I am back {Leopardskin}

Spinpaw's poten bewogen naar een plek waar hij al eerder was geweest. De rogue territorium. Spinpaw rook een hele oude geur. Die van hem zelf. Hier was de plek waar hij een poes had leren ontmoeten. Zij zat meestal in zijn dromen. Misschien was het een symbool van de sterrenclan. Dus was hij terug gegaan. Hij stapte daar in rondjes. Spinpaw's oren wiebelde of hij een geluid hoorde. Hij zou de poes moeten zien! Waar ben je? vroeg hij in zijn gedachten. Zijn hoofd over de grond. Zijnstaart naar beneden. De droom was dus toch niet waar.

De kattin was een rondje om haar Territory aan het maken. Ze kreeg ineens het gevoel dat ze naar de plek moest gaan waar ze Spinpaw, Memphis en Lola had ontmoet, ze vroeg zich af wie het zou zijn. Ze kreeg een warm gevoel in haar buik van de gedachte aan Memphis, maar iets in haar zei dat het dit keer een andere kat was, zou het soms Spinpaw zijn? Vroeg ze zich af. De kattin liep naar de plek toe, ze voelde nieuwsgierigheid opborrelen toen de kattin aan Spinpaw dacht. Hoe zou het met hem zijn? Bedacht ze zich. De kattin was er, ze had Spinpaw al geroken en daar stond hij, vlak voor haar. ''Hoi Spinpaw, ik heb je lang niet meer gezien, wat kom je hier doen? Heb je besloten toch een Rogue te worden? Ik zal je mijn Territory laten zien!" Zei de kattin enthousiast tegen Spinpaw.

Zijn hoofd schoot omhoog toen hij zijn naam hoorde. De kattin vroeg of Spin een rogue wou worden. Hij twijfelde nog steeds. Grote beslissingen nemen kan hij nog niet goed. 'Ik zou graag jullie territorium zien, maar ik ben er nog niet uit of ik het wel wil worden.' hij keek Leopardskin twijfelend aan. 'Ik ben naar hier gekomen, omdat ik dromen kreeg dat ik hier moest staan en dat er een kattin op me af kwam. Vriendelijk en ze leek op jou. Spinpaw dacht echt dat zij iets met zijn droom te maken had.

Leopardskin keek Spinpaw verbaasd aan. "Was er nog meer in je droom?" Vroeg de kattin nieuwsgierig. "Of is er nog iets dat je me niet wil vertellen?" Haar stem was nog even zacht als altijd, en ze keek naar Spinpaw.

Spin kreeg angst in zijn ogen. Hij dacht terug aan zijn droom. "Ik, ik euh. Wij samen ... hier... Dasgeur. Bloed." Spinpaw wist niet veel meer van zijn droom. Alleen iets met een das en zij tweeën. Zijn blauwe ogen sperde open. Achter haar stond een das. De das wou zijn nagels in Leopardskin steken. Spinpaw was hem voor. Hij zette zich van de grond af en sprong over Leopardskin, recht naar de das. Ze konden niet meer vluchten van de das. Ze moesten samen vechten. Net zoals in zijn droom.

Leopardskin sprong achter Spinpaw aan, op de das af. Ze krabde de das op zijn neus, het beest liet een dreigend gegrom horen. De kattin was bang dat ze het niet zouden redden, en dus vroeg ze aan Spinpaw "Weet je nog of we het overleefden in de droom?" de kattin hoopte op een ja, maar ze was er niet zeker van. Ze haalde nogmaals uit naar de das, ze miste. De das greep met een grote klauw naar de kattin, ze kon hem net ontwijken, maar een van de vlijmscherpe nagels wist haar rug te doorboren, de kattin voelde dat de das hem er weer uit haalde, maar haar wond bloedde hevig. Ze wist dat ze naar spinenrag opzoek moest gaan, of ze zouden het zeker niet redden. Maar de kattin vocht nog even door, ze zou straks op zoek gaan, eerst maar even kijken of de das Spinpaw niet te veel zou aanvallen, want dan kon hij maar beter gaan. Leopardskin sprong op de rug van de das en haalde naar het dier uit.

Spin zag dat Leopardskin goed kan vechten. Dacht hij. Toen de kattin iets vroeg, keek Spinpaw naar Leopardskin. "Ik werd wakker van de das. Ik weet het niet." Spinpaw krabbelde over de ogen van de das. De das slieg hem recht op zijn buik. Spinpaw lande op de grond. Hij stond direct op. Hij zag de kattin op de rug van de das. Dit was zijn kans. Hij liep tussen de poten van het beest en krabde met zijn scherpe nagels over de buik van het dier. Het bloed van de das ging door de vacht van Spinpaw. Hij keek niet naar zijn flank. Een diepe snee. Tot hij een kramp kreeg en neerviel.

