Dust

Hij, Hate, was vader. Vader! Hoewel het al een paar dagen geleden was dat hij deze rang had gekregen, was het nog steeds niet helemaal door hem doorgedrongen. Hij was vader van de meest prachtige kittens die hij ooit had gezien. Nu was dat niet zo heel moeilijk, gezien de moeder Lightleaf was, maar toch. De kittens waren zwart, net als hij. Ze zouden de poes aan hem herinneren. Misschien zou ze zo het gevoel hebben dat hij altijd bij haar was, misschien ook niet. Maar hij was vader en niets kon zijn geluk nu nog breken.
Hate was verrast toen hij bij de Fourtrees uitkwam. Zijn poten leidden hem altijd naar het SkyClan gebied, zodat hij daar rustig kon nadenken. Hij dacht eigenlijk bijna nooit na over waar hij naartoe ging, en deze keer was het anders dan normaal. Waarom zijn innerlijke zelf hem naar deze verzamelplaats had geleid, was hem een raadsel. Maar hij was er nu eenmaal en zin om ergens anders naartoe te gaan had hij niet. Met een plof nestelde hij zich naast de Fourtrees. Tijd om weer wat katten te gaan pesten.

{+ Eerste post voor Tallshadow}

Hate hoorde pootstappen. Langzaam draaide hij zich om en zag hij een ShadowClan kater op hem af komen. 'Hoi,' zei die, een tikkeltje dramatisch. Hate zuchtte. Hier had hij geen zin in. Niet in een ShadowClan kat. 'Jij ook hallo,' antwoordde hij geïrriteerd. Die dramatische pipo tegenover hem kon de pot op. Hij bekeek de tabby kat eens goed. Het was geen lelijke kater, met zijn felgele oogjes. 'Nou, dan zal ik wel opstaan voor jou, eh?' Hate mocht die kerel nu al niet, en ze kenden elkaar amper een minuut. Niet dat hij heel veel andere katten mocht. Alleen Lightleaf en de voormalige leider Icy. En, zo realiseerde hij zich, de kittens. Zijn kittens.

'Ik ben Snowflow,' zei de kater voor hem. Hij had een irritante glimlach op zijn gezicht die Hate er met liefde af geveegd. Mooi niet dat hij zich voor ging stellen. Snowflow was echt een meisjesnaam. Hij zag er ook meisjesachtig uit. Hate grinnikte. Zou hij het gewoon zeggen? Ja, hij ging het gewoon zeggen. 'Sorry, maar ben jij nou een Tom of een She-cat? Snowflow is echt een meisjesnaam. Wat dachten je ouders: oh, wat is dit? Een jongen? Jammer dan, we hadden een leuke meisjesnaam. Snowflow zal ze heten!' De zwarte kater keek aandachtig naar de reactie van de ander. Dit was een goede. Hier had hij hem mee te pakken.

De andere kat kon niet lachen om zijn grap en vernauwde alleen maar even zijn ogen. Dit was niet de reactie waar Hate op had gehoopt. En tot overmaat van ramp kreeg hij ook nog een rustige 'Oké,' als antwoord. Irritante kat. 'Dan heet ik Firetail, dat beter?' Het was niet alsof je jezelf zomaar namen kon geven die je wel leuk vond. 'Firetail eh? Past wel bij dat pluizige vachtje van je, heel vurig.' Sarcasme droop van zijn stem af. Althans, dat hoopte hij. De kans was nu wel minimaal dat hij de echte naam van de kater tegenover hem te weten kwam. Er viel een stilte, waarin de zwarte kat de ander vijandig aan bleef kijken. 'Kon je serieus niets stoerders verzinnen? Of trek je teveel met Kittypets op, zodat je jezelf uiteindelijk Henk gaat noemen?'

De pluizige kater kantelde zijn kop. 'Nu je het zegt,' begon hij, 'Kees klinkt ook wel goed, kies maar.' Hate fronste zijn wenkbrauwen. Dit begon vervelend te worden. Die irritante kat tegenover hem begon hem nu echt op zijn zenuwen te werken. 'Kees is ietwat mannelijk, nietwaar?' Hij grijnsde. 'Sasha past beter bij je uiterlijk. Ook bij het originele mismaakte beeld wat je ouders van je hadden.' Er viel een korte stilte, waarin Hate uit alle macht meer beledigingen probeerde te bedenken. 'Weet je wat natuurlijk ook zou kunnen? Dat je ouders je een meisjesnaam gaven, omdat ze wisten dat je eigenlijk liever een meisje bent. Daarom ga je jezelf later Sasha noemen en bij de Kittypets wonen. Lekker met andere She-Cats roddelen over stoere BloodClanners én jezelf laten verwennen door de Twolegs.' Het verhaal sloeg helemaal nergens op. Maar ja, het hele gesprek sloeg nergens op. En dit was toch de enige keer dat ze elkaar zouden ontmoeten; het bos was immers zo groot.

Al zijn beledigingen leken de kat tegenover hem niet te raken. De enige reactie die hij kreeg, was een lachje en een rustig antwoord. 'Dude, jij bent echt vreemd.' Hate keek hem woedend aan. 'Ben je uit BloodClan gegooid omdat je weird was? Want serieus, daar kan ik me in vinden.' Hoezo, ''uit de BloodClan gegooid''?! 'Ten eerste: ik ben níét uit de BloodClan gegooid en ten tweede: jij bent hier degene met de honderden namen. Wie is hier nu vreemd!' Hate wilde de andere kat het liefst een mep verkopen. Hij stond ook op het punt dat te gaan doen, toen hij dacht aan zijn kittens. Aan Lightleaf. Zouden zij hier iets aan hebben, als hij zich nu in een gevecht zou storten? Nee. Maar die achterlijke bosgladiool tegenover hem, moest gewoon zijn waffel houden. 'You know nothing!' siste de zwarte kater, waarna hij opstond. Hij zou wel een Kittypet gaan zoeken op wie hij zijn woede kwijt kon. Deze kat was heel scherp, en hij wist bijna zeker dat zijn klauwen dat ook zouden zijn. Met een ruk draaide hij zich weg en liep richting het BloodClan gebied. 'I hope you'll die soon,' mompelde hij. Toen verdween hij tussen de bomen.