Alleen jagen:{voor iedereen open}

Een langharige poes dwaalde wat rond in de kleine bossen. Ze verveelde haar in het kamp dus kon ze beter iets nuttig gaan doen: eten vangen! Maar eigenlijk deed ze dat liever met vrienden, maar omdat ze geen zin had om hen te gaan zoeken was ze maar alleen gaan rondneuzen. Opeens ging de mooi gebouwde stevige poes hurken. Ze probeerde een goede jachthouding aan te nemen. Neen, deze keer was het geen muis, haas, konijn of eekhoorn of wat dan ook. Het was een poesiepoes, die op hun territorium aan het jagen was !!! Het poesiepoes was redelijk klein, maar hij was niet jong. Poisonheart kon gewoon over hem heen kijken. Ze duwde haar af op haar achterpoten en kwam op haar voorpoten waarna vliegensvlug haar achterpoten volgde en haar weer afduwde. Met een blazend waarschuwend geluid rende ze achter het poesiepoes aan. Poisonheart haalde de poesiepoes in en sprong zonder moeite op zijn rug. Ze drukte de kat tegen de grond en keek hem dreigend aan. Al neer kijkend begon ze te blazen en beet de kater in zijn nek waarna ze haar klauwen diep in zijn vel stak. Poisonheart had haar naam verdient door haar ogen en door haar karakter. Ze zal volhouden tot 1 van de 2 katten zou sterven. De kater slaagde een pijnkreet uit. En probeerde met zijn lichaamshouding duidelijk te maken dat Poisonheart gewonnen had. Poisonheart werd gedwongen om los te laten en sloeg een overwinningskreet uit. Zodra de kater het op een sprint zette ging ze achter de kater aan zodat ze zeker was dat hij het gebied had verlaten. “Laffe hond.” Blaasde poisonheart. Ze draaide haar om en draafde pisnijdig door. Ze was het zat dat de poesiepoezen en andere leden van andere clans hun territorium binnen drongen. Ze liep weer naar haar voedsel voorraad en nam 2 muizen in haar mond en bracht deze naar de clan ze moest 6x heen en weer lopen tot ze eindelijk de voorraad had binnen gebracht. Net toen ze haar wou omdraaien om verder te doen aan de jacht werd ze geroepen. Ze draaide haar om en zocht degene die haar geroepen had.

Moonstream had Poisonheart zien binnen komen en ze wilde graag met haar samen gaan jagen. Met grote sprongen kwam ze van de kraamkamer af waar ze net nog wat verse prooi naar toe had gebracht. Ze wilde haar poten strekken en onder weg dat de van de hoop verse prooi naar de kraamkamer was gelopen had ze haar naam horen vallen dat ze iemand moest uitzoeken om de geurmarkeringen te gaan verversen. Moonstream had daarop geantwoord dat ze iemand mee zou nemen en stopte naast Poisonheart. 'Ga je mee? de geurmarkeringen moeten ververst worden!' vroeg Moonstream haar en ze voelde haar haren verwart zitten en likte die snel glad. Haar zilver/grijze vaht glansde helder en ze was erg trots op haar krijgsnaam, maar dat liet ze niet merken aan de rest van de clan. Ze wachten op het antwoord dat nog komen ging?

Al snel kreeg ze de poes in het oog die iets zei tegen haar. De zilvere langharige poes, die wel een klein beetje op Poisonheart leek. Alleen was Moonstream jonger dan haar. "Heey Moonstream." Zei ze rustig en verwelkomend ze duwde even haar neus tegen moonstreams hoofd. Ze kende deze poes heel goed en al redelijk lang. En ze had haar ook heel graag. "Hmm, ik verveel me toch. Dus voor mij is het goed." Zei ze rustig. Ze likte haar poot en wreef deze over haar hoofdje. Ze deed dit vervolgens nog een paar keer, maar zette toen haar pootje weer neer."Zullen we dan maar eens vertrekken? Anders is het seves niet meer de moeite om te vertrekken." Miauwde ze zachtjes terwijl ze op stond en haar staart in de lucht bracht. "Het word misschien wel eens tijd dat de geurmarkeringen worden ververst. Heb daarnet nog een poesiepoes uit onze territorium moeten wegjagen." Siste ze geïriteerd aan de gedachten om altijd die indringers weg te jagen. Ze zwiepte rustig met haar staart en begon te wandelen. Ze wachte aan de uitgang op Moonstream.