~Spinpaw is niet dood. Buitenbewust, maar komt er terug bovenop ;-) ~

Leopardskin zag Spinpaw neervallen, ze dacht dat hij dood was. "S-spinpaw?" Kon ze nog net uitbrengen. Haar ogen waren glazig van verdriet, en niet alleen om Spinpaw, maar ook om haar ouders die vermoord waren door Clankatten nadat ze zich had verdedigd met haar ouders. Zijzelf was toen zwaargewond gevlucht. Maar nu was het aan de kattin om Spinpaw te verdedigen. Er was geen tijd om bij Spinpaw te gaan kijken, en ook niet om hem te verzorgen. Nog bozer, krabde de kattin de rug van de das open, waardoor het dier een harde krijs liet horen, en snel het bos in rende. Leopardskin kon op tijd van de rug van de das afspringen, en rende op Spinpaw af, ze zag zijn borst reizen en dalen, hij leeft nog! Bedacht de kattin zich, ze rende het bos in om zoveel mogelijk spinnenwebben te verzamelen, en toen ze terug kwam zat haar hele poot vol met het plakkerige spul. "Ik ben het, Spinpaw. Leopardskin. Ik kom je verplegen, ik kan je niet naar je kamp brengen, dus zal ik je maar moeten verzorgen tot je beter bent, en weer zelf naar je Clan toe kunt." De kattin wist niet of hij het had gehoord, maar ze ging aan de slag. Een tijdje later had ze alle wonden van Spinpaw verzorgd, en daarna was zijzelf aan de beurt. Na nog een tijdje waren ook alle wonden van Leopardskin goed bedekt met spinnenrag.

Spinpaw hoorde zijn naam. Met zijn blauwe ogen zag hij hie de dappere poes de das verjoeg. Hij lachte. Zijn ogen gingen dicht en open. Spinpaw kon al beter ademen toen de poes terug kwam met iets plakkerig op haar poten. "Dank je. Je hebt dat beest een goed lesje geleerd." Hij glimlachte naar de poes. Hij knikte naar de poes terwijl ze haar uitleg gaf.

"Ik zal je meenemen naar mijn Territory, daar kan je uitrusten en weer op krachten komen" Zei Leopardskin tegen Spinpaw. "Zal ik je dragen? Of kan je zelf lopen?" Vervolgde de kattin, met een opgelucht gezicht, maar haar ogen waren nog niet helemaal opgeklaard, ze had nog verdriet om haar ouders, en ze wist niet wanneer ze er weer helemaal van kon genieten dat Spinpaw nog leefde.

Spinpaw knikte naar de poes. Als hij op zijn terugweg nog eens word aangevallen door rivierclanners dan zal er niet veel kans zijn op overleven. Hij stond recht en leunde tegen Leopardskin. "Ik kan wel lopen, maar met ondersteuning." Hij glimlachte naar de kattin. Al een geluk dat zij hier was. Anders was zijn leven al beëindigd. "Hoe gaat het let jou wonden?" Vroeg hij aan Leopardskin.

Leopardskin's wonden brandden hevig, en ze kon bijna niet overeind blijven staan, maar ze moest zich sterk houden voor Spinpaw. "Prima, ik heb er bijna geen last van" Zie de kattin tegen de kater, ze wist dat ze loog, maar ze kon hem niet met zorgen over haar belasten, ze zou strak op zoek gaan naar papaverzaadjes. Ze liepen naar haar Territory, en onderweg rook Leopardskin nog een vleugje das, maar die geur was al oud, en er was geen bedreiging meer. De kattin was al ietsje meer op haar gemak, en haar ogen waren weer een beetje opgehelderd, alleen nog een beetje glazig van de scherpe pijn van haar wonden. Ze waren er, "Dit is mijn Territory" zei Leopardskin trots.

Spinpaw zag dat ze pijn had. Leopardskin hield zich sterk. Dat zou hij ook moeten doen, maar hij kan amper nog stappen. Zijn oren waren nog steeds aandachtig voor een das die hen nog kan aanvallen. "Dit is mijn Territory" zei Leopardskin trots. Spinpaw keek rond. "Ben jij hier helemaal alleen?" Vroeg hij aan de kattin. Zo alleen is toch niet leuk? Hij zag geen andere katten direct.

