So I will fight my battle till I fall

Met zorgen in haar blauwe ogen stapte ze door. De katten die ze gekozen had om met haar mee te gaan hadden allemaal iets in het gemeen. Ze hadden alle drie de waarschijnlijke moordenaar van Cloudkit ontmoet en Butter was nu op weg om daar gerechtigheid voor te halen. Bear was aangevallen door de mogelijke moordenaar, Creamy had Clouds lichaam gevonden en Smoke was samen met haar deze 'moordenaar' tegengekomen. Toch vond ze het moeilijk om te geloven dat de kat Bonepaw waar ze het over hadden echt de moordenaar was geweest van Cloudkit én Mosswing. Een apprentice die een volwassen warrior vermoord? Het klonk onrealistisch maar alsnog kon ze niet ontkennen dat de twee levenloze lichamen naar Thunderclan hadden geroken en daarom moest Silverstar wel terecht gezet worden want dit was iets dat Butter onmogelijk door haar poten kon laten glippen.

Toch was ze niet op oorlog uit. Haar problemen met Windclan hadden een hogere prioriteit gezien de dassen al meer verwondingen en levens hadden gekost voor alle vier de clans. Plus een persoonlijke vendetta met de beesten en Everstar. Ja ook daarom had ze deze drie katten uitgekozen. Creamy en Bear waren van zichzelf al rustig, Smoke was een van de loyaalste katten die ze had. Nee hun zouden geen woord over een mogelijke aanval spreken zoals ze wist dat Snowkiller en Panthergrowl zouden doen. Dit was de betere keuze wou ze een 'vriendschap' houden met Thunderclan. Nou ja hoever vriendschap dan kon gaan met Riverclans claim over Sunningrocks.

Al deze vragen borrelde rond in haar hoofd en zuchtend schudde ze haar kop tot ze haar lichaam tot stilstand bracht. Niet lang geleden hadden ze de Thunderclan grens overgestoken en met een zachte grom besefte ze zich dat ze rechtstreeks tegen een patrol aan an het lopen waren. "Iedereen gedraag je kalm. Wij zijn niet op een vijandelijke missie." Sprak ze koeltjes en wachtte op de patrol hopend dat het iets van warriors waren waar mee te spreken was.

Voor nu alleen: Bearpaw, Creamyfrost, Smokegaze, Swiftpaw & Cowmilk tot ze in het kamp zijn / ik het meld

_{Ze was gevraagd om mee te gaan op een patrol, iets waar ze natuurlijk geen nee tegen kon zeggen. Oplettend en met gespitste oren trippelde ze achter de ander aan - een witte kater, Cowmilk. Ze zouden een border patrol doen, kijken of iedereen zich nog wel netjes aan hun grenzen hield. Het was namelijk al wel duidelijk dat niet iedere kat dat deed, zeker niet met alle verwarring van de dassen.
Een rare geur kwam haar neus in. De geur van vis en water. Een geur die Swiftpaw erg vond stinken en ze dus niet op haar territorium wilde hebben - de geur van riverclan. Haar haren schoten overeind, maar ze bleef kalm. Rustig keek ze om zich heen, maar zag nog niemand; een teken voor haar om in de bomen te klimmen en daar op de uitkijk te staan, misschien zelfs de riverclan wel verassen. Zou het een aanval zijn? Ze hoopte van niet, want anders hadden ze niet genoeg katten.
Soepel en geruisloos schoot Swift de boom in, waarbij ze met haar nagels in de stam van de boom klauwde en zo omhoogklom, van de ene tak naar de andere, totdat ze hoog genoeg zat. De apprentice was een echte bomenklimmer en spendeerde het jagen dan ook in de bomen in plaats van op de grond. Haar ogen vielen nu niet op een vogel, maar op een kat. Vier katten zelfs, waarvan één de riverclanleider was. Haar ogen versmalden zich en vluchtig sprong ze naar de volgende boom om zo dichterbij te komen. Dit herhaalde ze een aantal keer tot ze in de boom net voor de andere clankatten zat.
Swift sloot haar ogen en liet zich vallen. De vrije val, één van de gevaarlijkste maar toch favoriete dingen van de thunderclanner om te doen. Ze hield van de wind die met haar vacht speelde, van het suizen dat ze hoorde en van de mooie landing die ze geleerd had te maken. Er zat niet voor niets skyclan in haar bloed.
Swift belandde op de grond recht voor de leider, en zette meteen haar vacht op, waarna ze een harde "Miauw!" Gaf aan Cowmilk dat de riverclanners hier waren. "Wat doen jullie hier?" Siste ze, en er was een spoor van vijandelijkheid te vinden. Pas toen vielen haar ogen op de ene warrior die ze al eerder tegengekomen was, en het kwartje viel. Meteen boog ze respectvol haar kop naar de kater, van wie ze gehoord had dat zijn naam iets met Creamy was. "Ik zal jullie naar het kamp begeleiden met Cowmilk, hij komt er zo aan."

