Vervolg: I lost my sister and mother! Who will take care of me now?

Scarkit schreef:

Windflame Sprak zacht en lief tegen hem Scarkit voelde zich bij haar veilig ookal was ze niet zijn echte moeder en hij voelde ook hoe haar ruwe tong over zijn geklitten vacht ging. Scarkit genoot van de aandacht en bleef rustig zitten waar hij zat. totdat ze hem oppakten en in de richting van de medicijn den liep. Scarkit bleef rustig hangen en trok zorgvuldig zijn pootjes op zodat ze niet oer de grond zouden slepen. Toen de ze den in gingen hielt Scarkit zijn adem even in, maar de lucht was hier net zo als overal in het kamp alleen rook het hier sterk naar kruiden. Scarkit ademde weer normaal en keek rond voor zo ver dat kon?

( Topic uit zou jij willen beginnen bij de medicijn den?)

Windflame liep binnen met het nekvelletje kleine katetje nog tussen haar tanden. Ze had nu echt hulp nodig en zoekend keek ze rond. '' Leoppardstrike!'' Riep ze zacht en ging zitten. Zachtjes zette ze het kleine katertje wat ze vast had neer en trok hem onbewust weer tegen zich aan. Veel geduld had ze niet echt en haar ogen schoten constant in het rond. Ze wilde echt niet dat het kleine katertje doodging. Toen er nog steeds niemandbegon ze een klein beetje gestresd te raken. Ze wiebelde constant met haar oren en al haar spieren waren gespannen. De geur van kruiden drong wel tot haar door maar het deed haar weinig. Vroeger werd ze er nog door gekalmeerd maar nu even niet meer. Ze keek weer naar Scarkit met ogen vol zorg. Ze dacht ook meteen weer na, wat zou haar moeder hebben gedaan. Zou zij rustig zijn gebleven, of was ze geflipt? Ze zou het nooit kunnen vragen want ze was er niet meer, maar ze wist zeker dat haar moeder alles zou hebben gedaan om haar te beschermen.

Rustig verschoof hij wat kruiden, dol op de orde die hij met de planten kon creëren. Zijn voorganger, Littlecreek, was nooit extreem netjes geweest en het was voor Leopardstrike bijna een obsessie geworden alles ordelijk te houden: op die manier werd Littlecreek het snelst vergeten en dat was wat hij wilde. Hij wilde het fantoombloed van zijn poten wissen en alles vergeten. De herinneringen bannen, de blauwe ogen van zijn netvlies wissen, de stem die door zijn oren ruiste verwijderen..
'Leopardstrike!' Een stem galmde door de doodstille Medicine Cat's Den. De witte kater - die uit het zicht in een hoekje stond - keek op en zag een poes binnenkomen met een kit. Windflame en Scarkit.. Ze zagen er gestrest uit. Hij liep naar hen toe en boog zijn kop als een begroeting. 'Wat is er aan de hand, Windflame?' vroeg hij, zijn stem rustig. Zijn blik gleed kalm over Scarkit heen, maar hij moest horen wat er gebeurd was voor hij er iets aan kon doen. Windflame zag er gespannen uit; haar zou hij zo wel wat geven, maar eerst had Scarkit verzorging nodig. Hij wachtte op antwoord en hoopte dat het snel kwam; snelle hulp was altijd beter dan hulp waar je eeuwen op moest wachten, niet?

