Umbrella

+Foxpaw, open

Hetwas een prima jacht geweest, tot het begon te stort regenen. Ze was geen fan van regen, en rende zo snel ze kon naar... Ja, naar wat eigelijk? Weg van hier, in elk geval. Zo kwam ze al snel tercht bij iets eigenaardigs en hard. Een prikkende geur dreef haar neusgaten binnen, tot het haar bijna verstikte. Het twoleg pad, het thunderpath. Yu slikte. Ze voelde niet zo'n angst voor twoleg dingen, maar dit stond haar niet zo aan. Goed en wel, maar ze kon nu nog steeds niet schuilen. De poes keek rond, misschien vond ze een grot, een grote boom, iets waar ze droog stond. Toen zag ze het. Aan de overkant lag een raar rond ding, ongetwijfeld van een twoleg. Er staken punten uit, en er zat een lange stok aan. Yu zag echter niks anders om zich droog te houden, dus besloot ze het erop te wagen. Ze voelde de zenuwen in haar poten kriebelen. Ze keek beide kanten op. Toen ze had vastgesteld dat het veilig was, sprintte ze naar de overkant. Ze was koud, en vooral doorweekt. Nog een tikje achterdochtig liep de gevlekte Young-one naar het twoleg ding. Ze wachtte niet meer, maar ging er gelijk onder staan, tegen de stok aan. Het hield haar droog! Wat een wonder! Het was niet ruim, maar met haar smalle bouw paste ze makkelijk. Wat ze zich wel realiseerde, was dat ze nu op shadowclan gebied was. Oeps... Dit werd bevestigd toen ze een kat rook, al was het niet te sterk. De regen had een groot deel van de geursporen weg gewast.

Met de oren in haar nek keek Foxpaw om zich heen, op zoek naar een schuilplaats. Zo kwam je er toch maar weer mooi achter hoe groot het Shadowclan territorium eigenlijk wel niet was. De weg terug naar het kamp was veel te ver weg, ze liep alleen maar verder weg in haar zoektocht naar een schuilplaats. Ze wist dat ze nu vlakbij het thunderpath was. Ze kon het horen aan de brommende geluiden en voelen aan de trillingen van de grond.
Wat was dát? Er stond iets raars, aan de rand van het thunderpath. De rode apprentice was doorweekt en haar vacht plakte aan haar lichaam. Ze stond te trillen op haar poten, en dat ding was open aan één kant maar voor de rest bood het beschutting. Er zat maar niets anders op, Foxpaw liep eropaf en ging erin, maar botste meteen tegen iemand anders aan.
Oeps, er zat al iemand in. Ze keek geschrokken op en staarde recht in de ogen van de Bloodclanner die ze al eerder tegengekomen was. Wat nu? "H-hallo." Zei ze wat schaapachtig, maar ging niet weg. De vijandschap van de vorige keer was weg. Ze moest nu schuilen, al was het met dit persoon, ze zou écht niet meer terug de regen in gaan.

In de regen was het moeilijk te zien, maar er kwam een kat op haar af. Afwachtend zat Yu stil. De kat ging erin, en botste zo tegen haar aan. lots hetrkende ze de shadowclanner, het was Vosje! De vijandige apprentice die ze tegen was ze gekomen op haar tripje naar de clan. Al het defensieve en vijandige gedrag was weg. De koperkleurige poes leek haar ook te herkennen. "H-hallo." De poes staarde haar een beetje glazig aan. Ze ging echter niet weg. Een grijns kroop over de snoet van de young-one. "Wel wel, Vosje. We meet again." Ze grinnikte, en bracht haar bek vlak bij haar oor. "It must be fate, don't you think?~" Ze wou de reactie van de kattin zien. Yu begon met het droog likken van zichzelf, met zo'n koude vacht zou ze geheid kou vatten. Maar dit kon nog eens amusant worden, met uitgerekend deze kat. Misschien zou ze zelfs nog wat meer informatie krijgen. Ze herinnerde zich dat de poes, anders dan de zwarte warrior, het opnam voor Five. De overloper. Zou ze die goed kennen?

