|
| 
Sanne (:
2461
Be balanced
| |
|  Onderwerp: Cromulent  di 5 mei 2015 - 22:31 | |
|
Ola guys,
Ik ben begonnen met het schrijven aan een verhaal, en ik ben heel benieuwd wat jullie er van vinden. Het speelt zich af in de Middeleeuwen, geïnspireerd op Game of Thrones maar het bevat verder niks uit die serie van boeken. De hoofdpersoon is een jonge prinses Aline Ysabella Evota. Het is Nederlands geschreven maar Engels gesproken. Nou ja, hope you enjoy we beginnen met de proloog!
CROMULENT
- Book one || Falls, Flaws and Fools || 000:
De lange stof die achter me lag golfde over de treden achter me aan. Het patroontje duizelde me als ik er te lang naar keek. Ademloos zette ik stapje voor stapje mijn weg voort en krampachtig probeerde ik te lachen naar de mensen die naar me zwaaiden. Het bloed steeg naar mijn hoofd, mijn middel werd in elkaar geperst en het geluid kwam mijn oren niet meer binnen. Dit maakte dat ik mijn eigen hart hoorde kloppen en mijn bloed hoorde suizen. Naast deze marteling was er nog één iets dat dit alles erger maakte. Een last die op mijn schouders drukte mijn ademhaling nog erger deed stokken. De last die zich uitte in een ding, een ding dat het moment zo intens maakte dat het pijn begon te doen.
Mijn hand hief zich omhoog, langzaam. De twee blauwe kijkers waar ik over bezat gleden over het embleem op mijn mouw dat mijn familienaam vertegenwoordigde. Ik negeerde het en liet mijn hand zijn weg volgen, tot de ranke vingers die er aan verbonden lagen het koude dat op mijn haren lag voelden. Een zucht rolde over mijn lippen en mijn ogen sloten een kort moment. Toen ik de kans kreeg om weer door mijn lange wimpers te turen stond mijn moeder voor me. Haar trotse gezicht zal ik nooit vergeten. “Darling,” begon ze. Haar stem klonk hard en scherp in mijn oren, de autoriteit straalde er vanaf. “This is what it means to be a queen.”
- Falls, Flaws and Fools || Chapter 1 || 001:
Two years before coronation
Het fluweel van mijn slaapgewaad wekte de nodige irritatie. De stof voelde zo heerlijk, streelde je met de richting mee. Tegen de richting in was echter een ander verhaal. Mijn been lag verwikkeld in de japon en wreef langs de eens zachte stof die begon te prikkelen tegen mijn huid. Voor mij was het besef van deze irritatie de wekker om op te staan en mijn dag tegemoet te zien. Het ochtendgloren zat er niet bij voor mij, de zon scheen fel door het glas in lood raam en leek tegen me te schreeuwen dat het al tegen de middag liep. Op dat moment kwam dan ook mijn moeder binnen met dezelfde irritatie die ik daarnet had gevoeld. “Darling,” ik kon aan haar toon merken dat ze de moeite deed om nog aardig tegen me te zijn. “I can’t allow you to be so slow in the mornings. I haven’t said anything because I figured it had to do something with your mourning.” Begon ze terwijl ze de gordijnen van satijn opzij schoof. Haar slanke lichaam werd gehuld in een donkerpaars gewaad dat gouden accenten had aan de mouwen en terug kwam in de sjerp om haar middel. Haar vrouwelijke vormen accentueerde de jurk. Ze leek er ondanks de rouw goed uit te zien, tot je haar recht in de ogen keek. Dan begon je de ingevallen wangen en donkere kringen op te merken. Ze keerde zich tot me en ik schrok op uit mijn gedachten. “Aline, you aren’t even listening!” Onze ogen ontmoetten elkaar, ze leek boos. “As I was saying; It’s been three weeks since your fathers passing. I’m not going to sit back and watch you do nothing.” Ze verborg niks meer aan haar boze toon, ik boog mijn hoofd slechts om te laten merken dat het duidelijk was. “You’re the only one of your siblings to act lazy.” Het was waar, mijn oudere zus en broer voldeden braaf aan hun plichten. Zelfs kleine Rosie zorgde voor een glimlach in de vroege morgen. “This is the last day I’m going to accept your lack of discipline. I’ll have a maid wake you up every morning from now on.” Ik zuchtte en liet me terug op mijn bed vallen. Met als gevolg dat mijn moeder een onderjurk en donkerblauwe jurk naar me toe gooide. Dit was de laatste week van onze rouw, hierna mochten we weer andere kleding aan. “Your father wouldn’t ha..” Ik brak haar af, “you know I don’t want to speak about father. Now, mother, I would like to get dressed so if you’ll excuse me.” Ik wilde niet brutaal overkomen, en ik