Don't touch the crown

+Zira

Na snel haar geurspoor opgepikt te hebben wist Yu dat ze dichterbij kwam. Ze was namelijk nog niet klaar met Zira. Ja, de wond was grotendeels geheeld. Ze moest enkel wachten tot haar vacht eroverheen groeide. Ja, als het goed was was ze gestraft. Maar een ding wist de kattin zeker; haar vader was nog niet veilig. Bovendien zou het amusant zijn om de member weer te zien. Ze hadden het een en ander
meegemaakt, niet waar? Daar stond ze, rossige vacht, lange nagels, bloedrode ogen. "Zira." Ze was niet meer plagend, enkel kil. Maar Yu had iets duidelijk te maken. De poes zou het weten ook.

Met een vogel in haar bek was ze liggend aan het eten. Ze wist niet goed waar ze was, maar als ze het dak opklom zou dat niet moeilijk zijn om uit te vinden. Ze was een soort van off duty, vond ze zelf, er waren namelijk geen irritante katten die aan haar hoofd zeurden en ze kon lekker genieten van haar vers gevangen prooi.
Deze perfectie ging natuurlijk veel te snel al weer voorbij, en zuchtend richtte Zira haar rode ogen op naar de pootstappen die ze gehoord had. Ah, wat leuk, het was Yu. Haar allerbeste friend. "Zira." Was de begroeting van het zwart-witte mormel en met een geïrriteerd gezicht en een diepe zucht staarde de rode poes omhoog, waarna ze ging zitten. "Ja?"

De poes liet haar ogen langzaam over Zira glijden. Haar vader had gezegd dat hij een passende straf zou verzinnen. Haar groene kijkers bleven even hangen bij de buik. Zag ze daar wat strepen of was dat haar verbeelding? "Ja?" "Je bent gestraft." Haar uitdrukking was van steen. Yu draaide haar kop zodat drie vage lijnen op haar wang zichtbaar waren. "Dat moet betekenen dat je bekend hebt." Langzaam liep ze dichterbij de tabby. Deze was groter dan zij, maar dat kon haar niks schelen. Ze had gezien waar ze in staat toe was. Al moest ze toegeven dat deze klus makkelijker was geweest als ze imposanter was geweest. "Je blijft van mijn vader af, trut. Denk maar niet dat je bij de familie hoort." Yu priemde haar ogen in die van de member. Haar eigen familie was uit elkaar gevallen, maar behoefte aan een nieuwe moeder had ze niet. Zeker niet aan Zira.

Nou, Yu mocht wel is wat manieren leren of gebruiken, zeg. Geen hallo, maar straight to the point. Dat was niet echt een aangename begroeting.
"Je bent gestraft." Zira staarde naar de kattin en knikte daarna. De pijn die ze toen gevoeld had was nu allang voorbij. Het waren mooie krasjes geworden, waarvan de Elite kattin niet zeker wist of ze zouden blijven of vervagen. Het maakte haar ook niet erg uit.
Haar ingekeepte oortje draaide zich naar de Young One, toen die haar gezicht omdraaide waren daar een paar fraaie lijnen te zien. Mooi werk. "Dat moet betekenen dat je bekend hebt." Zira was even verward. Bedoelde de ander nou dat ze bekend had dat ze Yu pijn gedaan had, of dat ze bekend had dat ze Claw leuk vond? Verwarrend kind ook.
"Je blijft van mijn vader af, trut. Denk maar niet dat je bij de familie hoort." Haar wenkbrauwen schoten overeind en niet-geïntimideerd staarde ze de ander aan. Grote bek voor zo'n klein lichaampje. Oh, wat wilde ze de ander toch graag gewoon de nek omdraaien. Maar daar zou ze zoveel problemen voor krijgen, dat ze het bij graag willen hield.
"Je weet toch wel dat je me niks kan doen?" Zei Zira tegen het zwart-witte poesje en ze grijnsde naar de ander. Het was waar; zolang zijzelf de ander geen krassen gaf dan had die ook niks tegen haar. Ze kon gewoon doen wat ze wilde.

Zira staarde terug. "Je weet toch wel dat je me niks kan doen?" Yu versmalde haar ogen. Begreep ze het niet. "Jij mij ook niet. Maar begrijp dat je afstand neemt van Claw." Ze was als versteend. Misschien, als ze ooit een betere ontmoeting hadden gehad, had ze het met Zira kunnen vinden. Dit was echter veel te laat nu. "Ik neem met liefde nog een paar littekens als het betekend dat je de elite uitgeschopt wordt," Ze verlaagde haar toon tot een gefluister. "Met of zonder jou." Wat zou Claw wel niet denken als zijn dochter met gescheurde oren thuiskwam? Opengehaalde buik? En wie ze dan beschuldigde? De kattin die haar al eerder iets aangedaan had? Ja, dan zou het er niet goed voor staan met Zira. Maar de poes zelf was ook listig. Als ze van Claw af kon blijven en niet meer tegen haar sprak kon ze Zira met rust laten. Maar zolang dit niet aan de hand was, was dat geen optie.

