Outrunning

Zijn spieren brandden, zijn adem was hoog en hard, zijn ogen stonden samengeknepen maar vastberaden.
Dit was zijn idee om snel zijn conditie te verbeteren; rennen tot je erbij neervalt. Hij was al een hele tijd bezig. Af en toe nam hij een pauze om te proberen of hij een prooi kon vangen, maar zelfs daar was hij al te moe voor.
Hij had ongeveer de hele ochtend gerend, non-stop, wat hij nog best wel indrukwekkend vond van zichzelf. Een aantal keer was hij gevallen, nog een aandachtspuntje voor het rennen.
De reden dat hij zijn conditie wilde verbeteren was simpel. Hij wilde sterker worden, beter dan de rest. Iets wat niet kan zonder te trainen.
Diep in zijn gedachtes gezonken lette Panthergrowl niet meer op zijn omgeving, en hij botste tegen een andere kat aan. Hij tuimelde over de ander heen, waarbij hij een soort salto maakte en hard op zijn rug terecht kwam. Een harde oef werd door hem geproduceerd, en hij kwam nog niet overeind. Nee, hij bleef zo nog lekker even liggen. "Sorry," miauwde hij toen, maar kwam nog steeds niet overeind.

{1e post Graywing c:

Op een rustig tempo wandelde Graywing langs de rivier. De zon scheen lekker en het was de perfecte temperatuur. Goed weer voor jagen en andere warrioractiviteiten, maar de zwarte warrior had besloten om van het weer te genieten door middel van een extra lange wandeling naar een goed visstekje. Nieuwsgierig als een kitten keek hij naar een vlinder die voorbij vloog en hij kon het niet laten om ernaar te klauwen. Mis. Het was dusmaar goed dat hij alleen was. Graywing mocht dat wel een warrior zijn, maar in zijn hart was hij nog een apprentice, als het geen kitten was. Ouder worden betekende voor hem niet dat hij niet meer kon doen waar hij zin in had en hij genoot in volle teugen van zijn leven.
Vanuit de verte zag hij een andere warrior naderen en nieuwsgierig liep hij op hem af. Hij herkende Panthergrowl. Hij vond de kater wel aardig al was hij wel wat oorlogszuchtig. Panther verminderde geen vaar toen Graywing dat wel deed en de twee katers botsten fataal tegen elkaar. De zwarte warrior viel op zijn zij terwijl Panther nog een salto maakte. Graywing begon hardop te lachen en bleef liggen. "Sorry," Zei de grijze warrior, maar hij lachte alleen maar. "Dat was een mooie move." Zei hij toen hij een beetje was bijgekomen van zijn lachaanval. "Ga je ook Everstar zo onderuit halen als je haar tegenkomt?"

De andere kater begon te lachen en Panther kon het niet laten om zachtjes mee te grinniken. Soms waren er ook goeie momenten in het leven, en hij kon erover nadenken of dit er zo één was. Geen vijandschap of ruzie, maar gewoon een goeie lach om een goeie stuntel actie.
"Dat was een mooie move." Merkte Graywing op en er verscheen een grote grijns op het gezicht van Panther, die vanaf de grond naar boven keek, naar de zwarte kater.
"Ga je ook Everstar zo onderuit halen als je haar tegenkomt?" De riverclanner kwam overeind van zijn liggende houding en wreef over zijn kop, die hij toch wel een beetje hard gestoten had. "Misschien," antwoordde hij en bewoog zijn wenkbrauwen op en neer.
"Nee, maar dan zou ik degene zijn die uiteindelijk op de grond belandde." Fronste hij vervolgens en dezelfde grijns van eerder stond nog steeds op zijn gezicht geplakt.

"Misschien," antwoordde Panther met een wenbrauwwiebel en Graywing grijnsde. Hij wist nog niet goed wat hij van deze kater moest denken. Na de aankondiging van de gevechtstraining leek hij hem een beetje hoogmoedig, en het was ook niet goed bij hem gevallen dat de kater vlak voor Mosswing's wake al gelijk begon te schreeuwen om bloed. "Nee, maar dan zou ik degene zijn die uiteindelijk op de grond belandde." Vervolgde Panther, en Graywing grijnsde weer. "Dat is toch niet te hopen." Zei hij met een lach. Hij wist eerlijk gezegd niet veel af van Everstar's vechtskills, maar goed kunnen vechten was waarschijnlijk wel een van de eisen voor het leiderschap. "Maar misschien is het handig om voor je uit te kijken de volgende keer dat je als een gek door het territorium rent." Zei hij nog steeds met een grijns.