zei het dan ook op mijn meest nette manier. De dood van mijn vader zat me hoog en ik vermeed het onderwerp dan ook. “I would like you to go and play with Roselynn in the gardens. Gabriel and Gwendolin will come with me to the royal meeting." Ze negeerde mijn brutale opmerking compleet. “Why can’t I come?” Reageerde ik direct in protest, het kwam er uit als een soort schreeuw. “Watch your tone young lady. If you want to be part of such formalities you have to act properly. See this as a punishment. After all, Gabriel is crown prince and Gwen will meet her suitor today.” Ik negeerde haar woorden en kwaad paradeerde mijn moeder de kamers uit. Langzaam trok ik mijn nachtjapon over mijn hoofd heen, mijn lange blonde haren vielen over mijn slanke schouders. Hoofdschuddend liep ik naar mijn bed, waar mijn kleren nog steeds lagen. Soepeltjes liet ik de stof over mijn lichaam glijden en ik trok de touwtjes die op mijn rug lagen aan. Toen ik aangekleed in de kamer stond legde ik een ketting om mijn nek. Het kruisje lag precies in mijn decolleté.
- Falls, Flaws and Fools || Chapter 1 || 002:
De hendel van de deur werd met een soepele beweging naar beneden getrokken waardoor de houten deur zich voor me opende. “Thank you, Daliah.” Mompelde ik naar de hulp die de deur nu voor me open hield. Langzaam liep ik over de stenen, mijn ogen vingen het licht van de dag en gluurden door de grote ramen aan weerszijde van de hal waar ik door liep. Twee stemmen deden me opkijken mijn blauwe kijkers tuurde naar de hoek van de hal waar de verschijningen nu tevoorschijn kwamen. “I’m sick of this dark clothing,” klaagde het vrouwelijke gelaat. Gelijk schoot er een gemeende opmerking uit mijn keel, “why it suits your soul.” Een gefakete lieflijke grijns krulde mijn lippen wederom om. Gelijk keek mijn zus kwaad. Gwendolin was met haar donkerbruine haren het tegenovergestelde van mij. De twee waren dan ook mijn half- broer en zus. Gabriel stond er een beetje flauwtjes naast en zuchtte diep om de opmerking en de volgende die van Gwen zou komen. Het was niet dat ik haar haatte, maar we konden het niet met elkaar vinden. Koning Remy was niet hun vader, enkel die van mij en Roselynn. Dit betekende dan ook dat het de tweede man was die mijn moeder was verloren. “I’m not wasting my time on you, lazy. I have to go to the royal chambers and freshen myself up for my suitor.” Mijn slanke vinger hief zich omhoog en ik deed net alsof ik hem in mijn keel stak waar ik een kotsbeweging bij maakte. Dit zorgde voor een verwaande giechel uit de mond van Gwendolin. “Look at you, you are a mess. You’ll never get a suitor, after spending one day with you he’ll run away screaming.” Mijn wenkbrauwen trokken zich op in een frons en gewaagd keek ik mijn halfzus aan. “Maybe your suitor will, because he is just a duke. I am to wed a prince.” Beledigd keek Gwen me aan en op dat moment kwam Gabriel tussen beide. Hij draaide zich naar me om en zijn bruine ogen ontmoette die van mij. “We are all well aware that this duke is a good match for a princess of the royal family. And you,” hij keerde zich nu tot Gwen. “Know that Aline will find the right suitor and she will behave properly at that time.” Ik vond het lief dat mijn broer het voor me opnam en daarom legde ik mijn hand kort op zijn schouder als bedankje. “But I can’t promise anything,” deze opmerking liet zelfs Gwendolin een lachje geven en op dat moment liep ik van de twee vandaan. “Have fun at the meeting,” riep ik nog waarna ik de hoek om verdween. De volgende stop die ik zou maken was de eetzaal mijn jurk sleepte achter me aan en ondertussen groette ik de wachters. Toen ik de kamer binnenstapte zag ik mijn moeder en Roselynn al zitten. Kleine Rosie was gehuld in een donkergroen jurkje, haar blauwe oogjes lichtte op toen ze me zag. “Aline!” Riep ze enthousiast, ze huppelde naar me toe en ik tilde haar op. Na een zacht kusje op haar wang te hebben gedrukt zette ik haar neer. “Aline,” ik keek op naar waar de stem vandaan kwam. Het was mijn moeder die sprak. “I’ve reconsidered my judgement and decided that you have to be present at the meeting today.” Geërgerd keek ik mijn moeder aan, maar ik besloot er niet meer op in te gaan. “That’s fine mother.” Was mijn enige antwoord en ik pakte snel een scone van de schaal af.
