All the tails in the air WHOOP WHOOP «

BEARPAW «

Hij wandelde door het territorium. Jaahaa, hij had vele boze reacties op zijn kop gehaald. "Bearpaw blijf hier!" "Ga niet Bearpaw." "Je wonden zijn nog niet genezen!" "Wil je weer een gevecht hebben ofzo!" Blablabla. Waarom konden ze niet zien dat hij gewoon fun wou hebben en het was een feit: het camp was niet gelijk aan fun. Daarom verhoogde hij zijn snelheid zodat hij met zijn korte pootjes door de weilanden donderde. Buiten adem kwam hij aan bij een soort bebost stukje. Een vreemde, zure geur kwam van het bosje vandaan. Bearpaw wandelde er nieuwsgierig op af. Hij snuffelde eraan en om het beter te ruiken -en misschien om cool te doen- stak hij zijn kont hoog in de lucht samen met zijn staart. Toen hij zijn neus in het bosje stak raakte hij iets. Iets dat verschrikkelijk hard stonk. Hij deinsde weer achteruit terwijl hij theatraal en heel overdreven begon te niezen. "Ah bah! Wat is dit, bweeek!"

En Cinderpaw* «

CINDERSPARK

YOU ARE THE RISK

Een slijmerige kikker lag voor haar poten op de grond. Net had ze het beest gevangen in de moerassen en nu likte ze de modder van haar poten. Omdat ze aan de grens zat, had ze besloten om in de struiken te blijven. Puur voor de veiligheid. De kikker deed haar denken aan die ene keer dat ze met Air zo'n beestje hadden gevangen. Het arme dier wist niet wat hem overkwam toen twee katten hem op en neer lieten stuiteren. Haar groene ogen gleden over de grens toen de geur van een waterrat haar neusje kwam binnen waaien. Grijzend keek ze toe hoe een kleinere kat langs de grenzen liep en haar geur opving. Een plan vormde zich in haar hoofd en geduldig wachtte ze af tot de kater naar haar toe kwam, want dat ging gebeuren. Op het moment dat ze het slijmerige beest -ze snapte niet hoe haar clangenoten dat konden eten- in haar mond stak, liep de kater op haar struik af. Licht glimlachend wachtte ze af en net op het moment dat hij zijn neusje de struiken in stak, duwde ze de kikker ertegen aan. Geheel tevreden keek ze toe toen hij tierend terug sprong. De rode kattin stapte elegant de struiken uit en torende boven de kater uit. "Dat krijg je als je je neus in andermans zaken steekt." De kikker had ze voor het gemak nog in de struik laten liggen. Haar groene, normaal zo vrolijke ogen, keken hem kil aan. Op vreemdelingen had ze het niet zo, hoewel ze er toch enkele 'vriend' kon noemen.

I'LL ALWAYS TAKE

X

BEARPAW «

Een poes kwam uit de struiken gestapt. Was zij het die zo stonk? "Dat krijg je als je je neus in andermans zaken steekt." Hij wreef met zijn zilveren poot over zijn neus. "Ah bah!", kreunde hij. Bearpaw wist niet goed of ze het boos bedoelde of niet. "Ik vind dat je heel erg stinkt."

Cinderpaw* schreef:

CINDERSPARK

YOU ARE THE RISK

Kwaad kneep ze haar ogen dicht. "I beg your pardon!" Haar ogen waren kil op hem gericht. "Heb je jezelf al eens geroken. Die vissengeur is niet te harden." Miauwde ze kil, zonder emotie. De kater stond nu al op haar vind-ik-niet-leuk-lijstje en dat was een hele eer. Toch als het al gebeurde in de eerste twee minuten. Waarschijnlijk stonk ze inderdaad wel naar moeras, maar het was niet aan de kater om haar daarover aan te spreken.

I'LL ALWAYS TAKE

X

BEARPAW «

Hij deinsde een beetje angstig achteruit toen ze hem wat begon te eisen. Wat was dit nu weer? Hij was toch eerlijk? "Heb je jezelf al eens geroken. Die vissengeur is niet te harden." Zijn kille ogen vlogen verbaasd open. "Echt?", riep hij uit. Bearpaw draaide zijn kop naar zijn staart om daar aan te ruiken. Voor hem rook het als thuis en vis rook lekker. Hij fronste dan ook niet begrijpend terwijl hij zijn kop weer draaide naar de poes voor hem. "Ik ruik niets..." Hij probeerde te bedenken wat er stonk toen er een volgende vraag in zijn hoofd opkwam. "Waarom ruik jij eigenlijk zo?"

CINDERSPARK

YOU ARE THE RISK

Terwijl hij aan zijn eigen staart rook als een achterlijk kind, bekeek de kattin hem eens goed. Blauwe ogen die kil stonden, maar absoluut niet bij hem paste. Een lange witte vacht, die op sommige plekjes wat vies was. En dan natuurlijk die visgeur, verschrikkelijk. "Dat is omdat jij er aan gewend bent." Mousebrain,voegde ze er in gedachten nog aan toe. Zijn volgende vraag maakte een grauw bij haar los, hoe durfde hij! "Waarom ik zo ruik?" Haar toon werd luider, al was dat niet moeilijk met haar al ontzettend luide stem. "Omdat wij nu eenmaal veel moerassen hebben en trouwens, het ruikt in ieder geval veel beter dan die ranzige visgeur van jou." Miauwde ze fel, wat een achterlijke kat. Nee, ze had besloten dat hij niet eens het proberen waard was.

I'LL ALWAYS TAKE

X

Onderwerp: Re: All the tails in the air WHOOP WHOOP «