Nest Hijacking

Nu de kitten de Nursery uit mocht van zijn moeder, was hij ook best vaak uit de benauwde, kleine den vol met slapende queens en kittens die niet wilden spelen. Hij had genoeg energie voor twee en die energie moest hij gebruiken, wilde hij een sterke kitten worden dan zou hij zichzelf nu al moeten trainen om later als Apprentice uit te blinken en zijn mentor trots te maken. Wat zou het fantastisch zijn als hij al wat meer zou weten over het gebied, over de jaagvaardigheden en over het vechten, dan kon hij een goed antwoord geven op de vragen van zijn mentor. De arme kitten probeerde dat dan ook, maar hij had geen idee wat hij moest leren. Hij had nog nooit een echte training gezien en had geen idee hoe jagen moest en hoe vechten moest. Daarom deed hij ook maar gewoon wat, achter zijn balletje aanrennen en zijn uithoudingsvermogen misschien wat vergroten, maar echte jaagvaardigheden leerde hij er niet mee. Als kitten was hij nog veel te luid met lopen, nog veel te roekeloos en niet precies genoeg om een muisje te kunnen vangen. Maar dat maakte niets uit, hij was immers nog maar twee manen oud. Dat zou hij in de loop der tijd wel van iemand te leren krijgen, misschien dat Shrewstar in zag hoe erg hij zich hier verveelde en hem eerder apprentice maakte - een uitzondering voor hem wilde maken. Na het lange gespeel, zowel in zijn eentje als met anderen, was hij uiteindelijk toch nog best moe geworden. Maar in plaats van dat hij naar de nursery liep, liep hij slaapdronken naar een andere den. Waar hij zich in het eerste de beste warme nest neerlegde, niet eens geneigd om om zich heen te kijken en te ontdekken dat hij zich niet in de Nursery bevond maar in de Warriors den.

Eerste post Ashdrizzle

Oh wat was hij toch moe geweest toen een of andere senior warrior een koude neus in zijn vacht had geduwd en hem had verteld dat hij uit zijn 'luie nest' moest komen om mee te gaan met de eerste patrouille die er die dag werd gehouden. Ashdrizzle had natuurlijk de meest zure blik ooit op die kat geworpen en was al mokkend en sjokkend meegegaan. Bij elke stap dacht hij weer een beetje meer aan zijn heerlijke warme en zachte nest en zakte zijn humeur weer een beetje lager.
Totdat.. er werd gemeld dat er niets aan de hand was bij de grenzen en ze weer terug mochten. Dit keer leek elke stap weer een last van zijn schouder te laten glijden en leek hij wel over de grond te zweven. Als eerste barstte hij door de ingang van het kamp en glipte meteen de warrior's den in, zonder een blik te werpen op de prooistapel, want zijn maag rommelde zachtjes. De kater dook langs de nog slapende warriors en wilde zich net in zijn nest gooien, toen er een klein zwart wit balletje in lag. Ashdrizzle fronste en begreep niet waarom starclan er voor koos hem steeds te pesten. Dit was geen van zijn kittens, Aurorapaw was de enige met die aftekeningen, maar die was misschien wel twee of drie koppen groter. De grijze kater zuchtte en had geen zin om veel moeite te doen. Dus duwde hij het kittentje maar opzij en ging in zijn nest liggen. Psst.

Zoals iedere kitten dat deed, en de meeste andere katten ook, had hij zich opgerold tot een klein bolletje. Als een twee manen oude kitten zag dat er veel kleiner uit dan menig ander warrior, hij viel dus duidelijk op in het nest. Niet dat Lightkit er last van had, want hij was heerlijk in slaap gevallen in het warme nest, dat zijn lichaam helemaal leek te verhitten zoals het altijd gebeurde in de Nursery. Hij ging er dan eigenlijk ook vanuit dat hij in het nest van zijn moeder was gaan liggen, te slaapdronken geweest om door te hebben dat dit niet de Nursery was, maar de Warrior Den. Opeens werd zijn heerlijke slaap verstoord door een plotselinge duw in zijn rug, waardoor hij bijna het nest uit werd gelanceerd. De koude grond wekte hem uiteindelijk - al dan niet volledig. Slaperig keek hij op, wat licht kreunend toen hij opstond en met zijn oogjes knipperde. Een diepe gaap rolde over zijn lippen en hij ging gerust weer terug liggen. Nu ervan uitgaande dat zijn moeder erbij was, rolde hij zich tegen de vacht van de kater op. Te moe om ook maar even te realiseren dat de kater waartegen hij zich nu op krulde helemaal niet leek op zijn moeder.

Hij was bijna weer in slaap gesust, wat een wonder was, want hij had in een redelijk frisse ochtend moeten lopen en rennen, wat meestal wel de slaap uit iemands kop jaagt. Misschien was het het constante gedenk aan zijn nest geweest, dat ervoor zorgde dat hij nu bijna al was weggezonken in een heerlijke slaap. Toch kroop er iets tegen hem aan en een van zijn ijzig blauwe ogen opende zich langzaam. De kitten. Hij was niet weggegaan, nee, hij wurmde zich nu tussen zijn vacht. De kater slaakte een laag gebrom, maar hij voelde zich nog even te moe om op te staan en het ventje mee te nemen naar zijn juiste nest. Dus sloeg hij zijn grijze staart om de kitten, om die dan toch enigszins te beschermen tegen de kou.