"Wel wel, Vosje. We meet again." Natuurlijk moest de ander een opmerking maken over de vorige keer. "It must be fate, don't you think?~" Zei de Bloodclanner en haar oren schoven in haar nek, waarna ze wild haar kop van nee schudde.
"Niks het lot." Antwoordde ze en ze staarde boos naar de ander, waarbij ze opnieuw haar kop schudde. Een harde windvlaag kwam onder het tweebenen-ding door, waardoor het bijna wegwaaide. Gelukkig kon Fox nog net op tijd op het uitstekende handvat gaan staan, zodat hij niet wegging. Hallo, haar mooie hutje kon niet zomaar verdwijnen - dan werd ze weer nat en daar had ze geen zin in. Chagrijnig staarde ze naar de ander en begon toen ook haar korte vacht droog te likken.

"Niks het lot." Kijk, daar was de brompot die ze eerder had ontmoet. Yu grinnikte. "Zou je me niet eens je naam vertellen? Of geniet je stiekem van de koosnaampjes? Ik zit nog boordevol ideeën hoor." Met een speelse blik keek ze naar de rode apprentice. Bij een plotse, harde windvlaag vreesde ze dat hun schuilhutje weg zou waaien. Gelukkig zette de schadowclanner haar voet op de stok. Ze gaf Yu het boze oog en begon ook haar vacht droog te likken. Ze hield haar kop scheef. Een tijdje was het stil, met enkel het tikken van de regen en de wind die huilde. "Need help?" Ze maakte een seconde oogcontact, meer keek toen de andere kant op. Naar het water dat met bakken de lucht uit kwam. Het maakte de wereld bijna grijs. Ze had toch geluk, het moest verschrikkelijk zijn om een hele lange vacht droog te likken.

"Zou je me niet eens je naam vertellen? Of geniet je stiekem van de koosnaampjes? Ik zit nog boordevol ideeën hoor." Haar ogen rolde geïrriteerd en ze staarde naar de zwart-witte poes. Haar rode vacht plakte ongemakkelijk aan haar lichaam, en eigenlijk wilde ze zichzelf uitschudden, zodat de ander lekker onder zou zitten.
Voordat ze dat plan kon uitvoeren, kwam er een harde windvlaag die het tweebenen-ding besloot mee te nemen. Met een chagrijnig gezicht stapte de apprentice op de stok, zodat het ding niet weg zou waaien. Hopelijk. Maar de wind was sterk, en de hulp die de bloodclanner aanbood was dus ook niet iets wat ze zou moeten afslaan. Maar ja. "Nee." Antwoordde ze bits.
Toen uit het niets kwam haar nachtmerrie weer boven. Over haarzelf als een moordmachine. Maar nog erger, Five als moordmachine die haar een moordmachine maakte. Onwillekeurig rilde de rode apprentice en met boze ogen staarde ze naar de ander. Die was een bloodclanner. Die had Five meegenomen. Het was háár schuld. Er rees een zachte grom op en Fox ontblootte haar nagels. Ze had flink geoefend met vechten en was ook flink vooruit gegaan.

"Nee." Wauw, iemand had even een momentje. Ze was toch alleen aardig. Geez. Verveeld keek de poes naar de regen die neerkletterde. Op het moment was het stil op de weg. "Waarom haat je me? Omdat een clangenoot in overgelopen?" Vast de schuld van Zira. Die bracht altijd vuilnis mee naar de elite. "Ze is toch een verrader? Plus, mij kan je het niet kwalijk nemen." Yu likte haar poot. Ze hoorde een gerommel in de verte, iets anders dan donder. Enkele seconde later scheurde er een monster voorbij, dwars door een modderpoel heen. En, helaas zat zij aan de kant van de weg. Een enorme golf koud water kwam op haar terecht. Het monster raasde gewoon door. "Ah, foxdung!" Nu kon ze weer van voor af aan beginnen. Mopperend en vloekend begon ze weer overnieuw, haar speelse mood was nu een beetje weg, waar je mee overbleef was een nijdige kattin.