I'm the queen { Open }

Haar leventje was tot nu toe nog niet zo boeiend geweest. Eten, drinken, slapen en haar siblings een beetje irriteren door over hen heen te kruipen. Maar vandaag was het zover, want toen het jonge ding haar oogjes opende zag ze opeens een heel nieuwe wereld. Het leek zo natuurlijk om haar oogjes te openen, maar deze ochtend was haar eerste keer. Verwonderd staarde ze omhoog, waarna ze zich wat moeizaam naar de rand van het nest toe werkte en met grote oogjes de nursery in staarde. Whooh!

{ Open }

Verveling sloeg toe bij de jonge kitten, alweer. Er viel weinig te ontdekken in het kamp, en naar buiten sluipen viel vandaag ook al tegen. Ze werd steeds meer in het oog gehouden, maar aandacht kreeg ze bijna niet. Hoe hard ze ook zaagde en snakte naar aandacht, alle katten hadden andere dingen te doen. Andere kittens bekeken haar niet eens, en ze vroeg zich af wat ze in godsnaam misdaan had, buiten kattenkwaad uithalen, ontsnappen, moeien met gesprekken,... Zo hard misdraagde ze haar toch niet? Ze deed geen dingen die andere kittens niet zouden doen als ze de kans kregen. Ze slofte de nursey in. Als er toch niks te doen was, dan ging ze maar slapen. Ze keek gauw in een nest jongere kittens. Misschien zou één van hen haar wel leuk vinden als ze wat ouder zijn? Een kitten keek naar boven, en Moonkit zag dat er een kitten haar ogen had geopend. Hoe noemde ze nu ookal weer? Ow ja, Sandkit. Dacht ze bij haar eigen ze grinnikte toen zij eraan dacht hoe zij zich voelde toen haar oogjes voor de eerste keer open gingen. De kitten zou nu waarschijnlijk nog maar troebel zien, maar dat zou niet lang duren. Leuk he, dit gevoel? Grinnikte ze en keek de kitten aan. Ze verwachte natuurlijk niet dat de kitten al veel kon zeggen, als het al iets kon zeggen.

Wat was het allemaal groot! En wat waren er veel andere katten hierbinnen! Het was wel duidelijk dat de rossige kitten nu al erg avontuurlijk ingesteld was, maar zoals de meeste jonge kittens keek ze nog eventjes de kat uit de boom. Nog niet alles was helder te zien, maar het leek steeds beter te gaan. Een vage gestalte kwam de kant van het nest opzetten, waardoor ze automatisch iets achter de rand van het nest zakte en zo laag zakte dat enkel haar oogjes over de rand heen staarde, oortjes had ze nieuwsgierig naar voren gespitst. De ander praatte tegen haar, maar echt begrijpen deed de jonge kit het nog niet. Als reactie kwam er enkel een zacht piepje.