Coincidence?[Icicleshard]

Onderwerp: Coincidence?[Icicleshard] di 21 apr 2015 - 21:07

Een kleine schaduw bewoog langs de kant van het water. Totaal tuis in het duister van de nacht. Door zijn donkere vacht kleur waren alleen zijn contouren en ogen zichtbaar. Bleaktail had al eerder van dit gebied gehoord. Maar hij had nooit verwacht dat hij het zo'n prettige plaats zou vinden om te zijn. De maan was vol , en was zowel in de lucht als in het water uitstekend te zien. Het onderscheid was zo klein dat het leek alsof er twee manen waren. Bleaktail ging langs de waterkant zitten. Zo goed mogelijk verborgen in de schaduwen. Netjes sloeg hij zijn staart om zijn voorpoten en staarde naar zijn spiegelbeeld in het water. Hij straalde een tevreden stemming uit. Tevreden over de rust die de natuur hem hier gaf. Het ware nu niet bepaald de kalmste dagen geweest de afgelopen tijd. En nu kon hij zijn kop een beetje leeg maken. Bleaktail hield zijn kop schuin en keek zich zelf bevreemd in de ogen. Het was al een hele tijd gelden dat hij zich zelf zo in het spiegelbeeld beteken had. Hij was haast vergeten hoe hij er zelf eigenlijk uit zag. Bleaktail maakte een zacht verbaasd geluidje. Naast zijn spiegelbeeld was dat van een kattin verschenen. En zeker geen onbekende kattin ook. Hij keek meteen achterom. "Icicleshard."Mompelde hij. En glimlachte vervolgens vriendelijk. Ze hadden elkaar nog niet zo lang geleden gezien. Hopelijk ging het al weer een stuk beter met haar dan na het gevecht. Dassen ook , rot beesten waren het. Bleaktail schoof een beetje op en nodigde daarmee de kattin uit naast hem te komen zitten.

Icicleshard voelde zich goed genoeg om een nachtwandeling te maken. Zodra ze het kamp had verlaten, hing er al een volle maan in de lucht. Een prachtig en vredig gezicht, dat haar liet vergeten dat er ook dassen waren geweest. Haar wonden waren goed genezen en hadden nauwelijks littekens achter gelaten. Een tevreden zucht verliet haar dan ook al gauw. Het was een prettige nacht, niet te koud, niet te warm en met een rustig briesje. Ergens was de kattin nieuwsgierig geworden over de verhalen van de Starlake, sinds het niet erg ver meer was van haar vandaan besloot ze een kijkje te nemen. Het water was van een afstandje al zichtbaar en de grijze kattin keek er na, ze zag een spiegelbeeld dat haar wel redelijk bekend voor kwam, ook al was het nog zo donker. In deze tijden voelde het alsof de magie van Starclan haast aan te raken was. Haar lichte ogen glinsterden tevreden, voordat ze langzaam naar voren liep. Tegen die tijd had Bleaktail haar al ontdekt. Hij draaide zich om met een vriendelijke glimlach. "Icicleshard." Werd er al zachtjes gemompeld. Icicleshard glimlachte vrolijk en vriendelijk voordat ze antwoorde. "Bleaktail, goed om je te zien." Ze had nog geen tijd gehad om de kater te laten weten dat het goed met haar ging. Geen schrammetje was meer te zien in haar verzorgde korte vacht. Ze hield haar kop even schuin, voordat ze naast hem plaats nam. Ze sloeg netjes haar staart om haar voorpoten. Ze keek naar de maan en toen weer terug naar Bleaktail. "Ook wakker?" Daarna grinnikte ze, zeker Captain Obvious, dacht ze bij zichzelf. Alsof hij hier kon zijn als hij sliep, nou ja tenzij hij in slaap zou willen vallen onder de sterren hemel bij Star Lake. Haar vrolijke blik verliet zijn gezicht geen seconde, wat was het fijn hem eens te zien zonder dat ze in gevecht hoefde te raken met vervelende dieren. De eerste keer was met een das geweest,.

