Unknown Territory {+Lola}

Lola keek met angstige oogjes, Leopardskin wist wel beter, ze was niet bang, maar ze wist ook dat als ze zou zeggen dat het niet waar was dat de kitten een heel verhaal zou ophangen, en dat haar vader dan nog bozer zou worden, dus ze zou een lang, en eerlijk verhaal moeten vertellen, "Het zit zo, ik ben nieuw in het Rogue Territory en ik kwam kennis maken met mijn buren, ik kende Lola al, want toen ik hier net was, is ze komen kijken bij een gesprekje tussen mij, Memphis en een Clankat genaamd Spinpaw, ik rook haar geur hier en dacht even een gezellig gesprekje te houden, maar nee hoor! Lola ging mijn uitdagen! Ze dreigde met haar vader, wat best wel indruk op me maakte, na een tijdje heb ik geprobeerd weg te gaan, maar ze bleef me maar uitdagen, toen ben ik omgekeerd en heb ik haar aangevallen, ze was sterk genoeg om mij van zich af te gooien, en toen is ze hierheen gerend." Legde de kattin uit aan Cyber.

"dat is helmaal niet waar" zei Lola in wiens ogen nu neptranen opwelden. "zij kwam op jouw territorrium. En ze wilde niet weg" zei Lola tussen snikken door. "en ik zei dat jij niet blij zou zijn met indringers" snikte Lola. "maar ze wildde nog steeds niet weg. En toen ik zei dat ik jou gin halen viel ze me aan!" snikte ze. Ze kon het alsnog omdraaien, ookal dacht Leopardskin dat ze haar te slim af was geweest. Want wie zou nu een huilende kitten niet geloven.

~Lola is a Bitsjk

"Cyber, wie geloof je nu? Een huilende kitten of een kat die zichzelf ook benadeeld door het volledige verhaal te vertellen? Er zit ook waarheid in het verhaal van Lola, maar ik spreek de waarheid, Lola huilt nep!" Riep de kattin wanhopig tegen Cyber.

Cyber gromde in de war en haalde een venijnige slag uit in de kaak van de poes, hij voelde zijn nagels door de huid gaan en diepe sporen achterlaten. "Waarom zou een kitten jouw aanvallen? Jij bent zwaarder en groter. Lola is benadeeld." Zei hij, niet helemaal zeker van zichzelf maar hij zou zijn kitten beschermen. No way dat deze hem zou bedriegen, toch? Lola was een eerlijke, vriendelijke bol pluis..toch? De klauwen die eerder in zijn buik hadden gezeten hadden bloederige sporen achter gelaten maar voelen deed Cyber het niet door zijn grote gevoelloze litteken op zijn buik door het gevecht met Vulture.

Leopardskin voelde de nagels van Cyber haar vel doorboren, ze probeerde de pijn te negeren, maar dat war moeilijk. Toch slaagde ze er in om het te negeren. Cyber zei wat, en de kattin antwoordde met ogen die gloeiden van oprechtheid en met een smekende toon "Geloof me! Ik zou nooit een kitten zonder reden aanvallen! Ik probeer alleen maar te zeggen dat Lola mij heeft uitgedaagd, en bleef doorgaan toen ik weg wou gaan. Ik kon me niet meer beheersen! Toe, geloof me!" Leopardskin haalde uit naar Cyber's rug, ze voelde haar nagels zijn vel doorboren. Haar kaak deed nog steeds vreselijk veel pijn, maar ze deed nog net alsof het niets was.

Lola keek met nog waterige oogjes toe. "Dat is niet waar. Ze viel me gewoon aan." Zei Lola zielig. Ze had wel een hele kleine twijfelende toon in haar vaders stem gehoord, maar toch verdedigde hij haar, dus het zat wel goed. Alhoewel ze toch voorzichtig moest zijn dat ze geen fout maakte, want dan zou ze betrapt zijn. En ze zou niet weten hoe haar vader zou reageren, en daar wilde ze ook niet graag achter komen. Lola deed net als of ze bang was voor Leopardskin. "Ze liegt papa. Ze wil dat jij boos op mij wordt." Piepte Lola weer op dezelfde zielige toon.

"Dat is niet waar. Ze viel me gewoon aan." Toen Lola dat zei kon Leopardskin wel ontploffen, maar als ze ook maar iets verkeerds zei, dan was ze er geweest, en bovendien vreesde de kattin voor het lot van de kitten als ze door de mand zou vallen. "Ze liegt papa. Ze wil dat jij boos op mij wordt." Leopardskin hield zich in, ze wachtte op Cyber's antwoord.

"Zwijgen Lola! Even zwijgen en laat de wolf nadenken!" gromde hij gefrustreerd. Nog maar kort geleden had hij nagels in zijn rug gevoeld "Waarom val je me nu aan? Als je verhaal klopt heb je niets om bang van te zijn." En grommend sloeg Cyber de poes nog eens in het gezicht. Met een gefrustreerde zucht keek hij de poes aan. "Vertel het verhaal nog eens in detail Lola. En waag het niet te liegen."

Leopaardskin had nog een kans. Ze luisterde aandachtig naar wat Lola te zeggen had. En vroeg zich af of de kitten het toch zou wagen om te liegen, ze had echt geen idee, en wou zich er ook niet druk om maken, Lola begon wat te zeggen, en ze hield zich stil, ze bewoog geen haar terwijl ze onder Cyber lag.

