Snake Armor {Fisheye}

Het was sunhigh, het heetste deel van de dag. Vandaar dat alle katten meestal nu in het kamp waren of op een ander deel van het territorium. Springtrap zelf was wat bang door de geruchten over hoe dodelijk een slangenbeet wel niet kon zijn. Maar de rode warrior wou zelfs vanaf toen hij een apprentice was Snakerocks verkennen. En nu het endeijk kon, zou het misschien zijn dood zijn. Springtrap vertraagde zijn passen toen hij een geur oppikte, een ThunderClankat, maar verder kon hij er niet van aflezen. Dus besloot hij niet veel zijn energie erin te steken en keek weer van achter zich naar voren. Hij had dit al manen geplant en endelijk waagde hij het naar dit deel te gaan. Niet door de angst, hij was al genoeg manen warrior geweest om zichzelf een echte warrior te noemen, maar doordat hij altijd verhalen en geruchten over die lange beesten gehoord had. Springtrap zelf wou er geen tegenkomen, nog niet.

- Fisheye only

De snakerocks, dit was misschien wel een van de gevaarlijkste plekken in het ThunderClanterritorium... Waarom ben ik hier ook alweer naartoe gegaan? Dacht de oude ThunderClan apprentice terwijl ze toch maar steeds weer een nieuwe stap tussen de rotsen door zette. Als hier nu slangen waren, waar veel kans op was, was het geen verstandig idee om hier te zijn. En toch was Fisheye hier... Met haar goede oog speurde ze de rotsformatie af en tegelijkertijd ademde ze de lucht diep in. Ze deed deze dingen om te weten te komen of er prooi was. Maar in plaats van prooi pikte ze de geur van haar eigen Clan op en al snel zag ze de kat waar de geur vandaan kwam. Ze kende deze kat van zien, maar zijn naam was niet blijven hangen in haar hoofd. Ze trippelde naar de langharige oranje met witte kat toe en probeerde verdacht uitziende rotsen te vermijden. "Hoi." Zei ze op een vriendelijke toon. Haar stem was wat zachtjes, maar dat was eigenlijk bijna altijd zo.

Springtrap bekeek de rotsen, onderaan waren er bijna gecamoufleerde gaten. Dus daar zal vast een stuk of meer slangen zijn. Snel stapte de rood-witte kater opzij. Hij wist zelf niet wat hij hier in StarClansnaam deed. Zijn blik was eerst een schaapachtige geweest tijdens het opletten voor ieder geluid of beweging. Maar plots gingen zijn ogen half geschrokken open en zijn oren gespitst naar achteren op het bron van het geluid. "Hoi." zei en poes, Springtrap snoof, zij was kennelijk de geur dat hij net geroken had. Springtrap's ogen gingen verbaasd open toen hij zag dat de poes een dikker oog had. Ze was gruin met wit en had twee mooie ogen, alleen was de ander wat meer... Opgezwollen. Maar Springtrap reageerde er niet veel op en zijn gelaat veranderde weer op een emotieloze. 'Hoi," antwoordde hij wat schor terug. Hij had een tijdje niets gezegd en dus had hij een beetje zijn stem wat verwaarloosd waardoor het wat lelijker klonk.

De rood-witte kater keek haar even aan en snoof. "Hoi," zei hij op een emotieloze toon. Het klonk niet heel vriendelijk en Fisheyes oren draaiden dan ook een beetje naar achteren. "Eh... Is er iets?" vroeg de tabby poes een beetje onzeker. Ze keek even een beetje afwezig naar de grond. "Is het mijn oog?" Vroeg ze met een zacht stemmetje. Ze wilde eigenlijk niet terugvallen in haar oude zelf, de onzekere kattin die zich verschuilde in de schaduwen zodat de wereld haar lelijke gezicht niet hoefde te zien, maar toch had ze het gevoel dat dat nu weer een beetje ging gebeuren.

Springtrap voelde schuldgevoel door hem heen gaan toen de poes haar oren naar achter deed. "Eh... Is er iets?" vroeg de kattin een beetje onzeker, vervolgens keek ze naar de grond. Springtrap zag dat hij haar geraakt had. "Is het mijn oog?" voegde ze eraan toe met een zacht stemmetje. "Nee, tuurlijk niet," miauwde hij met een meer opgewekte stem. "Je bent prachtig," complimenteerde hij haar. En dat meende hij ook. Wacht, wat had hij net gezegd? Hij had over haar gehoord alleen durfde Springtrap niet te vragen wat ermee geeurd was dus hield hij het maar zo. Langzaam gng hij zitten met zijn staart om zijn midde heen.

