Curious {+Zira}

Leopardskin wou weer eens wat verkennen, het Rogue Territory kende ze nu wel, en er was een plek die ze nog ooit had ontdekt, ze had er als kitten alleen maar verhalen over gehoord. Voordat ze haar kittens zou krijgen, wou ze het zelf ontdekken om het verhaal aan ze te kunnen vertellen. De plek waar ze naartoe wou was de Twoleg place, vlakbij het BloodClan kamp, maar toch op neutraal terrein zodat ze het recht niet hadden haar aan te vallen, dat kon de zwangere poes niet riskeren. Gespannen ging ze op weg, de kattin vond het toch eng, ze nam hier mee een groot risico door naar een plek toe te gaan waar andere katten woonden, misschien zelfs wel vijandige. Na een tijdje lopen kwam de kattin aan bij de Twoleg place. De kattin was uitgeput, en ze had honger, maar ze kon het zich niet veroorloven om nu te gaan jagen, of om een dutje te doen. Wie weet viel een andere kat haar wel aan. Daarom ging Leopardskin maar op pad, ze keek rond, maar op eens rook ze een andere kat. "Wie ben jij?" vroeg de kattin onzeker aan de vreemdeling. Ze wou het niet laten horen, maar was bang dat de andere kat zou merken dat ze onzeker was, of dat ze zwanger was. Ze begon immers mollig te worden.

_{Met een muis tussen haar kaken geklemd trippelde Zira terug naar het kamp. Ze wilde daar niet al te vaak zijn, maar toch ook weer wel. Gevoelens waren iets nieuws voor haar, en ze was er niet blij mee.
Uiteraard moest ze weer een andere kat tegenkomen. Een zwangere nog wel. Ze had hier zo geen zin in. "Wie ben jij?" Zira's rode ogen schoten naar de ietwat dikke buik van de kattin en ze grijnsde. "Zira," zei ze zachtjes, waarna ze haar nagles dreigend over de grond liet glijden. "En jij bent zwanger," merkte ze met haar wenkbrauwen opgetrokken. De hondentanden om haar nek fonkelden gevaarlijk, en ze grijnsde liefjes. De ander was duidelijk onzeker, en Zira zou ervoor zorgen dat ze dat gevoel niet voor niets had. Een zwangere kat kon niets tegen haar beginnen.}

"Dat weet ik" Zei Leopardskin uiterst kalm tegen de poes voor haar, ze wist dat ze misschien iets langer had kunnen reageren op de vraag, maar toch kon ze het niet laten om kortaf te zijn, zolang ze maar kalm was was er niks aan de hand. "Mijn naam is trouwens Leopardskin" Zei ze met een zachte klank in haar stem.

_{"Dat weet ik" antwoordde de ander poes. De rogue hield haar emoties nu beter onder controle. Vast omdat ze wist dat Zira gevaarlijk was. Toch vond de tabby poes dit geen goed antwoord, het was in haar ogen veel te kortaf en niet onderdanig genoeg. Dat mormel moest is respect krijgen voor de Elite. "Mijn naam is trouwens Leopardskin." Dit keer klonk het zachter, en Zira knikte goedkeurend. De ander begon al wat te leren.
"Nou, Leopardskin," zei de poes gevaarlijk. "Wat kom jij hier doen? Je weet vast wel dat hier erg gevaarlijke katten rondlopen," miauwde ze doodleuk, en ze trok een zielig gezicht. Met gevaarlijke katten bedoelde ze natuurlijk zichzelf.}

Leopardskin was brutale katten gewend, en liet zich niet kennen. "Dat weet ik, ik wou nog een verhaal om aan mijn jongen te vertellen voordat ze geboren worden" De kattin zei het op een rustige, onderdanige toon. Ze wist dat de poes voor haar dat zou willen, en deed exact wat ze wou. Gelukkig had volgens haar Zira niks door, en was ze een soort van veilig.

_{"Dat weet ik, ik wou nog een verhaal om aan mijn jongen te vertellen voordat ze geboren worden" Och, we hadden een taaie hier hoor. Met een lieve grijns staarde ze de rogue aan. "Oh, wou je dat graag," miauwde ze langzaam, waarbij ze naar voren toestapte, op de bruine rogue af. "Maar ik hou helemaal niet van kleine mormels," voegde Zira toe, waarna ze met haar klauw langs de buik van de zwangere poes streek. Hé, dit had ze wel is eerder gedaan. Ze had iets met zwangere katten pesten, dacht ze. "En, wie is de gelukkige vader?" Vroeg ze, gelukkige natuurlijk hartstikke sarcastisch.}

Leopardskin ging gewoon mee in het spelletje, "Ooh, doe dat niet alsjeblieft! De vader is trouwens Memphis, ook een Rogue" Ze keek Zira angstig aan, maar de kattin wist dat ze haar alleen maar pestte.

