I dare you to leap

Zijn dikke vacht bewoog zachtjes in de wind en zijn zilveren kijkers bleven gericht op de grenzen vlak voor hem. Waar bleef ze? Was ze zo'n laatkomer zoals meeste katten? Of .. was hij gewoon vroeg? Zijn mondhoeken kropen wat omhoog bij die gedachte en hij liet het van zijn schouders vallen. Ach, zolang het vandaag nog zou gebeuren was hij tevreden.
Vooral kennis had hij opgedaan in de paar moons dat hij een young one was en die kennis wilde hij dolgraag uitbreiden. Veel gegroeid was hij nog niet echt, dus als de kans aankwam dat ze moesten vechten, moest hij wel vluchten, als hij niet voor altijd wilde rondlopen met een oor.

OOC: Eerste post voor Yu & Venus

Zo snel als ze kon stormde Yu het kamp uit. Ze had afgesproken met een Young-one, en was het helemaal vergeten. Lecter heette hij. Ze wist vrij weinig over hem, behalve dat hij dezelfde mentor had als zij; Hellhoud. Daarom verrasste deze afspraak haar wel een beetje, maar wat zou het. Sociaal contact was geen zonde. Hopelijk was ze niet al te laat. Als ze dit tempo doorzette, was ze min of meer op tijd. Ze kon al een silhouet van een kat onderscheiden. Ze remde af voor zijn poten, en knikte hem toe. Hij was niet heel groot, maar zelf was ze ook niet bepaald een rotsblok. "Hey," Groette ze, een tikje buiten adem. Dus, zouden ze nu vertrekken?

Al snel hoorde hij het ritmische getrip van poten en plots verscheen er een zwartwitte vacht naast hem. Een begroeting. Dat was het slechts. Lecter hield zijn pose aan, maar draaide zijn kop wel. Heel snel bestudeerde hij haar en zoals gewoonlijk, wilde hij elk detail oppikken. "Hey." Over het -misschien- laatkomen besloot hij niets te zeggen. Ze kon een geldige reden hebben of niet, maar haar daar nog aan te herinneren vond hij nutteloos. Hij was geen mentor.
"Ik ken jou niet goed," Hij kwam right to the point. "dus het lijkt me handig om elkaar eerst te leren kennen voordat we deze 'missie' beginnen." Hij moest een beetje lachen bij het woordje 'missie', want ja, wat zouden twee young ones kunnen doen?

"Hey." Groette hij terug. "Ik ken jou niet goed," Begon hij. Dit was blijkbaar het directe type. "dus het lijkt me handig om elkaar eerst te leren kennen voordat we deze 'missie' beginnen." Missie. wat voor een 'missie'? Maar daarvoor was het inderdaad een goed idee om elkaar te leren kennen. Dan kon je makkelijker op elkaar inspelen, bij strategieën, gevechten, en het was gewoon fijner. Zij zal dan wel beginnen. "Nou, ik ben dus Yu, en voor ik naar de elite kwam was ik rogue. Ik ben goed in rennen, jagen en klimmen." Het zou misschien handig zijn om elkaars beste en zwakste punten te weten voor ze zich in onbekend gebied bevonden. Ze liet haar groene ogen over hem heen glijden. "Het enige wat ik van jouw weet is je naam en dat we een mentor delen." Het was best fijn dat Lecter er geen doekjes om wond, heel anders dan alle andere kattin in de elite. En na een dag met Jafar te hebben doorgebracht leek dit bijna ontspannend.

Het maakte hem eigenlijk niet veel uit wat ze over zijn woordkeuze dacht. "Nou, ik ben dus Yu, en voor ik naar de elite kwam was ik rogue. Ik ben goed in rennen, jagen en klimmen." Door het verrassende feitje spitste hij zijn oren en draaide hij zijn lichaam naar de andere young one toe. Een rogue hm? "Het enige wat ik van jouw weet is je naam en dat we een mentor delen." De bruine kater knikte, geïnteresseerd nu.
"Je zei dat je mijn naam al wist, dus daar zal ik geen woorden aan gebruiken." De ironie. "Mijn andere mentor is Brat, ik ben nu ongeveer twee moons een young one, opgegroeid in de bloodclan en mijn sterkste punten zijn mijn lenigheid en praten." Hey, het was de waarheid. "Maar .. waarom ben je naar bloodclan gekomen? Wat haalde je over?"