"Jij mij ook niet. Maar begrijp dat je afstand neemt van Claw." Zira liet een schelle lach horen en sloeg haar poot overdreven tegen haar voorhoofd; wat voelde ze zich bedreigt! Straks zou ze nog met haar staart tussen haar poten teruglopen naar de thunderclan, wat was ze bang.
"Ik neem met liefde nog een paar littekens als het betekend dat je de elite uitgeschopt wordt." Nu was haar interesse echter wel gewekt en met smalle ogen keek ze de ander aan. De Elitekattin zou echt de fout niet meer maken om Yu aan te vallen, als ze dat soms dacht. "Met of zonder jou." Oh. Oh!
Het duurde even, maar ze snapte het, hoor. Haar hoofd kantelde iets en ze vernauwde haar ogen. "Maar schatje," siste ze laag, waarna ze de ander aankeek met een moederlijke blik. "Je vergeet steeds dat ik je geheimpje weet," zei ze daarna, zachtjes, maar hard genoeg dat de zwart-witte poes haar kon horen. "En áls dat geheimpje uitlekt, vraag ik me af wie er wordt weggestuurd uit de clan..." Ze tikte 'nadenkend' met haar nagel op de grond. Ze hadden allebei wat om de ander te laten zinken, dus als ze het beiden nou niet gebruikte was het het makkelijkste. "Yu, je snapt er ook niks van, hé?" Vroeg Zira vervolgens, en liep dichter naar de ander toe. "Als we elkaar allebei niets doen, komt het vanzelf goed, niet?"

De poes leek haar bedoeling door te hebben. De rode ogen werden vernauwd. "Maar schatje," Haar nekharen schoten omhoog bij die woorden. "Je vergeet steeds dat ik je geheimpje weet," Hoewel haar gezicht van steen was, wist ze niet hoeveel haar ogen verraadden. Het was tegen de deal in, maar Yu wist dat Zira geen probleem zou hebben met vals spelen. "En áls dat geheimpje uitlekt, vraag ik me af wie er wordt weggestuurd uit de clan..." Haar kaak verstrakte. "Yu, je snapt er ook niks van, hé?" Ze snapte het dondersgoed, en wist waar Zira naartoe speelde. "Als we elkaar allebei niets doen, komt het vanzelf goed, niet?" "Vanzelf goed? Ik vraag me af of je meisjesachtige crush vanzelf goed komt." Yu schudde haar kop. Haar vader zou niet blij zijn als ze onrust zou stoken bij haar elitegenoten. "We voeren een toneelstukje op alsof we elkaar mogen." God, het deed pijn om dat te zeggen. Ze gaf Zira nu wel een voordeel om dichterbij haar vader te komen, maar ze moest Claw vertrouwen dat hij niet in zo'n mormel geïnteresseerd was. "Deal?"De gevlekte poes opende haar ogen, en keek naar de member. "Maar als ik iet vraag, geef je me het." Ze hield haar sluwe grijns in. Afwachtend op het antwoord priemde ze haar groene ogen in die van de tabby.

"Vanzelf goed? Ik vraag me af of je meisjesachtige crush vanzelf goed komt." Een zachte grom verliet de lippen van Zira. Natuurlijk ging die vanzelf weg, ze moest zich er alleen even overheen zetten. "We voeren een toneelstukje op alsof we elkaar mogen." Dat kwam als een verassing, en het was nog redelijk slim ook. Zat er toch nog iets van hersenen in dat zwart-witte kopje?
"Deal?"
Bijna wilde Zira ja zeggen. Zij had immers nooit wat tegen Yu gehad, nee, de Young One was begonnen met uitdagen. Het enige wat zijzelf gedaan had was in de defense-mode gegaan zijn. Toch sloten haar kaken zich meteen toen ze de volgende woorden hoorde.
"Maar als ik iet vraag, geef je me het." Een zachte lach klonk door het steegje. Uh-uh. Mooi niet. "En waarom zou ik dat doen?" Vroeg ze, en trok zich niks aan van de sluwe grijns die de kattin op haar gezicht geplakt had.

Het gezicht van een kat die over de brug ging was een van de mooiste gezichten ooit. Vertwijfeling, maar altijd die domme hoop en vertrouwen. Dit prachtige beeld was even snel weer van haar afgepakt. "En waarom zou ik dat doen?" Yu rolde met haar ogen, maar grinnikte ook lichtjes. "Zira, je snapt er ook niks van, hé?" Een scherp randje was te horen in haar stem. Ze ging voor de poes staan, en vervloekte haar smalle bouw die haar zo veel nietiger leken te maken dan ze was. "Luister, afgezien van dat je hem leuk vind wil jij de hoge rangen bevriend houden. Goed in zijn boekje staan. Zijn respect verdienen." Ze liet een kleine pauze vallen zodat ze het zou begrijpen. "En wat is een betere manier om dat te doen, dan te laten zien dat je zijn dochter mag?" De poes moest geen verkeerde ideeën krijgen. "Je hoeft me niet echt te mogen, en buiten mijn vader zicht doe en laat je maar." De Young-one maakte oogcontact met Zira, vooral dat deel moest duidelijk blijven. Het laatste wat ze wou was dat ze het kon vinden met haar. "Plus, ik zou niet veel van je vragen, hoor." Haar ogen versmalde even, maar daarna zette ze haar neutrale gezicht op. Lief kijken zou toch niet werken bij de tabby. Een tikje vragend keek ze haar aan. Nou? Deal?