Het hele verhaal in detail, oke improvisatie dus. "Ik had haar dus een keer eerder ontmoet, en toen was ze heel aardig enzo. En dus ze kwam vandaag hier, en ik zei dat ze weg moest, maar ze wilde niet weg. Dus ik zei vaak dat jij het niet leuk zou vinden dat er een indringer in je territorium was, dus ik zei dat ik jou ging halen. En toen viel ze me aan. Waarschijnlijk omdat ze toch bang voor je was, maar ze viel me zomaar aan. En toen rende ik weg." Vertelde Lola, de laatste zin wat bang gezegd. Oke een deel was verzwegen, dat zei het uit had gelokt. Maar ze kon goed acteren. Ze hoopte dat haar vader haar zou geloven, en dus niet doorhad dat ze loog.

Cyber gromde en richte zijn robuuste hoofd naar de tabby poes "Is dit waar? Of heb je iets aan het verhaal toe te voegen?" Zei hij aggresief met een nagel op diens keel gericht. "Eén verkeerde beweging en je gaat eraan maatje, onthoud dat." De brede kater keek haar boos aan en monsterde haar van top tot teen. Eén van de twee moest liegen, maar wie? Het was zinloos van de poes om een kitten aan te vallen die toch geen bedreiging was maar dat Lola haar had aangevallen was gewoon niet te geloven.

Leopardskin was geintimideerd door Cyber, maar liet zich niet kennen, de kattin zei droogjes, "Lola spreekt wel de waarheid, maar ze laat nog wat weg, namelijk dat ze me heeft uitgedaagd." De kattin wachtte op Cyber's antwoord, of op tegenspraak van Lola.

Lola raakte lichtelijk geïrriteerd door Leopardskin, maar liet dat niet merken, ze was aan de buitenkant zo kalm als wat, nou, op de uitdrukkingen van haar toneelstuk na. "Dat is niet waar papa, waarom zou ik iemand zo groot, en die beter kan vechten, uitlokken. Dan zou ik zwaargewond, of zelfs dood kunnen zijn" zei ze verdrietig. Ze wist niet zeker of ze nu een fout had gemaakt. Maar ze nam de gok. En ze liet niet zien dat het nep was, ze zei alleen iets wat ze van haar vader had geleerd. Hij had haar geleerd geen gevecht aan te gaan als je wist dat je zou verliezen. Al zou dat waarschijnlijk voor hem betekenen zijn eer en reputatie hoog te houden, voor haar had het altijd iets anders betekent.

Leopardskin keek Lola ongeloofwaardig aan, "Maar jouw vechtkunsten zijn echt heel goed!" Leopardskin hoopte dat ze door een compliment te geven aan de kitten een geloofwaardige inruk maakte op Cyber. Maar de kattin wantrouwde beide nog steeds, ze wist dat Cyber Lola altijd zou voortrekken, wat ze ook zou zeggen.

Lola keek met een gespeeld verdrietige blik naar Leopardskin. "Ik heb helemaal geen vechtkunsten, ik ken maar een of twee bewegingen om me te verdedigen" Zei ze zacht. Nee hierbij loog ze niet. Haar vader had haar nog niet veel geleerd. Alleen een klein beetje om haarzelf te verdedigen. Hier had Leopardskin een fout gemaakt. Iets waar Lola op zat te wachten, want hoe meer Leopardskin fouten maakte, hoe meer haar vader haar zou geloven. Snel wierp ze een gemene blik naar De Bengaalse rogue, maar veranderde haal uitdrukking al snel weer in haar verdrietige kopje.

Leopardskin zag dat Lola haar uitdrukking snel even veranderde. "Voor mij wel, ik heb al die littekens omdat ik niet goed kan vechten" De kattin zweeg en ze keek beschaamd naar Lola en Cyber. Hierbij loog ze een beetje, maar een leugentje om bestwil kon toch niemand kwaad?

Lola zag wat de poes probeerde te doen. "Dat is niet waar" Antwoorde Lola zachtjes en verdrietig. "Je viel me aan" zei ze, nog steeds zachtjes. Uit het zicht van iedereen, vooral Leopardskin, haalde ze haar linkse poot achter open aan een tak. "Kijk maar papa" piepte Lola, die het open pootje liet zien. Ze kon deze wond al heel de tijd hebben, van het gevecht, en dat was waarschijnlijk ook dachten.

~Niemand ziet dus dat ze express haar poot open haalt

Leopardskin vertrouwde het niet, "Je wond ziet er anders wel heel vers uit, Lola" De kattin wist niet wat Lola had gedaan, maar vertrouwde de kitten niet. Als ze hem niet per ongeluk aan iets had opengehaald was het wel expres geweest, en dat pikte ze niet.

Lola keek de poes even ijzig aan, en daarna weer met een zielige blik in haar oogjes. "Ja omdat je me een paar minuten geleden aanviel" antwoorde ze zielig, maar toch haarzelf verdedigend. Leopardskin kon het dan wel niet vertrouwen, maar haar vader waarschijnlijk wel. Waarschijnlijk was het meer bewijs voor hem dat leopardskin loog, al loog de rogue niet, maar Lola wel. Ach, zolang haar vader haar maar geloofde.

Cyber werd helemaal gek van de tegenstrijdige katten, maar de bloedende poot van Lola was de druppel. Cyber gromde, hij wist niet ofdat een wond wel zo vers kon zijn na een gevecht maar wat kon hem dat schelen? Zijn kitten zou toch nooit liegen tegen hem? "Jij barbaar!" Woest gaf Cyber de poes een schop in haar buik met een geoefende achterpoot. "Je valt geen jongere kittens aan.."