- Falls, Flaws and Fools || Chapter 1 || 003:
Na wat jam gesmeerd te hebben nam ik een gulzige hap. Mijn moeder schoof haar stoel naar achter en paradeerde met Roselynn richting de uitgang van de zaal. “We’ll leave in ten,” kauwend knikte ik van ja. Gelijk nadat het broodje helemaal in mijn buik zat vervolgde ik de weg naar de conferentiezaal. Het bevond zich in ons paleis en zonder nadenken liep ik er dan ook heen. Eenmaal daar aangekomen zat mijn familie al in de gebruikelijke plaatsen. Gwendolin zag er opgedoft uit, nog erger dan normaal. Haar lippen waren dik aangezet met een rode bloedwijn die verdikt was met boter. Rillend keek ik er naar, boter was niet mijn ding. Ik nam plaats naast Gabriel en we fluisterde onderling wat met elkaar. Tot moeder en Gwen ons het zwijgen oplegde met hun strenge blikken. De lange zaal voor ons was nog leeg maar stroomde langzaam vol met mensen. Van rijke families tot koningen en koninginnen uit het buitenland. Toen er niemand meer binnenkwam werd het stil in de zaal, de grote deuren werden gesloten. Met een rechte rug keek ik de zaal in, mijn handen lagen netjes op mijn schoot gevouwen en mijn kin was iets in de lucht geheven. “Ladies and gentlemen, her royal highness queen Celeste. Queen of Myrefall, duchess of the 4 realms and its territories.” Werd mijn moeder aangekondigd. Een titel die mijn broer ooit zal dragen, binnenkort zelfs. Gabriel was 18 en had de juiste leeftijd, moeder wilde echter dat hij zou trouwen voor zijn kroning. Mijn moeder stond op, haar ketting glinsterde om haar nek. “Welcome in Myrefall. Today we will discuss the threats from the southern territories. And how we will resolve he issues around my husbands death.” Hiermee was de conferentie officieel geopend, moeder pakte een aantal belangrijke papieren en zette zich weer neer op de stoel. “As is customary, my eldest son will take our beloved kings place. Prince Gabriel will face his new liabilities when the first sundown arrives in summer. At that point he will become King Gabriel with the formalities of all sort.” Haar stem was helder, ze straalde gezag uit en zonder na te denken knikte de hele zaal. Niemand ging er tegen in, alhoewel dat eerder wel was voorgekomen. Gabriel was immers slechts een kind van Remy door huwelijk, er stroomde niet hetzelfde bloed door zijn aderen. Ademloos keek ik opzij, naar mijn broer. Zijn gelaatsstrekken stonden strak en hij was nerveus, dat kon ik zien. Over een kleine twee weken zou hij formeel moeten worden aangesproken als ‘koning’ en de rest van zijn leven met kroon op zijn hoofd rond moeten lopen. “The following announcement is about my beloved daughter Gwendolin. The past months I have been searching for the right suitor and my choice has been made.” Meerdere mannen in de zaal schuifelden zenuwachtig heen en weer. Zij waren er nog niet van op de hoogte wie gekozen was. Ongegeneerd gleden mijn ogen naar de hertog die mijn zus zou trouwen. Het was een knappe jonge man met bruine haren, enkel niet mijn type. Hij oogde kalm en had zijn handen achter zijn rug vast. Moeder zei altijd dat mensen die dat deden wat te verbergen hadden. Achterdochtig keek ik naar hem, zijn blik veranderde ineens in een lach en geklap deed me wakker schudden. Blijkbaar had ik de bekendmaking gemist. Mijn ijzig blauwe kijkers keerden zich weer tot mijn zus, ze zat met een brede maar beleefde glimlach de zaal in te kijken. Moeder leek trots. Volgens mij zou ik mijn moeder nooit zo trots kunnen maken. De afgelopen tijd leek ik alles fout te doen in haar ogen.
