Hush [Cyber]

Haar blik had ze afkeurend gericht op de kittens die naast haar lagen te slapen. Al sinds ze hier waren lagen ze aan Abyss' poten, iets wat ze gewoon niet kon geloven. Ze was toch een verrader? Ze was geen hulp gaan halen, had niet eens een poging ondernomen, om hen bij de rogues weg te houden en nu zaten ze dus hier, in een donker hol. Van tijd had ze al lang geen weet meer. Ze knipperde even toen er nog eens een extra schaduw het hol binnenviel. Iets of iemand stond voor de ingang van het hol waardoor het klein beetje licht dat er was, verdween. Haar oortjes schoten direct naar voren. De hoop dat haar vader elk moment daar kon staan was nog steeds niet weg. Toen de de rogue echter herkende, schoven haar oortjes direct naar achteren en haalde ze automatisch haar lip op. Met dat te doen kroop ze direct ook wat naar achteren. Ze moest niets van hem hebben en moest hem zelfs niet in haar buurt hebben. Het enige wat ze aannam was prooi van haar mede kittens hier, want van Abyss pakte ze het ook niet rechtstreeks aan.

Cyber had de hele dag bezig geweest met de training van zijn kittens, Lola en Blacky konden er al serieus wat van. Vixen was goed in jagen en Ace.. ja die Ace was gewoon nogal stil en nog niet genezen van zijn verwondingen en de zware winter. Toen een kleine plensbui was begonnen had hij zijn kits naar huis gestuurd en zelf nog wat verder langs de grenzen gelopen om te checken of er al ongewenste gasten zouden zijn. Maar tot nog toe had hij niets gemerkt. Des te beter, hij had niet graag bezoek. Nu was de zwart-witte kater zelf naar het Hol Van De Wolf gegaan en naar binnen gedrongen, een vluchtige blik om zijn slapende kits geworpen en vervolgens iets dieper naar beneden gestapt. Daar lagen ze. De kits, waarvan hij enkele hun naam wist. Oceankit, Lizardkit en Flowerkit. Die rosse en die witte zeiden nooit iets.. ach des te beter dan. "Hey afval" gromde hij en ging met zijn neus onderzoekend over de kit. Ze was rond de vijf moons en rook nog steeds even zwak als een kit van twee moons. Kregen deze kits nou nooit training? Zijn eigen kits hadden al lang geuren leren kennen en waren al sinds hun vier moons druk bezig met een trainingspogramma. Natuurlijk niet ruig, maar het was iets.

Cyber gromde, "Kun je vechten?" vroeg hij nog eens de lucht opsnuivend. Zijn gezicht trok samen van de walgende stank van zwakte. Het waren dan niet zijn eigen kits, hij ging ze wel iets leren. Dat was leuk, je kon met een reden de kits aanvallen en pijn doen. En zij waren machteloos tegenover hem. En langer met deze zwakke kittenstank leven was voor hem niet aanvaardbaar. Dat deze kits iets sterker werden, maar niet sterk genoeg om hem aan te kunnen vallen. Daar waren ze anders toch nog niet oud genoeg voor. Cyber gaf de kit een testende por tussen haar ribben

De kitten zakte iets door haar poten toen de kater nog een enkele stap naar haar toezette en haalde kprt haar lip op in een korte grom toen de kater haar vroeg of ze kon vechten. Toch schudde ze kort met haar kopje. Amper een seconde later porde de kater haar stevig tussen haar ribben. "Hé!" Piepte ze alarmerende en sloeg, als in reflex, richting de kater. Haar vacht was ondertussen alert recht gaan staan. Het puntje van haar staart zwiepte geirriteerd heen en weer, niet wetend wat de kater eigenlijk hiermee wilde bereiken. In de verhalen van de elders werden rogues altijd afgebeeld als onbetrouwbaar en vals. Er was een goede reden dat ze op haar hoede was.

Cyber kreeg een vermaakte grijns op zijn gezicht, dit was fun. Een weerloze kitten pesten. Nog eens gaf Cyber de kit een, iets hardere, por tussen haar ribben en vervolgens gromde hij genietend van het leedvermaak en duwde de kit omver en ging met zijn poot ietwat ingehouden op de kit staan. "Dan wordt dit voor mij enkel nog meer fun."

