Introducing myself to a flower

Het was niet zeer lang geleden dat Badgerkit haar oogjes openden, maar ze kon er al prima mee overweg. In het begin vond ze het totaal niet leuk, al dat licht wat in haar ogen scheen, dat licht waar ze niet in kon kijken, omdat het pijn deed, maar nu vond ze het wel fijn. Ze had al snel doorgekregen dat licht haar kon helpen met haar ontdekkingsreizen. Want nu ze kon zien, wilde ze werkelijk ALLES zien. Alles wat te zien was - alles dus, wilde ze zien. En ze had de nursery nu wel gezien. Overal was het hetzelfde. Maar ze wist, dat ze er niet uit mocht. Ze was nog niet zeer oud, was de reden. Zuchtend ging de jonge kitten zitten, haar kop liggend op haar poten. Haar korte staartje lag netjes naast haar, haar blauwe oogjes keken strak naar alle warriors en apprentices die voorbij liepen. Zij wilde ook de nursery uit. Maar ze was braaf en eigenlijk ook vrij bang voor de consequenties, dus ze bleef liggen. Haar blauwe oogjes gleden langs alles wat je ook maar kon zien in het kamp. En daar zag ze iets staan. Iets wat al haar interesse in één seconde naar zich toe trok. Een klein paars bolletje aan een steeltje. Meteen schoot Badgerkit omhoog. Haar poten gingen uit automatisme bijna richting de bloem. "Wow" mompelde ze enkel, kijkend naar de pluizige bol. Ze dacht terug aan de woorden die haar pleegmoeder haar geleerd had. Hoe ze zichzelf voorstellen moest. "Na.. naam." Ze stopte even, voor de bloem zittend. "Is.. Bagkit." De poes fronste eventjes. Bagkit? Nee dat was het niet. "Bagekit" sprak ze vervolgens. "Bagerkit" Ze knikte. Bagerkit klonk oké. Ze heette Bagerkit. "Na..naam.. is.. Bager.. kit." De woorden klonken langzaam, maar ze wilde het dan ook goed uitspreken - natuurlijk wist ze dan ook niet dat ze geen Bagerkit heette, maar Badgerkit. "Naam.. jou?" vroeg ze toen, langzaam en ietwat twijfelend. Ja, dat klonk goed. Vrolijk staarde ze naar de bloem, maar deze reageerde niet. Ietwat beteuterd staarde ze naar de bloem, maar nog altijd reageerde die niet. Haar pootje klopte zachtjes tegen de bloem. Ze had toch niet voor niets zoveel gesproken?! Dat was heel onbeschoft! Maar ook na enkele klappen met haar kleine poot, antwoordde de bloem niet. Haar staartje bewoog beteuterd en ietwat boos heen en weer met snelle zwiepen, terwijl haar blauwe ogen de bloem afwachtend aankeken. Bij ieder geluid dat ze hoorde, gingen haar oortjes heen en weer, maar er kwam geen reactie. Toen ze een apprentice zag, moest ze hem wel voorstellen aan de onbeschofte bloem. Ze klemde haar kaakjes rondom het steeltje en begon te trekken. Algauw knapte het steeltje en rende de witte kat richting de kat, welke er voor haar uitzag zoals alles.. Ze was nog niet erg snel, ze was nogal lomp en struikelde over haar eigen pootjes, maar ze was vastbesloten de kat in te halen voor deze het kamp uit kwam. En ook algauw stond ze naast de kat, buitenadem. "St..op!" piepte ze zachtjes. Ze legde de bloem voor de kat neer. Ze ging hijgend zitten en keek beteuterd naar de kat. "Bol.. gemeen!" hijgde ze fronsend en ze keek jammerend naar de kat. "Niet.. pr..praten!"

- Voor Gingerpaw.

