Coincidence?[Icicleshard]

Een kleine schaduw bewoog langs de kant van het water. Totaal tuis in het duister van de nacht. Door zijn donkere vacht kleur waren alleen zijn contouren en ogen zichtbaar. Bleaktail had al eerder van dit gebied gehoord. Maar hij had nooit verwacht dat hij het zo'n prettige plaats zou vinden om te zijn. De maan was vol , en was zowel in de lucht als in het water uitstekend te zien. Het onderscheid was zo klein dat het leek alsof er twee manen waren. Bleaktail ging langs de waterkant zitten. Zo goed mogelijk verborgen in de schaduwen. Netjes sloeg hij zijn staart om zijn voorpoten en staarde naar zijn spiegelbeeld in het water. Hij straalde een tevreden stemming uit. Tevreden over de rust die de natuur hem hier gaf. Het ware nu niet bepaald de kalmste dagen geweest de afgelopen tijd. En nu kon hij zijn kop een beetje leeg maken. Bleaktail hield zijn kop schuin en keek zich zelf bevreemd in de ogen. Het was al een hele tijd gelden dat hij zich zelf zo in het spiegelbeeld beteken had. Hij was haast vergeten hoe hij er zelf eigenlijk uit zag. Bleaktail maakte een zacht verbaasd geluidje. Naast zijn spiegelbeeld was dat van een kattin verschenen. En zeker geen onbekende kattin ook. Hij keek meteen achterom. "Icicleshard."Mompelde hij. En glimlachte vervolgens vriendelijk. Ze hadden elkaar nog niet zo lang geleden gezien. Hopelijk ging het al weer een stuk beter met haar dan na het gevecht. Dassen ook , rot beesten waren het. Bleaktail schoof een beetje op en nodigde daarmee de kattin uit naast hem te komen zitten.  

Bleaktail draaide zich om. En glimlachte naar de kattin. Zij glimlachte vrolijk terug. "Bleaktail, goed om je te zien."Zei ze. En kwam naast hem zitten met even als hij haar staart om haar voorpoten geslagen. Normaal maakte Bleaktail niet zo snel plaats voor andere maar nu was hij toch best wel in voor een gesprek. Het viel hem op dat Icicleshard geen zichtbare littekens had overgehouden aan het gevecht. Beter zo.  "Ook wakker?" Grinnikte de kattin. Bleaktail grijnsde. "Eigenlijk niet. Maar ik ben zeer getalenteerd in slaapwandelen." Grapte hij. Even keek hij weer uit over het water. Wie wist wat voor verhalen zich daar hadden afgespeeld. Een clan minder was natuurlijk wel mooi. Maar de natuur was hier toch best wreed geweest. "Hoe is het met je , ik bedoel na het gevecht enzo?"Vroeg hij en keek de kattin een klein beetje bezorgd aan. Hopende dat ze er inderdaad niets aan over had gehouden.

"Eigenlijk niet. Maar ik ben zeer getalenteerd in slaapwandelen." Grapte hij. De kattin lachte. "Owh, echt dat had ik nog niet door, dan ben je wel erg goed!"Zei ze. Bleaktail gniffelde. Beide dus ongeveer de zelfde humor.  Bleaktail keek uit over het water. Hij was opgelucht dat deze ontmoeting rustig en wel verliep. Op meer dassen zaten ze beide vast niet te wachten. Bleaktail had nooit echte vrienden gehad. De meeste verdwenen na een tijdje gewoon weer. Op een of andere manier had hij het gevoel dat Icicleshard hem niet in de steek zou laten. En dat voelde zo slecht nog niet. Ergens een beetje vertrouwen te kunnen hebben. Bleaktail keek de kattin aan. "Hoe is het met je , ik bedoel na het gevecht enzo?"Vroeg hij oprecht bezorgd. "Het gaat wel redelijk goed, geen ernstige wonden of littekens." Antwoordde de kattin. Haar blik maakte dat hij haar volop geloofde. Sommige katten wilde niet zwak overkomen en glimlachte daarom te pijn weg. Maar deze keer zag het er naar uit dat deze kattin echt eerlijk tegen hem was. "Fijn zo , ik ben blij dat te horen." Zei hij en glimlachte. De kattin stond op en stond op en drukte even haar neusje tegen de zijne aan. Bleaktail keek haar even bevreemd aan. Maar besloot er verder niet over te vragen. "Enkel hoop ik geen dassen meer tegen te komen."    Miauwde Icicleshard. Bleaktail knikte. En kwam naast haar liggen. Zijn blik weer gericht op het water. "Blijf je , iniedergeval tot in de ochtend?" Vroeg hij , ergens hoopvol. Ondanks dat zijn voorkeur uitging naar het alleen zijn begon hij toch wel te wennen aan haar gezelschap. Zo iemand als zij was hij nog nooit eerder tegen gekomen. Zijn verleden : Allemaal bleef het maar bij een oppervlakkige vriendschap tussen kittens. Maar echt vertrouwen? Bleaktail gaf het zelden.    

