When a bell rings, the trouble comes {Cyber}

Lola trippelde rustig door haar vaders territorium, dichterbij de plek waar de rechtlopers het territorium inpikten. Eigenlijk mocht ze niet eens zo dichtbij, maar Lola was zoals gewoonlijk weer eens te nieuwsgierig. Toen ze rondkeek of ze geen rechtlopers zag, ving ze iets glimmend op in haar ooghoek. Het poesje liep er heen, zo stil mogelijk. Toen ze er aan was gekomen, zag ze een klein glimmend bolletje. Ze gaf het bolletje een klein tikje met haar pootje. Het maakte een rinkelend geluid. Ze gaf het nog een paar tikken, en voor ze het wist was ze ermee aan het spelen. Misschien niet op de beste plek. Ze sloeg het balletje steeds verder naar de plek van de rechtlopers toe. Ze hoorde een luid geritsel, en een rechtloper kwam op haar af. Bang liet Lola het balletje vallen en rende snel weg. Maar ze kon de rechtloper niet afschudden, met een voorsprong groot genoeg om te klimmen, rende ze op een boom af. Razendsnel klom ze naar een van de takken buiten het bereik an de rechtloper, maar die ging niet weg. Hij bleef daar staan en sprong een paar keer. "Help!" riep Lola bang, hopend dat iemand haar zou horen en haar te hulp zou schieten.

Cyber at smakelijk een hele muis op en keek even naar eijn kits die lagen te slapen in het hol van de wolf, ze leken zo vredig nu. Maar wacht? Zijn kilgroene ogen zochten naar het zwart-witte bolletje, Vixen lag er wel maar Lola was verdwenen! "Niet alweer" gromde Cyber geirriteerd en bezorgt tegelijk. Met twee grote sprongen was hij buiten, keek nog eens naar zijn kits en liep weg naar waar hij vermoede dat ze zat. Zijn vermoedens werden bevestigd toen hij een belletje hoorde rinkelen"Lola stop onmidelijk!"Maar het bleek dat ze hem niet hoorde want het belletje bleef rinkelen. Cyber rende naar het geluid tot hij de kit zag spelen. Maar bang zag hij een rechtloper verschijnen die ook naar Lola liep. "Lola! Pasop!" Riep hij gejaagd. Al een geluk merkte de kit optijd dat er iets niet pluis was en liep ze richting een boom, goed zo. Cyber liep ook nzar de boom en hoorde de kit om hulp roepen. Cyber verschool zich aan de andere kant van de boom zodat de springende rechtloper hem niet eag. Stilletjes keek hij naar het lelijke wezen. "Lola! Ik ben hier!" Fluisterde hij zo hard als hij kon.

"papa!" riep Lola bang maar met een kleine opluchting in haar stem. "help me!" lola keeket angtige ogen naar de rechtloper. Waarom moest ze ook altijd in problemen komen. Ze draaide haar kopje naar haar vader en keek hem bang aan. Wat zou hij gaan doen. Zou Cyber haar wel kunnen helpen? Lola sprong nog een tak hoger, omdat de rechtloper akelig dichtbij kwam met zijn sprongen nu. De tak trilde even, maar hing toen stil. Lola durfde niet naar haar vader toe te gaan, wat als de rechtloper hem ook aanviel. Dan waren ze allebei in de problemen.

Cyber gromde kwaad toen de rechtloper te dicht bij zijn kitten kwam en sprong vanachter de boom vandaan. Snel was hij in twee sprongen bij het domme beest en zette agressief zijn tanden in diens been. "Laat mijn kiten gaan!" De rechloper schreeuwde het uit en zwaaide met zijn been, met daaraan Cyber hangend, wild heen en weer.

Lola keer even geschokt toe hoe haar vader de rechtloper aanviel. "Pap wat doe je!" riep ze. Zou hij de rechtloper weg kunnen jagen? Ze keer hoe haar vader, hangend aan het been van de rechtloper, heen en weer werd gelsingerd. Zou ze weg moeten gaan? Of moest ze blijven en helpen? "Wat moet ik doen?" vroeg Lola snel. Niet wetend of haar vader wel zou antwoorden, aangezien hij aan het been hing.

"Ik." Cyber stopte even met bijten en haalde happend adem. "Pobeer." Nog een beet in de been van de rechtloper "De rechtloper af te leiden." Cyber beet weer hard door en krabte wild met zijn nagels langs diens benen. "Spring naar beneden!" hijgde hij. Maar de rechtloper klauwde nu ook met zijn poten langs zijn lichaam en trok even pijnlijk hard aan zijn vacht. Het rare monster werd helemaal gek! De rechtloper brulde en schudde nog harder met zijn been. Zijn rare poten klauwden door zijn vacht en trokken hele plukken haar uit zo leek het. Als Lola meer opschoot! Nog veel langer kon hij dit niet volhouden.

Lola sprong zo snel mogelijk, maar toch voorzichtig naar beneden. Ze zocht een plek om zich te verstoppen. "Ik ben beneden!" Riep ze vanaf haar verstopplek. Ze keek wat angstig naar haar vader, de rechtloper begon ook terug te vechten. "Papa!" riep ze, de rechtloper trok hard aan Cyber's vacht. Als hij het er maar niet al te gewond uitmaakte.

Cyber knikte goedkeurend, maar de rechtloper zat nu met zijn handen stevig in zijn pels en loslaten deed deze niet meer. Cyber grauwde pijnlijk en probeerde van de rechtloper af te springen maar deze greep zijn staart vast en met zijn andere hand nog in zijn pels trok hij de kater weer naar zich toe en begon met zijn hand naar zijn nekvel te grauwen. Deze had hij echter al vast voor Cyber kon tegenstribbelen en de rechtloper begon nu richting twoleg place te stappen met een norse uitdrukking op zijn gezicht. "Lola!" riep Cyber wanhopig, ja ook hij won niet altijd een gevecht. "Help!" ging hij nu gevangen worden gehouden als Lola niet kon helpen..?