"Je zei dat je mijn naam al wist, dus daar zal ik geen woorden aan gebruiken." Zei de kater, waar hij zojuist een hele zin aan had verspilt. Ach, wat zou het. "Mijn andere mentor is Brat, ik ben nu ongeveer twee moons een young one, opgegroeid in de bloodclan en mijn sterkste punten zijn mijn lenigheid en praten." Yu wiebelde met haar oren. Hij was niet per se een mooie prater, maar ze kon zich voorstellen dat hij goed was om zijn zin te krijgen door zijn woorden. En lenigheid, dat klonk interessant. Altijd handig om te hebben, niet? Hij was, net als een groot aantal young-one's geboren en getogen in de bloodclan. "Maar .. waarom ben je naar bloodclan gekomen? Wat haalde je over?" De poes haalde zo'n beetje haar schouder op. "Claw, denk ik. En ik wilde trainen, en sterker worden." Het verbaasde haar elke keer dat, ondanks bloodclanners de kille moordenaar reputatie hadden, nog steeds kits kregen. Kits betekende liefde. Of, in de meeste gevallen dan...

Eindelijk had Venus alle moed bij een geraapt en is de grens over gegaan,Ze moest er gewoon uit zien wat er buiten ligt dat neemt natuurlijk gevaren met zich mee maar dan noch ze moest zien wat er buiten haar vader's territorium afspeelde, Na een tijdje van lopen stopte de kitten op een gebied wat op een soort kruising leek was dit de plek van de grensen van de clan's? Venus keek om zich heen tot haar ogen twee anderen katten in het viezier kreeg ze roken erg vies heel erg vies,De kitten leip rustig op de twee katten af op een vosse lengte bleef de kitten staan 'Hey'  miauwde ze rustig,Een zachte briesje waaide door haar vacht heen,Ze moest deze katten goed in de gaten houden ze zitten waarschijnlijk in de zelfde clan.

"Claw, denk ik. En ik wilde trainen, en sterker worden." De eerste reden, die deed hem toch wel een beetje nieuwsgierig worden, maar hij maskeerde die uitdrukking door zijn blik nog steeds koud te laten. Bij de rest knikte hij. "Fair enough." Antwoordde hij en wilde weer een blik werpen op zijn doelwit voor de dag, toen er een beweging in hun buurt plaatsvond. Het was een kleine kitten, die een rustige begroeting hun kant op uitte. Lecter hief een wenkbrauw op, wat verbaasd kijkende naar het beestje. "Hallo?" Hij was eerlijk verbaasd. Een aarzelende blik wierp hij op Yu, zijn ogen spraken 'wat moeten we hiermee?' "Wat doe jij hier zo alleen, zonder ouders?" Vroeg hij nadat hij zich weer tot de vreemdeling had gericht.

"Fair enough." Hun rust werd verstoord door geritsel, en een kleine kit kwam tevoorschijn. 'Hey' Een echte kit, rogue. Yu groette niet, maar staarde haar enkel kil aan. Ze bedoelde het niet verkeerd, maar deze had wel lef. "Hallo?" Gelukkig deed haar elitegenoot het groeten voor haar. Ze ving zijn blik op, en haalde bijna onzichtbaar haar schouders op. Ze konden het poesje terug sturen... "Wat doe jij hier zo alleen, zonder ouders?" Er schoot bijna een rilling door haar heen. Ze wist nog toen ze zelf op ontdekking ging. Deze vraag, elke keer, elke keer. "Waar ga je naar toe?" Haar stem was bitser dan normaal, maar ergens doorklonk een toon van herkenning. Hopelijk duurde dit niet te lang.