{ Whoop, even gedaan alsof Cow en Swift op patrouille waren.}

Een zacht briesje waaide door de bladeren van de bomen heen, wat voor zacht geritsel zorgde. Allemaal zo vredig, maar waarvoor hij zich nu bij deze patrouille bevond was lang niet zo vredig. Een kat van Thunderclan had een kitten vermoord van Riverclan, kleine Cloudkit en daarmee gingen ze nu Thunderclan mee confronteren. Het ging om de apprentice, Bonepaw. De foxhearted mousebrain. Dat hij en Butterstar een dag er ver voor niet duidelijk genoeg waren geweest, dat verbaasde de robuuste kater nog het meeste. Wat Smokegaze nog meer verbaasde was dat deze zelfde scharminkel ook nog eens de moordenaar van Mosswing was geweest. Hoe de duivel was dát mogelijk, een apprentice die zoiets flikte. Hoe dan ook, het was gebeurd en dat was zeker niet oké.

Butterstar was niet op oorlog uit, ook iets wat de kater maar nauwelijks kon bevatten. Hij hield zijn bek maar en nam er genoegen mee, hij wou zijn leider niet tegen de haren in strijken. Al was er ergens ook een stukje wat haar wel begreep, Windclan en de dassen hadden ook een hoge prioriteit. Misschien kon dit ook wel even wachten en dáárna gerechtigheid nemen.
Hij schoof zijn gedachten weg en keek zijdelings naar zijn leader, waar hij naast liep, zijn zintuigen op scherp. "Ik ben benieuwd hoe hartelijk Thunderclan ons verwelkomd gezien onze actie naar Sunningrocks toe," klonk zijn zachte stem, enkel hoorbaar voor de patrouille waar hij zich in bevond.

Echt kwam Butterstar al snel tot stilstand en wat zij opmerkte, merkte hij ook op. Ze liepen recht op een Thunderclan patrouille af. "Iedereen gedraag je kalm. Wij zijn niet op een vijandelijke missie." Smokegaze hief zijn kop en hield zijn staart laag. Hij zou zich rustig houden, want een houding opzetten was nergens voor nodig, gezien hij qua uiterlijk alleen al intimiderend overkwam. Niet echt iets waar hij om gevraagd zat, maar het zat nou éénmaal in hem. Dat kreeg je er van als je mee maakte wat hij had doorstaan. Zijn vader, zijn moeder die van hem walgde, zijn broer die ook niets van hem moest. Hij was een bastaard, door en door. Toch had hij het wel bereikt om tot één van de meest gerespecteerde en loyaalste te behoren.

Het had haar verbaasd dat ze zowaar op een border patrol was gestuurd met een apprentice onder haar hoedde. De sneeuwwitte kattin was nooit een echt oplettend type geweest, maar toch begon ze de laatste tijd wat meer op een echte warrior te lijken. Maar dat terzijde, want ze mocht niet weer wegzakken in haar gedachten en moest zich blijven richten op Swiftpaw en de grenzen. Cowmilk was al een van de warriors, eentje die wel haar poot uitstak voor de clan, maar lang niet een van de meest gerespecteerde. Alles behalve zelfs. Haar hele leven werd ze al getreiterd en raar nagekeken. Als men eenmaal een roddel verspreidde over je, geloofde de rest dat automatisch. Dat was bij haar het geval geweest, de roddel was ooit rondgegaan dat ze niet helemaal goed in haar hoofd was. Zelf wist ze wel beter, en door de manen heen had ze zich er bij neergelegd.

Er klonk een mauw door het bos heen en al snel kwam de geur van RiverClan haar neusgaten binnendringen. Ook de geur van Swiftpaw was erbij te ruiken, en het duurde niet lang voordat ze stemmen hoorden. Hadden ze een grensprobleem? Ze snapte niet dat de jonge apprentice er alleen op afgegaan was, iets wat niet bepaald verstandig was. Maar ze was nog jong, en moest nog veel leren. Cowmilk slikte een keer, maar begon toen al snel in de richting van de geuren en stemmen te gaan. "Swiftpaw!" mauwde ze op het moment dat haar slanke, sneeuwwitte lichaam uit de bosjes kwam zetten. Haar blik ging naar de groep RiverClan katten, waartegen de apprentice verkondigde dat ze hen naar het kamp zouden brengen. De witte kattin kwam naar voren en legde kort haar witte staart op de rug van de apprentice. "Wat willen jullie?" mauwde ze toen vragend, niet vijandig. Cow was nooit in haar leven een vijandig type geweest, alleen had ze wel de instincten om niet zomaar een andere clan naar hun kamp te brengen. Ook al was één van hen de leider van RiverClan. De drie katers zagen er allemaal sterk en jong uit, dus het was wel eventjes twee keer nadenken voordat je zoiets mee zou nemen naar je kamp.