- Falls, Flaws and Fools || Chapter 1 || 004:
“The wedding will take place in our palace, afterwards my daughter will leave to Llyne and accept it as her new home.” Wat een verplichtingen, Gwen leek er geen moeite mee te hebben. Zelf zou ik echt niet zomaar weg willen, dan zou ik in ieder geval elk mogelijk moment op bezoek komen. De stilte werd doorbroken door de openslaande deuren. Er stond een jonge man met ravenzwarte krullen in de deuropening, zijn lijf lichtgebruind. Hij was gehuld in een goudachtig pak met oranje versiersels. Zijn zwaard ruste aan zijn rechterkant op zijn dijbeen. “Apologies for my late appearance my queen.” Hij nam een korte buiging en glimlachte verontschuldigend. “Unfortunately my parents couldn’t be here today. I’ll take their place as crown prince of Barren.” Zijn charme toverde een glimlach op mijn gezicht. Hij schonk me van die afstand een knipoog en blozend keek ik naar beneden. “Apoligy accepted, charming as ever Emmanuel. Take a seat, please.” Zei mijn moeder met een kleine grijns. De vergadering ging verder, over de bedreiging uit het zuiden. Emmanuel, die ik nog nooit eerder had gezien maar toch mijn aandacht had gegrepen, had een bijzondere bijdrage. Hij kwam zelf uit het Zuiden en beschikte daarom over de nodige informatie over de bedreigende legers. Mijn aandacht voor de onderwerpen zwakte af, het was alsof de jongen me betoverde. Zijn bruine ogen gleden soms naar me, dan boog ik verlegen mijn hoofd af en frutselde met het embleem aan mijn mouw. Het bedroeg een soort katachtig wezen dat eerder iets weg had van een mythe dan een bestaand dier. Het geborduurde werkje was met uiterste precisie uitgevoerd en het gekartelde randje moet uren hebben geduurd. Pas toen iedereen opstond werd ik weer wakker geschud razendsnel stond ik op en liep achter mijn familie aan. Zo vlug dat ik struikelde over mijn lange, donkerblauwe jurk en nog maar net kon worden opgevangen. Uiteraard keek ik omhoog in het gezicht van de jongen die eerder Emmanuel was genoemd door moeder. “Be careful milady.” Een charmante glimlach kwam me tegemoet en zuchtend zette ik mezelf recht. “Thank you,” ik maakte een beleefde buiging en wilde weglopen. “Milady!” Hoorde ik achter me. “My name is Emmanuel.” Hij pakte mijn hand en drukte zijn volle lippen op de palm. Ze waren zacht en veroorzaakten een kriebelend gevoel onder in mijn buik. “I am..” Ik kon mijn zin niet afmaken de jongen vulde me al aan. “I know who you are. You are princess Aline of Myrefall.”
“Fair enough but didn’t anyone tell you it’s rude to interrupt a princess?”
“Sorry never heard of such formalities!” Grinnikend keek ik hem aan en met een kleine zucht keek ik naar de wachter die ongeduldig op me stond te wachten. “I’ll have to go now.”
“I’m sure we’ll meet again, my princess.”
“Your princess?” Ik werd al half meegesleurd en praatte nog met hem door mijn nek te rekken en zo achterom te kijken. Het enige wat ik terugkreeg was een knipoog en verder niks. Toen de deuren achter me sloten liet de wachter me los. “Aline,” mijn moeder was overduidelijk weer op haar teentjes getrapt door het latere vertrek van mijn kant. Nonchalant hief ik mijn schouders op en besloot voorop weg te paraderen. Mijn hoofd en hart lagen nog bij de prins die me zonet had aangesproken. Wat bedoelde hij precies met mijn prinses? Voor zover ik wist was ik niemands prinses, ik was nog niet uitgehuwd en mijn moeder had ook nog geen potentiële minnaar op het oog.
