[Vervolg] Mom? Dad? NO!

Spoiler:

De morgenzon scheen een goud achtige gloed over het kamp heen. Mousefur werd geeuwend wakker. De helft van de Clan was al opgestaan. Ze was dus echt een uitslaper. Haar kittens huppelde al vrolijk rond, en stoeide lachend met elkaar. Wat een vredige morgen was dit. Wat slaperig keek ze om haar heen. Langzaam stond de Queen op, en rekte zich uit. 'Hier blijven hè?' Miauwde ze tegen Stormkit, Mistykit en Nightkit. Ze gaf ze een liefdevolle blik, en liep de Nursey uit. Meteen al had ze niets te doen. Als moederkat was het eigenlijk je taak om je kittens groot te brengen, en op ze te letten. Maar haar kroost was al oud genoeg om zich daaraan te kunnen houden. Tevreden stak Mousefur haar zwart witte kop om het hoekje van de ingang. Nog steeds was alles veilig en vredig. Maar een soort naar gevoel kwam op in haar buik. Was er soms iets? zou er wat gebeurd zijn..? Het leek wel alsof het haar probeerde te lieden. Wat verbaasd keek ze om zich heen. Ach.. Waarom ook niet. Dan was ze gewoon lekker even buiten. Ze stak haar kop in de lucht, en ademde de heerlijke lentegeur in. Goud kleurige stippels bedekte de grond onder haar. Maar wat was dat? In de verte klonk een harde miauw. Eén maar. Mousefur spitste haar oren. Dat was iemand uit haar Clan! Twee zelfs. Het klonk een beetje angstig, maar toch beschermend. Wat nieuwschierig maar toch een beetje bezorgd volgde de poes het geluid. Een scherpe geur drong haar neus binnen. Een das! Meteen zette ze haar ogen op scherp. Nergens wat te zien.. Maar nog een geur drong haar neus binnen. Een beetje zoetig, maar toch vertrouwd. Was hier een kitten? Mousefur kende de geur van de kitten niet, maar iets in haar zei dat ze erheen moest. Voorzichtig stak de poes haar kop door een struik heen. Haar hart sloeg een paar slagen over. Daar lagen twee kittens. Eén dood, en de andere op sterven na dood. Ze twijfelde niet, en sprong naar voren. Er lagen een paar bloeddruppels op de grond. er was hier kennelijk net een poes bevallen. Maar waarom hier? Midden in het territorium? Haar twee Clan genoten waren ook te ruiken. Hun geursporen liepen richting het ravijn. Heel voorzichtig keek Mousefur er overheen. Daar lagen 3 lijken. Een das, en kater en een net bevallen poes. Dood. Verlamming sloot zich om haar hart heen. Wat verschrikkelijk! Haar moederinstinct kwam gelijk weer naar boven. De kitten! Vlug rende ze erheen, en krulde zich om het rossige katertje. Met medelijden gaf ze er een paar likken overheen. Dit kleintje was waarschijnlijk pas 5 minuten oud, en nu al helemaal alleen. Wat moest ze doen? Mee naar de clan nemen, en hem dan daar verder opvoeden met haar kittens? Bedenkelijk keek ze voor zich uit. Dat was wel de beste reden. Plus, dat ze werkelijk gesmolten was voor dit katertje. De andere kitten lag dood naast haar. Een misselijk gevoel kwam in haar keel op. Deze kitten moest bij haar ouders zijn. Met tegenzin pakte ze het slappe lichaampje op, en liet het heel voorzichtig vallen naast de vader en moeder. Met een brok in haar keel liep ze terug naar de rossige kitten. Ze pakte zijn nekvel beet tussen haar tanden, en begon haar weg terug naar het kamp.
Even later verscheen Mousefur door de ingang van het kamp. Ze zag verscheidene katten verbaasd, en een beetje vijandig naar de kitten kijken. Eenmaal in de Nursey legde ze het gelijk aan haar buik. Ze had waarschijnlijk nog genoeg melk over. Liefdevol keek ze hem aan. 'Wizardkit,' Fluisterde ze. 'Omdat je zo'n bijzondere overlever bent,' Glimlachte ze met een smeltende blik. Ze gaf Wizardkit gelijk nog een lik. Op dat moment zag ze een kat naar binnen stappen. Met een wantrouwende blik op de kitten. Vele katten hadden haar hiermee gezien, voordat ze de Nursey in vluchtte. Wat zou er gebeuren?

Het kleine katertje kronkelde over de grond. Hij miauwde zo hard als hij kon, maar hij had vreselijke honger. Hij had nog niets kunnen drinken en zijn keel voelde droog aan. Hij kon jammer genoeg nog niets zien, en dat was nog erger. Waar was hij? Hadden ze hem achtergelaten of vond hij ze niet? Hij wist het niet doordat hij zijn moeder niet kon ruiken op dit moment. Hij piepte kort en bleef na een tijd liggen. Hij voelde een kleine wind en rolde zich op in een klein rossig bolletje wol. Hij hoorde plots iets en miauwde harder. Hij kon niet praten, maar hij bedoelde wel: "Mama? Mama?" Het kleine katertje voelde een warme vacht rond zich heen. Hij voelde het lichaam dat zich rond hem heenkrulde en het diertje ontspande zich weer. Hij voelde meteen hevige warmte en een aantal likken over zich heen. Dat gaf hem een beter gevoel dan daarnet. Hij miauwde tevreden, maar de vacht verdween weer. Angstig piepte hij naar zijn 'moeder.' Hij hoorde de stappen van de poes en deze kwamen eindelijk weer in zijn richting. Hij miauwde meteen en voelde de tanden van zijn 'moeder' rond zijn nekvel. Hij miauwde klagend en werd meegevoerd. Jammer dat hij niet kon zien. Hij bleef na een tijd stil hangen in haar bek en voelde na een tijd weer de warme grond. Ook haar warme lichaam kwam tegen zijn koude lijf. Hij kroop dicht in de vacht en zocht met zijn kleine roze neusje tussen haar vacht naar een tepel. Hij voelde af en toe met zijn kleine pootje. Hij miauwde klagend tot hij eindelijk eentje vond. Gulzig begon het rosse katertje te drinken. Er zat nog melk in, gelukkig. Hij likte zijn snuitje af en miauwde tevreden. Hij kroop dicht in de warme vacht en rolde zich op tegen de poes. Hij gaapte eens luid en viel in slaap. Dicht tegen de poes die hij aanzag als zijn moeder. Het kleine katertje knorde af en toe tevreden in zijn slaap. Hij droomde niet veel, want hij kende de wereld niet. Hij droomde eerder van een onzichtbare kat als moeder. Had hij eigenlijk een broer of zus? Hij werd licht weer wakker bij die gedachten en snuffelde zachtjes. Hij draaide om, maar voelde niets anders. Hij kroop opnieuw in de warme vacht en kroop dichterbij haar poten. Hij rolde zich tussen haar voorpoten op en viel opnieuw in een diepe slaap. Hij droomde niet, maar sliep enorm diep. Hij zou alleen pas wakker worden als hij terug honger zou krijgen.