(Inspiloos.)

Poisonheart begon haar vacht ook schoon te maken. en later sprak ze weer, maar haar stem was duidelijk geirriteerd. Moonstream trippelde achter de poes aan die net als zij zilver/grijs van kleur was alleen waren haar ogen fel groen en die van Moonstream geel/groen van kleur waren. Bij de ingang trippelde ze Poisonheart voorbij en stak het water over en bleef even op de oeer stil staan. Ze wachten even tot de warrior dichterbij kwam en liep daarna naast haar mee. 'Poesiepoezen denken dat ze het recht hebben om ons gebied binnen te dringen, maar dan hebben ze het mis!' spuugde Moonstream en haar rugharen gingen overeind staan van verontwaardiging. Ze liepen langs de grenzen en om beurte ververste ze de markeringspunten. Moonstream rook een vreemde kat in de buurt van de tweebeennesten. De geur was vers genoeg om er zeker van te zijn dat een vreemde kat weer op hun terrein was gekomen. Moonstream bleef abrupt stil staan en opende haar bek om de geur te inhaleren. Het was een kater die naar kraaienvoer stonk. Ze zwiepte met haar staart als teken waar de kat was en ze stoof naar voren. Het was een vrij grote kater die net een mus had gevangen. Een luide grauw kwam uit haar bek toen ze sprong en vierkant boven op de brede schouders van de kater landen die zijn prooi liet liggen en een gil an shrik gaf, maar zijn blik was furieus op Moonstream gericht en hij probeerde haar van zich af te klauwen.

https://www.youtube.com/watch?v=txlXcJDtDwM

Moonstream stak haar voorbij maar Poisonheart bleef rustig stappen. Na even wachte Moonstream bij de oever en spuugde een zin uit, waar ze 100 % gelijk in had. "De 1ste en de beste kat die ik tegen kom gaat er niet goed van zijn. Ze zullen het afleren, en zo snel mogelijk!" Blaasde ze. Toen ieder om de beurt begon te sproeien rook ze een indringer. Zeg niet dat het waar is hé!! Dacht ze in haar eigen. Moonstream had het blijkbaar ookal geroken en was al weg toen de bladeren -waar ze een seconde geleden nog stond- omhoog stoven van de enorme snelheid dat Moonstream maakte. Meteen daarna ging Poisonheart met volle vaart op de kater af. Moonstream was Poisonheart voor, en vals begon ze te grinniken. Haar ogen stonden half dicht van amusatie, haar tanden glinsterde in het zonlicht. "Zozo, wat hebben we hier. Een poesiepoes? Wat zullen we ermee doen Moonstream? Ze moeten het ooit eens afleren." Zei ze zo suikerzoet dat het gemeen, vals en angstaanjagend was. Ze snoof eens en een geur van angs was er te ruiken. "Ooh is ons poesiepoes bang?" Blaasde ze. Haar staart werd dik, haar haren gingen naar boven staan. Haar klauwen werden ontbloot. "Laat me gaan. Ik zal me hier nooit meer vertonen!" Spuugde de kater, terwijl hij probeerde te ontsnappen onder de nagels van Moonstream. "Hmm ik denk dat je dat ook nooit meer zult kunnen doen." Zei ze uitdagend. Ze wist even goed dat ze niet zomaar een leven mocht afnemen van een andere kat, tenzij haar eigenleven eraf hangde. Maar ze was van plan om de kater zodanig bang te maken dat hij zich hier gewoon niet meer durfde te vertonen. Met een simpele zwiep van haar staart, oogtrekjes en snorharentrekjes probeerde ze het Moonstream uit te leggen, ze wachte op goedkeuring. Zij had hem ten slotte gevangen, zij mocht beslissen. Ze zag dat hij echt moeite aan het doen was om weg te komen. Poisonheart legde haar oren in haar nek en blaasde gemeen. Ze ging naar de kater toe en klemde haar nagels op zijn schouders, en keek toen geamuzeert naar Moonstream. Op zoiets was ze gewoon gemeen, en dat wist Moonstream goed genoeg. Ze had wel eens vaker gezien hoe Poisonheart andere katten die hier niet thuis hoorde had bewerkt met haar klauwen en tanden, ze noemde ook niet voor niets Poisonheart.Ze klemde haar nagels dieper in de schouders totdat ze een pijnkreet hoorde en angstig gehijg hoorde van de kater onder hen, nog steeds wachte ze op een goedkeuring.