Laatst aangepast door Bluewisp op wo 6 mei 2015 - 19:00; in totaal 7 keer bewerkt |
|  | |
Sanne (:
2461
Be balanced
| |
| | Onderwerp: Re: Cromulent wo 6 mei 2015 - 18:09 | |
|
De hoofdstukken zijn lang dus ik deel ze op in stukjes. Zie het als een soort bladzijden, de cijfers erachter betekenen dan ook 'bladzij 1' .. 'bladzij 2' and so on. Het is voor mij gewoon handig om het hier neer te zetten dus dat zal ik blijven doen. (:
- Chapter one || 001:
Two years before coronation
Het fluweel van mijn slaapgewaad wekte de nodige irritatie. De stof voelde zo heerlijk, streelde je met de richting mee. Tegen de richting in was echter een ander verhaal. Mijn been lag verwikkeld in de japon en wreef langs de eens zachte stof die begon te prikkelen tegen mijn huid. Voor mij was het besef van deze irritatie de wekker om op te staan en mijn dag tegemoet te zien. Het ochtendgloren zat er niet bij voor mij, de zon scheen fel door het glas in lood raam en leek tegen me te schreeuwen dat het al tegen de middag liep. Op dat moment kwam dan ook mijn moeder binnen met dezelfde irritatie die ik daarnet had gevoeld. “Darling,” ik kon aan haar toon merken dat ze de moeite deed om nog aardig tegen me te zijn. “I can’t allow you to be so slow in the mornings. I haven’t said anything because I figured it had to do something with your mourning.” Begon ze terwijl ze de gordijnen van satijn opzij schoof. Haar slanke lichaam werd gehuld in een donkerpaars gewaad dat gouden accenten had aan de mouwen en terug kwam in de sjerp om haar middel. Haar vrouwelijke vormen accentueerde de jurk. Ze leek er ondanks de rouw goed uit te zien, tot je haar recht in de ogen keek. Dan begon je de ingevallen wangen en donkere kringen op te merken. Ze keerde zich tot me en ik schrok op uit mijn gedachten. “Aline, you aren’t even listening!” Onze ogen ontmoetten elkaar, ze leek boos. “As I was saying; It’s been three weeks since your fathers passing. I’m not going to sit back and watch you do nothing.” Ze verborg niks meer aan haar boze toon, ik boog mijn hoofd slechts om te laten merken dat het duidelijk was. “You’re the only one of your siblings to act lazy.” Het was waar, mijn oudere zus en broer voldeden braaf aan hun plichten. Zelfs kleine Rosie zorgde voor een glimlach in de vroege morgen. “This is the last day I’m going to accept your lack of discipline. I’ll have a maid wake you up every morning from now on.” Ik zuchtte en liet me terug op mijn bed vallen. Met als gevolg dat mijn moeder een onderjurk en donkerblauwe jurk naar me toe gooide. Dit was de laatste week van onze rouw, hierna mochten we weer andere kleding aan. “Your father wouldn’t ha..” Ik brak haar af, “you know I don’t want to speak about father. Now, mother, I would like to get dressed so if you’ll excuse me.” Ik wilde niet brutaal overkomen, en ik zei het dan ook op mijn meest nette manier. De dood van mijn vader zat me hoog en ik vermeed het onderwerp dan ook. “I would like you to go and play with Roselynn in the gardens. Gabriel and Gwendolin will come with me to the royal meeting." Ze negeerde mijn opmerking compleet. “Why can’t I come?” Reageerde ik direct in protest, het kwam er uit als een soort schreeuw. “Watch your tone young lady. If you want to be part of such formalities you have to act properly. See this as a punishment. After all, Gabriel is crown prince and Gwen will meet her suitor today.” Ik negeerde haar woorden en kwaad paradeerde mijn moeder de kamers uit. Langzaam trok ik mijn nachtjapon over mijn hoofd heen, mijn lange blonde haren vielen over mijn slanke schouders. Hoofdschuddend liep ik naar mijn bed, waar mijn kleren nog steeds lagen. Soepeltjes liet ik de stof over mijn lichaam glijden en ik trok de touwtjes die op mijn rug lagen aan. Toen ik aangekleed in de kamer stond legde ik een ketting om mijn nek. Het kruisje lag precies in mijn decolleté.