Bleaktail draaide zich om. En glimlachte naar de kattin. Zij glimlachte vrolijk terug. "Bleaktail, goed om je te zien."Zei ze. En kwam naast hem zitten met even als hij haar staart om haar voorpoten geslagen. Normaal maakte Bleaktail niet zo snel plaats voor andere maar nu was hij toch best wel in voor een gesprek. Het viel hem op dat Icicleshard geen zichtbare littekens had overgehouden aan het gevecht. Beter zo. "Ook wakker?" Grinnikte de kattin. Bleaktail grijnsde. "Eigenlijk niet. Maar ik ben zeer getalenteerd in slaapwandelen." Grapte hij. Even keek hij weer uit over het water. Wie wist wat voor verhalen zich daar hadden afgespeeld. Een clan minder was natuurlijk wel mooi. Maar de natuur was hier toch best wreed geweest. "Hoe is het met je , ik bedoel na het gevecht enzo?"Vroeg hij en keek de kattin een klein beetje bezorgd aan. Hopende dat ze er inderdaad niets aan over had gehouden.

Naar haar oh, zo slimme opmerking maakte de kater meteen een grap. "Eigenlijk niet. Maar ik ben zeer getalenteerd in slaapwandelen." Icicleshard grinnikte er even om. "Owh, echt dat had ik nog niet door, dan ben je wel erg goed!" Gaf ze hem geinend een compliment. Bleaktail bewonderde ondertussen al het water. De kattin keek er ook naar, het glinsterende water zorgde er voor dat ze vol bewondering naar de lucht keek. Alles was een perfecte weerspiegeling. De clan die was verdwenen had dit mooie meer nog achtergelaten. Ze kneep haar ogen even dicht voordat ze de kater weer aan keek, net op het moment dat hij begon te praten. "Hoe is het met je, ik bedoel na het gevecht enzo?" Vroeg hij een klein beetje bezorgd. "Het gaat wel redelijk goed, geen ernstige wonden of littekens." Glimlachte ze meteen met een vriendelijk en dankbare blik in haar heldere ogen. Ze gaf hem een snel neusje voordat ze eventjes opstond. "Enkel hoop ik geen dassen meer tegen te komen." Mauwde ze zacht. Weer ging ze zitten, waarna ze rustig ging liggen. Haar staart zwiepte ze rustig over de grond.

"Eigenlijk niet. Maar ik ben zeer getalenteerd in slaapwandelen." Grapte hij. De kattin lachte. "Owh, echt dat had ik nog niet door, dan ben je wel erg goed!"Zei ze. Bleaktail gniffelde. Beide dus ongeveer de zelfde humor. Bleaktail keek uit over het water. Hij was opgelucht dat deze ontmoeting rustig en wel verliep. Op meer dassen zaten ze beide vast niet te wachten. Bleaktail had nooit echte vrienden gehad. De meeste verdwenen na een tijdje gewoon weer. Op een of andere manier had hij het gevoel dat Icicleshard hem niet in de steek zou laten. En dat voelde zo slecht nog niet. Ergens een beetje vertrouwen te kunnen hebben. Bleaktail keek de kattin aan. "Hoe is het met je , ik bedoel na het gevecht enzo?"Vroeg hij oprecht bezorgd. "Het gaat wel redelijk goed, geen ernstige wonden of littekens." Antwoordde de kattin. Haar blik maakte dat hij haar volop geloofde. Sommige katten wilde niet zwak overkomen en glimlachte daarom te pijn weg. Maar deze keer zag het er naar uit dat deze kattin echt eerlijk tegen hem was. "Fijn zo , ik ben blij dat te horen." Zei hij en glimlachte. De kattin stond op en stond op en drukte even haar neusje tegen de zijne aan. Bleaktail keek haar even bevreemd aan. Maar besloot er verder niet over te vragen. "Enkel hoop ik geen dassen meer tegen te komen." Miauwde Icicleshard. Bleaktail knikte. En kwam naast haar liggen. Zijn blik weer gericht op het water. "Blijf je , iniedergeval tot in de ochtend?" Vroeg hij , ergens hoopvol. Ondanks dat zijn voorkeur uitging naar het alleen zijn begon hij toch wel te wennen aan haar gezelschap. Zo iemand als zij was hij nog nooit eerder tegen gekomen. Zijn verleden : Allemaal bleef het maar bij een oppervlakkige vriendschap tussen kittens. Maar echt vertrouwen? Bleaktail gaf het zelden.