De kater kwam na een vermoeiende dag het kamp weer binnen en zuchte diep toen hij zag dat er een kleine kitten in het kamp zat. Die hoorde in de nursery te zitten, ze leek nog bijzonder jong. De apprentice liep dus stil naar het hoopje vacht toe maar hield op zon vijf meter afstand halt omdat hij zag dat ze met iemand of iets aan het spreken was. Het was een bloem, zo'n paarse bol. "Wow", mompelde ze. "Na.. naam." Een kleine glimlach vormde zich op het gezicht van Gingerpaw. "Is.. Bagkit." Dat leek hem sterk, maar hij greep niet in en wou zien hoe ze zich uit de situatie ging redden. je kon je maar beter goed voorstellen aan een bloem, de eerste indruk was zeer belangerijk! "Bagekit" sprak ze. "Bagerkit." Hij fronste even en herkende het poesje toen. Hij had haar gezicht nog niet gezien aar haar vachtje herkende hij wel vaag. Badgerkit. "Naam.. jou?" De stoute blom hield haar mond gewoon en starde de kitten aan. Nou, niet letterlijk maar als een kitten zou hij wel gedacht hebben dat de bloem gewoon brutaal terugstaarde en haar mond hield. De kitten tikte tegen de bloem, enkele keren zelfs, maar nog steeds zei de bloem niets. Dat er nog geen andere katten naar de kitten zaten te kijken! Ze was zo vreselijk schattig! De kater liep nu een boog om het duo heen zodat hij het gezicht van de poes kon zien, maar keerde toen weer een beetje naar de kampingan toe omdat hij, jammer genoeg, meer te doen had dan glimlachen om een poesje. Ze leek hem te zien en beet de bloem los van haar stengel. Strompelend en op haar eigen tempo kwam Badgerkit naar hem toe gelopen. "St..op!" Gingerpaw fronste en keek het kleintje aan. Hij bleef stilstaan. De bloem werd voor hem neer gelegd en de poes ging erbij zitten. "Bol.. gemeen!" hijgde ze jammerend en Gingerpaw trok een pruillipje waarna hij ook fronste. Hij kon meedoen en een toneeltje opvoeren als hij wou. "Niet.. pr..praten!" Voor haar leeftijd sprak het poesje wel al erg goed, moest hij zeggen. De kater Pakte de bloem op met zijn tanden en schudde deze heel lichtjes heen en weer terwijl hij tussen zijn tanden door mompelde: "Ik ben Bol!" De kater schraapte zijn keel en ging verder. "Ik durf niet te praten, sorry!" Toen legde hij de bloem weer neer en tikte er tegen met zijn pootje. "Bol is moe, Badgerkit", zei hij vriendelijk en tikte haar even aan met zijn staart. "Ik kan wel met je praten, als je wilt?" Hij glimlachte even vriendelijk. "Ik ben Gingerpaw."

"Ik ben Bol!" klonk er ineens en vol verbazing keek Badgerkit naar het bolletje. Ze zag de kater even niet meer staan, maar keek met grote, vrolijke ogen naar de ongekleurde bol, al was voor haar alles dezelfde kleur. "H..hoi!" kwam er piepend uit haar keel, vrolijk. "Ik durf niet te praten, sorry!" sprak hij toen, waardoor de kop van Badger iets schuiner. De bol viel op de grond, waardoor ze naar de apprentice keek. Deze vertelde dat de bol ging slapen. "Oh.. Sl..slaap .. lekk!" sprak ze vrolijk. Haar blauwe oogjes gingen naar de grond, tot ze de staart van Gingerpaw tegen zich aanvoelde. Vrolijk sloeg ze met haar pootje tegen de staart, waarna ze in een speelse, kittenjachthouding sprong, haar onderlichaam laag tegen de grond, haar kont in de lucht, en erop af sprong. "Ik kan wel met je praten, als je wilt?" Meteen knikte Badgerkit vrolijk, heftig, nog altijd een beetje kijkend naar zijn staart. "Jap!" klonk er heel vrolijk. Haar blauwe oogjes onderzochten de kater, welke zich voorstelde als Gingerpaw. "Wa.. Waalom?" vroeg ze nieuwsgierig. "Waarom Ginger?" vroeg ze opnieuw, dit keer de R wel goed uitsprekend en hopend dat het nu duidelijk was. Waarom heette hij Ginger?

Gingerpaw deed de bloem zich voordoen als Bom en hij zag hoe verbaasd de kitten naar de bloem keek. "H..hoi!" zei ze tegen de bloem. Bol zei dat hij niet durfde te praten en hij zag dat Badgerkit haar hoofdje schuin hield. Bol ging op de grond liggen en de apprentice zei dat Bol ging slapen. "Oh.. Sl..slaap .. lekk!" Hij glimlachte even om hoe vrolijk ze klonk. Ze sloeg met haar poten tegen de kater zijn staart toen hij haar aan tikte. Ze was in een houding gesprongen en Gingerpaw lachte even. "Ik kan wel met je praten, als je wilt?" Ze knikte net zo vrolijk en enthousiast als ze al de hele tijd was. Ze keek wel nog de hele tijd naar zijn staart, en Gingerpaw liet die uitdagend heen en weer bewegen. "Jap!" Hij stelde zich voor. "Wa.. Waalom?" "Hm?" reageerde hij en trok een wenkbrauw op. "Waarom Ginger?" oh, zo! "Omdat ik een rosse vacht heb, mijn mama heeft me genoemd naar mijn kleur." Hij lachte even vriendelijk. "Waarom Badger?" vroeg hij nu. "Als je weet waarom, natuurlijk."

Kort leek de kater haar niet te begrijpen, tot ze duidelijker praatte. "Omdat ik een rosse vacht heb, mijn mama heeft me genoemd naar mijn kleur." Ze kantelde haar kopje wat, hem vragend aankijkend. "Ros?" ze twijfelde. Was zij dan ook rossig? Want in haar ogen zag hij er zo uit als haar. "Ik ook ros?" vroeg ze hem zachtjes, nog altijd wat gebrekkig. Ze kon gewoon niet geweldig goed praten. "Waarom Badger? Als je weet waarom, natuurlijk." kort dacht de kit na. Waarom heette ze Badger? Geen idee.. Ze haalde haar schoudertjes op, met een klein lachje. "Mama weet.. Mama niet hier, mama niet vragen kan."

Onderwerp: Re: Introducing myself to a flower