A new world {OPEN}

Deze week was een kleine kit wel heel kribbig, wat haar dichtgeplakte oogjes betreft. Ze wou dat ze open gingen, dat ze kon zien. Vanwege dat Snowkit al steeds meer dingen begreep, wist ze ook al langzamer hand dat het hoorde dat je kon zien, met alles erop en eraan. Dit stoorde de witte kitten erg, want haar oogleden waren nog steeds dichtgeplakt. Zo kon Snow dus niet echt verder ontdekken. En ze wou weten hoe ze eruit zag en haar broertjes en zusjes, en ouders natuurlijk. Ze wou dat allemaal zien. Met een grote inspanning probeerde ze haar oogjes te openen, maar tevergeefs, het lukte nog steeds niet. Verontwaardigd piepend stootte ze haar voorpootjes op haar oogleden. "Opeh doe!" piepte ze, terwijl ze ging zitten. Haar staartje zwaaide gefrustreerd heen en weer.

Opeens zag ze het. Wit, fel licht. Wat was dat? Snowkit wist het niet, en probeerde zich ervoor te verbergen. Af en toe angstig piepend werd de slijm van haar oogleden losser, terwijl de kleine kit dat niet door had. Het felle licht werd steeds lichter, en nu was Snow echt bang. Wat was dat in StarClansnaam? En waarom was het er opeens? Jammerlijk genoeg had de kleine kit nog steeds niet door dat dat het licht was van de zon, die ze zometeen voor het eerst zou gaan zien. Zien, waar de kitten al een week op zat de wachten, werd werkelijkheid. Haar oogleden vlogen open, en meteen klapte de witte kitten ze weer dicht. Wat was dat fel! Maar nu besefte Snowkit wel dat dat een licht was dat je kon zien. Ze kon zien. Het moment waar ze tijden op had gewacht. Snowkit deed voorzichtig weer gaar oogjes open, en keek in een kiertje van haar oogleden naar het licht. Het was fel, maar ook wel weer warm. Was dat de zon? Wat fel! Snowkit draaide haar kopje zo dat ze een andere kant op keek, en deed haar ogen wagenwijd open. Wat een kleuren! Het was nog mooier dan Snowkit zich kon voorstellen. Met een triomfantelijke piep liep ze op een mos bal af. Wat was dat? Waarom had het zo'n kleur? Alles wat Snow kon zien was kompleet nieuw voor het kleine diertje. Ze keek naar beneden, en zag daar twee pootjes, die geheel wit waren. Waren dat haar pootjes? En was dat wit? Ze had namelijk gehoord dat zij een witte vacht had. Wat cool was dit toch!

{OPEN}

Al geeuwend opende de kleine, rosse poes haar oogjes toen ze het kreetje van haar zusje hoorde. Ze schudde haar kopje en keek om zich heen, ietwat gedesoriënteerd. De witte pluizenbal - Snowkit? Ze was nog niet helemaal zeker van de namen van haar broertjes en zusjes - stond een eindje van haar vandaan en keek verwonderd naar haar voorpootjes. Redkit geeuwde opnieuw en stond wankel op. Traag wandelde ze naar haar toe. Lopen ging nog niet zo goed, maar dat zou vast wel beteren met de tijd. Een hoog piepje moest haar naam voorstellen, want ook praten kon de rosse kitten nog niet. Dat moest ze nog leren, en dat zou waarschijnlijk nog wel even duren ook - zo snel leerde ze niet.