Poisonheart sprak suikerzoet dat het Moonstream toch een soort van rilling over haar rug liet lopen, maar ze verslapte geen moment en ze klemde haar klauwen steeds dieper tot het niet dieper meer ging. Poisonheart leek te wachten tot Moonstream haar goed keuring ging geven. 'Jullie poesiepoezen zijn een plaag voor alle katten! En wij zullen je de wonden verzorgen die de andere Poesiepoezen voor hun leven zal heugen om ooit nog in ons gebied te komen!' zneerde Moonstream en ze zwiepte met haar staart dat ook Poisonheart hem aan mocht vallen. Haar achterpoten stampte bruut over de rug van de kater en toen ze daar klaar was toen de vellen erbij hingen flitste haar klauwen door de lucht over de kop van de kater, daarna sprong ze van hem af om Poisenheart haar woede even te laten blussen op de poesiepoes, maar ondertusen bleef ze de kater voor met hem opnieuw te meppen met lange scherpe nagels als hij er vandoor wilde gaan. Ze blies boos en zetten haar rug hoog op, waarbij ze scheef op de kater af liep en sprong steeds voor hem wanneer hij van Moonstream afdraaide! Met genoegen keek ze toe hoe de kater steeds angstig weg dook en ze had respect voor Poisonheart hoe zij de vijand bewerkte?

Poisonheart keek amuserend naar de 2 katten. Ze zag gewoon de kater ten onder gaan, en dat fascineerde haar gewoon. Moonstream ging te keer tegen de kater, en ze grijnsde vals. De woorden die Moonstream gebruikten leken deftig uitgekozen woorden. Toen de kattin uitgeraasd was, was er gelukkig nog een stukje levende kat over. “Alstublieft laat mij gaan . Ik kom nooit meer in jullie gebied. “Zei de kater angstig. Opeens herkende Poisonheart die kater. “Wacht eens ik ben je hier al eens tegen gekomen.” Zei ze woedend en haar staart werd 2 x zo dik, haar nekharen waren harder omhoog gestoken, haar ontblootte nagels werden in de grond geboord. De kat probeerde zich ertussen uit te wurmen, terwijl hij wist dat Poisonheart de waarheid sprak. “Nee, je hebt een andere kater in het oog nu.” Zei hij angstig, en zijn geur bracht ongeloofwaardigheid mee. “Luister eens, ik vergeet nooit een geur. En ik herken je.” Ze liep op de kater af en gaf hem een kopstoot zodat hij op zijn zijde neer viel. Ze ging op zijn zijde staan, en al snel vlogen er door de lucht bloeddruppels. Gevolgd door geblaas en een onderdanige gespuug. Klauwen gingen door de lucht als vuurwerk die net op het punt stond te ontploffen. De kater werd bedekt onder het rode vloeistof. Bijna levend geveld liet Poisonheart de kater los en de kater wou weg rennen, maar hij mankte zodanig dat hij niet meer kon dan stappen. Maar poisonheart toonde geen medelijden en ging als een blaffende jachthond achter haar prooi aan. De kater had geen keuze en moest wel rennen voor te overleven. Ze ging zitten en keek Moonstream aan.; “Ooh wat heb ik toch zo’n hekel aan Poesiepoezen. Zo’n hekel heb ik nog niet bij een Rogue.” Blaasde ze. Ze likte haar poten schoon en wiste al de bloedsporen uit haar vacht. Anders zou seves haar vacht nog klitten door het bloed van de kater. Haar haren vielen weer op hun plaats, en haar staart werd weer ‘dun’. Ze sloeg toen een overwinnings kreet en keek toen vriendelijk naar Moonstream. Het leek wel of er niks was gebeurt, maar zij wist beter.