Leopardskin keek naar haar Territory, en daarna naar Spinpaw. "Ja, maar nu ben jij hier om me gezelschap te houden. Tot je weer beter bent natuurlijk. En, ik heb een kater op het oog!" Ze begon spontaan te glimlachen, en haar pijn werd minder. "Maar natuurlijk vind ik het ook gezellig met jou" begon de kattin, haar gedachte aan de kater verdween, en ze voelde de scherpe pijn weer. Gelukkig heeft de das mijn buik niet aangevallen! Bedacht ze zich, ze wist niet waarom ze dat dacht, maar ze vermoedde dat dat gewoon een hele pijnlijke plek is, en dat ze blij was dat ze daar niet geraakt was. "Heb je honger?" Vroeg de kattin aan Spinpaw.

"Ja, maar nu ben jij hier om me gezelschap te houden. Tot je weer beter bent natuurlijk. En, ik heb een kater op het oog!" Ze begon spontaan te glimlachen. Spinpaw keek haar lachend aan. Hij porde de poes op haar zij waar ze normaal geen pijn zou moeten hebben. "Maar natuurlijk vind ik het ook gezellig met jou" Zijn glimlach werd breder en breder. Spinpaw zette zich neer en legde zijn staart over zijn poten. Hij begon het bloed af te likken. "Heb je honger?" Vroeg de kattin aan Spinpaw. Hij knikte naar de poes met zijn staart in zijn mond. Hij had al een tijdje niet meer gegeten.

De kattin ging op jacht, alles aan haar deed pijn, en ze wist dat ze blij moest zijn waarom ze niet op haar buik was geraakt, ze wist alleen niet waarom ze net in de war was. Ze rook een konijn, ze sloop er op af, ze sprong er naartoe, ze beet het dier dood, en bracht het mee terug naar Spinpaw. "Hier is het eten" Zei de kattin blij. Ze voelde de kittens in haar buik spartelen, en dat herinnerde haar eraan dat ze Spinpaw nog wat wou vertellen, ze nam eerst een grote hap konijn en zei daarna tegen de kater, "Ik wou je nog wat vertellen Spinpaw, ik zal zeker niet lang meer alleen wonen, want ik ben zwanger! Van Memphis, de kater waar ik een oogje op heb" Ze glimlachte en nam nog een grote hap konijn, ze moest meer eten nu ze kittens verwachtte.

Spinpaw bleef rustig zitten waar hij zat. De poes was even weg om eten te aan jagen. Niet veel later was ze al terug met een konijn in haar mond. Spinpaw lachte. Zijn maag gromde toen het konijn op de grond lag. samen aten ze er grote stukken uit. "Ik wou je nog wat vertellen Spinpaw, ik zal zeker niet lang meer alleen wonen, want ik ben zwanger! Van Memphis, de kater waar ik een oogje op heb" Spinpaw's blauwe ogen werden groot van bijheid. "Gefeliciteerd!" Spin gaf een lek over haar hoofdje. "Zijn je kittens wel in orde met dat gevecht?" Hij werd een beetje bezorgder voor Leopardskin.

"Natuurlijk! Ik ben niet op mijn buik geraakt! Maar alleen de rest van mijn lijf zit onder de schrammen en klauwen, ik deel trouwens het Territory met Memphis" de kattin werd vrolijk van de gedachte aan haar kittens, en hun vader.

Hij keek blij naar de poes. Ze is verliefd en ze is in verwachting. Een beter leven kan je niet hebben. Dacht hij. "Al een geluk ben je niet op je buik geraakt. Waar is Memphis eigenlijk? Dan kan ik hem ook en felicitatie wensen." Hij keek steeds blijer naar de poes. Haar verleden zal misschien anders zijn geweest.

"Ehm, geen idee." Leopadskin wist niet waar Memphis was, het enige wat ze wel wist was dat hij waarschijnlijk op het Territory was, maar ze wou hem niet laten schrikken met de schrammen, hij zou vast denken dat de kattin op haar buik was geraakt. En bovendien had ze overal pijn, zelfs op de plek waar de das haar niet had geraakt, haar buik, de kittens waren onrustig aan het woelen, en dat was op dit moment niet lekker. "Ik ben moe, zullen we een lekker slapplekje zoeken?" Leopardskin stond op, klaar om Spinpaw te ondersteunen. "Als je weer terug bent bij de ThunderClan dan kan je ze vertellen dat je een zwangere kat hoorde schreeuwen om hulp, en dat je haar bent gaan redden van een das. Dan zullen ze het je niet heel erg kwalijk nemen van het weglopen en het lange wegblijven" Leopardskin lachte naar Spinpaw.