"Zira, je snapt er ook niks van, hé?" De honende toon van Yu werkte haar op haar zenuwen. De Young One kwam dichterbij en er verschenen geamuseerde pretlichtjes in de ogen van Zira toen ze opmerkte hoe klein de ander eigenlijk was.
"Luister, afgezien van dat je hem leuk vind wil jij de hoge rangen bevriend houden. Goed in zijn boekje staan. Zijn respect verdienen. En wat is een betere manier om dat te doen, dan te laten zien dat je zijn dochter mag? Je hoeft me niet echt te mogen, en buiten mijn vader zicht doe en laat je maar." Haar rede was niet goed genoeg. Zijzelf had hier namelijk veel aan, maar of Zira er zelf echt wat uithaalde was de grote vraag.
"Plus, ik zou niet veel van je vragen, hoor." Nee, tuurlijk niet. Natuurlijk zou er niet veel gevraagd worden; alleen maar dat ze zichzelf zou vermoorden of zoiets.
"Ik heb hier amper wat aan." Miauwde Zira, en versmalde haar ogen wantrouwend.

"Ik heb hier amper wat aan." Yu rolde met haar ogen. "Ja, respect verdienen van mijn vader, dáár heb je amper iets aan." Sprak ze sarcastisch. De deal luidde dat Claw haar zou beschermen, en respect kon verdienen als ze haar best deed. "Ik vraag je niet om een pot af te staan, jeez." Geïrriteerd sloeg ze met haar staart op de grond, en keek Zira iet was nijdig aan. "Heb je zelf suggesties, Eyesore?"

-Flut, sorry.

"Ja, respect verdienen van mijn vader, dáár heb je amper iets aan." De ander had zoveel gelijk, dat het Zira irriteerde. Natuurlijk had ze hier heel veel aan, maar het kon ook een heel groot verlies worden. "Ik vraag je niet om een pot af te staan, jeez." Yu begon duidelijk ook ongeduldig te raken wat Zira op de één of andere manier op haar gemak stelde. Ze was dus niet de enige die niet blij was met de anders gezelschap. "Heb je zelf suggesties, Eyesore?"
Hier had de tabby wel een antwoord op. "Wat nou als we elkaar negeren en niks zeggen, alleen in situaties waar dat echt nodig is?" Miauwde ze langzaam en laag, dat was toch de meest logische oplossing die de meeste katten konden uitvoeren zonder daar een heel gesprek over te moeten hebben. "En als het nodig is, doen we niet vijandig tegen elkaar." Kijk, dat was nog is een mooie deal. Ze hadden er allebei wat aan.

"Wat nou als we elkaar negeren en niks zeggen, alleen in situaties waar dat echt nodig is?" Yu zuchtte. Saai, en te makkelijk. Maar als de poes van doorsnee hield, dan kon ze het krijgen. "En als het nodig is, doen we niet vijandig tegen elkaar." Even verstijfde de young-one. O ho ho ho, vijandigheid kreeg je niet zomaar uit haar. Het was een bleef Zira die haar vader wilde afpakken, die haar een plek had gegeven op haar wang. Uiteindelijk rolde ze haar schouders naar achter. "Prima." Sprak ze een beetje nukkig. As het zo moest, dan moest dat dan maar. Ze draaide haar rug naar de tabby. Waarom, wáárom moest er altijd een poes alles komen verkloten. Het was dezelfde duivel, in verschillende lichamen. Het kon haar niet schelen of deze Zira, Sushi of Moon heette. Waarom lieten ze haar niet met rust? Ze had niks verkeerd gedaan. Ze verdiende dit niet. Het liefst was ze omgedraaid en had ze de poes een klap willen geven. In plaats daarvan haalde Yu die adem, en keek om. "Mijn vader zal nooit, maar dan ook nooit van je houden." Haar stem was kouder dan normaal, haar ogen flitste net als die van haar vader.

"Prima." Beantwoordde Yu op haar voorstel en Zira knikte goedkeurend. Mooi, dan was ze eindelijk van dit zwart-witte mormel af. De elitekattin staarde naar de young one die zich weer erg vijandelijk had opgesteld, en bijna verveeld wachtte Zira op een uitbarsting of een stekende opmerking.
"Mijn vader zal nooit, maar dan ook nooit van je houden." Zira's wenkbrauw schoot omhoog en ze keek neer op de kleinere poes. "Goh," miauwde ze sarcastisch, "Dat had ik nou nooit gedacht." Natuurlijk wist ze dat wel en ze onderdrukte dus ook zo veel mogelijk haar gevoelens.
Na deze woorden en met een zwiep van haar staart trippelde Zira weg. Het werd al weer donker, hun gesprek had blijkbaar langer geduurd dan ze eerst gedacht had. Hmpf, had die kleine toch nog veel van haar tijd in beslag genomen.

{ Zira topic uit