Bored {open}

"Ik zal je er niet verder over vragen, maar wil je mijn verleden wel horen?" Leopardskin had haar herrineringen al opgehaald en het was dus zonde om het haar niet te vertellen, ze hoopte op een ja van Lola, maar ze wist niet hoe Lola hier op zou reageren.

Lola ging zitten. "Natuurlijk, alles wat ik tegen je kan gebruiken is welkom." Antwoordde ze, met een gemene blik in haar blauwe oogjes.

~oke kon er echt niks mee, plz langer stukje nu

"Oke" Leopardskin begon, "Ik zal je vertellen hoe ik aan mijn littekens kom, en hoe ik hier ben beland." Ze pauzeerde even. "Ik was aan het jagen, maar voordat ik mijn prooi kon vangen" Haar ogen werden glazig van verdriet. "Hoorde ik een andere kat aan komen rennen. Een Clankat, om precies te zijn." Ze kreeg een brok in haar keel, schudde haar hoofd en ging weer verder. "Ik rende achter hem aan, het bleken er drie te zijn. Ze gingen naar het hol waar mijn ouders waren, ik zag ze mijn vader en moeder aanvallen. Ik ben er tussen gesprongen, maar na het gevecht waren mijn ouders zo erg gewond" ze pauzeerde even, ze kreeg tranen in haar ogen, maar keek Lola recht aan. "Dat ze overleden zijn, ik was zwaargewond, en mijn redding was dat ik nog maar 10 manen was, en wist hoe ik mezelf moest verplegen. Ik heb trouwens eerst mijn ouders verpleegd. Ik ben daarna gevlucht, naar het SkyClan Territory, en ik ben daarna hierheen gekomen" Leopardskin knipperde met haar ogen, en daarna keek ze minder verdrietig. Ze keek Lola aan.

"Dus je was tien manen en kon nog geen prooi vangen, ik kon het bij drie al." Beledigde ze de poes weer. "Ik kan je ook wel mijn zielige verhaal vertellen, maar dan kun je me maar beter niet boos maken of zoiets." Zei Lola. Al dacht ze liever niet terug aan de dag dat haar moeder vermoord was, ze gaf haarzelf nog steeds de schuld. Al had ze toch niks kunnen doen. Ze zorgde dat er geen tranen kwamen dit keer. Nee ze zou geen zwakte tonen voor deze poes. "Dus wil je het nog horen of niet?"

"Ja" Leopardskin ging niet in op de belediging van Lola, en keek haar nieuwsgierig aan. "Wat is er gebeurd dat je er zo verdrietig om bent?" Leopardskin had zo veel verdriet om haar verleden gehad dat ze het feilloos herkende.

Serieus, Leopardskin irriteerde haar echt. Ze dacht even aan hoe ze het zou vertellen. "Ik was dus zo rond de twee manen oud, en ik, mijn Siblings en mijn moeder liepen door een begroeid stuk territorium. Opeens zei ze tegen ons dat we moesten vluchten, maar ik weigerde, de anderen niet. Maar toen ik de smekende blik in mijn moeders ogen zag, verstopte ik me toch. Maar ik vluchtte niet. Toen doken er twee katten uit het niets op, ze vielen mijn moeder aan en ze was in de minderheid. Ik keek weg, en durfde pas te voorschijn te komen, tijden na het gebeurd was. Toen lag ze daar, ik dacht dat ze sliep, maar toen ik haar aanraakte was ze koud, en ze wilde niet wakker worden. Ze was dood. En ik blijf denken dat het mijn schuld was. Ik kon hulp halen, maar ik was te bang om me te verplaatsen. Een paar weken daarna vond ik mijn vader. Nou ja hij mij. Ik wist geen eens dat hij mijn vader was, al bewees hij dat snel genoeg. En nu ligt ze begraven in BloodClan territorium." Het was een lang verhaal, maar toch kon ze het zonder tranen vertellen.

Leopardskin keek haar met grote ogen aan. Ze vond het een beetje op haar verleden lijken, en de kattin begreep het dan ook helemaal. "Wat erg voor je. Ik weet dat je het misschien al weet, maar ik wou je zeggen dat jij er niks aan kon doen. Misschien denk je dat wel, maar dan was jij misschien ook wel dood geweest, en had je moeder dat soms gewild?" Ze keek Lola meelevend aan.

Lola wist dat het niet zo was. "Ik had toch een kat erbij kunnen halen, die had dan kunnen helpen" Antwoordde Lola. Ze had tenminste iets kunnen doen. Maar ze wilde er niet meer over praten. "Laten we het nu maar ergens anders over hebben" Zei ze.

˜Sowwy ik inactief was

Leopardskin knikte, "Goed idee" Ze keek naar Lola, en vroeg zich af wat er in het hoofdje van het jonge poesje om zou gaan, zou ze nog veel verdriet om haar moeder hebben, of zou het alleen maar toneelspel zijn?