Hij had zich heerlijk tegen de kat aangelegd en zou alweer bijna in slaap zijn gevallen als de kater niet laag gebromd had. Zachtjes bromde hij terug, denkend dat het zijn moeder was die even gestoord werd door zijn plotselinge bewegingen. Dat deed hij wel vaker als ze een brommend geluid maakte natuurlijk, al deed zij het meestal in haar slaap. Met zijn ogen nog steeds gesloten bleef hij rustig tegen de vacht van de kater aanliggen, die hem de nodige warmte bood om weer lekker in slaap te kunnen vallen. Pas toen de kat echter zijn staart over hem heen had gelegd, werd diens geur bij hem duidelijk. Alles behalve de heerlijke geur van zijn moeder, of die van Burningkit. Zijn gouden ogen werden opengemaakt en meteen vertrokken die zich tot dunne spleetjes. "Hey, jij bent mijn moeder niet." Merkte hij op, nog steeds een beetje moe om te realiseren dat dit niet zijn nest was. Nee, in tegendeel zelfs, hij dacht dat deze kater nu in zijn moeders nest lag en bij hem was gaan liggen. Hoe durfde hij wel niet?

Hij bewoog nog wat, irritant, maar hij was dat wel gewend geweest, toen Hailkit een keer bij hem was komen liggen. "Hey, jij bent mijn moeder niet." Klonk er opeens, met een hoog stemmetje, de kitten was wakker geworden. Weer werd er slechts een oog geopend en keek hij neer op het kleintje, niet veel moeite doende om hem goed in het oog te krijgen. "Jij bent mijn kitten niet, maar toch lig je in mijn nest." Zei hij normaal terug. Hij zou nooit gemeen doen tegen een kitten, als het niet nodig was, tho.

De kitten staarde de kater strak aan, niet van plan om te bewegen totdat de kater begon met spreken en iets zei over dat dit zijn nest was. Hoe bedoel hij, zijn nest? Had hij een nest in de Nursery. Lightkit leek niet eens aandacht te trekken aan zijn omgeving, veel kon hij toch niet zien door de dunne staart van de kater die zijn blikveld voor een groot deel verpeste. "Jouw nest? Ik wist niet dat volwassen katers ook in de nursery sliepen." Bromde hij naar de kater terug, niet van plan zijnde meteen vriendelijk tegen hem te doen.

"Jouw nest? Ik wist niet dat volwassen katers ook in de nursery sliepen." Een sarcastische lach gleed over zijn lippen en hij hief zijn staart op van de kitten. De dag waarop hij in een nursery zou liggen.. die zou nooit bestaan. "Kijk maar eens goed om je heen, kleintje," Antwoordde hij. "ruik maar eens goed. Ruik je ergens je moeder? Of melk?" Hij hief sarcastisch een wenkbrauw op. "Dit is je geliefde warme nursery niet eens."

De kitten merkte het op, gelukkig, en ging niet verder in zijn redelijk vervelende gedrag. Ashdrizzle rolde kort met zijn ogen. "Oh.." Daar kwam het inzicht waar hij op had gehoopt. "Ik denk dat ik me vergist heb dan," Really? De tweekleurige kitten kroop uit zijn nest. "Al zal het niet lang duren voordat ik hier ook mag liggen! Ik ben heel hard aan het trainen voor wanneer ik apprentice mag worden." Toch wel weer een beetje geamuseerd grinnikte de grijze tabby. "Echt waar? Nou kijk maar eens rond voor een goed plekje, dan." Antwoordde hij met een kleine grijns rond zijn lippen. "Maar aan wie heb ik de eer? Ik moet natuurlijk de naam weten van de toekomste warrior van onze clan, right?"

De kitten leek iets van blij te zijn met de vraag die hem gesteld werd. "Lightkit," Het leek wel een klein wonder te zijn dat hij een normaal antwoord gaf en geen brommend commentaar, ach het was nog een kitten. "Ik ben de zoon van Runningvole." Ah. De kitten deed hem al aan iemand denken. "De dochter van Shrewstar, right? Dus jij bent een kleinkind van haar?" Vroeg hij met nog steeds die geamuseerde toon. "En wie bent u?" Oh, daar kwam opeens beleefdheid om de hoek kijken. Dit deed Ashdrizzle wel even fronzen, want een paar minuten geleden was het ventje nog helemaal beledigd geweest. "Ashdrizzle." Antwoordde hij met een stijf knikje.

"Dat klopt ja, Shrewstar is mijn oma." Natuurlijk wist het ventje wel wie zijn oma was. Ergens zag Ashdrizzle hem wel opscheppen, tegenover zijn nursery vriendjes, dat hij zo'n belangrijke oma had. "Weet jij toevallig hoe ze clanleader is geworden?" Pfoe. Ashdrizzle keek nadenkend naar zijn poten. "Pfoe, toen was ik volgens mij net apprentice geworden.." Het leek alweer zo'n tijd geleden. "Heeft je moeder dat je nog nooit verteld dan?"