"Fijn zo , ik ben blij dat te horen." Zei hij en glimlachte. De kattin stond op en stond op en drukte even haar neusje tegen de zijne aan. Bleaktail keek haar even bevreemd aan. Icicleshard moest bijna lachen om zijn uitdrukking enkel hield haar kop uiteindelijk maar schuin. Zodra ze het over de dassen had, knikt Bleaktail naar haar stelling. Hij kwam naast haar liggen. Zijn blik weer gericht op het water. "Blijf je , iniedergeval tot in de ochtend?" Vroeg hij , ergens hoopvol. Icicleshard knikte langzaam, de hoopvolle toon was haar niet ontgaan. "Natuurlijk, als ik welkom ben.." Vervolgde ze met een zachte stem, die een beetje verrast klonk. Normaal gesproken hield ze zichzelf een beetje op de achtergrond, nouja behalve het feit dat ze voor weeskittens zorgde, zonder zelf nog maar een nestje te hebben gehad. Ze nam de kittens dan in haar poten alsof het haar eigen jonkies waren. Ergens had ze een flinke moederhart zitten verscholen onder de pijn van haar jongere manen. "Bleaktail, eigenlijk vraag ik het mij af, waarom we eigenlijk nooit nog echt met elkaar gesproken hebben." Zei ze zachtjes, hield de kater ook zoveel van de rust zoals zijzelf deed? Ze wierp haar kopje even sierlijk omhoog terwijl ze stilletjes verder naar de maanweerspiegeling in het prachtige rustige water keek. "En.. nog bedankt voor je zorgen.." Zei de kattin die het behalve van haar broer niet gewend was. Ze kneep haar ogen even tot spleetjes en slikte zacht voordat ze haar kop rustig op haar voorpoten legde. Een zucht liet rustig haar flank omhoog gaan en weer dalen. Ze was in pure rust, in plaats van de vlotte kattin die haar best deed de prooistapel hoog te houden.

Toen ze hem bijna lachend aan keek voor zijn vreemde reactie bekroop een lichtelijk gevoel van schaamte hem. Het was natuurlijk geen gebruikelijke reactie en kwam vast erg sullig over. Toen de kattin zei dat ze hoopte geen dassen meer tegen te zullen komen knikte hij instemmend. Die rot beesten moesten nu maar eens een tijdje uit de buurt blijven. Die hadden hun al genoeg lastig gevallen. Bleaktail ging naast de kattin liggen , zijn blik gericht op het kalme water. "Blijf je , iniedergeval tot in de ochtend?" Vroeg hij. En kon tot zijn spijt de hoopvolle ondertoon niet goed verbergen. Tot zijn opluchting knikte de kattin Ze zou dus blijven. "Natuurlijk, als ik welkom ben.."Zei de kattin zachtjes. Bleaktail keek haar vrijwel meteen aan. Oren recht overeind en een uitdrukking vol verbazing op zijn snuit. "Maar natuurlijk ben je welkom!" Miauwde hij vriendelijk maar ook wat verbaasd over haar vraag. Waarom zou ze niet welkom mogen zijn? Hij begreep niet geheel welke kant ze op wilde. Het kon natuurlijk te maken hebben met haar verleden. Een van de redenen dat hij er niet op door zou vragen mocht ze er geen compleet antwoord op geven. Andere liet hij in bun waarde. Al helemaal als het over persoonlijke ervaringen ging. "Bleaktail, eigenlijk vraag ik het mij af, waarom we eigenlijk nooit nog echt met elkaar gesproken hebben." Sprak de kattin zachtjes. Hij knikte langzaam. En keek net als zij uit over het water. "Ik weet het niet. Er zijn wel meer katten die mij niet kennen. Maar dat ligt meer aan mij zelf denk ik. Ik hou me zelf vrij veel op de achtergrond." Vertelde hij. Het was een mogelijke reden. En anders had het lot het gewoon zo gewild. Nu hadden ze elkaar wel leren kennen. En het leven had nog dagen genoeg voor een lange goede vriendschap. "En.. nog bedankt voor je zorgen.." Even zweeg hij. Bedankjes , dat hoorde hij niet vaak. En toch leek het de normaalste zaak van de wereld. "Geen probleem. Ik kon me moeilijk geen zorgen maken, je hebt me immers geholpen." Zei hij. En keek op naar de sterren hemel boven hun. Een klein glimlachje sierde zijn snuit. Het was een mooi kalm moment. Iets om te onthouden en aan terug te denken in mindere tijden. "Zeg Icicleshard , lijkt het je wat om morgen samen op jacht te gaan?" Vroeg hij haar en keek de kattin met een glimlach aan.