|
| | | | 
Caesar Emma II, but Emma2 is fine as well
1195
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Cromulent wo 6 mei 2015 - 18:22 | |
| Wow, Sanne! Ik vind het nu al helemaal geweldig! Keep up the good work! xD |
| | | |
Sanne (:
2461
Be balanced
| |
| | Onderwerp: Re: Cromulent wo 6 mei 2015 - 18:58 | |
|
Thanks ! (:
Ik zet gewoon alles er op wat ik tot nu toe heb.
- Falls, Flaws and Fools || Chapter 1 || 002:
De hendel van de deur werd met een soepele beweging naar beneden getrokken waardoor de houten deur zich voor me opende. “Thank you, Daliah.” Mompelde ik naar de hulp die de deur nu voor me open hield. Langzaam liep ik over de stenen, mijn ogen vingen het licht van de dag en gluurden door de grote ramen aan weerszijde van de hal waar ik door liep. Twee stemmen deden me opkijken mijn blauwe kijkers tuurde naar de hoek van de hal waar de verschijningen nu tevoorschijn kwamen. “I’m sick of this dark clothing,” klaagde het vrouwelijke gelaat. Gelijk schoot er een gemeende opmerking uit mijn keel, “why it suits your soul.” Een gefakete lieflijke grijns krulde mijn lippen wederom om. Gelijk keek mijn zus kwaad. Gwendolin was met haar donkerbruine haren het tegenovergestelde van mij. De twee waren dan ook mijn half- broer en zus. Gabriel stond er een beetje flauwtjes naast en zuchtte diep om de opmerking en de volgende die van Gwen zou komen. Het was niet dat ik haar haatte, maar we konden het niet met elkaar vinden. Koning Remy was niet hun vader, enkel die van mij en Roselynn. Dit betekende dan ook dat het de tweede man was die mijn moeder was verloren. “I’m not wasting my time on you, lazy. I have to go to the royal chambers and freshen myself up for my suitor.” Mijn slanke vinger hief zich omhoog en ik deed net alsof ik hem in mijn keel stak waar ik een kotsbeweging bij maakte. Dit zorgde voor een verwaande giechel uit de mond van Gwendolin. “Look at you, you are a mess. You’ll never get a suitor, after spending one day with you he’ll run away screaming.” Mijn wenkbrauwen trokken zich op in een frons en gewaagd keek ik mijn halfzus aan. “Maybe your suitor will, because he is just a duke. I am to wed a prince.” Beledigd keek Gwen me aan en op dat moment kwam Gabriel tussen beide. Hij draaide zich naar me om en zijn bruine ogen ontmoette die van mij. “We are all well aware that this duke is a good match for a princess of the royal family. And you,” hij keerde zich nu tot Gwen. “Know that Aline will find the right suitor and she will behave properly at that time.” Ik vond het lief dat mijn broer het voor me opnam en daarom legde ik mijn hand kort op zijn schouder als bedankje. “But I can’t promise anything,” deze opmerking liet zelfs Gwendolin een lachje geven en op dat moment liep ik van de twee vandaan. “Have fun at the meeting,” riep ik nog waarna ik de hoek om verdween. De volgende stop die ik zou maken was de eetzaal mijn jurk sleepte achter me aan en ondertussen groette ik de wachters. Toen ik de kamer binnenstapte zag ik mijn moeder en Roselynn al zitten. Kleine Rosie was gehuld in een donkergroen jurkje, haar blauwe oogjes lichtte op toen ze me zag. “Aline!” Riep ze enthousiast, ze huppelde naar me toe en ik tilde haar op. Na een zacht kusje op haar wang te hebben gedrukt zette ik haar neer. “Aline,” ik keek op naar waar de stem vandaan kwam. Het was mijn moeder die sprak. “I’ve reconsidered my judgement and decided that you have to be present at the meeting today.” Geërgerd keek ik mijn moeder aan, maar ik besloot er niet meer op in te gaan. “That’s fine mother.” Was mijn enige antwoord en ik pakte snel een scone van de schaal af.
