Weeds don’t perish that easily

Onkruid vergaat niet, dat werd vaak gezegd en misschien zit er ook wel een kern van waarheid in. Wonderbaarlijk begon ze zich weer ietsje beter te voelen, zonder dat ze naar de dierenarts had gehoeven. Haar Twolegs hadden het waarschijnlijk opgegeven om haar er heen te brengen, omdat het de vorige keer ook niet geholpen had. Toen was ze er zelf ook bovenop gekomen, maar ergens had ze niet verwacht dat ze zich weer beter zou gaan voelen dit keer. Toch was dat wel gebeurd en misschien betekende het wel dat ze nog taken had op de wereld, taken die zij moest vervullen. Ze zou in ieder geval niet klagen. Ze liep nog wat mank omdat ze door haar poot was gegaan, maar haar ademhaling was weer redelijk normaal. Op de grens van Twoleg Place en Clangebied stopte ze en ging ze zitten. Er lag een emotieloze blik in haar gifgele ogen en haar houding was kalm en beheerst, zoals altijd, zoals iedereen haar kende. Ze klopte zachtjes met haar staart op de grond terwijl een warm zonnetje haar kale rug verwarmde. Het was een mooie dag, niet te warm en niet te koud, gewoon perfect. Ze sloot even haar ogen, maar ze flitsten al snel weer open.

[&Quinntus]

I'm not a killer

i kill because you're weak

Quinntus genoot van een rug massage. Ludwig was toch nog voor iets goed. Gespin verdiende die stomme hond niet, maar hij verdiende wel een massage. Ha heerlijk...

Helemaal verwarmd door zijn massage deed hij een ommetje. Van het slagershuis tot de bounderies en terug. Even de poten strekken en de nagels slijpen. Een kale rug kwam in beeld. De zwart-witte kater glimlachte arrogant, maar bleef kil en kalm aan de buitenkant. "Dag Skinny Love.", miauwde hij kil. Hij deed alsof ze elkaar al jaren kenden. Dat was ook zo, want zijn baasjes stalkte die van Skinny Love dus had hij haar al vaak gezien. Maar hij was niet zeker of zij hem ook al had gezien.

Stalkende Twoleg Alert xD

QUINNTUS

XXX

Ze draaide haar kop toen een bekende geur door de wind haar kant opgeblazen werd. Ze had nog nooit echt met de kater gepraat, maar ze wist wie hij was. Het was Quinntus de Kittypet van de Twolegs die met dood vlees speelden. “Hallo Quinn,” sprak ze kalm. “Hoe staat het met het leven?” Ze wende haar blik van hem af en keek naar de grens. Ook al was het niet zichtbaar, ze hield hem scherp in de gaten. Ze liet nooit haar aandacht verslapen, zelfs niet als ze in het Twolegnest was. Te veel katten wisten waar ze leefde. Ze was vaker prikkelbaarder, omdat ze begon te merken dat ze ouder werd en het altijd scherp zijn haar moe maakte.

I'm not a killer

i kill because you're weak

Quinntus ging naast haar zitten. “Hallo Quinn,” sprak ze kalm. Typisch. “Hoe staat het met het leven?” Hij liet zijn goudgele ogen naar de grens dwalen. De poes was gespannen en alert dus moest hij dat niet zijn, was dat even handig. De kater bromde zachtjes. "1 woord, of misschien meerdere... Verveling, vlees, vlees, slapen, eten, vlees, vlees en verveling.", miauwde hij kil. Hij zuchtte er wel geërgerd bij. Er was helemaal niets te doen, het leven was hopeloos.

QUINNTUS

XXX

“Verveling zeg je hè.” Haar blik boorde zich in die van hem. “Misschien kan ik daar wel iets aan doen.” Er ontstond een kalm grijnsje om haar lippen terwijl ze hem opnam. Ze was benieuwt of hij geïnteresseerd was in wat ze hem wilde vertellen. Zou hij geschikt zijn als bondgenoot? Ze wist dat ze moest opletten bij hem, maar misschien kon ze er ook wel weer gebruik van maken. Geduldig wachtte ze zijn antwoord af en wende haar blik niet meer van hem af. Haar aandacht was gefocust op de andere kittypet.

I'm not a killer

i kill because you're weak

“Verveling zeg je hè.” Haar blik boorde zich in die van hem. Hij was niet van zijn stuk gebracht door haar blik. “Misschien kan ik daar wel iets aan doen.” Hij knipperde met zijn ogen om daarna naar de grens te kijken. "Hmmm... Alles tegen verveling is goed." Hij liet zijn nagels in de grond glijden. "Maar niet te soft en weet dat ik me ook voor niemand ga verstoppen." Hij keek Skinny Love met opgetrokken wenkbrauwen aan.

QUINNTUS

XXX

Ze grinnikte even zachtjes en schudde toen langzaam haar kop. “Ooh met mij is het nooit te soft Quinn, neem dat maar van mij aan.” Opnieuw boorde haar blik zich in die van hem. “Ik ben altijd opzoek naar informatie, alle informatie over andere katten of over de Twolegs is welkom. Ik ben de laatste tijd met name geïnteresseerd in informatie vanuit de BloodClan. Er broeit daar iets, iets interessants en ik kan er niet tegen als ik niet weet wat.” Ze stopte even met praten voordat ze weer verder ging. “Lijkt het je wat om voor mij informatie te verzamelen en met mij te delen?” Vervolgde ze kalm.

I'm not a killer

i kill because you're weak

Hij liet een grijns rond zijn lippen spelen. Goed goed. "Lijkt het me wat? Hmmm..." Quinn zwaaide zijn gevlekte staart heen en weer. "Ik vind het goed... Heb je nog meer van die "spionnen", om ze zo te noemen"

QUINNTUS

XXX

Het grijnsje werd nog breder toen hij er mee instemde. “Dat is goed om te horen Quinn.” Het grijnsje verdween weer en haar neutrale houding kwam terug. “Ik heb een heel spionnennetwerk, dus ja er zijn er meer. Allemaal uniek op hun eigen manier en dat maakt de informatie zo gevarieerd. Op die manier krijg je precies te horen wat je horen wilt, het is een kwestie van geduld en doorzettingsvermogen.” Vervolgde ze toen. “Het houdt wel in dat het de bedoeling is dat ik nooit verraden wordt en dat het woord spion nooit word gebruikt in de buurt van andere katten.”

I'm not a killer

i kill because you're weak

Ze begon te grijnzen en bedankte hem. Hij grijnsde echter niet mee. Dit was voor de fun, niet omdat het moest. En toen begon ze een uitleg te geven hoe je het moest doen. Hij spitste zijn oortjes, maar die zakte weer toen ze het over regeltjes begon te hebben. "Goed goed... Maar als je alles wilt weten, dan heb je toch een plan right?"

QUINNTUS

XXX

Onderwerp: Re: Weeds don’t perish that easily