Rainy day

Een koude rilling kroop over Mazepaws rug wanneer een mengeling van wind en regen voor de zoveelste keer in zijn gezicht sloeg. Vandaag was een van die dagen waarop je het liefst gewoon in het kamp zou willen zitten. Tussen zijn kaken hing een broodmagere bosmuis die voor een volwassene kat nog geen halve mond vol zou zijn. De bruine tabby keek zoekend om zich heen. Zijn blik bleef bij een mollige, lichtbruine eekhoorn steken, een eekhoorn die zich aan de andere kant van de rivier bevond. Mazepaw voelde zijn maag knorren en deed ondertussen zijn best om niet op de muis te kwijlen. Hij liet zijn magere vangst vallen, schraapte er wat aarde over en dook in elkaar. De eekhoorn spitste zijn oren. De gestreepte apprentice sprong vooruit, maar gleed uit in de little creek. Geïrriteerd kwam hij overeind, zijn prooi was natuurlijk al lang weg.

eerst Ashdrizzle

Ja, die pluizige staart had hij in zijn vizier. Een tevreden lage grom, zo laag dat zijn prooi hem niet kon horen, kwam uit zijn keel en hij deed nog een zachte pas naar voren. Nog eentje en hij kon springen. Zijn spieren spanden zich aan en hij wilde net zijn laatste pas nemen, toen er een plonzend geluid naast hem plaatsvond. Het gevolg was een halfnatte vacht, want de dikke spetters waren ook op hem gekomen. Ashdrizzle schudde zich met, dit keer, een lage geïrriteerde grom uit en keek op, om een lege plek te zien waar de eekhoorn zojuist had gestaan.
"De apprentices van tegenwoordig denken dat ze over een hele stroom kunnen springen." Bromde hij toen hij zag dat de linkerkant van zijn vacht overeind stond in natte stekels en de rechterkant nog even pluizig was als net. Zijn blauwe blik gleed naar de apprentice.

"De apprentices van tegenwoordig denken dat ze over een hele stroom kunnen springen.", en de warriors van tegenwoordig doen niets dan zagen over de apprentices van tegenwoordig. Daarbij, was het niet beter om te proberen, dan om met zekerheid te verliezen? "Sorry", miauwde de bruine tabby. Deze warrior mocht best vervelend zijn, maar Mazepaw was hem toch een excuus verontschuldigd. De gestreepte apprentice deed altijd zijn best om beleefd te zijn tegen katten die hij niet, of niet goed kende.

Een van zijn mondhoeken trok toch wat omhoog toen hij de apprentice geen gezichtsuitdrukking zag maken. "Sorry" Hij had bijna gelachen om de toonloze stem en deed een paar passen dichterbij. "Het is wel goed van je dat je je niet laat stangen." Glimlachte hij toch en veegde een natte voorpoot aan de flank van de gestreepte kater af. "Maar bij Innerghost zou ik wel doen alsof je alles fout hebt gedaan, je wilt niet op haar zwarte lijstje komen staan." Knipoogde hij vervolgens op een fluistertoon.

"Het is wel goed van je dat je je niet laat stangen.", sprak de grijze tabby, waarbij hij zijn voorpoot aan Mazepaws flank afveegde. "Maar bij Innerghost zou ik wel doen alsof je alles fout hebt gedaan, je wilt niet op haar zwarte lijstje komen staan.", fluisterde hij vervolgens. Weirdo. Maar toch nam de gestreepte apprentice zichzelf voor om beter op te letten wanneer deze kater in de buurt was. "Mazepaw is de naam", stelde de bruine kater zichzelf voor.