'Hij is even weg.' meldde Blackpaw. 'O sorry Blackpaw.' zei Raindrop. 'Ik was even vergeten dat jij wat ging vragen. Ik hoop dat hij ons toestemming geeft.' 'Hallo vrienden!' klonk er een vrolijke stem doorheen. 'Hoi Purplepaw!' lachtte Raindrop terug. Vlak daarna kwam Ashpaw binnen. Wat werd de leaders den opeens een gezellige, drukke plek! Maar hoewel ze hier samen waren, was iedereen bezig met zijn eigen gedachten, hopen en doemscenario's. Raindrop hoopte dat ze niet als brutaal werd beschouwd om haar verzoek. Maar nu Blackpaw ook wat kwam vragen en anderen kwamen kijken, kon dit hun gezamenlijke positie positief beïnvloeden. Tenminste, Raindrop hoopte dat dat waar was. Blackpaw likte zich. Raindrop ging gemakkelijker zitten. De apprentice wilde ook graag een mentor. Dat was redelijk logisch, met één iemand trainen ging makkelijker, je leerde diegene kennen, en je mentor wist wat er getraind moest worden en wat alleen aangemoedigd. Samen wachtten ze op Brokenstar. Ze hoopte dat hij snel zou komen, en hopelijk positief zou reageren.