Windflame schrok even toen ze Leopardstrik vanuit de schaduw tevoorschijn zag komen. Hij had blijkbaar niet zo ver weg gezeten aangezien hij hier zo snel was. Ze keek rond en dacht toen even logisch na, hij was natuurlijk met kruiden bezig. Hij boog zijn kop als begroeting en kwam meteen ter zake.''Wat is er aan de hand, Windflame?'' Vroeg hij en keek naar Scarkit. Windflame keek hem aan en begon gespannen te praten.'' Een das viel de Nursery aan, hij pakte zijn moeder en zusje..'' Zei ze met een knikje op Scarkit. '' Maar hij werd alleen geraakt door een klauw denk ik , maar toen ik binnenkwam zat echt alles onder het bloed en..'' Verder kwam ze niet want ook haar spanning begon te groeien. Na even rustig geademd te hebben keek ze Leopardstrike aan. '' En het eerste wat ik dacht is hem hierheen te brengen, je kan hem helpen toch?'' Ze keek bezorgd weer naar Scarkit en gaf hem weer een zacht likje over zijn rug, ze vermeed zijn kop omdat ze bang was hem pijn te doen. Ze stapte toen zachtjes een stukje naar achteren zodat Leopardstrike erbij kon om te kijken, want als ze er zo dicht op bleef zitten kon hij natuurlijk niks zien. Ze bleef zitten maar liet haar blik even op haar borst vallen waar natuurlijk nog bloed zat. Snel begon ze haar borst schoon te maken, ze bleef wel zitten waar ze zat. Ze zou het kleine katertje niet verlaten, niet omdat ze hun eigen Medicine Cat niet vertrouwde maar als steun.

Hij hield zijn kop wat scheef toen hij naar Windflame luisterde en nam de woorden in zich op, terwijl een ander deel van zijn brein een kruid bedacht dat Windflame zou kalmeren. Ze klonk way te gespannen. Een das viel de Nursery aan. Goed, dat had hij dus gemist. Hij fronste ongezien en luisterde verder. Das valt Nursery aan, moeder en zusje van Scarkit dood. Windflame haalde diep adem, iets wat hij haar alleen maar aan kon raden en ging toen verder. Leopardstrike zweeg en nam alles in zich op, om Scarkit de best mogelijke hulp te bieden. Hij knikte vrijwel direct. 'Natuurlijk,' antwoordde Leopardstrike. Hij pakte snel het kruid dat hij in gedachten had terwijl Windflame achteruit stapte. Daarna draaide hij zich naar haar toe. 'Hier, dit helpt je ontspannen,' vertelde hij, waarna zijn aandacht naar de kitten ging. De das had hem flink geraakt, maar toch was hij er nog redelijk goed vanaf gekomen. Waarschijnlijk zou hij ook psychische hulp nodig hebben.. 'Windflame, kun je even wat water gaan halen? Dan verzamel ik ondertussen de kruiden,' vroeg Leopardstrike rustig. Breezepaw was niet in de buurt, anders mocht zij dat wel doen. Nu had hij echter Windflame's hulp nodig. Leopardstrike verplaatste Scarkit naar een zachte plek in het mos en begon de juiste kruiden bij elkaar te zoeken, wachtend op Windflame.

[Waar zit zijn verwonding en hoe ziet die eruit? :3 Anders schrijf ik iets heel anders]

Windflame zag dat Leopardstrike zijn hoofd schuinhield terwijl zij het verhaal vertelde. en keek opgelucht toen hij knikte. Ze keek toe hoe hij zich omdraaide en wat kruiden haalde. Toen hij terug kwam en legde het bij haar neer. Ze was even verward maar toen sprak Leopardstrike weer. ''Hier, dit helpt je ontspannen.'' Zei hij en Windflame knikte en nam braaf de kruiden. Het duurde even maar langzaam kalmeerde ze.''Windflame, kun je even wat water gaan halen? Dan verzamel ik ondertussen de kruiden,'' vroeg Leopardstrike rustig. Ze bewonderde de manier waarop hij zo makkelijk rustig kon blijven in deze situatie. Windflame knikte, sprong op en liep meteen het hol uit. Zo snel als haar poten haar konden dragen rende ze weg en haalde eerst mos en rende toen naar de beek om water te halen. De zon brandde op haar vacht maar het deed haar nu even niks. Haar buik wiebelde vol toen ze weer terug sprintte met de met water doordrenkte mosbal. Ze liep snel terug naar het hol en hijgte een beetje toen ze binnenkwam. Het viel haar op dat Leopardstrike Scarkit had verplaatst naar een zachte plek in het mos. Onmiddelijk liep ze naar hem toe met het mos en legde het even neer. '' Is dit genoeg?'' Vroeg ze en keek naar Scarkit. Hij zag er nog steeds hetzelfde uit en ze maakte zich echt veel zorgen.

