Beat a little longer [Open]

Het was warm, verschrikkelijk warm. Haar lange vacht hielp ook niet echt, vanbinnen kookte ze zowat. Daarom besloot de poes midden in de jacht om wat verkoeling te zoeken. Algauw kam zo dus bij de steppingstones aan. Aurora aarzelde niet, maar dook in een ondiep stuk. Het water rukte aan haar poten, maar ze vond voeting en genoot van het koude water dat langs haar stroomde. Aah, heerlijk dit.

Het was een warme dag, misschien wel heet te noemen. Ze zag hoe de meeste katten aan het puffen waren en weinig fut in zich hadden door de felle zon. Ook zij was wat slomer dan normaal, maar dit was een van de weinige keren dat haar korte vacht van pas kwam. Nu was zij een keer in haar element.De poes haar humeur was een stuk beter dan de afgelopen dagen.
Zonder dat ze het echt door had was ze naar de steppingstones getrippeld, waar ze een zwart-witte apprentice zag staan. Tot grote verrasing van de grijze tabby sprong ze zonder twijfel in een ondiep stukje water, waar ze genietend van de verkoeling bleef staan. Airpaw stapte naar voren, een glimlach op haar snuit. "Jij durft zeg!"

"Jij durft zeg!" De tuxedo keek om, en zag een jongere apprentice, ook shadowclan. De zilvere tabby had een glimlach op haar gezicht. Aurora keek een beetje niet begrijpend. Hoezo was dit dapper of gedurfd? "Uh, niet echt." Antwoordde ze onhandig. Ze draaide zich langzaam om, wat gespetter van water gaf. Ze kon nu makkelijker de poes in de ogen kijken. Dit was Airpaw, toch? Aurora keek naar haar poten, die duidelijk te zien waren in het heldere wtaer. Ze leken echter veel dunner omdat alle dikke vacht meegetrokken werd door de stroming. Ze keek op, van de apprentice naar het water. "Wil je d'r bij?" Ze was blij dat ze een clanmate was tegengekomen, en geen riverclanner. Dan moest ze uitleggen wat ze pootjebadend in de rivier deed. Om heise te voorkomen besloot ze vooraf ook om maar niks te vangen. Het laatste wat ze wilde waren die visvreters op hun dak.

"Uh, niet echt."miauwde de poes wat onbegrijpelijk. Airpaw grijnsde wat beschaamd. Nee, voor haar misschien niet. Maar de grijze tabby had het niet zo op het water, hier, waar de poes stond, was het misschien niet zo diep en stroomde het water niet had, maar voor dat je het wist viel je en kwam je werd je meegesleurd naar een stuk waar dat wél zo was. Althans, zo bekeek Airpaw het.
"Wil je d'r bij?" Oeps, dat was nu niet precies wat ze wilde. "Eh" kwam er kort twijfelend uit haar bek. Ze was nu niet bepaald een held, dat bleek nu ook wel weer. Haar ogen gleden af naar een een stuk verder in de rivier, waar het water een stuk sneller stroomde. Ze had weinig zin om de rivier in te gaan, echter wist ze dat ze nogal een watje zou lijken als ze het niet deed. "Ja hoor" Miauwde ze nog een beetje twijfelend waarna ze huiverend het water in liep. "Wat verfrissend"Ze klemde haar kaken op elkaar.

Voorzichtig opende de grijsbruine kater zijn mond en boog voorover. Zijn poten had hij neergezet op een paar droge stenen aan de bovenkant van de oever, maar voor de rest had hij geen plekken waar hij zich zou kunnen opvangen als hij viel. Natuurlijk, hij kon prima zwemmen, maar het was gewoon leuk om het leven wat interessanter te maken soms. Hij deed zijn kop nog iets lager en sloot toen zijn kaken om een hoop mos dat op de gladde stenen zat. Snel trippelde hij weer naar achteren en legde met een triomfantelijke blik op zijn snuit het mos op de rest van het hoopje. De kater had op dit moment geen mentor, en was dus door een paar warriors uit het kamp weggestuurd om wat nuttigs te gaan doen. Mos halen voor het kamp leek hem een goed idee. Wie hield er nu niet van zachte planten? Een goede reputatie bij zijn clanmates kon ook zeker geen kwaad, hij kon er later vast nog profijt van hebben. Sprucepaw gaapte en hief zijn kop. Een vreemde geur had zijn neusgaten geprikkeld. Het kwam uit de richting van de stepping stones. Hey, wie was daar nou? Deze geur herkende hij niet. Een beetje als gal en kikkers. Niet de prettigste geur ooit. Sprucepaw zakte een klein beetje door zijn poten en liep langzaam dichterbij. Hij kon twee silhouetten veronderscheiden van het snelstromende water. Waren dit clangenoten?

-Hope you don't mind :')

"Eh" Had ze de apprentice ongemakkelijk gemaakt? Met een schuin kopje keek Aurora haar aan. "Ja hoor" De tabby kwam naast haar staan, die had het duidelijk koud. "Wat verfrissend" Ze grijnsde haar toe. "Als het te koud is het niet erg, you know. Niemand dwingt je." Ze grinnikte speels. Haar vacht was wel heel dik en warm, die van haar clangenoot blijkbaar niet. "Dus, Airpaw, hoe is het leven?" Echt veel sociaal contact had ze de laatste tijd niet gehad, dus wat was de schande om weer een beetje te kletsen? Ze probeerde zich zo veel mogelijk open op te stellen, voor ze een gesloten, chagrijnige doemdenker werd. Alles ging goed en wel, tot een overduidelijke vissengeur haar neus in prikte. In een keer verstijfde ze. "Riverclan." Mompelde ze, en ging vaster staan. Aurorapaw keek rond, opzoek naar de kat. Ze tikte de kattin zacht aan. "We gaan 'm zoeken."

Goldenpaw was even het kamp uitgeslopen, om te ontspannen. In het kamp waren er de hele tijd katten in de apprentices den aan het in en uit lopen, en het poesje moest even weg zijn van al die drukte. Ze dacht er aan om naar de steppingstones te gaan, en te proberen te zwemmen in een ondiep stuk. Toen ze eenmaal bij de steppingstones aankwam, waren er twee andere katten in het water. Geen clanmates, want die roken anders. Goldenpaw verstijfde, slaakte een klein kreetje en keek met grote, angstige ogen naar de katten. Te was te beduusd om iets te zeggen, maar zette wel een paar stapjes achteruit. Ze had nog helemaal geen training gehad! Hoe moest ze uit deze situatie komen als het op vechten aankwam?

moet ik mijn post verwijderen?

Onderwerp: Re: Beat a little longer [Open]