Time for return

Ze begon zich steeds sterker te voelen en beter. Haar zelfvertrouwen steeg straks nog naar haar kop toe! Met een grijns zonk ze in een sluiphouding toen ze een grote rat voor zich zag. Deze zou straks op de prooistapel te vinden zijn, mits ze nu niet werd afgeleid, zoals wel gebeurde. Maar ze werd niet voor niet afgeleid; het was een kat die ze sluipen zag. Geen Shadowclan kat. Ze versnelde haar tempo, terwijl ze door sloop, recht op de kater af. Ze zette af met haar achterpoten en sloeg haar voorpoten om de kater heen. "Beter heb je een goede reden, anders zul je er spijt van hebben dat jij je hier ooit bevonden hebt, Bloodclanner!" Al kon ze ergens ook de geur van Thunderclan vinden. "Én clan verrader, of niet soms?" Grauwde ze, terwijl ze zich met een duw van de kater afwierp en hem met een waarschuwende blik aankeek. Veel ouders was de Bloodclanner niet, veel beter dus ook niet.

Skullmask trippelde opgewekt door het shadowclan gebied. Hij deed eigenlijk niets in het bijzonder; hij was niet aan het jagen, en hij was ook geen grenzencontrole aan het houden. Eigenlijk was hij heel doelloos bezig en had de clan op het moment niks aan hem, maar hij was nou eenmaal lui en had zo zijn rust nodig. De natuur gaf hem dat.
Toch onderbrak iets deze rust en zijn wenkbrauwen veranderden in een frons, waarbij hij zijn neus in de lucht stak. Hij rook een vage hint van bloodclan, iets wat hem totaal niet beviel. Hij snuffelde aan de grond, en kwam erachter dat hij wat meer naar links moest gaan, wat dieper het bos in. De geur was nog vers en ongetwijfeld was er nu één of andere bloodclanner aan het rondlopen hier. Toen hij de geur van een apprentice rook, begon hij sneller te lopen. Wat als die in problemen was?
Skull's haren rezen overeind toen hij zag dat er een shadowclan apprentice aangevallen werd door de duidelijke bloodclanner. Hij gromde meteen en zette zijn nagels in de schouder van de iets jongere kat. Hij duwde hem van de kattin af en gaf hem een klap in zijn gezicht. "Waar denk jij wel niet mee bezig te zijn?"

Ze kende de kat niet persoonlijk, maar geuren zijden haar voldoende. "Grappig dat wil ik nou net aan jouw vragen." Reageerde de Bloodclanner op haar woorden. Roughpaw ontblootte haar tanden en gromde nog een keer. Hierna sprong de kater op en sloeg uit naar haar kop. Zijn klauw gleed langs haar wang en wat bloed welde op uit haar wond. "Je durft wel!" Grauwde Roughpaw waarna zijzelf opsprong en beide klauwen over zijn schouders liet glijden. "Maak dat je weg komt, indringer, tenzij je één van Shadowclan's warriors wilt treffen, die zijn wel wat beter dan ik," miauwde ze met een felle toon. Oké, Roughpaw zelf wilde zich niet onderschatten, maar het was een feit. De warriors waren volleerde katten en een stuk beter dan een apprentice. Roughpaw was lang niet de beste, ook niet de slechtste. Maar ze dreef er wel ergens tussen in. De Bloodclanner werd omver geduwd toen Skullmask verscheen. Skullmask sloeg naar de kop van de kat. "Waar denk jij wel niet mee bezig te zijn?" Klonk zijn stem. Roughpaw zelf deed een stapje van het tweetal af, klaar om te helpen als het nodig was. Nu begon ze haar wond echter wel op te merken. Het was niet heel diep, maar haar wang bloedde wel wat en het prikte.