A little bit lonely..

Onderwerp: A little bit lonely.. za 14 feb 2015 - 11:37

Goldenkit zuchtte. Ze wist niet wat er met haar ouders was gebeurd, maar ze wist wel dat ze niet veel meer over had. Ze lag al dagenlang zielig in een hoekje van de Nursery, terwijl ze eigenlijk (gezien haar leetijd) blij en vrolijk rondspringen moest. Ze had ook geen andere vrienden, en de Queens wantrouwden haar een beetje voor haar vader. Het leek alsof ze niks meer had. Ze lag hier maar niks te zijn.

OCC: het liefst een vrolijke en meelevende kitten.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. za 14 feb 2015 - 23:38

Zodra haar ogen waren opengegaan had het zwartwitte poesje niks anders gehoord dan het gescheld van haar moeder. Maar het enige wat ze had gedaan was haar schouders optrekken. Haar vader was niet al te lang geleden teruggekeerd en had toch iets van anders geleken, maar nog altijd was hij niet met haar komen praten. Al had ze hem wel een aantal keer betrapt dat hij haar kant op zat te kijken. Misschien hield hij wel in de gaten of ze zich gedroeg? Ze had geen idee, maar het maakte ook niet al teveel uit, ze nam het leven zoals het was. Haar ogen gleden in het rond en vielen op het rode poesje dat afgezonderd lag, ze had het vaker gezien maar ze had altijd gedacht dat er een rede voor was. Nu besloot het jonge poesje zelf het heft in handen te nemen. Zonder een woord te zeggen stond ze op en rekte zich uit. Omdat ze de enige in haar nest was geweest en ze toch al de bouw van haar vader begon te krijgen was ze al behoorlijk groot aan het worden. Ze liep naar het poesje toe en greep haar zonder pardon in haar nekvel om haar mee naar buiten te slepen. Haar moeder gaf niet eens commentaar, die was al blij genoeg dat ze weer opkraste naar buiten. Eenmaal buiten de nursery liet ze de poes los en bleef naast haar staan om het kamp rond te kijken. ''Nou komop, in een hoekje blijven zitten maakt het leven ook niet leuker.'' Sprak ze, alsof het een feit was dat ze constateerde. Zij moest constant de beledigingen van haar moeder aanhoren maar het deed haar helemaal niks. Ze ging verder met haar leven en maakte vrienden met iedereen in het kamp, al keken sommige haar wat vreemd aan gezien ze er behoorlijk bekend uitzag voor hen.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. zo 15 feb 2015 - 19:02

Goldenkit schrok zich helemaal rot toen iemand haar bij het nekvel greep. Ze werd zomaar weggesleept! Ze spartelde even tegen, maar Ze kwam niet uit de stevige greep. Toen ze de Nursery uit waren, liet de grote kitten die haar had weggesleept los. Goldenkit keek haar beduust aan. "Nou komop, in een hoekje blijven zitten maakt het leven ook niet leuker." Sprak de andere kitten. Goldenkit zuchtte. Het kleine rode poesje liet haar hoofd zakken. "dat weet ik ook wel, maar het voelt alsof niemand me meer accepteerd na wat mijn vader heeft gedaan.." De andere poes keek haar vragend aan. Goldenkit schudde alleen droevig haar hoofd. De kleine kitten maakte aanstalten om weer weg te gaan.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. zo 15 feb 2015 - 22:43

Het was duidelijk dat het rode poesje schrok maar daar trok het zwartwitte poesje zich niks van aan. Wat voor nut had het nu om eenzaam in een hoekje te gaan zitten? Je moest naar buiten gaan en de wereld ontdekken dat was je taak zolang je nog jong was. Ze snoof zodra het rode poesje sprak en legde haar oren in haar nek voor ze de weg blokkeerde en het poesje strak aanstaarde. ''En dus ga je in een hoekje zitten en niks doen?'' Sprak ze zonder opzij te stappen en ze zwiepte met haar pluizige staart. Waarom begreep niemand dat het niks uitmaakte wat andere hadden gedaan. ''Wat maakt het uit wat zij vinden? Want als ik daaraan zou moeten denken dan was ik wel weggelopen.'' Ging ze verder en hief haar kop. Nee dit ging niemand van haar winnen, en wellicht was ze wel gek maar het was de waarheid. ''Het moet niet uitmaken wat anderen hebben gedaan, het gaat om wat jij doet!'' Ze eindigde haar halve toespraak door het poesje met haar voorpoot een zachte duw te geven, weg van de nursery.