De kater leek wat meer opgewekt bij zijn volgende zin. "Nee, natuurlijk niet," miauwde de langharige kat. Hierdoor keek Fisheye weer op van de grond, ze was blij dat haar uiterlijk geen probleem was voor de rood met witte kater. Wat hij als volgende zei, was echter een enorme verrassing voor de tabby poes. "Je bent prachtig," sprak de kater. WAT?! Dat was de eerste gedachte die door Fisheye's hoofd heen ging. Noemde hij mij nou.. Prachtig? Hoe slecht zijn zijn ogen? Is die kater toevallig blind? Wat moest ze doen? Wat moest ze zeggen? Fisheye had de afgelopen seizoenen, eigenlijk sinds haar vorige partner de Clan had verlaten, geen een compliment ontvangen over haar uiterlijk, tenzij dit compliment niet over haar uiterlijk ging... De andere kat was gaan zitten en de tabby poes vroeg zich af hoe slim het was om te gaan zitten in dit gevaarlijke gebied. "Denk je dat echt?" Vroeg de bruin met witte kattin, ze klonk een beetje ongelovig. Het was allemaal een beetje vreemd, vond Fisheye, een kat die ze wel eens gezien had, maar verder niet echt kende, complimenteerde haar over haar uiterlijk...

"Denk je dat echt?" Vroeg de kattin met een ongelovige stem. Springtrap kwam een beetje bij van wat hij net zijn en dit maal glimlachte hij. "Ja, waarom niet?" miauwde hij. Hij wist zelf ook niet wat hij zei maar één van de dingen waar Springtrap het meest van baalde was dat hij zijn gedachtes hardop zei. Dat was nu dus ook het geval. Hij keek om zich heen of hij misschien een adder zou kunnen vinden om de poes te waarschuwen, dan kon dit gesprek achter gelaten worden. Maar Springtrap was ermee begonnen dus moest hij ermee dealen. Ugh, waarom dacht hij altijd zo hardop? Hij moest het echt afkikken.

"Ja, waarom niet?" Mauwde de kater. "Nou..." Begon Fisheye, maar verder dan dat kwam ze niet echt. Ze zag met haar goede oog dat de kater om zich heen keek. "Wat is je naam eigenlijk?" Vroeg de tabby poes, "Want ik heb je wel eens gezien in het kamp, maar je naam heb ik voor zo ver ik weet nog niet gehoord gehoord." De apprentice keek nu ook even rond, maar er waren geen andere katten en gelukkig ook geen slangen te bekennen

"Nou..." begon de kattin. Springtrap bewoog een oor op en neer om haar aan te moedigen. Wat niet veel kwam. "Wat is je naam eigenlijk?" Kennelijk had ze het ook begrepen om van onderwerp te veranderen. "Want ik heb je wel eens gezien in het kamp, maar je naam heb ik voor zo ver ik weet nog niet gehoord gehoord." De rode kater knikte begrijpend, zou hij ook wel van haar willen horen. 'Ik ben Springtrap, en ben gevangen genomen in een soort eetplaats voor mensen waar ze rond, plat voedsel eten. Het rook wel lekker maar daar waren andere katten, de eetplaats vatte in brand en we zijn ontsnapt.' Hij spitste zijn oren, was het wel verstandig zo snel met de deur in huis te vallen? 'Ik ben daar ongeveer vier seizoenen gebleven. ' Toen pas keek hij haar volledig aan, 'En jij? Hoe heet je?' Zijn staart tikte de grond aan en Springtrap ging maar voor de zekerheid opstaan.

"Ik ben Springtrap," miauwde de kater, die dus Springtrap heette. "En ben gevangen genomen in een soort eetplaats voor mensen waar ze rond, plat voedsel eten. Het rook wel lekker maar daar waren andere katten, de eetplaats vatte in brand en we zijn ontsnapt." "Oh.." sprak Fisheye zachtjes, ze wist niet precies wat ze tegen Springtrap zou moeten zeggen. "Ik ben daar ongeveer vier seizoenen gebleven." vervolgde de rode kater en Fisheye knikte, aangezien ze nog steeds niet precies wist wat ze zou kunnen of moeten zeggen. Toen de kater haar ineens regelrecht aankeek, schrok ze een beetje. "En jij? Hoe heet je?" zei Springtrap, waarna hij opstond. "Ik?" vroeg de poes. "Ik heet Fisheye. De reden is denk ik wel duidelijk..." Het maakte haar een beetje somber om haar eigen naam uit te spreken, ze wilde deze naam helemaal niet...

Springtrap bleef vriendelijk, kennelijk voelde d epoes zich nogsteeds ongemakkelijk. "Oh.." sprak ze zachtjes. Toen de kater haar recht aankeek schrok ze een beetje. "Ik? Ik heet Fisheye. De reden is denk ik wel duidelijk..." Springtrap zuchtte kort, het was duidelijk dat de poes nog niet gewend was aan haar naam en uitzicht. 'Je moet niet zo treuren,' trooste hij haar. 'Je moet niet zo negatief zijn, jij koos niet voor je verleden, toekomst en of heden. Jij koos niet voor je naam, jij koos niet voor pijn. Katten kijken je raar aan, maar zolang jij jezelf bent, kan er niets misgaan. Je moet het beste ervan maken en als je problemen hebt, dan kun je naar mij toegaan.' Springtrap wou haar zo goed mogelijk laten voelen. Hij voelde zich schuldig voor de een of andere reden, waarschijnlijk omdat hij niet genoeg deed om haar te overtuigen. Maar een vrienr wou hij zichzelf niet noemen, in de angst haar boos of verdrietig te maken. Ze was al verward genoeg en wat Springtrap probeerde is haar helpen.