Nogmaals sloeg de kitten richting de kater bij een twee, hardere, por tussen haar ribben. Ze moest eerlijk toegeven dat die acties haar al niet goed deden. Ze was al iets kleiner als dan haar nichtje en ze was haar kittenvet ondertussen ook al kwijt geraakt, waardoor de poten stevig aankwamen. Toen Cyber haar kort duwde, zakte ze direct door haar poten en werd vervolgens met een poot tegen de grond gehouden. Dit was niet eerlijk. Ze piepte afkeurend bij wat hij deed. "Laat me los!" grauwde ze brutaal en draaide haar kopje zijdelings om en hapte in zijn poot, deze keer hapte ze niet naast zijn poot. Ze zette haar tanden zelfs stevig in één van zijn witte voorpoten en liet niet los.

Cyber gaf een kleine, pijnlijke schreeuw van ontzet en begon hevig met zijn poot in de lucht te schudde, echter bleven de pijnlijke tandjes als dorens in zijn poten steken "Jij irritant ding". Cyber zwierde met de poot nog eens heen en weer en vervolgens begon hij met drie poten naar de kant huppellen. Eenmaal hij buiten aankwam zwierde hij zijn poot, met de kitten eraan, tegen de muur. Als ze nu niet losgelaten had was dat een pijnlijke beuk tegen de muur

Ze hield haar kaken stevig op elkaar geklemd toen de rogue haar los probeerde te schudden. Ze probeerde haar oogjes op één ding te richten, maar dat leek niet te lukken. Haar ogen schoten van de ene naar de andere plek, waarna ze deze kort sloot. Pas bij het voelen van een fris windje opende ze deze en opende direct haar kaken toen ze de wand van het dassenhol op zich af zag komen. Doordat ze zich op tijd los had gelaten was de kracht waarmee ze tegen de wand was gekomen, vele minder geweest dan dat ze niet zou hebben losgelaten. Lizard trok zichzelf direct recht en liep direct naar links, weg van de ingang van het hol en weg van Cyber. Net toen ze dacht dat ze de dichtsbijzijnde strui zou halen, zakte de kitten door haar pootjes. En weer zat haar evenwichts-stoornis haar in de weg.

De rotzak van een kitten stond direct recht en voor Cyber haar kon tegenhouden liep de kit al weg van Cyber. De lompe zwart-witte kater draaide zich veel te traag en onhandig wegens de onverwachte reactie van de kitten om en struikelde bijna over zijn eigen poten. Het leek allemaal in slow motion te gebeuren, zo traag reageerde de robuuste kater. De kitten liep richting een struik en Cyber stootte een gefrustreerde grom uit waarna hij de kitten achtervolgde en richting de struik liep. Plots viel de zwart-witte kitten vlak voor de struik en Cyber schoot de kit voorbij, te traag gereageerd..alweer. Hij vloog zo de struik in en liet een zwaar gefrustreerde grauw horen toen hij zijn pels los trok uit enkele doornen. "Jij.. jij stomme hagedis." gromde hij en Cyber sprong uit de struik. Hij sprong op de kitten en haalde met zijn poot uit naar haar gezichtje.

De kitten had zich snel terug recht getrokken en keek even over haar schouder om te zien hoever Cyber nog bij haar was. Het probleem was dat ze hem juist niet te zien kreeg. Toen ze zich dan ook terug omdraaide naar de struik zag hij een groot zwart-witte gestalte op haar afspringen. Lizard's staartje was dubbel zo dik geworden en stond recht omhoog van de schrik, waarna ze haar ogen dichtkneep bij het voelen van Cyber's gewicht die haar weer tegen de grond werkte. Deze keer haalde hij ook uit naar haar snoetje. Haar eerste reactie was om haar gezicht te beschermen, door er haar voorpoten voor te houden. Een alarmerende piep ontsnapte langs haar lippen. "Stop, stop, stop!" mauwde ze direct. Haar oogjes had ze nog steeds gesloten, om te voorkomen dat ze een nagel in haar oog kreeg.

Cyber draaide boos zijn hoofd om naar een bijkomend geluid, die afgrond van een kat had besloten maar eens zich in hun gesprek te mengen. Cyber liet abrupt de kitten los en stormde op de poes, in zijn woede dacht hij niet na en al een seconde later wist hij zich in de kleine ruimte op de poes te storten en begon met zijn kaken te happen naar haar nek.

OCC;Join the club :3 Cyb draait even door, hij had echt op fun gerekend bij de kit. Hij let totaal niet meer op de kitten.

