Murder lives forever, and so does war {CYBER}

IGGY

Iggy werd gewekt door een koude plens op haar neus, die haar op deed schrikken. Geschrokken keek ze om zich heen. Ze wist niet waar ze was, en wat haar had gewekt. Vraag 2 was beantwoord; Ze was onder een lange grasspriet gaan liggen, en dauw was op haar neus gevallen. Toen herinnerde ze zich weer waarom ze hier was. Ze had het heel fijn gehad met Cyber, maar op een dag was ze een wandeling gaan maken. Ze had de geur van bloed in zijn territorium geroken, vers bloed. Toen had ze gemaakt dat ze wegkwam. De poes zuchtte. Ze hield zielsveel van Cyber, maar ze hield niet van zijn moorden. Misschien was het weet eens tijd om terug te gaan.
Haar spieren waren stijf van het in een positie liggen, maar ze kon nog prima lopen. Iggy keerde terug naar het territorium van de wolf, en ging zitten bij de grote boom. Ze gaf zichzelf eerst een goede wasbeurt, en ging toen opzoek naar Cyber. Ze had een vervelend gevoel in haar maag, wat zowel honger als angst kon zijn. Al snel had de seal-point zijn geurspoor te pakken, en spotte zijn zwart witte vacht. Ze glimlachte waterig toen ze op hem af liep, en streek met haar pluizige staart langs hem. "Hey," Mauwde ze zoet. Zo meten zou ze wel met hem praten over zijn... Manieren.

thank you Sarah!

Cyber ijsbeerde niet ver van het hol van de wolf en the eye three wat heen en weer terwijl zijn gedachten zoefden van het ene onderwerp naar het anderen. De lentewind trok zachtjes als een streling aan zijn pels en bracht de geur van nieuw leven met zich mee terwijl zijn scherpe, blinkende nagels het snoezige tafereel doorbrak met het dreigende getik op de grond. Maar de wind nam nog een andere zoete geur mee dan de geur van nieuw leven, het was een geur die hem zeker bekend was. Die grijzige poes, met ogen hemelser dan een wolkeloze hemel. Damn het was Iggy weer, de enige poes die zijn hart echt wist te stelen. "H-hey" zei hij, verleid door haar handelingen en gaf de poes een plagerige tik met zijn donkere staart.

IGGY

"H-hey" Iggy grinnikte. Het was schattig om iets anders te zien dan zijn kille houding, maar die stotterende rogue. Ze kreeg een plagerige tik en beantwoordde hem met een lik over zijn oor. "Hoe gaat het wolf?" Fluisterde ze. De grijze poes wou hem niet meteen lastig vallen met haar geklaag. Het was soms alleen zo jammer dat zij allen zijn zachte kant te zien kreeg; maar ze kon hem niet kwalijk nemen. Het leven als rogue was immers zwaar, zeker als je kits en gebied te verdedigen had. Maar dat was niet het enige waar ze het over wou hebben. "Ik had een vraagje..." Begon ze voorzichtig. Ze verzamelde moed, en ademde diep in. "Hoe... Denk je over nageslacht?" Het zat haar al een tijdje dwars. Cyber had al heel wat nestjes gemaakt, maar geen van hen bij haar. Dit was ook de reden waarom Iggy de kater kon haten, maar uiteindelijk kon ze hem niet verlaten.

thank you Sarah!

De zwart-witte kater kreeg een lik over zijn oor en liet een kort geronk horen. 'Hoe gaat het wolf?' vroeg de poes hem, Cyber dacht even na. De rechtlopers verlieten eindenlijk zijn territorium en ook de paardenplaats was afgebroken op een kleine ruïne na. "Vrij goed, ik ben Ok. De kits zijn Ok en het territorium is eindenlijk terug Ok. Ook van indringers hebben we weinig last..maar ik heb je gemist." Hij dacht eraan hoe lang het geleden was dat hij de poes had gezien, toch al wel weer een tijdje. Telkens weer verdween en verscheen ze terug. 'Ik had een vraagje..' Even hield de poes een rust, "Vraag me maar, ik zal niet bijten." 'Hoe.. denk je over nageslacht?' Was de poes zwanger? Nee, dat kan niet.. ze hadden toch niet..? Nee.. Waar doelde ze naar. "Ik weet het niet.. ik heb al heel wat nageslacht.. en ondertussen ook al weer kleinkinderen blijkbaar. Ik weet het niet. Waarom?" vroeg hij, terwijl hij de poes een kopje gaf en haar onderzoekend aankeek, er zat haar iets dwars.

IGGY

"Vrij goed, ik ben Ok. De kits zijn Ok en het territorium is eindenlijk terug Ok. Ook van indringers hebben we weinig last..maar ik heb je gemist." De lichte poes voelde haar hart sneller bonzen bij deze woorden. Alleen Cyber was in staat om zo iets te doen. Ze stelde de vraag die al zo lang in haar kop spookte. "Ik weet het niet.. ik heb al heel wat nageslacht.. en ondertussen ook al weer kleinkinderen blijkbaar. Ik weet het niet. Waarom?" Een bezorgd kopje volgde. Iggy keek weg, en beet op haar lip. "Wel, Ehm..." Hopelijk reageerde de kater hier goed op. "Ik wil ook een keertje kittens van ons, in plaats van pleegkittens van poezen waarvan 'je toch niet echt hield.' De poes verborg haar snuit in zijn borstvacht, en probeerde haar tranen te verbergen. Ze wou het als een teken dat hij van haar hield. Echt hield. Ze wou dat hij geen stoer imago als poezenversierder hoefde op te houden, ze wou dat hij trots was om van haar toe houden, niet een of andere weggemoffelde liefde, die onzeker was als een boot in de storm.

thank you Sarah!

