Alone time.

Onderwerp: Alone time. zo 10 mei 2015 - 22:05

Crucial slenterde tussen de rotsen door. Ze was moe, heel moe. Ze zocht een plekje op wat een beetje beschut was en tegelijkertijd ook weer niet aangezien ze de boel een beetje in de gaten wilt houden. Ze is hier nog niet veel katten tegen gekomen. Alleen Bearpaw die erg vriendelijk was. Ze slenterde wat door en bleef rustig om haar heen kijken maar kon net dat ene perfecte plekje toch niet vinden. Toch bleef ze zich verbazen dat ze nog niet veel katten hier had gezien. Haar broertjes en zusjes ook niet, ze heeft geen idee waar die zijn. Maar ach wat maaktte het uit, ze heeft tot die tijd ook lang zonder hun geleefd dus waarom had ze ze nog nodig? Ze had de Bloodclan nu, dat was haar familie. Ze zal loyaal en zich goed gedragen en haarzelf bewijzen tegenover de Bloodclan. Ze zal laten zien dat ze geen fout hebben gemaakt om haar toe te laten. Haar oren spitste, ze hoorde geritsel achter haar. Haar ogen werden groot en ze keek met een ruk om naar waar het geluid vandaan kwam. Ze zag niks. Ze maakte haar ogen tot spleetjes en probeerde te focussen in de verte. Niks. Ze draaide zich weer om en liep verder. Ze bleef nauwlettend om zich heen kijken en niet meer om dat ene speciale plekje. Ze vertrouwde het niet helemaal.

- &Bonepaw

Onderwerp: Re: Alone time. ma 11 mei 2015 - 18:47

Bonepaw was aan het wandelen, zonder gevoel. Zijn gevoel was namelijk weggezakt, weg in zijn gedachten. Hij wist niet waar hij het moest brengen, hij wilde Claw verslaan maar dat zou nooit lukken. Hij had vaker tegen die mislukkeling gevochten maar winnen deed hij niet, katten hadden altijd iets tegen hem en sloegen hem ook gelijk het slechte pat op. Het pat wat hij niet wilde weten, een rilling ging over zijn gevoel heen. Hij kon weinig vertellen, heel weinig. Een vieze geur drong zijn neus binnen, alleen wilde hij er al niet aan denken. Hij wilde op de meeste momenten liever dood, vaak was dat probleem dan ook wel. Poot voor poot ging hij verder, zijn clan zou hem niet vergeten en hij zal hun niet vergeten. Het was gewoon niet meer leuk meer en dat was het nooit geweest, kon hij maar iets doen om hier vanaf te komen. Deze nachtmerrie, hij schudden zijn kop weer. Zijn vrienden keken hem al vol afschuw aan, iedereen zou het doen en Bloodclanners zouden hem vermoorden of verwonden. Niemand mocht hem en anders om ook, familie had hij niet. Ouders waren verdwenen, of had hij er altijd maar 1. Ach ieder geval verdwenen, het gaf hem een rot gevoel. Om niemand om je heen te hebben, het gras voelde hij al onder zijn poten tot hij een Bloodclanner zag staan blijf hij stil staan. Zijn ambere ogen gericht erop, het was een witte kattin met grijze ogen.

Onderwerp: Re: Alone time. ma 11 mei 2015 - 19:13

Crucial liep rustig door. Ze had nog steeds niks opgemerkt van een kat. Dus ging ze er maar vanuit dat er niks was. Ze moest even nadenken aan wat ze eigenlijk allemaal misste in haar leven. Familie vrienden broers en zussen? Wat had ze wel? Haar clan maar daar bleef het ook wel bij. Ze kenden ook nog niet genoeg katten uit haar clan. Wat haar nog niet heel veel uitmaakte aangezien ze ook nog geen mentor had toegewezen gekregen. Daar wachtte ze ook al een tijdje op. Maar dat kwam eraan dat wist ze al dat had Claw ookal tegen haar gezegd. Maar familie. Dat vond ze altijd al heel belangrijk maar op een of anderen manier had ze dat nooit kunnen vinden. Of er uberhaupt achterkomen wie het waren. Wat ze had. Een vader? Een moeder? Misschien wel drie zussen of vijf broers of broertjes ze wist het niet en enigzins deed dat haar pijn. Heel diep. Ze kon het niet veranderen de Bloodclan was nu haar thuis haar familie. Ookal voelde het niet zo. Opnieuw hoorde ze gekraak achter zich. Ze zag een bruine gestreepte kater met ambere ogen en een litteken van zijn rechter wang tot net wat boven het oog. Er liep ook een vrij grote litteken over zijn schouder. "Wat moet dat hier?" Zei ze niet al te vriendelijk. Ze draaide zich met een ruk om naar de kater en liep dichter naar hem toe.

Onderwerp: Re: Alone time. wo 13 mei 2015 - 14:24

Bonepaw keek naar de Bloodclanner die hem kennelijk ook opgemerkt had, hij maakte zijn ogen tot spleetjes en ontbloten zijn klauwen. Het gaf hem een vreemd gevoel toen hij haar recht in haar ogen aan keek, even schudden hij zijn kop. "Wat moet dat hier?" Sprak de witte kattin, hij gromde kort maar besloot om te gaan zitten in de plaats haar aan te vallen. Hij was een vechter geen prater, hij vechten vaak tegen katten helemaal tegen bloodclanners. Alleen deze gaf hem een vertrouwelijk gevoel als of ze elkaar ergens van kende, weer schudden hij zijn kop. Hij moest vergeten dat het ooit zo was, Hij kende haar niet goed. Ook had hij haar nog nooit van zijn leven gezien. Hij begon zich zorgen te maken over zijn gezonden verstand. Hij viel al andere katten aan, hij schudden weer zijn kop, "Lopen." Antwoordde hij kil. Zo had hij eigenlijk nooit van zijn leven gereageerd maar dat hoorde vast ook bij de verandering, door de stres die hij had op geleverd. Hij zwiepte met zijn staart en siste een beetje, je zou kunnen denken dat een ballon leeg liep. "Jij?" Vroeg hij kort, zijn ambre ogen probeerde door haar zilveren ogen heen te dringen. Hij wilde meer weten over deze zogenaamde kattin.

Onderwerp: Re: Alone time.