Hij liep schuin achter Butterstar en Smokegaze. Voordat ze weg waren gegaan had hij zijn crèmekleurige vacht nog gewassen, zodat hij er niet meer uitzag alsof hij net een zandstorm ingelopen was. Hij had veel te lang zijn vacht niet verzorgd en hij had daar ook niet de behoefde toe gevoeld, maar nou wel weer. Hij kon moeilijk de indruk maken van een onverzorgde RiverClan warrior. Nee, dat kon echt niet. De zenuwen in zijn lijf waren steeds erger geworden en terwijl hij achter zijn tante en Smokegaze aanliep klopte zijn hart in zijn keel. Het was stom en het sloeg nergens op dat hij zich zo voelde, maar hij kon er niets aan doen. Het ging al een stuk beter met hem, maar helemaal de oude was hij nog steeds niet. Hij raakte al niet meer in blinde paniek als hij alleen was of als er gevaar dreigde dus dat was al een hele vooruitgang. Hij had alleen nog wel een weg te gaan, maar hij deed echt heel erg zijn best. Hij wilde niemand teleur stellen, vooral zijn tante niet. Dus liep hij met ferme passen achter hen aan met een zelfverzekerde blik in zijn lichtblauwe ogen. Hij had zichzelf aangeleerd om ondanks dat hij zich niet prettig voelde alsnog een zelfverzekerde blik in zijn ogen te hebben. Toch was hij blij dat Butterstar hem meegevraagd had. Het voelde alsof hij daardoor iets goeds kon doen en hij vond het een eer dat hij haar mocht beschermen. Zeker na wat er gebeurd was tussen hen.
Hij verstijfde toen verse ThunderClan geuren zijn zintuigen prikkelden, een patrouille. Hij dwong zichzelf rustig adem te blijven halen terwijl hij zijn poten iets verder uit elkaar zette voor het geval dat. Er kwam even een verbaasde blik in zijn ogen toen dezelfde kattin naar hun toeliep als die ook aanwezig was geweest toen hij Cloudkit had gevonden en hij ontspande weer. Hij gaf haar een knikje toen ze respectvol haar kop naar hem boog. “Butterstar.” Zijn stem klonk rustig terwijl hij zijn leidster toesprak. “Zij was er ook bij toen ik het lichaam van Cloudkit vond, zij vocht met Bonepaw.” Hij keek weg van de ThunderClan apprentice toen een andere ThunderClanner hun kant op kwam. Hij hield verder zijn bek, het was de taak van Butterstar om de warrior te woord te staan niet die van hem.

Bearpaw stond even te twijfelen op de grens met Thunderclan. Zijn oortjes bewogen nerveus heen en weer. Toen de rest echter door ging liep hij er snel achteraan. Hij liep achter Creamyfrost die schuin achter de rest liep. De jonge apprentice keek ongemakkelijk om zich heen en bij elk geluidje liep hij steeds iets sneller.

"Iedereen gedraag je kalm. Wij zijn niet op een vijandelijke missie." Hij keek eventjes naar Butterstar en knikte dan. Bearpaw keek ook eventjes naar Smokegaze. "Wat doen jullie hier?" Hij ging naast Creamy staan, maar keek toch om, om zeker te zijn dat ze niet omsingelt werden. "Ik zal jullie naar het kamp begeleiden met Cowmilk, hij komt er zo aan." Cowmilk... hij moest een lach onderdrukken en dat lukte best goed.

Hij zuchtte eventjes zachtjes toen geen van de twee vrijandigheid toonde. Het kleine katertje stond onder veel stress, dus dit was al een opluchting. “Butterstar.” Hij draaide zijn witte oren naar de warrior. “Zij was er ook bij toen ik het lichaam van Cloudkit vond, zij vocht met Bonepaw.” Een rilling gleed over zijn rug toen hij de naam hoorde. Bonepaw.

Al snel zag de flame point de oorspong van de plotse Thunderclan geur. Bijna haalde ze opgelucht adem bij het zien van een apprentice tot ze zich besefte dat het een Thunderclan apprentice was geweest die een warrior en een kitten van haar clan had vermoord en gelijk was ze weer op haar hoede. Met harde ogen keek ze naar de torti apprentice die meteen zei dat ze hen naar het kamp zou brengen. Wel dat was nog nooit zo makkelijk gegaan. Hmm waarom zou.. Nog voor ze haar gedachten af kon maken sprak haar neefje al en draaide ze haar kop naar Creamyfrost. Dus dit was Swiftpaw.. Een vriendelijke glimlach gleed over haar lippen naar de apprentice maar deze glimlach verdween zodra ze de witte warrior zag. "Cowmilk ik kom om een goed gesprek te voeren met Silverstar." Sprak ze simpelweg geruststellend haar staart over Bearpaws rug laten rusten en glimlachte naar de twee Thunderclanners. "Bedankt Swiftpaw, je snapt de ernst van de situatie neem ik aan?"

Onderwerp: Re: So I will fight my battle till I fall