OOC: kleine tip, je mag niet beslissen wat een ander doet. Je kan niet zeggen dat Eternalkit haar vragend aankijkt. (geeft nu niet, maar hou er rekening mee)

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. ma 16 feb 2015 - 12:22

Goldenkit voelde zich een beetje laf. want eigenlijk vond ze dat de andere kitten wel een beetje gelijk had. Ze wist niet goed hoe ze nu moest antwoorden. "oke dan.." kreeg ze er uiteindelijk uit. Toen werd ze een beetje nieuwschierig naar die andere kitten. "hoe heet jij eigenlijk?" vroeg Goldenkit aarzelend, in de hoop om misschien vrienden te worden. Ze vond dat ze een beetje té alleen was.

Ooc: oké.. Snorry Embarassed

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. do 26 feb 2015 - 2:39

Haar zwarte maar pluizige staart zwiepte heen en weer voor ze gaapte. Haar woorden leken tot het poesje door te dringen en dat gaf Eternal een goed gevoel. Had ze ten minste nog iets goeds gedaan vandaag, in haar eigen ogen dan. Ze grinnikte bij het antwoord dat ze kreeg en krulde haar staart over haar rug. ''Ik?'' Vroeg ze en grijnsde half voor ze haar kop trots hief. ''Ik ben Eternalkit de geweldige.'' Zei ze en schoot half in de lach om zichzelf. Er waren veel te weinig mensen die haar humeur konden krenken. ''En jij bent Goldenkit toch? Of heb ik het fout?'' Ze ratelde bijna ongestoord verder maar haar ogen glansden licht terwijl ze sprak. Niemand moest in een hoekje gaan zitten omdat het even tegenzat. Ze hadden allemaal nog een lang leven voor zich waarin het beter zou gaan.

OOC: Geeft niet (: Btw sorryy beetje heel laat

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. ma 2 maa 2015 - 16:45

Eternalkit de geweldige? Dan zou ze vast ook geweldig moeten zijn. Goldenkits blauw-groene oogjes keken bewonderend op naar de oudere kitten. En ze begonnen te glinsteren toen Eternalkit de geweldige haar naam ook kende! "Ja! Dat ben ik! zei Goldenkit blij. Het kleine rod poesje stond op. "Zullen we iets gaan doen?" vroeg ze, want ze werd benieuwd hoe het was in de rest van het kamp. Ze was nog niet verder dan een vossenlengte van de nursery afgedwaald. En het werd wel eens tijd voor wat nieuws.

OOC: ja ik ook.. Was een tijdje weg Wink

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. wo 4 maa 2015 - 23:03

Ze merkte dat het rode poesje met bewondering naar haar keek, iets wat het zwartwitte poesje met haar voorpoten deed schuifelen. Meestal werd ze door anderen nou niet echt serieus genomen, misschien kon dit wel iets heel anders gaan worden. Maar zodra ze de glinstering in de ogen van het jongere poesje zag begon ze te grijnzen. Ze was blij dat ze het wel goed had, ze deed zelf echt haar best om namen te leren. Maar gezien ze constant de nursery uit werd gejaagd ging het daar nogal lastig. Ze draaide haar kop even weg zodra ze de vraag hoorde. Ja, ze wilde best wel wat gaan doen, maar wat konden ze doen? Ze kende het kamp nu wel uit haar hoofd gezien zij een rondleiding had gehad maar ze had verder geen flauw idee hoeveel het rode poesje wist van het kamp. ''Wat wil je gaan doen?'' Vroeg ze op haar beurt maar, haar maakte het toch niet uit. Zolang ze er niet voor terug moesten naar de Nursery was alles wel best voor haar.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. do 5 maa 2015 - 8:05

"Zullen we daarheen?" Goldenkit wees met haar staart naar de den waarvan ze dacht dat het de medicine cat den was, maar ze wist het niet zeker. "Of anders daarheen!"Het kleine poesje keek betekenisvol naar de warriors den. "Jij kent het hier al best wel goed denk ik. Wat is dat eigenlijk voor den?" mauwde Goldenkit nieuwschierig. De kleine kitten stond te popelen om te gaan ontdekken en daardoor ratelde ze maar door. "Laat me maar gewoon alles zien!"

