Shadowpaw sloop door het Shadowclan kamp, ze had weinig te doen hier. Vaak was ze alleen, helemaal omdat ze Darklord Tina was maar liet zichzelf wel alleen zijn. Ze was namelijk soms meer waard dan deze lichtwezens, ze was namelijk liever tussen de creeps gaan zitten die haar het liefste haar kop willen afsnijden. De kou gleed over haar rug mee, kort rilde ze maar toch genieten ze van het koude weer. Hoe meer duisternis, hoe meer vrede in haar kopje. Ze staarde met een rustige blik in het rond, ze kende jammer genoeg weinig katten. Ze wilde niet meer zijn wie ze was, ze wilde vrij zijn van zichzelf. Haar lichaam voelde licht in het donker, ze was niemand. Overal waar ze stond was ze niemand, ze was de schaduw van iemand. De schaduw op de muren, de schaduwen op de grond. Toch genoot ze ervan om niemand te zijn, het maakte haar vrij. Toch gaf het haar een vreemd gevoel, de zon scheen net door de grauwen wolken heen. Ze kon zichzelf wel vermoorden, helemaal door die zon. Ze keek naar de lucht, daar bleef ze stil zitten. Alleen maar staren naar wat er was en niet wat er is, ze wist haar woorden nooit ergens neer te leggen.
~Eerste post voor Foxpaw