~ sorry voor de laatheid x.x

Bleaktail keek haar onmiddellijk aan. Blijkbaar leek hij verbaasd door wat ze gezegd had. Ze vond het namelijk altijd lastig in te schatten of ze welkom was of niet. Natuurlijk had ze door de vraag wel door dat ze welkom was, enkel vroeg ze het voor de zekerheid na. Ergens was onder haar vrolijke en levendige karakter ook een verlegen kattin. Zijn oren waren recht omhoog gevlogen. "Maar natuurlijk ben je welkom!" Mauwde hij op een vriendelijke toon. De kattin grijnsde. "Dan blijf ik graag!" Mompelde ze tevreden. Nog steeds keken beide katten uit over het water. Een rustige omgeving vond Icicleshard niet eens zo erg. Ze hield van rust en voelde zich dankzij de kater aan haar zijde zich niet eens eenzaam. Ashdrizzle haar broer had haar al vele nichtjes en neefjes geven. Toch kon ze haar moederlijke instincten die langzaam aan sterker werden naar mate de tijd verstreek niet negeren. Ooit zou ze zelf moederkat zijn. Enkel wou ze het eerst nog rustig aan doen. De tijd zou het leren wat haar pad zou zijn. Starclan liep immers altijd mee. "Ik weet het niet. Er zijn wel meer katten die mij niet kennen. Maar dat ligt meer aan mij zelf denk ik. Ik hou me zelf vrij veel op de achtergrond." Icicleshard glimlachte even na die eerlijke woorden. "Hetzelfde geld voor mij hoor, ik voer mijn taken wel uit natuurlijk.." Ze sloot heel even slaperig haar ogen voordat ze die weer opende. Even zweeg de grijze kater naar haar bedankje. "Geen probleem. Ik kon me moeilijk geen zorgen maken, je hebt me immers geholpen." Hij keek nu naar de sterrenhemel en een glimlach sierde zijn snuit. Tevens keek Icicleshard op. Ze hield van de rust van de nacht en de sterren in de zilverpels. Haar moeder was vast ergen in de sterrenhemel aan het jagen, aan het genieten van dezelfde rust als zij nu voelde naast haar nieuwe vriend. "Zeg Icicleshard, lijkt het je wat om morgen samen op jacht te gaan?" Vroeg de kater nu. Meteen knikte Icicleshard. "Natuurlijk waarom niet?"

Geeft niet!

"Dan blijf ik graag!"Hoorde hij de kattin mompelen. Hij glimlachte. Blij dat Icicleshard wist dat ze welkom was. Hij zou haar namelijk op geen enkele manier ongewenst willen laten voelen. Bleaktail werd niet snel bevriend met andere katten. Hij hield er van om alleen te zijn. De vriendschap die nu met de kattin was ontstaan was bijzonder. Hij was haast nooit zo open tegenover anderen. Natuurlijk hij was wel vriendelijk naar clangenoten. Maar een echte onderhouden vriendschap. . . zelden. Op haar vraag waarom ze elkaar nog nooit eerder tegen het lijf hadden gelopen vertelde hij meteen de waarheid. De waarheid over dat de drang van het banden leggen niet in hem zat. En dat hij meer zijn best deed om op de achtergrond te blijven dan vrienden te maken. Met een glimlach antwoordde Icicleshard : "Hetzelfde geld voor mij hoor, ik voer mijn taken wel uit natuurlijk.." Bleaktail knikte. Hij begreep wel wat ze bedoelde. Aardig tegen clangenoten , maar meer hoefde ook niet. Beide staarde ze naar de sterrenhemel boven hen. Het gaf de rust van het moment perfect weer. Twee katten die stilletjes om hoog staarde naar het natuurlijke hemelschilderij boven hen. "Zeg Icicleshard , lijkt het je wat om morgen samen op jacht te gaan?" Vroeg hij haar. De twee keken elkaar weer aan. "Natuurlijk waarom niet?"Even zweeg hij. Zou hij echt zeggen wat hij had gedacht? Of zou ze dat gek vinden. Het was een afweging die hij kon maken. Maar eerlijkheid voorop natuurlijk. Als ze het wel raar vond dan was dat maar zo. "Ik dacht . . . misschien vind je mijn gezelschap niet zo fijn. Misschien jaag je liever alleen?" Zijn stem klonk ietwat onzeker. Het was dan ook niet het dagelijkse wat hij deed , zeggen wat hij letterlijk dacht.