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. zo 15 maa 2015 - 19:08

Het zwartwitte poesje keek waar de staart naar wees en knikte even voor ze breed grijnsde naar het rode poesje. ''Is goed hoor, maar we kunnen niet naar binnen.'' Zei ze maar keek alweer naar de volgende de plek voor ze giechelde. Dat was de den waar zij overdags al in mocht liggen dus dat kon ze gemakkelijk laten zien. ''Dat kan ook en als we heel stil zijn kan ik je het ook van binnen laten zien.'' Zei ze voor ze even knikte en haar kopje trots hief. ''Maar ik heb een hele rondleiding gehad van iemand dus ik weet het wel.'' Zei ze voor ze opsprong en het kamp rond keek. Ze voelde zich echt geweldig hier, dat kon ze zeker weten wel zeggen. ''Je wil alles zien? Is goed!'' Riep ze uit en rekte zich even uit voor ze langzaam richting de leaders den liep. Ze moest wel even om de heuvel heen maar keek naar de ingang. ''Deze den heb ik ontdekt, helemaal op mezelf. Maar hier slaapt Butterstar en we mogen er niet binnen komen.'' Legde ze uit en glimlachte breed voor ze een reactie afwachtte.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. vr 3 apr 2015 - 11:03

"Butterstar? Wie is dat?" Vragend hield Goldenkit haar kopje schuin. Het achtervoegsel "star" kwam haar wel bekend voor, maar ze wist het niet zeker. Was Butterstar belangrijk? En een den voor zichzelf, dat zou ze zelf ook wel willen! "Kunnen we er echt niet heen?" ongeduldig sprong Goldenkit op en neer. Wanneer zouden ze gaan?

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. vr 3 apr 2015 - 22:48

Ze wiebelde even met haar gitzwarte oren en staarde naar de den voor ze glimlachte. ''Butterstar is de leider van onze clan.'' Antwoordde ze met een klein grijnsje voor ze met haar kop schudde. Zelf was ze er zomaar in gevallen maar ze wist niet zeker of het wel een goed idee was om weer binnen te komen storen. ''Nee, we kunnen wel kijken maar niet naar binnen. Ze heeft het best wel druk namelijk.'' Legde ze zacht uit voor ze langzaam al begon te lopen, haar staart hoog geheven in de lucht. ''En het is beter als we niemand storen, sommige warriors kunnen nogal boos worden namelijk.'' Zei ze toch voor ze even lachtte. Zij trok zich niks aan van de harde woorden van de warriors maar een ander kon dat wel doen. En ook zij wist dat dat niet goed en eerlijk was. Zij was haar moeder gewend en daar konden maar weinige aan tippen.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. zo 5 apr 2015 - 11:09

"Oww..". Oeps, dat had ze kunnen weten! Natuurlijk was iemand met een eigen den een heel belangrijk persoon in een clan.. Goldenkit kon haarzelf wel voor haar hoofd slaan! "ik begrijp het, een leider heeft het vast druk met haar clan besturen enzo." Toen Eternalkit begon te lopen trippelde ze er gauw achterna; Ze wou geen enkel woord missen van deze rondleiding. Het zielige poesje van nog maar een tijdje geleden was nergens meer te bekennen, de woorden van Eternalkit hadden veel geholpen."Dus moeten we ongemerkt hun den binnen komen, zodat ze ons niet opmerken" stelde Goldenkit vast. En meteen liet ze zich in een sluiphouding zakken. Niemand zou iets merken! "Kom je nog?" zei het rode poesje voordat ze met kleine, stille stapjes naar de Warrior den sloop.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. do 30 apr 2015 - 0:02

Ze glimlachte enkel warm zodra het rode poesje weer reageerde op haar. Ze vond het echt helemaal geweldig om anderen dingen te vertellen die ze nog niet wisten. Het was veel leuker dan het gezeur van haar moeder aanhoren. Ze knikte even zodra het poesje verder ging met praten en lachtte even. ''Klopt, maar misschien dat we straks even kunnen kijken of ze het druk heeft.'' Stelde ze voor, voor ze even in de lach schoot en knikte. ''We hoeven niet te sluipen maar gewoon heel zachtjes te zijn en te kijken waar we lopen.'' Zei ze zachtjes. Toch volgde ze het voorbeeld en liet zich naast het rode poesje zakken naar de grond. Ze sloop langzaam mee, zorgend dat haar buik de grond niet raakte. Door te kijken naar anderen had ze al een aantal dingen opgepikt en zelf geoefend. ''Ik mag soms naar binnen om op mijn pappa's slaapplek te gaan liggen omdat hij toch vaak heel hard bezig is voor de clan.'' Fluisterde ze en keek heel voorzichtig om het hoekje van de den of er veel warriors lagen te slapen. Het was niet te vroeg en ook niet te laat dus er zouden er waarschijnlijk maar een aantal liggen slapen.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. vr 1 mei 2015 - 19:48

