I don't understand the logic

Ze bleef stokstijf staan toen de Bloodclangeur zich door het territorium verspreidde en een smalle, dunne glimlach kwam op haar gezicht. Misschien was het Dapple- Five wel! Maar wat nou als dat niet zo was? Ze wilde geen woeste Elitekat tegenkomen!

+ 1e post Jafar

Twee zielige muizen bungelde uit zijn bek, een eekhoorn was wat verderop verstopt. Jagen op andermans gebied bracht altijd op! Een Shadowclangeur vloog zijn neus binnen, iets wat niet meer dan normaal was, aangezien hij op Shadowclanterrein stond. Grijnzend liep hij erop af, misschien was het wel een kattin die hij de stuipen op het lijf kon jagen. Even later kwam hij bij een hoopje struiken aan, waarachter een rode kattin zat. Hij likte kil langs zijn lip, tijd voor een toneelstukje. Met zijn ogen onschuldig en een lieve glimlach op zijn snoet stapte hij de struiken uit. "Hallo." Zijn buit had hij expres achter de struik laten liggen, dat zou nogal een slechte indruk geven.

Een grote kater met een ietwat lieve glimlach liep de Bloodclanner naar haar toe en automatisch zette zij een paar stappen naar achteren, waarna ze haar wenkbrauw naar hem ophief. "Hallo." Foxpaw hield haar kop wat schuin en keek vragend naar de ander. Die mocht hier helemaal niet zijn, waarom zou hij dan zo droog doen over dat hij wel hier was? "Uh.." Stamelde ze verbaasd en haar oortjes schoten recht overeind, zodat het nogal duidelijk was dat ze nieuwsgierig was.

De kattin was duidelijk afgeleid, perfect. "Sorry, ik denk dat ik wat afgedwaald ben." Begon hij geheel onschuldig. Er kwam zelfs iet of wat schaamte in zijn ogen, maar misschien was dat erover. Ach, niet alle Bloodclanners waren slecht. Of toch niet aan de buitenkant. Onzeker wroette hij met zijn voorpoot in het zand, het plaatje van de onzekere, verdwaalde Elitekat was compleet.

"Sorry, ik denk dat ik wat afgedwaald ben." Miauwde de Elitekat en Fox hield haar hoofdje schuin. Verdwaald? Maar de Bloodclanners waren toch heel goed getraind en zo? Ze versmalde haar ogen en snufte aan de lucht, of er niet ergens anders nog tien anderen waren en hij haar in een val aan het lokken was. Ze rook niets, maar vertrouwde de kat nog voor geen meter. "Hoe heet je?" Vroeg ze toen maar, als hij toch verdwaald was dan wist hij vast niet hoe hij terug moest lopen - en zat ze nog wel een tijdje met hem opgescheept.