Memories {Open for TC cats}

Panthereye liep door het woud, opweg naar de plek die ze het meest ontweek: het thunderpath. Eenmaal daar zocht ze de dode braamstruik. Ja, hier was het. Ze ging zitten en liet de herinderingen komen.

Ze was het kamp uitgelopen om te gaan jagen. Ze was nu 10 moons en net warrior. Het was zonhoog en de zon scheen op haar pikzwarte vacht. Ze snoof in de lucht om prooi te vinden. Ze rook muis, een oude eekhoorn geur en... Dat was vos! Ze volgde het spoor en kwam uit bij het thunderpath. Naast een dode braamstruik tuurde ze het Shadowclan territoria in. Plots voelde ze een poot in haar rug. De poot duwde haar. Voor de kat een perfecte timeing, er kwam net een monster langs. De poot van het monster raakte haar en alles werd zwart. Er was een patrouille langs gekomen die haar mee haar mee had genomen zodat de clan kon rouwen. Het bleek echter dat ze nog leefde. De hele sterrenclan moet haar bijgestaan hebben want wonder boven wonder had ze het overleefd. Na manen werd ze wakker om daarna weer weg te zakken. Zo was het tijden gegaan. Maar de tijd dat ze wakker was werd steeds groter. Toen ze 27 manen was ging ze weer naar de warriors den. Maar in de 17 manen dat ze weg was geweest leek het alsof de clan haar vergeten was.

De krijgers en zelfs de apprenticen respecteerden haar niet meer. Kittens werd al geleerd niet het thunderpath op te lopen. Toen ze vertelde dat ze geduwd was verdween zelfs het laatste restje respect. Ja hoor, een Shadowclanner hadnhaar geduwd. Laf hoor om met leugens blunders te verhullen. Panthereye haatte die gedachtes en woorden. De clan geloofde haar niet dus dan moest ze het zelf maar oplossen. De Shadowclan zou boeten! Toen bekroop haar de duistere gedachte dat het ook een Thunderclan kat kon zijn.

Open voor alle TC katten.

Spinpaw heeft veel gehoord over het thunderpath. Waar de grens is van de Shadowclan. Spin liep in een snelle pas ernaar toe. Zodat hij niet als altijd te laat kwam in het kamp. Spinpaw zag ineens een zwart gestalte en kon niet meer afremmen. Hij liep, viel , struikelde over het zwarte gestalte. Hij landde net naast het thunderpath en zag een monster naast hem voorbij raasden. Hij verschoot en struikelde terug in het bos. Niet ver van de poes. Spin beefde naast een boom. Hij kwam terug op adem en keek naar de grond.

Panthereye blaasde van schrik. Kijk uit! Je weet toch dat je niet op het Thunderpath moet komen? Dat monster had je bijna geraakt. Als je heel veel gelukt had was je ernstig gewond en anders dood. De haren van de poes stonden allemaal omhoog. Even was ze weer zichzelf. Een ervaren warrior die een apprentice iets leert. Kort daarna kwam alles weer terug. Nu zou ze zeker een ''Dat moet jij nodig zeggen'' antwoord krijgen. Wat doe je eigenlijk hier? Moet je niet naar het kamp? En zo niet, laat me dan met rust. Ze wou nadenken. En daarna hier een maanhoog blijven. Silverstar zou woedend zijn dat ze weg was, maar terug naar het kamp wou ze ook niet. Ze kon gewoon niks op dit moment. Haar schouder deed te veel pijn om te jagen en haar hoofd wou alleen slapen. Probeerde ze toch iets te doen werden haar wonden weer erger en kon ze weer naar de medicine kat. Daar ergerde de clan zich óók aan haar want ze nam tijd in beslag. Ze was Spinpaw bijna vergeten.

Spinpaw verstond de poes niet echt. Zijn gedachten zaten te vragen wie zij was. Hij herkende haar van ergens. Maar van waar? Toen kreeg hij 3 vragen tegelijkertijd. "Ik euh... Ik wou het thunderpath eens zien. Maar ik ben er blijkbaar iets te dicht tegengekomen." Spin keek twijfelend naar de grond. Hij keek weer naar de poes. "Ben jij niet Panther euh... Panther..." Hij bleef naar haar staren. "Panthereye!" Zijn mond kreeg een glimlach. Wat had hij haar zo lang niet meer gezien!

Oh doe maar niet alsof je me gemist hebt! Snauwde ze. Ik neem voedsel, ruimte en tijd in zonder ook maar iets terug te geven. En je hoeft het Thunderpath niet op te zoeken, er zijn meer dan genoeg patrouilles die erlangs gaan. Ze verzachte haar toon. Hè, vertel niet aan Silverstar, Snowdrop of een andere warrior dat ik hier zit. Ik blijf hier voorlopig. De poes rekte zich uit en ging liggen. De zon scheen op haar pikzwarte vacht. Haar staart lag perfect over het litteken van het monster.

Spinpaw staarde naar Panghereye. Ze was heel lang weg. Nu is ze terug en natuurlijk had hij haar gmist! "Eerst vijandig doen en dan denken dat ik je ga helpen? Silverstar gaat het direct weten." Spinpaw draaide zich om. Hij stapte rustig richting het kamp. Hij wou vriendelijk doen. En als de andere persoon er bot op reageert. Awel hij dan ook!

