Ha!

Onderwerp: Ha! ma 18 mei 2015 - 18:44

Blue had flink wisselvallige gemoedstoestanden en ze werd er doodmoe van. Waarom was nooit iets makkelijk? Waarom moest alles lastig zijn? Ze wilde gewoon iets wat natuurlijk voelde, van nature kwam. Maar nee, het was niet voor haar. Ouders dood, liefde zat ook niet mee. Ze klauwde haar nagels met een soort afkeurende schreeuw in de bast van fourtree's. Ze was niet de enige want de boom was al behoorlijk gehavend. Op dit moment haatte ze haar leven, niks leek goed te gaan. Het leek alsof Blue alles verpestte of pijn deed wat in een straal van een meter bij haar in de buurt kwam. Een geluid deed haar opkijken, en een bekende witte vacht liet haar oortjes naar voor schieten.

- First post Zephyr

Onderwerp: Re: Ha! ma 18 mei 2015 - 19:03

De kater had de laatste tijd aardig wat dalen in zijn leventje gehad. Ten eerste het feit dat hij door de afwezigheid van zijn oude mentor een lange tijd had moeten wachten voor zijn ceremonie, terwijl hij jongere katten uit de den zag vertrekken. Maar nu, nu was hij uiteindelijk echt volwassen. Hij was een echte warrior geworden, en nog een goede ook. De kater was groot, stond stevig op zijn poten en liep met een krachtige pas waardoor men hem nakeek. Maar op dit moment was hij een beetje afgedwaald van de grenspatrouille die hij eigenlijk had gelopen, want hij had een geur opgepikt en was die gaan volgen. Zijn zeeblauwe ogen keken rustig rond bij de Fourtree's toen hij hier eenmaal aankwam. Een grijzige kattin had haar nagels furieus in de bast van de grote boom geslagen. De kater knipperde eventjes kort terwijl hij bij de bosrand was blijven staan, maar liep toen het veldje op en zag hoe de kattin hem opmerkte. "Alles oké, Bluewisp?" vroeg hij toen kalmpjes. Maar al snel verdween de licht serieuze blik in zijn ogen en veranderde deze in een bepaalde glinstering. Eentje die enkel Bluewisp zou begrijpen, gezien hij zijn kalme en evenwichtige masker afdeed in haar bijzijn. Bij haar voelde dat gewoon vertrouwd, waarschijnlijk omdat ze elkaar al heel lang kenden en hij haar toch wel was gaan zien als een goede vriendin.

Onderwerp: Re: Ha! di 19 mei 2015 - 9:34

Het zien van de kater voor haar was als een zuchtje wind. Zo licht en luchtig het liet haar bijna duizelen. Ze kon niet beschrijven hoe gelukkig ze was op dit moment, hoe erg ze hem nodig had gehad. Spinnend belaagde ze hem met een sprong en drukte haar hoofd onder zijn kin als een soort kopje. "Zephyr!" Haar ogen veranderde voor een minuscule seconde van gepijnigd naar gelukkig. Ze haalde zichzelf van hem af en ging voor hem zitten, met een kleine zucht sprak ze. Haar stem niet boos, maar zangerig. "Hoe doe je dit toch?" Vroeg ze haar blauwe ogen de zijne ontmoetend, een glimlach om haar lippen gesierd.

Onderwerp: Re: Ha!