Toen ze hem bijna lachend aan keek voor zijn vreemde reactie bekroop een lichtelijk gevoel van schaamte hem. Het was natuurlijk geen gebruikelijke reactie en kwam vast erg sullig over. Toen de kattin zei dat ze hoopte geen dassen meer tegen te zullen komen knikte hij instemmend. Die rot beesten moesten nu maar eens een tijdje uit de buurt blijven. Die hadden hun al genoeg lastig gevallen. Bleaktail ging naast de kattin liggen , zijn blik gericht op het kalme water. "Blijf je , iniedergeval tot in de ochtend?" Vroeg hij. En kon tot zijn spijt de hoopvolle ondertoon niet goed verbergen. Tot zijn opluchting knikte de kattin Ze zou dus blijven. "Natuurlijk, als ik welkom ben.."Zei de kattin zachtjes. Bleaktail keek haar vrijwel meteen aan. Oren recht overeind en een uitdrukking vol verbazing op zijn snuit. "Maar natuurlijk ben je welkom!" Miauwde hij vriendelijk maar ook wat verbaasd over haar vraag. Waarom zou ze niet welkom mogen zijn? Hij begreep niet geheel welke kant ze op wilde. Het kon natuurlijk te maken hebben met haar verleden. Een van de redenen dat hij er niet op door zou vragen mocht ze er geen compleet antwoord op geven. Andere liet hij in bun waarde. Al helemaal als het over persoonlijke ervaringen ging. "Bleaktail, eigenlijk vraag ik het mij af, waarom we eigenlijk nooit nog echt met elkaar gesproken hebben." Sprak de kattin zachtjes. Hij knikte langzaam. En keek net als zij uit over het water. "Ik weet het niet. Er zijn wel meer katten die mij niet kennen. Maar dat ligt meer aan mij zelf denk ik. Ik hou me zelf vrij veel op de achtergrond." Vertelde hij. Het was een mogelijke reden. En anders had het lot het gewoon zo gewild. Nu hadden ze elkaar wel leren kennen. En het leven had nog dagen genoeg voor een lange goede vriendschap. "En.. nog bedankt voor je zorgen.." Even zweeg hij. Bedankjes , dat hoorde hij niet vaak. En toch leek het de normaalste zaak van de wereld. "Geen probleem. Ik kon me moeilijk geen zorgen maken, je hebt me immers geholpen." Zei hij. En keek op naar de sterren hemel boven hun. Een klein glimlachje sierde zijn snuit. Het was een mooi kalm moment. Iets om te onthouden en aan terug te denken in mindere tijden. "Zeg Icicleshard , lijkt het je wat om morgen samen op jacht te gaan?" Vroeg hij haar en keek de kattin met een glimlach aan.

~ sorry voor de laatheid x.x  

"Dan blijf ik graag!"Hoorde hij de kattin mompelen. Hij glimlachte. Blij dat Icicleshard wist dat ze welkom was. Hij zou haar namelijk op geen enkele manier ongewenst willen laten voelen. Bleaktail werd niet snel bevriend met andere katten. Hij hield er van om alleen te zijn. De vriendschap die nu met de kattin was ontstaan was bijzonder. Hij was haast nooit zo open tegenover anderen. Natuurlijk hij was wel vriendelijk naar clangenoten. Maar een echte onderhouden vriendschap. . . zelden. Op haar vraag waarom ze elkaar nog nooit eerder tegen het lijf hadden gelopen vertelde hij meteen de waarheid. De waarheid over dat de drang van het banden leggen niet in hem zat. En dat hij meer zijn best deed om op de achtergrond te blijven dan vrienden te maken. Met een glimlach antwoordde Icicleshard : "Hetzelfde geld voor mij hoor, ik voer mijn taken wel uit natuurlijk.." Bleaktail knikte. Hij begreep wel wat ze bedoelde. Aardig tegen clangenoten , maar meer hoefde ook niet. Beide staarde ze naar de sterrenhemel boven hen. Het gaf de rust van het moment perfect weer. Twee katten die stilletjes om hoog staarde naar het natuurlijke hemelschilderij boven hen. "Zeg Icicleshard , lijkt het je wat om morgen samen op jacht te gaan?" Vroeg hij haar. De twee keken elkaar weer aan. "Natuurlijk waarom niet?"Even zweeg hij. Zou hij echt zeggen wat hij had gedacht? Of zou ze dat gek vinden. Het was een afweging die hij kon maken. Maar eerlijkheid voorop natuurlijk. Als ze het wel raar vond dan was dat maar zo. "Ik dacht . . . misschien vind je mijn gezelschap niet zo fijn. Misschien jaag je liever alleen?" Zijn stem klonk ietwat onzeker. Het was dan ook niet het dagelijkse wat hij deed , zeggen wat hij letterlijk dacht.  

Bleaktail twijfelde even. Natuurlijk vertrouwde hij haar wel. Maar het was moeilijk zijn gedachten echt uit te spreken. Hij had het immers bijna nooit gedaan. Maar omdat hij eerlijk tegen haar wilde zijn besloot hij het uiteindelijk toch maar te zeggen. "Ik dacht . . . misschien vind je mijn gezelschap niet zo fijn. Misschien jaag je liever alleen?" Zijn stem klonk ietwat onzeker. "Nee hoor, en jij bent niet vervelend."  Antwoordde Icicleshard met een spinnende ondertoon in haar stem. En gaf hem vervolgens een kopje langs zijn schouder. Hij keek verlegen naar de grond en wist niet goed hoe hij er op moest reageren. De poes keek weer naar boven en hij volgde haar blik tot aan de sterrenhemel. "Soms vraag ik mij af wat ze in de Zilverpels doen,"Zei ze. Bleaktail knikte even. Soms was hij er ook wel nieuwsgierig naar. Maar meestal nam hij de dingen gewoon zo als ze kwamen. "Alleen hoef ik het nu nog niet te weten." Hij grinnikte zachtjes. "Daar komt iedereen van zelf achter. Dat gebeurd wanneer het gebeurd."Zei hij kalm. Samen keken ze naar de sterren hemel en het water. Toen de nacht verder gevorderd was werd het tijd om te gaan slapen. Morgen vroeg zouden ze immers nog voor dat de zon weer op was op jacht gaan. Zo als afgesproken. Bleaktail keek er naar uit.

~ Hier eindigen en een vervolg topic maken waarin ze gaan jagen? :3