- Falls, Flaws and Fools || Chapter 1 || 003:
Na wat jam gesmeerd te hebben nam ik een gulzige hap. Mijn moeder schoof haar stoel naar achter en paradeerde met Roselynn richting de uitgang van de zaal. “We’ll leave in ten,” kauwend knikte ik van ja. Gelijk nadat het broodje helemaal in mijn buik zat vervolgde ik de weg naar de conferentiezaal. Het bevond zich in ons paleis en zonder nadenken liep ik er dan ook heen. Eenmaal daar aangekomen zat mijn familie al in de gebruikelijke plaatsen. Gwendolin zag er opgedoft uit, nog erger dan normaal. Haar lippen waren dik aangezet met een rode bloedwijn die verdikt was met boter. Rillend keek ik er naar, boter was niet mijn ding. Ik nam plaats naast Gabriel en we fluisterde onderling wat met elkaar. Tot moeder en Gwen ons het zwijgen oplegde met hun strenge blikken. De lange zaal voor ons was nog leeg maar stroomde langzaam vol met mensen. Van rijke families tot koningen en koninginnen uit het buitenland. Toen er niemand meer binnenkwam werd het stil in de zaal, de grote deuren werden gesloten. Met een rechte rug keek ik de zaal in, mijn handen lagen netjes op mijn schoot gevouwen en mijn kin was iets in de lucht geheven. “Ladies and gentlemen, her royal highness queen Celeste. Queen of Myrefall, duchess of the 4 realms and its territories.” Werd mijn moeder aangekondigd. Een titel die mijn broer ooit zal dragen, binnenkort zelfs. Gabriel was 18 en had de juiste leeftijd, moeder wilde echter dat hij zou trouwen voor zijn kroning. Mijn moeder stond op, haar ketting glinsterde om haar nek. “Welcome in Myrefall. Today we will discuss the threats from the southern territories. And how we will resolve he issues around my husbands death.” Hiermee was de conferentie officieel geopend, moeder pakte een aantal belangrijke papieren en zette zich weer neer op de stoel. “As is customary, my eldest son will take our beloved kings place. Prince Gabriel will face his new liabilities when the first sundown arrives in summer. At that point he will become King Gabriel with the formalities of all sort.” Haar stem was helder, ze straalde gezag uit en zonder na te denken knikte de hele zaal. Niemand ging er tegen in, alhoewel dat eerder wel was voorgekomen. Gabriel was immers slechts een kind van Remy door huwelijk, er stroomde niet hetzelfde bloed door zijn aderen. Ademloos keek ik opzij, naar mijn broer. Zijn gelaatsstrekken stonden strak en hij was nerveus, dat kon ik zien. Over een kleine twee weken zou hij formeel moeten worden aangesproken als ‘koning’ en de rest van zijn leven met kroon op zijn hoofd rond moeten lopen. “The following announcement is about my beloved daughter Gwendolin. The past months I have been searching for the right suitor and my choice has been made.” Meerdere mannen in de zaal schuifelden zenuwachtig heen en weer. Zij waren er nog niet van op de hoogte wie gekozen was. Ongegeneerd gleden mijn ogen naar de hertog die mijn zus zou trouwen. Het was een knappe jonge man met bruine haren, enkel niet mijn type. Hij oogde kalm en had zijn handen achter zijn rug vast. Moeder zei altijd dat mensen die dat deden wat te verbergen hadden. Achterdochtig keek ik naar hem, zijn blik veranderde ineens in een lach en geklap deed me wakker schudden. Blijkbaar had ik de bekendmaking gemist. Mijn ijzig blauwe kijkers keerden zich weer tot mijn zus, ze zat met een brede maar beleefde glimlach de zaal in te kijken. Moeder leek trots. Volgens mij zou ik mijn moeder nooit zo trots kunnen maken. De afgelopen tijd leek ik alles fout te doen in haar ogen.
