Who are you? {+Winterplume}

Leopardskin werd wakker, de kattin was lekker uitgerust, en wou op avontuur gaan, ze liep het Rogue Territory uit, Leopardskin was van plan om naar het ThunderClan Territory te gaan. De kattin kwam na een tijdje lopen aan bij de Owltree, ze was moe, en ze had honger. Eerst eventjes uitrusten en daarna even jagen maar. De kittens in haar buik schopten onrustig, en Leopardskin's gezicht vertrok van de pijn. Na een tijdje rustig zitten waren de kittens gestopt met trappen, en ging de kattin op jacht. Na een tijdje rondsluipen rook ze een konijn, ze sprong er op af, en at het op. Haar buik zat weer vol, en ze ging weer terug naar de boom. De kattin viel in slaap, maar na een tijdje werd ze weer wakker door geritsel in de struiken, een Clankat. Leopardskin keek naar de struiken, en hield zich stil.

Het was verbazingwekkend, maar ze had goed geslapen vannacht. Daarmee waren al een klein deel van haar zorgen verdwenen. Ze rekte zich even uit, en nam als ontbijt een dikke muis en een paar slokken fris regenwater. Toen begon ze zomaar lukraak door het territorium te lopen, en even later pikte ze een bepaalde geur op. Ze snoof. Een rogue poes. Ze volgde het spoor, en ze kwam uit bij Owltree. Jemig, die lag gewoon te pitten! En ze had mogelijk ook prooi gevangen die niet aan haar toebehoorde. Chagrijnig sprong ze uit de bosjes. "Zo mevrouw, wat denkt u dat u aan het doen bent?" vroeg ze kalm, niet persé vriendelijk of onvriendelijk.

"Ik ben aan het wandelen, en ik vond het Rogue Territory saai worden, dus ben ik op avontuur gegaan, ik kom jullie niet aanvallen. Maar val mij ook alsjeblieft niet aan!" Dat laatste zei ze op een bijna smekende toon. De kattin keek Winterplume doordringend aan, niet perse om vervelend te zijn.

"Ik ben aan het wandelen, en ik vond het Rogue Territory saai worden, dus ben ik op avontuur gegaan, ik kom jullie niet aanvallen. Maar val mij ook alsjeblieft niet aan!" begon de Bengaalse poes te ratelen. Winterplume fronste, wat was dit dan voor rogue? "Goed." begon ze uiteindelijk maar. "Je weet toch wel dat je hier niet hoort te zijn?" ging ze best vriendelijk verder. Ze wist dat ze de poes niet zou aankunnen, ze was te erg verzwakt. Maar wie weet was ze wel sneller, en kon ze hulp halen in het kamp. Toch vertrouwde ze deze poes wel.

"Goed." begon de andere kat "Je weet toch wel dat je hier niet hoort te zijn?" Leopardskin knikte, ze wist donders goed dat ze hier niet mocht komen, of in ieder geval niet hoorde te zijn. "Maar je valt me niet aan?" De kattin klonk verbaasd, misschien was dit een zwakke kat, of begon ze mollig te worden? Leopardskin wist het niet. "Waarom niet, eigenlijk?" Ze wist dat dit een domme vraag was, en dat het misschien zelfs wel een beetje ondankbaar over kwam. Ze was nota bene al niet aangevallen, en nu wou ze ook nog eens de rede weten. Wat eigenlijk niet eens zo gek was, de kattin wou gewoon weten of ze al mollig was, en anders zou deze kat misschien wel zo vriendelijk zijn haar te vertellen wat de rede dan was.

"Maar je valt me niet aan? Waarom niet, eigenlijk?" vroeg de poes toen op een verbaasde toon. Winterplume zuchtte. De poes moest nou ook weer niet denken dat ze hier gezellig de hele dag kon blijven. "Waarom wil je dat weten?" het was een wedervraag, en dat was misschien niet erg slim. Maar ze wilde het wél weten.

Leopardskin zuchtte, ze wist dat ze het aan de kattin voor haar moest vertellen, en begon. "Ik wil weten of ik mollig ben, en daarom wou ik weten of je me niet aanviel omdat ik zwanger ben, ik wil dit niet aan elke kat die ik tegenkom vertellen, maar toch moest ik het weten."De kattin zweeg, ze keek vragend op naar Winterplume, wat zou de poes voor haar denken?