[hij heeft een wond van boven zijn linkeroog, over zijn gezicht tot onder aan zijn rechteroog]

Windflame nam de kruiden, die haar hopelijk zouden helpen. De gespannen blik leek uit haar ogen te verdwijnen, net zoals haar lichaamstaal hem vrij snel vertelde dat ze gekalmeerd was. Daarna was ze verdwenen, op zoek naar water. Leopardstrike had de benodigde kruiden en de varens die als verband moesten dienen snel gevonden; een ander voordeel wat zijn opgeruimde natuur met zich meebracht. Hij hoefde nooit twee keer te kijken sinds hij gewend was aan de lijnrechte indeling die hij gemaakt had. De juiste grootte varen.. Check. De pijnstillende en ontsmettende kruiden, die een ontsteking tegen moesten gaan.. Check. Controle. Leopardstrike liep naar Scarkit toe en legde de benodigde dingen naast de kit neer. Daarna begon hij het onderzoek. De wond die hij moest behandelen liep van boven zijn linkeroog tot beneden zijn rechteroog; een flinke jaap die onmiddellijk ontsmet moest worden. Hij kon tegen bloed en had vaker verwondingen gezien, maar deze was best heftig. Hij kon een infectie voorkomen, maar Scarkit's gezicht zou nooit meer hetzelfde zijn.. Windflame kwam terug met water. Leopardstrike knikte naar haar en nam de mosbal aan, waarna hij een pluk er vanaf trok en wat water over de wond liet lopen, om het vuil eruit te spoelen. Bij deze handeling draaide hij Scarkit's kopje wat, zodat het water direct in het mos beneden hem zou sijpelen. 'De snee is redelijk diep maar het heeft niets als spieren of pezen geraakt,' evalueerde hij hardop. Meestal had praten een kalmerende uitwerking op zowel de patiënt als de gestreste omstanders. 'Eerst wat ontsmetten..' Leopardstrike pakte zonder aarzelen de juiste kruiden en begon die te kauwen tot er een smeerbare moes ontstond. Deze bracht hij voorzichtig om en op de wond aan, zodat de ontsmetting zou kunnen beginnen. 'Nu zijn er geen bacteriën meer en worden ze ook tegengehouden,' legde hij uit. 'Infectie wordt tegen gegaan,' ging hij verder, zijn mentale checklist afwerkend. Hij had geluk dat de wond nog niet was begonnen met bloeden; dit soort wonden trokken eerst samen, waardoor de bloedvaten afgeknepen werden, om daarna ontzettend te gaan bloeden. Hij zag dat dat al begon, dus moest hij snel handelen. Zodra de kruiden erop zaten zorgde hij ervoor dat de varens aangebracht werden. Ze zaten losjes om geen pijn te veroorzaken. Waarschijnlijk zou er nog een bloeduitstorting vormen en zou het kopje nog dagenlang pijn blijven doen, maar infectie was voorkomen. Leopardstrike maakte zijn werk af en keek toen op Scarkit neer. 'Scarkit kan beter hier blijven. De wond zal waarschijnlijk niet meer infecteren, maar er zal wel een flinke bloeduitstorting oftewel een blauwe plek ontstaan rond de wond, waardoor het nog wel pijn zal doen. Ik adviseer dat Scarkit hier blijft zodat ik de evaluatie van de wond in de gaten kan houden.' Leopardstrike keek opzij naar Windflame. 'Je mag bij Scarkit blijven,' zei hij tegen haar, 'maar meldt het alsjeblieft als er iets gebeurt en probeer niet zelf iets te ondernemen.' Met die woorden legde hij de resterende kruiden terug, rangschikte ze en liep toen weer naar Windflame. 'Kan ik nog iets voor je betekenen?'

