We will bend but we will never break

Hij rende, voor het eerst dat hij zich kon herinneren in zijn leven rende hij met zijn kop geheven zonder neer te gaan. De triomf die door zijn lijf gierde deed hem zelfs even lachen, iets wat hij eigenlijk ook te lang niet had gedaan. Maar het feit dat het hem lukte maakte hem voor even simpelweg gelukkig. Het was hem gelukt en nu kon hij langzaam verder gaan met al zijn trainingen zonder te hard te falen. Maar die hoop werd snel weer afgehakt zodra zijn poot bleef haken achter een steentje en hij voor de zoveelste keer over de kop sloeg. Toch bleef hij even liggen met een kleine glimlach rond zijn snuit. Ach, hij was al veel verder gekomen dan hij ooit had kunnen verwachten van zichzelf. Maar als hij het zover kon schoppen met deze inspanning wist hij dat hij met nog wat meer serieuze inspanning dat hij er zou komen.
in een langzame beweging hees hij zich weer omhoog en schudde zijn vacht uit terwijl hij bleef staan. Pas toen drong de realiteit tot hem door en besefte hij dat hij eigenlijk te ver weg was van Riverclan territoria. Hij slikte en keek om zich heen. Hij had ook echt geen idee waar hij nu wel was, maar een ding wist hij wel, hij moest nu echt weg. Hij keek even om zich heen maar wist ook niet meer welke kant hij op moest om terug te komen. ''Well, then that happened...'' Mompelde hij zuchtend en ging even zitten.

Eerste post voor Crucial

Het kwam tegenwoordig maar zelden voor dat ze haar gezicht liet zien in de omgeving van de Rogue Territoy. Ondanks de schaarste van haar bezoekjes had het in principe een heleboel te bieden. Er was genoeg plek en genoeg voedsel. Het grootste probleem was dat deze plek vaak de aandacht trok van anderen kittens. Niet alleen de Bloodclan. Ze kwam hier ook niet heel vaak, ze vermeed het liever. Ze waagde zichzelf dieper het gebied in. Haar sneeuwwitte vacht viel hier erg op dus ze hield zich laag. De lente liet steeds meer van zich zien. De bomen lieten hun laatste blaadjes van de winter los om plek te maken voor de nieuwe schone blaadjes. De lente had wel wat, vond Crucial altijd. De zomer was vaak te warm. De winter te koud. De lente was perfect. Ze voelde het warme briesje door haar witte vacht heen gaan. Even snoof ze de heerlijke lente geur op. Ze genoot. Haar oog viel even op een konijntje, Crucial had niet veel zin om nu op dat kleine konijntje te jagen. Verspilde energie die ze beter in andere dingen kon steken. ''Well, then that happened...'' Mompelde een kitten niet ver van haar. Zoals in dat. Ze leip stilletjes op het geluid af. "Wat moet je hier?" De kitten rook naar andere territory. Een anderen clan. Riverclan? "Zo te zien ben je ver van huis."

Een stem deed hem opkijken en hij zuchtte zacht. Natuurlijk kwam dit erbij, ver van huis in een gebied dat vol zat met katten die er zo nu en dan ook een handje van hadden om katten zoals hem het vel van zijn lijf te scheuren. Maar de geur was anders, de geur die op hem af kwam was Bloodclan, iets wat de situatie in zijn hoofd alleen maar erger maakte. Maar hij liet zich niet imponeren, al kon het wellicht een heel slecht idee worden. ''Kan jou hetzelfde vragen.'' Antwoordde de grijze kater voor hij bij haar volgende vraag met zijn ogen rolde. Dat had hij ook wel geconstateerd, hij was niet op zijn achterhoofd gevallen. Zijn ogen bekeken de poes behoedzaam en hij constateerde dat ze jonger was dan dat hij was. Al zou je hem absoluut verkeerd inschatten als je alleen naar zijn formaat keek. ''Je meent het, was ik nog niet achter.'' antwoordde hij toch na even stil te zijn geweest. Hij tilde zijn poot op en begon even wat vuil eraf te wassen.

Onderwerp: Re: We will bend but we will never break