Poisonheart herkende de kater ergens an, maar Moonstream zei of deed niets terwijl de rivierclanpoes zich op hem botvierde. Toen ze de kater liet gaan stoof die weg nadat Poisonheart achter hem aanjoeg. Haar woorden deden Moonstream instemmend knikkten en waste zichzelf ook schoon. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ze een andere kat uit het rivierclangebied had weggejaagd. De vriendelijke blik in de ogen van Poisonheart deed lijken of er niets was gebeurt. Moonstream stond op en gaf Poisonheart een kopje en snorde geamuseert. 'Laten we erder gaan? Hopelijk krijgen we nog een kans om een kat te verjagen.' zei Moonstream half vragend en ze liep de poes voorbij waarbij ze haar staart langs Poisonheart streek en ze zwiepte vrolijk er mee. Ze voelde haar spieren onder haar vacht en genoot van de sterkte die ze elke dag aannamen!

Poisonheart voelde het kopje van Moonstream en ook Poisonheart snorde geamuseerd. Ze strekte haar uit en keek Moonstream rustig aan. "Goed idee. Misschien leren de Poesiepoezen het ooit wel. Daar zullen wij wel voor zorgen." Grinnikte ze. Ze voelde de staart van Moonstream en spinde toen genietend. Ze bedacht haar dat ze haar lichaam nu beter wel in gang kon zetten, voor te voorkomen dat ze Moonstream uit het oog verloor. Poisonheart stak haar neus in de lucht en opende toen haar mond en inhaleerde de lucht, op zoek naar een indringer geur. Ze liep net naast Moonstream op een rustig tempo. Ze had een klein glimpje opgemerkt van een indringer. “Ruik je dat ook? “ Vroeg ze vragend aan Moonstream, in de hoop dat ze ‘ja’ zou knikken. Poisonheart snoof nog eens, maar rook toen niets meer dan de bomen. “Het zal wel niets zijn geweest.” Bedacht ze haar toen. Maar ze gaf niet op, nog eens inhaleerde ze de lucht. En door haar instinct kwamen haar haren overeind. Ze gaf en zwaai met haar staart als teken dat er een indringer in het gebied ronddwaalde. Ze bukte haar en sloop op de geur af. En niet lang van hun af, merkte ze een clankat. Maar het was geen Rivierclankat. Ze had haar tijd niet genomen om na te denken van welke clan de poes kwam. Een indringer was een indringer, maakte niet uit, uit welke clan hij/zij vandaan kwam. Met een lage/ dragende staart, oren naar achteren, zowel klauwen als tanden waren ontbloot, en er waren nog zo’n kleine details als teken van een oorlogshouding. Poisonheart stormde op de poes af, die even stopte met ademen. Poisonheart sprong op de poes af en wou haar tegen de grond drukken. Maar de poes was niet van plan om te rennen maar om terug aan te vallen. Net toen Poisonheart sprong. Sprong de kattin ook en ritste Poisonsheart borstkas open. Poisonheart spuugde en keek de kattin dreigend aan, wachtend tot de kattin of Moonstream nog iets deed.

Poionheart spon geamuseerd en ze volgde Moonstream met instemmende woorden, maar na een paar passen gelopen te hebben vroeg ze haar iets en Moonstream opende haar bek om de lucht te proeven en knikte nog voor ze achter Poisonheart aan renden. Maar inplaatst van de clankat meteen aan te vliegen klom ze de boom in en kroop op de laagste tak van de boom en bekeek het geecht tussen Poisonheart en de clankat de tegelijk met haar clangenoot opsprong en haar borst verwonden. Toen de poezen gelan waren en boos tegen elkaar bliezen nam Moonstream haar aanval voor en liet zich van de tak glijden en zetten haar klauwen veruit om de clanpoes stevig in het fel te grijpen. Haar strijdkreet gaf ze later dan gewoonlijk om de verrassing niet te bederven. Moonstream voelde haar nagels diep weg zinken in de vacht van de clankat en ze beet zich vast in het nekvel. De clankat zou van hele goede huizen moeten komen om haar nu af te gooien?