Windflame keek toe hoe Leopardstrike de wond schoonspoelde met het water uit het mos. en om dat netjes te kunnen doen draaide hij Scarkits kopje een beetje.''De snee is redelijk diep maar het heeft niets als spieren of pezen geraakt.'' Zei hij en Windflame luisterde en nam zijn woorden goed op. Ze knikte even dat ze het gehoord had en keek weer toe.''Eerst wat ontsmetten..'' Zei hij en pakte duidelijk zonder te aarzelen wat kruiden. Voor Windflame waren alle kruiden hetzelfde maar voor een Medicine cat natuurlijk niet. Ze keek hoe hij op de kruiden kauwde en op de wond aanbracht, het facineerde haar wel een beetje.''Nu zijn er geen bacteriën meer en worden ze ook tegengehouden,'' legde Leopardstrike uit. ''Infectie wordt tegen gegaan,'' ging de witte kater toen verder. Windflame luisterde zonder ook maar een woord te zeggen. Hoe kon hij dat allemaal toch onthouden, en wist hij echt alles. Dat vroeg ze zich in stilte af en keek nog steeds toe. Ze zag dat Scarkits wond een beetje begon te bloeden en wiebelde ongerust met haar oren. Leopardstrike bracht de varens aan, dit deed hij losjes zag Windflame. Zodra dat gedaan was keek hij neer op het kleine katertje.''Scarkit kan beter hier blijven. De wond zal waarschijnlijk niet meer infecteren, maar er zal wel een flinke bloeduitstorting oftewel een blauwe plek ontstaan rond de wond, waardoor het nog wel pijn zal doen. Ik adviseer dat Scarkit hier blijft zodat ik de evaluatie van de wond in de gaten kan houden.'' Leopardstrike keek even opzij naar haar en vervolgde toen,''je mag bij Scarkit blijven,'maar meldt het alsjeblieft als er iets gebeurt en probeer niet zelf iets te ondernemen.'' Met die woorden ruimde hij de kruiden weer op. Dat laatste zou ze niet in haar hoofd durven halen. Ze was veel te bang dat het dan verkeerd af zou lopen. Ze keek op van Scarkit toen Leopardstrike terug kwam lopen. ''Kan ik nog iets voor je betekenen?'' Vroeg hij en Windflame dacht even na, toen kwam er een vraag bij haar op. '' Is het geen probleem dan dat ik hier blijf?'' Vroeg ze met een blik op haar bolle buik en stond toen toch even op en ging naast Scarkit liggen. Ze keek Leopardstrike afwachtend aan en gaf weer een likje over Scarkits rugje en ging zelfs nog dichter tegen hem aan liggen. Als het echt geen probleem zou worden zou ze zo lang blijven als ze maar kon.

Vanaf dat Windflame hem binnen bracht had Scarkit zich erg stil gehouden. Hij was nog te geschokt van wat er eerder gebeurt was en liet alles maar over zich heen komen. Toen de witte kater zijn kop wond verzorgde kromp hij wel iets ineen , maar verder gaf hij geen kik. Toen de medicijn kat klaar was voelde Scarkit dat Windflame naast hem ging liggen. Scarkit piepte zielig en had honger, maar hij wist dat hij nooit meer moedermelk kon drinken tenzij Windflame of een andere moeder kat hem toe liet of melk had? Zijn kopje stevig tegen haar vacht aan drukkend sloot hij zijn oogjes die zo zwaar aanvoelde dat hij ze niet langer meer open kon houden. Scarkit viel in slaap en werd mee gevoerd met de heerlijke dromen.

( Sorry voor de late reactie we hadden een verjaardag.)