De bruin met witte kattin keek de kater weer aan nadat ze even naar de grond gestaard had. "Je moet niet zo treuren," zei Springtrap op een troostende toon. Fisheye's mondhoeken gingen weer een beetje minder somber staan, het troosten werkte een beetje. "Je moet niet zo negatief zijn, jij koos niet voor je verleden, toekomst en of heden. Jij koos niet voor je naam, jij koos niet voor pijn. Katten kijken je raar aan, maar zolang jij jezelf bent, kan er niets misgaan. Je moet het beste ervan maken en als je problemen hebt, dan kun je naar mij toegaan." Dit zette de gevlekte kat een beetje aan het denken. Als ik gewoon mezelf blijf... Komt alles weer goed? Plots zag de kattin een eind achter de rode kater iets bewegen. "Springtrap, pas op!" Zei de terwijl ze met haar rechtervoorpoot in de richting van het bewegende ding wees.

"Springtrap, pas op!" zei de poes plotseling, ze keek achter hem. Met een ruk keek de kater ook naar achter en een adder kwam zijn kant op. Hij sprong voor haar, 'Fisheye,' miauwd hij luid, even stopte hij met praten. Hij oelde zich schuldig bij het zeggen van haar naam, 'Ren weg!' schreeuwde hij. Zijn spieren waren gespannen voor iedere sprong en even dacht de kater dat hij dit niet zal halen. Hij had de beet van zo'n adder bij een rogue gezien en hij wist hoe snel en pijnlijk het effect was van zo'n beet. Springtrap schudde die gedachtes van zich af en wierp zich op de adder, met een enorme boog zodat het hem net niet te pakken kreeg. Snel boorde de kater zijn tanden in de staart van het beest en sprorn geschrokken achteruit toen het ding zijn kant toe sprong.

De slang bewoog zich op een redelijk tempo op het tweetal katten af. "Fisheye," Riep de grote kater terwijl hij voor de bruin-witte poes sprong. Deze spitste haar oren, wachtend op wat Springtrap te zeggen had. "Ren weg!" Fisheye knikte en vluchtte weg van de rotsen, richting het dichter begroeide deel van het ThunderClan woud. Toen ze een stuk het bos in was gerend, kreeg ze er spijt van en keerde ze. Ik kan Springtrap niet zomaar alleen laten, wat nou als er nog meer slangen bij hem zijn?! Dacht de kat met het opgezwollen oog terwijl ze zo snel als ze kon terug rende naar de Snakerocks. "Springtrap?" Riep de kattin toen ze bij de rotsformatie aangekomen was. Ze zag Springtrap niet, maar dat kon ook komen omdat hij zich misschien achter een rots of in een van haar "blinde hoeken" bevond..

Met ruime passen liep de kater op het beest af, plots werden zijn ogen groot toen de kater pas merkte waar de slang naartoe wou. Een paar vossenlengtes vandaan zag hij de kattin weer, de slang liep met volle vaart naar haar toe. 'Fisheye!' schreeuwde hij weer. Vervolgens versnelde hij zijn pas totdat hij dichtbij genoeg zat om het beest te pakken via zijn staart en hem dood te bijten. Hijgend kwam de kater tot stilstand met een bloedende adder tussen zijn bek. Het probeerde zich los te wurmen maar binnen een mum van tijd zat hij stil. Snel spuugde hij het dode ding eruit. 'We moeten gaan,' miauwde hij toen hij bij de kattin aangekomen was. 'Save her,' zei een stemmetje in zijn hoofd. 'I don't need your help I have everything under control.' siste de kater tegen het stemmetje, waardoor ht leek alsof hij tegen zichzelf praatte.

Daar! Daar is hij! Schreeuwden Fisheye's gedachten toen Springtrap weer in beeld kwam. De rood-witte, langharige kater snelde in haar richting en toen ze haar blik wat naar beneden let gaan, deed de gevlekte kattin een paar stappen achteruit. De adder, of wat voor slang het ook was, kwam namelijk in haar richting gegleden. "Fisheye!" Riep Springtrap en de ThunderClan apprentice stond bijna verstijfd van schrik terwijl de slang steeds dichterbij kwam... De rosse kater begon nog sneller te rennen en uiteindelijk op de slang dood om deze dood te bijten en daarna uit te spugen. "We moeten gaan," sprak hij. "Hoezo?" miauwde Fisheye, waarop Springtrap antwoord leek te geven met: "I don't need your help I have everything under control." De oudere apprentice keek hem even aan, had hij haar hulp niet nodig? Hulp met wat? Teruggaan naar het kamp? Het verslaan van een adder? De gevlekte kattin wist het niet... "Zullen we de adder meenemen naar het kamp? Of laten we hem hier liggen?" Vroeg Fisheye terwijl ze de negatieve gevoelens die de laatste uitspraak van de rood met witte kater haar hadden gegeven probeerde te negeren.