_{"Ooh, doe dat niet alsjeblieft! De vader is trouwens Memphis, ook een Rogue."
Het kwam er allemaal nét te makkelijk en nét te geforceerd uit, waarbij Zira ongeduldig snoof. Dit stelde haar dus totaal niet op haar gemak, nee, ze vond het alleen maar irritant. Ze tikte een aantal keer met haar staart op de grond. Het kwam er nogal geërgerd uit.
"Nou Leo," zei ze, met een gevaarlijke fonkeling in haar ogen en haar nagels diep in de grond gedrukt, zodat ze de ander niet meteen aan zou vliegen. "Volgens mij heb jij een beetje weinig respect." Siste ze vervolgens en trok haar nagels uit de grond, om vervolgens haar klauw naar het gezicht van Leopardskin toe te slaan.}

Leopardskin keek Zira geschrokken aan, de poes had haar nu echt bang gemaakt. "Ho eens even! Kijk je een beetje uit? Je mag aanvallen, als je maar niet aan mijn buik komt!" De kattin klonk heel bang, en dat was ze ook.

_{De schrik op het gezicht van de poes deed haar even twijfelen of dit nou echte schrik of neppe schrik was, zoals het toneelstukje dat de rogue daarnet had opgehouden. Maar de woorden maakten al snel duidelijk dat het laatste het geval was.
"Ho eens even! Kijk je een beetje uit? Je mag aanvallen, als je maar niet aan mijn buik komt!" Het was een soort van waarschuwing, maar wel een héle slappe. Je mag me aanvallen maar niet mijn buik? Dat was echt het stomste wat Zira ooit gehoord had.
Een grijns ontstond op haar gezicht, waarbij ze haar nagels opnieuw langs de buik van de poes haalde, dit keer iets harder. "Oh, niet mijn buik, alsjeblieft!" Deed ze de ander na, haar vervelende stem en de stem die Zira nadeed leken bijna hetzelfde.

+ Is het goed als ze kleine verwondingen aanricht? c:}

Leopardskin wist dat Zira een spelletje speelde, maar het zou zomaar kunnen uitlopen op een gevecht.
"Ik ben serieus, ik probeer je niet aan te vallen, ik probeer je niet te beledigen, en ik ben je niet aan het waarschuwen, want ik vind mezelf helemaal niet zo sterk! Ik probeer alleen maar mijn kittens te beschermen" de kattin keek smekend naar Zira, ze speelde geen toneelstukje meer, haar angst was nu echt.

~kleine verwondingen zijn prima

_{"Ik ben serieus, ik probeer je niet aan te vallen, ik probeer je niet te beledigen, en ik ben je niet aan het waarschuwen, want ik vind mezelf helemaal niet zo sterk! Ik probeer alleen maar mijn kittens te beschermen." Och, de kattin was serieus, stel je vóór zeg.
Toch was er iets in de wanhoop dat Zira deed stoppen en haar nagels terugtrok. Het was namelijk iets wat zijzelf ook gedaan had, maar dan voor haar vroegere partner. Smeken. Maar dat had niet geholpen. Haar rode ogen hadden eerder verzacht, maar verharden nu weer. Nee, zij had gesmeekt, maar het had niet geholpen. De wereld was nou eenmaal hard.
Met een gefrustreerde grom haalde Zira uit naar de kop van de kattin, de hulpeloze, zwangere Leopardskin, en liet een verse wond achter op de snuit van de ander. Misschien werd het een litteken, misschien ook niet, kon het haar wat schelen. "Oké, nou, ga maar." Bromde ze laag, en haar ogen schoten dreigend naar de ander. "Maar als ik je ooit nog tegenkom, maak ik je af. Samen met die mormels van je." Met deze woorden liep ze weg, een donker straatje in.

+ Zira is het topic uit ^^}

Leopardskin keek Zira na, ze liep weer terug naar haar Territory, er kwam een straaltje bloed uit haar wond, en ze drukte er wat spinnerag op. Daarna versnelde de kattin haar pas, totdat ze rende. Na een tijdje rennen kwam ze weer in haar Territory aan, ze plofte moe op de grond en at een muis.

~Leopardskin ook