De rogue was lichtjes verstomd van wat de poes zei, dus ze was inderdaad nog niet zwanger..maar wou het wel. Cyber wist dat Iggy hield van kittens, maar hij dacht dat ze haar poten wel vol had aan de kittens van Buzzard en Seraphine. De kater zette onzeker een stapje achteruit en bekeek de poes van snuit tot poot. Hij wist niet zeker of ze wel een goede moeder zou zijn, of ze het wel aankon. Wat als weer alle kits stierven hé? De poes zou kapot zijn van het verlies. Cyber schudde wilt zijn kop en keek kwaad naar de poes. Niet wegens dat hij kwaad op de poes was maar omdat hij kwaad was op zichzelf, dat hij zo dacht over de poes. Meteen verslapte zijn gezicht tot een geruststellend lachje toen hij dacht dat de poes dat kwaad gezicht misschien niet juist verstond. De zwart-witte kater boog voorover en gaf de poes een likje over haar voorhoofd "I will send a storm to capture your heart and bring you home." ronkte hij.

IGGY

-Laat, Sorry!!

Cyber leek even sprakeloos. Maar kort daarna gaf hij haar een lik. "I will send a storm to capture your heart and bring you home." Ze grinnikte. "I don't wanna get lost," Again. Iggy sloot haar ogen. Lang geleden was ze naar de bloodclan gegaan omdat ze bang was. Bang om als jonge poes alleen te zijn. Ze leerde op de harde manier dat bloodclan niet prettig was, helaas. Dat was de reden dat ze naar het rogue gebied ging, dat ze Cyber had ontmoet. Hij was toen zo anders... Zelf zou ze nooit een moordenaar kunnen zijn. Maar het aller ergste was, dat ze, diep vanbinnen, altijd twijfelde. Ze kon het niet helpen. Ze twijfelde aan de kater. Hoe hij harteloos was tegen de kits van Buzzard die niet brutaal of dapper waren, nee, ze had het wel gemerkt. Wilde ze dat die kater de vader werd van haar kits? Aan de andere kant hield ze zielsveel van hem. Maar ze wou niet dat haar kits opgroeide met een vader die niet om ze gaf, ze wou niet dat een kit buitengesloten werd door zijn of haar siblings omdat dat aangemoedigd werd door de vader. Ze wou geen favoriete, ze wou eerlijke opvoeding. De poes wilde sterke kits met het hart op de juiste plek. Maar was dat mogelijk? Kon ze daarvoor zorgen? Tranen welde op in haar ogen. Ze wilde niet... "J-je moet me een ding beloven." Ze keek de kater aan met betraande ogen, maar ze hadden een vastberaden blik. "Je houd van al je kits evenveel." Dit moest. Ze wilde de woorden uit zijn bek horen, ze wilde de waarheid. Hij was slecht voor haar, maar misschien kon ze hem veranderen.

thank you Sarah!

De poes had betraande ogen, Cyber deed een ietwat onzekere stap naar voren en likte de tranen weg met zijn zachte tong. 'J-je moet me een ding beloven' zei de poes haperend. Cyber trok onzeker met zijn zwarte oren, wat ging komen? 'Je houd van alle kits evenveel.'... Cyber was even stil. "Je weet heus wel dat ik je dat niet kan beloven Iggy, maar ik zal mijn best doen." Cyber likte de poes geruststellend, was dit wel het juiste? Het kon toch niet goed aflopen? Het liep nooit goed af tussen hem en zijn mates als hij kits had.. de eerste keer werden ze ziek en gingen dood, het tweede nest met seraphine liep alles behalve goed.. ze liep van hem weg met de kits en werd dood teruggevonden. De kits al half-dood. en de derde keer had hij kits met Buzzard.. maar ook daar was er ruzie geweest. Wat nu als het met Iggy ook niks werd? Hij moest er maar vertrouwen in hebben dat ze een goede moeder zou zijn. "I'm so icely as ice cream, but i'm a ice cream with a bouncing heart." grapte Cyber zo luchtig mogenlijk om de poes gerust te stellen.

Een steek doorwonde haar hart. "Je weet heus wel dat ik je dat niet kan beloven Iggy, maar ik zal mijn best doen." Het was een vreselijk idee dat alle kits sterk moesten zijn om een vader te hebben die van ze hield. Van een ding was ze in elk geval zeker; zij zou van al haar kits houden. Het maakte niet uit hoe ze er uit zagen, wat ze leuk vonden, of waar ze in geloofde. Ze zou van ze allemaal houden. Hopelijk de kits ook van jou Iggy schudde onmerkbaar haar kop. Als ze elke kit met liefde behandelde, kon het niet mis gaan. Haar vader was dol op haar geweest, en hield ook veel van haar. Zo wilde zij ook zijn. Ze had vertrouwen in haar eigen lichaam, ze wist dat ze dit kon. "I'm so icely as ice cream, but i'm a ice cream with a bouncing heart." De point-poes grinnikte licht. "Je hebt een grote mond, maar zo'n klein hartje." Ze keek Cyber aan met een kleine grijns. En ik sta er in Haar hart klopte ietsje sneller. Alleen de kater kon zoiets doen.

Cyber grijnzde "nou girl, dat hartje is helemaal gereserveerd voor jouw." De grote kater gaf zijn geliefde poes een lik over haar kopje en liet een zachte ronk horen. Cyber glimlachte kort "zin in een knabbeltje?" Als ze nu nog snel een muisje ofzo konden vangen waren ze voor donker terug bij het hol van de wolf. Cyber knipoogde "Misschien dat je deze keer beter bent vorige keer."