Bonepaw sloop langs het territory van de Shadowclan, hij had zin weer is om te kijken in hoe verre hij bij iemand kon gaan. Moorden of vermoorden, verwonden zou ook kunnen maar vaak gebeurde dat door andere katten die in het gevecht sprongen of hij zelf durfde het niet meer aan. Hij staarde kort naar de lucht, wat zou Starclan nog voor hem doen. Hij wist dat het niet zo hoorden en helemaal een Thunderclanner niet, vaak deden ze dat ook niet maar hij zelf was echt te ver gegaan. Hij schudden zijn kop, je kon nooit te ver gaan. Hij zuchtten en liep van bosje tot bosje plaats van plaats, zijn geur zou geroken worden en nog het ergste was dat de gehele Thunderclan er van straf zou krijgen. Hij zou toch de Clan uitgezet worden, hij had namelijk al met Silverstar moeten praten. Hij kreeg een klein glimlachje op zijn gezicht, hij dacht nog aan toen hij jonger was en Butterstar uitdagende. Hij schudden zijn kop, daar had hier helemaal niks mee te maken. Hij moest bezig zijn met het eten van bloed, nee dat moest hij niet en dat wilde hij niet eens. Vaak gebeurde dat uit zichzelf, urg dat was zo hatelijk.
~eerste post voor Ivypaw
Onderwerp: Shadows do not remain long but the darkness after you does 
za 16 mei 2015 - 21:42