Ze kreeg een paar stevige en diepe krassen in haar pootjes toen de kater nog een enkele keer toe toesloeg, voordat hij haar een kort moment los liet. Lang duurde het echter niet want al snel voelde ze zijn tanden stevig rond haar staartje. Haar oogjes had ze ondertussen geopend, zo zag ze nog net vaag dat Abysspaw in haar blikveld verscheen. De kitten haar oogjes werden wat vochtig toen de kater haar ondersteboven hield en geen moeite deed om niet met haar te schokken. Toch hield ze zichzelf stil, zoals ze ook ze doen wanneer haar moeder haar vast zou pakken in haar nekvel. ‘Cyber, pak iemand van je eigen grote’ Met een ongemakkelijke plof viel de kitten plots met haar snoetje in het stoffige zand. even bleef ze liggen waar ze lag, zoals ze net was neergekomen, maar uiteindelijk trok ze zich met wat moeite terug recht en kroop direct wat naar achteren. Haar staartje zat, voor de eerste keer dat ze ontvoerd was, ver tussen haar poten en plakte zelfs bijna tegen haar buik aan van angst toen ze zag dat ze kater zich zonder genade op Abysspaw had geworpen. Ze vond dan wel dat de poes een verrader was, maar op dit moment stond ze wel aan Abysspaw's kant. Door de adrenaline die nog door haar lijfje stroomde en door de kleine shock, was de pijn die haar wonden gaven haast verdwenen. Maar het zou niet lang duren voordat elke kras, blauwe plek en snee te voelen was.

Cyber kreeg een poot tegen zijn nek en hoestte even toen deze zijn luchtpijp toe hield en hij zich moest terughouden om niet te stikken. Hij haalde met zijn voorpoten naar het gezict en de ogen van de poes uit. Als hij haar blind kreeg zou de poes wel snel afzien en met haar staart tussen haar benen met rust laten. "I was going to play a little game." gromde hij kwaad. "Jij bent niemand om mij daarvan af te houden koeienvla!" gromde hij nog eens en trachte nog een keer met zijn tanden in diens nek te bijten. Echter oefende de poot in zijn nek teveel druk uit en sprong de kater van de poes af, ook wegens dat enkele klauwen op de foute plaats het foute deden. De zwart-witte kat sprong echter terug op de donkere poes en richtte zijn tanden nu op haar schouder, of hij beet had wist hij niet want ondertussen focuste hij al op zijn klauwen die hij in haar buik zette.

Lizardkit was door haar pootjes gezakt toen de twee oudere katten elkaar in de haren vlogen. Jha, Abysspaw had het voor haar opgenomen, iets wat nu pas tot haar doordrong. "I was going to play a little game." De kitten richtte haar ogen oogjes kort op haar poten, die rood zagen van het bloed. Haar witte sokken waren niet eens meer te zien. Toen de kitten opkeek zag ze dat een vrije weg was naar de buiten wereld. Haar oortjes schoten naar voren, maar haar staartje zwiepte nu zenuwachtig heen en weer. Zou ze het wel wagen om nog een ontsnapingspoging te doen? Dit kon misschien wel het beste moment zijn, aangezien Abysspaw Cyber nu echt kon tegenhouden. Ze ademde even kort in en zette haar poten in beweging, waarna ze moeiteloos langs het duo wist te glippen. "Jij bent niemand om mij daarvan af te houden koeienvla! De sneeën in haar poten waren nu duidelijk te voelen en steken schoten door haar lichaampje door. Haar kussentjes, onder haar poten, hadden ook een goede lading gekregen, voelde ze nu, maar ze twijfelde geen moment om te stoppen. Soms zakte ze weer eens door haar poten, maar ze herpakte zich snel. Ze liep naar de eerste beste kant, richting de ondiepe rivier.

Hij gaf de poes nog enkele flinke krabben voor hij ophield, in zijn ooghoek had hij een klein zwart-witte katje langs hen naar buiten zien glippen. Kwaad grommend liet Cyber Abysspaw los en liep naar de uitgang van het oude dassenhol. Hij keek nog een laatste keer achter zich en blaasde ruw, dreigend naar de poes. Toen hij eenmaal buiten was keek hij naar Jeff die weer eens aan de buitenkant zat te maffen, met een ruwe tik wekte hij de tabby kater en vertelde hem op de kits te letten. Cyber draaide zich ruw om en zocht met
zijn kilgroene ogen naar het kleine mormel. Daar, al een eind ver weg aan de oostelijke Black Fish River. Een ondiep, rustig, zwarte rivier waar miniscule visjes -tevens lekkere snacks- in zwommen. De bruutte kater zette zijn brede poten in gang en vloog achter de kleine kit aan. "Als je nog verder gaat trek ik je kop af je lijf en voer ik hem aan de vissen!" schreeuwde hij woedend naar het ding.

OOC: Jeff is terug een np-character hierin wegens inactiviteit Ezz