Hey, wacht even! Zo bedoelde ik het niet.aar de meeste warriors mogen mij niet en rodelen achter mijn rug. Ik weet zeker dat je dat wél merkt. Sorry ik wist niet dat jij nog normaal tegen me doet. En vertel het alsjeblieft niet aan Silverstar. Dan moet ik terug en daarna gaan jagen of zoiets. Dan vang ik niks en iedereen lacht me uit.De poes boog haar kop en had duidelijk spijt dat ze net zo uitgevallen was tegen de apprentice die het helemaal niet fout bedoeld had. Weet je dat ik overweeg om Kittypet te worden? Niet omdat ik verlang naar een warme mand en niet jagen maar omdat de clan niks aan me heeft. Ik neem alleen voedsel weg. De poes ogen stonden treurig. Ach ga maar naar Silverstar. Ik zal vroeg of laat toch terug moeten en dan ontdekt hij het alsnog. En als je warriors haalt ben ik toch allang weer weg. Silverstar is rechtvaardig en zal mijn straf van het ontlopen van mijn taken wel bepalen. Voorzichtig stond ze op maar kromp toch ineen toen ze haar schouder beweegde.

De stem van Panthereye hield hem stil. Spinpaw stapte terug naar de poes die haar excuses vertelde. Spinpaw knikte dat hij ze had aanvaard. Spin kreeg medelijden met de poes. "Ik heb geen roddel over jou gehoord eigenlijk. Weet je het zeker dat je een Kittypet wil worden? Ik heb een paar ontmoet en ze zijn echt niet aardig." zei hij tegen de poes. Spin zette zich naast haar. "Wat is er met je schouder?" Vroeg Spin aan Panthereye.

"Ik heb geen roddel over jou gehoord eigenlijk. zei de kater Oh, maar ze zijn er zeker! Ze vinden me lui, lastig en wensen me weg. Elders, warriors, queens en ook apprenticen. Jij gelukkig niet. Haar ogen stonden treurig bij de vraag over Kittypets en haar schouder. Nee, de meeste Kittypets zijn niet erg aardig. Maar Firepaw is ook half Kittypet. Ze verschillen nogal. Sommige opschepperig en agressief, en sommige lui en bang. Maar ze hebben een ding gemeen: ze hoeven niet te jagen, of hun territorium verdedigen. Beide dingen kan ik niet meer en ik weet niet of mijn wonden ooit genoeg herstellen om mijn oude jaag en vecht talent terug te geven. Over mijn schouder, ik volgde de geur van vos en kwam uit bij het Thunderpath. Hier om precies te zijn. Vanaf hier word het verhaal verwarrend want dit word door verschillende katten verschillend vertelt. De clan gelooft dat ik te enthousiast was om uit te kijken en door een monster ben geraakt. Mijn verhaal - dat je niet hoeft te geloven - is dat ik hier zat en keek of ik de vos zag. Toen voelde ik een poot in mijn rug en werd het Thunderpath opgeduwd. Ik weet zeker dat het géén ongeluk was. Daarna heb ik 17 moons bij de medicine kat gelegen. Mijn meeste tijd breng ik nu in de warriors den door. Wat moet ik anders doen? Elke keer dat ik zonder prooi terug kom word ik banger dat Silverstar tegen me zal zeggen dat ik me maar vroegtijdig moet terugtrekken bij de elders! Kan je dat voorstellen? Ik ving veel prooi, en was een goede vechter. Ook slim. En dan kan je opeens helemaal niks meer. Van de top naar niks. En dan moet je al je dromen opgeven. Dat wil ik niet. Maar ik zou niet weten hoe het anders zou moeten... Ik kan nog Queen worden maar ik heb geen partner. Mentor worden is mijn enige hoop want zolang ik een kat train kan ik niet naar de elders.

Spinpaw draaide zijn bruine oortjes naar haar terwijl ze haar verhaal deed. Hij knikte hier en daar eens bij haar verhaal. Hij begreep haar. Toen ze uitvertelt was keek hij naar zijn poten. "Je kan mij misschien wel eens trainen. Ik heb nog nooit training gehad... en je kunt het tegen Silverstar vertellen of Snowdrop en dan gaan ze je niet naar de Elders sturen." Hij grijnsde breed bij zijn eigen geniale idee.

Ik heb al gevraagd om mentor te mogen worden aan Silverstar. Maar hij weet net zo goed als ik dat ik dat doe om niet naar de Elders te gaan. Ik weet niet wie mijn apprentice zal worden. Met een beetje geluk krijg ik er 2. De poes keek even hoopvol. Er is een tekort aan mentoren dacht ik. Dus dan is mijn kans dubbel. Haar hoofdpijn kwam weer terug. Bedankt. Ik denk dat ik nu weer ga. Ergens verder van het Thunderpath want hier kan ieder moment een patrouille langs komen.

[Is het goed als we topic sluiten en ergens in Thunderclan territoria verder gaan?]

Spinpaw hoopte dat zij hem kon trainen. Hij knikte naar de poes. Spin stapte willekeurig naar een richting. "Gaan we naar de 4boom?" stelde hij voor.