Bleaktail had geknikt nadat ze haar uitleg had gegeven. Ze waren beide in dat opzicht duidelijk hetzelfde en behalve dat het toevallig was schepte het in zekere zin ook een band. Ze begrepen elkaar. Zodra ze beide naar de sterrenhemel staarden daalde rust duidelijk op hun neer. Zijn vraag over jagen had hun beide naar elkaar zien kijken, en meteen stemde Icicleshard in. Ze wist niet waarom niet, ze mocht Bleaktail graag en voelde een sterke band met hem. Even zweeg de kater voordat hij iets aarzelend tegen haar zei. "Ik dacht . . . misschien vind je mijn gezelschap niet zo fijn. Misschien jaag je liever alleen?" De stem van de grijze kater had onzeker geklonken en dat trok aan haar hart. Ze vond hem aardig en wou dus niet dat hij onzeker was. Ze glimlachte even, eigenlijk was dat niet eens zo gekke gedachte. "Nee hoor, en jij bent niet vervelend." Stelde ze hem meteen met een zacht spinnende ondertoon gerust. Ze gaf hem even voorzichtig een kopje langs zijn grijze schouder voordat ze naar de lucht keek. "Soms vraag ik mij af wat ze in de Zilverpels doen," Bekende ze naar de kater met zijn gele ogen. "Alleen hoef ik het nu nog niet te weten." Ging ze verder, nee ze had nog een groot deel van haar leven voor zich, tenminste ze was van plan om Elder te worden. In ieder geval wist ze bijna zeker dat ze ooit een gerespecteerd lid zou zijn van de Shadowclan, zover ze dat dan nog niet was. Ze snoof zachtjes en luisterde naar het geluid van een uil, die in het donker riep. Ze hield van de nacht, dan was het rustig en stil.

Bleaktail twijfelde even. Natuurlijk vertrouwde hij haar wel. Maar het was moeilijk zijn gedachten echt uit te spreken. Hij had het immers bijna nooit gedaan. Maar omdat hij eerlijk tegen haar wilde zijn besloot hij het uiteindelijk toch maar te zeggen. "Ik dacht . . . misschien vind je mijn gezelschap niet zo fijn. Misschien jaag je liever alleen?" Zijn stem klonk ietwat onzeker. "Nee hoor, en jij bent niet vervelend." Antwoordde Icicleshard met een spinnende ondertoon in haar stem. En gaf hem vervolgens een kopje langs zijn schouder. Hij keek verlegen naar de grond en wist niet goed hoe hij er op moest reageren. De poes keek weer naar boven en hij volgde haar blik tot aan de sterrenhemel. "Soms vraag ik mij af wat ze in de Zilverpels doen,"Zei ze. Bleaktail knikte even. Soms was hij er ook wel nieuwsgierig naar. Maar meestal nam hij de dingen gewoon zo als ze kwamen. "Alleen hoef ik het nu nog niet te weten." Hij grinnikte zachtjes. "Daar komt iedereen van zelf achter. Dat gebeurd wanneer het gebeurd."Zei hij kalm. Samen keken ze naar de sterren hemel en het water. Toen de nacht verder gevorderd was werd het tijd om te gaan slapen. Morgen vroeg zouden ze immers nog voor dat de zon weer op was op jacht gaan. Zo als afgesproken. Bleaktail keek er naar uit.

~ Hier eindigen en een vervolg topic maken waarin ze gaan jagen? :3

Onderwerp: Re: Coincidence?[Icicleshard]