- Falls, Flaws and Fools || Chapter 1 || 004:
“The wedding will take place in our palace, afterwards my daughter will leave to Llyne and accept it as her new home.” Wat een verplichtingen, Gwen leek er geen moeite mee te hebben. Zelf zou ik echt niet zomaar weg willen, dan zou ik in ieder geval elk mogelijk moment op bezoek komen. De stilte werd doorbroken door de openslaande deuren. Er stond een jonge man met ravenzwarte krullen in de deuropening, zijn lijf lichtgebruind. Hij was gehuld in een goudachtig pak met oranje versiersels. Zijn zwaard ruste aan zijn rechterkant op zijn dijbeen. “Apologies for my late appearance my queen.” Hij nam een korte buiging en glimlachte verontschuldigend. “Unfortunately my parents couldn’t be here today. I’ll take their place as crown prince of Barren.” Zijn charme toverde een glimlach op mijn gezicht. Hij schonk me van die afstand een knipoog en blozend keek ik naar beneden. “Apoligy accepted, charming as ever Emmanuel. Take a seat, please.” Zei mijn moeder met een kleine grijns. De vergadering ging verder, over de bedreiging uit het zuiden. Emmanuel, die ik nog nooit eerder had gezien maar toch mijn aandacht had gegrepen, had een bijzondere bijdrage. Hij kwam zelf uit het Zuiden en beschikte daarom over de nodige informatie over de bedreigende legers. Mijn aandacht voor de onderwerpen zwakte af, het was alsof de jongen me betoverde. Zijn bruine ogen gleden soms naar me, dan boog ik verlegen mijn hoofd af en frutselde met het embleem aan mijn mouw. Het bedroeg een soort katachtig wezen dat eerder iets weg had van een mythe dan een bestaand dier. Het geborduurde werkje was met uiterste precisie uitgevoerd en het gekartelde randje moet uren hebben geduurd. Pas toen iedereen opstond werd ik weer wakker geschud razendsnel stond ik op en liep achter mijn familie aan. Zo vlug dat ik struikelde over mijn lange, donkerblauwe jurk en nog maar net kon worden opgevangen. Uiteraard keek ik omhoog in het gezicht van de jongen die eerder Emmanuel was genoemd door moeder. “Be careful milady.” Een charmante glimlach kwam me tegemoet en zuchtend zette ik mezelf recht. “Thank you,” ik maakte een beleefde buiging en wilde weglopen. “Milady!” Hoorde ik achter me. “My name is Emmanuel.” Hij pakte mijn hand en drukte zijn volle lippen op de palm. Ze waren zacht en veroorzaakten een kriebelend gevoel onder in mijn buik. “I am..” Ik kon mijn zin niet afmaken de jongen vulde me al aan. “I know who you are. You are princess Aline of Myrefall.”
“Fair enough but didn’t anyone tell you it’s rude to interrupt a princess?”
“Sorry never heard of such formalities!” Grinnikend keek ik hem aan en met een kleine zucht keek ik naar de wachter die ongeduldig op me stond te wachten. “I’ll have to go now.”
“I’m sure we’ll meet again, my princess.”
“Your princess?” Ik werd al half meegesleurd en praatte nog met hem door mijn nek te rekken en zo achterom te kijken. Het enige wat ik terugkreeg was een knipoog en verder niks. Toen de deuren achter me sloten liet de wachter me los. “Aline,” mijn moeder was overduidelijk weer op haar teentjes getrapt door het latere vertrek van mijn kant. Nonchalant hief ik mijn schouders op en besloot voorop weg te paraderen. Mijn hoofd en hart lagen nog bij de prins die me zonet had aangesproken. Wat bedoelde hij precies met mijn prinses? Voor zover ik wist was ik niemands prinses, ik was nog niet uitgehuwd en mijn moeder had ook nog geen potentiële minnaar op het oog.
|
| | | |
47
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Cromulent do 7 mei 2015 - 14:24 | |
| Het is heel fijn geschreven, ik blijf lezen!  |
| | | |
2815
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Cromulent zo 10 mei 2015 - 8:40 | |
| leest vlot c:
ik ga dit volgen^-^ |
| | | | | | | Onderwerp: Re: Cromulent | |
| |
| | | | |
| | Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |
