bent u een Riverclan kat?" Vroeg ze vriendelijk al lang blij dat het geen kater was.. Bah.. Ze trilde alweer bij de gedachte aan de enge zwarte Panthergrowl.

~~ASHBROOK~~

robb stark

Verrast en verward wachtte ik geduldig op antwoord van de kitten die hier ergens ronddwaalde in de hoge bloemen die hier groeiden. Ik zag nergens een queen lopen dus het leek mij sterk dat de kitten er met toestemming een uitje ging maken. Waarschijnlijk was het ondeugende ding het kamp uit geslopen en vervolgens verdwaald aangezien het piepje dat hij/zij gemaakt had niet echt vrolijk geklonken had, eerder bang en verdrietig.

"H..Hallo bent u een Riverclan kat?" hoorde ik ineens een stamelende stem waardoor mijn kop gelijk in de richting van het geluid draaide. Een lapjeskat kitten in de hoge bloemen spottend die zich angstig schuil hield maar, als ik het goed zag, al iets begon te kalmeren toen ze de riverclan geur herkende die rondom mij heen hing. "Ja dat ben ik kleintje" zei ik en trippelde naar het kleine poesje toe. "En wat doe jij hier zo alleen zonder warrior?" vroeg ik haar op een strenge maar toch ook een milde toon omdat ik der niet nog meer van streek wilde laten raken dan ze al was.

'

Haar grote groene ogen staarde recht naar de donkere gemaskerde poes. Zodra ze bevestigde dat ze bij Riverclan hoorde begon er een bredere glimlach rond haar lippen te sieren en ging haar staartje vrolijk heen en weer. "Hoe heet u!?" Vroeg ze lachend totaal negerend dat de warrior vroeg waarom ze in haar eentje was. Nee joh ze zag nu hoop op blijven leven en wellicht een nieuwe BFF!

Ik keek met een zwakke glimlach naar het katje tegenover mij om der te gerustellen dat ze nu niet meer in gevaar was, tenzij er natuurlijk ineens uit het niets een das tevoorschijn kwam aangezien die hier nog steeds aan het ronddwalen waren zover ik wist. Een brede glimlach sierde haar mond toen ik had gezegd dat ik inderdaad van de riverclan was.
"Hoe heet u!?" zei ze vol enthousiasme en lachend, mijn vorige vraag negerend. Verbaasd keek ik der aan, wat het zo grappig wat ik net had gezegd? "Ik heet Ashbrook," beantwoordde ik haar vraag terwijl ik ging liggen in de bloemen, er van uit gaand dat er niet echt veel beweging richting het kamp in zal komen aankomende minuten. "En wat is jouw naam, verdwaalster?" vroeg ik der plagend, der straks nog wel vragen waarom ze het kamp uitgegaan was.

Ashbrook, ja die naam zou ze onthouden! Waarscheinlijk de enige rede dat ze die naam echt zou onthouden was omdat het tweede deel van haar naam hetzelfde was als Brookies naam iets dat haar breed liet grijnzen al helemaal toen de warrior haar vroeg wat haar naam was en vol trots zette ze haar borstje op. "Mijn naam is Brookkit! Dus wij zijn naamgenootjes!" Ze grijnsde breed en liep naar de kattin toe die was gaan liggen en ging half op haar staan met een brede grijns.

Nadat ik haar verteld had hoe ik heette verscheen er een brede grijns op haar gezichtje, oh God. Trots stak ze haar borst vooruit voordat ze begon aan der volgende woorden: "Mijn naam is Brookkit! Dus wij zijn naamgenootjes!" zei ze nog steeds met de brede grijns op haar gezicht waardoor ik grinnikte. "Deelse naamgenootjes" verbeterde ik haar speels en gaf der een zacht speels duwtje toen ze half op mij ging staan, alsof ze net van mij gewonnen had in een gevecht. "Dus Brookkit, hoe zou jij later graag willen heten als je een volgroeide en dappere warrior bent?" vroeg ik haar vriendelijk.

Ｊｕｓｔ ｗａｎｄｅｒｉｎｇ ａｒｏｕｎｄ，，

Ｊｕｓｔｗａｎｄｅｒｉｎｇａｒｏｕｎｄ，，