"Oké!" zei Goldenkit."Hoe ken je Butterstar eigenlijk?" vroeg ze met oprechte interesse. Goldenkit antwoorde niet meer op de opmerking van Eternalkit, want ze was té diep aan het concentreren op waar ze haar poten neerzette zodat ze geen geluid maakten. toen het kleine poesje handig een paar plekjes vermeed, lachte ze trots. Ze kon al best goed sluipen voor een kitten! "Wie is jouw papa dan?" vroeg Goldenkit zachtjes toen ze de andere poes om het hoekje van de den zag kijken.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. zo 3 mei 2015 - 2:00

Ze keek even bedenkelijk op van de vraag die haar gesteld werd en lachtte toch even schaapachtig. ''Well, ik ben haar den in gevallen en zij is een goede vriendin van mijn pappa zegt ze.'' Antwoordde ze vrolijk maar bleef verder stil, wetend hoe belangrijk het was om stil te blijven. Al hadden ze niet zozeer hoeven te sluipen vond ze het toch wel leuk. Ze grinnikte zodra ze zag dat het tamelijk leeg was, en kwam ook weer helemaal overeind op haar poten. ''Ik mag het eigenlijk niet zeggen maar je kunt wel een geheim bewaren toch?'' Antwoordde ze zacht en keek even naar het nest van haar vader, dat zoals altijd leeg was. Ze sprak dan wel nooit met hem en haar was verteld hem met rust te laten, ze kon niks anders doen dan opkijken naar de grote warrior. In haar ogen de trots van de clans, zo afstandelijk maar sterk als dat hij was. Zij wenste niets liever dan net zoals hem worden zodra ze ouder was. Hopelijk kreeg ze een sterke warrior die haar net zo sterk en stoer kon maken, het beste was nog wel haar vader maar ze wist dat zoiets niet ging mogen.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. zo 3 mei 2015 - 10:31

Vrolijk antwoordde Goldenkit "Ik kan niet wachten om haar te ontmoeten!" Voorzichtig keek het poesje ook om het hoekje. Ze zag niet veel warriors, die waren vast al aan het jagen of patrouilleren."Natuurlijk! Maar waarom mag je het niet gewoon vertellen?" Het poesje keek Eternalkit vragend aan. Ook al wist Goldenkit niet veel over haar eigen vader, ze wou er wel veel over weten! Zachtjes trippelde ze naar een leeg nest. Het was groter en harden dan de nesten in de Nursery, maar op een vreemde manier toch ook weer aangenaam. "Weet jij van wie dit nest is? Ik ken nog niet veel warriors hier." vroeg Goldenkit zachtjes.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. zo 3 mei 2015 - 21:39

Ze vond het feit dat het rode poesje nu weer vrolijk was geweldig. Het was haar gelukt om haar op te vrolijken en dat maakte het zwartwitte poesje trots. Ze knikte alleen zonder antwoord te geven, iedereens tijd kwam nog wel. Toch wiebelde ze even met haar oren bij de volgende vraag en keek half om naar de Nursery. ''Van mamma mag ik dat niet. Volgens mamma hoeft niemand te weten dat Snowkiller mijn pappa is.'' Antwoordde ze zacht, zodat alleen Goldenkit het zou kunnen horen. Zij vond haar vader geweldig maar ze had ook wel door dat niet iedereen in de clan haar mening deelde. Niet dat het haar echt veel kon schelen, haar mening stond vast en niemand kon daar iets aan veranderen. Al was ze bijna een kleine kopie van haar vader als je naar haar keek. Stilletjes volgde ze het poesje en liet haar kop zakken om aan het nest te snuffelen. ''Ehmm als ik het goed heb, slaapt Nightfire hier. Zij is een beetje chagerijnig altijd maar niet slecht.'' Fluisterde ze en liep zelf langzaam wat verder om naar het afgelegen nest van haar vader te lopen.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. ma 4 mei 2015 - 9:33

"Wat raar! Je kan toch juist trots op je vader zijn?" Goldenkit had Snowkiller wel eens gezien, en hij leek de ideale warrior in haar ogen. Eigenlijk wou het kleine poesje ook nog vragen naar Eternalkit haar moeder, maar dit mocht geen verhoor worden. Ze liep nog wat heen en weer en keek nog wat rond bij de nesten. Bij het antwoord van Eternalkit zei ze niets maar snuffelde nog wat aan het nest. "Zullen we nu naar de Elders den?" vroeg het rode poesje zachtjes, zodat de enkele warriors die hier nog waren niet wakker te maken.

Onderwerp: Re: A little bit lonely.. di 5 mei 2015 - 1:05

Het jonge poesje kon niks anders dan haar schouders ophalen bij de vraag die Goldenkit haar stelde voor ze even grijnsde. ''Maar dat ben ik ook, ik heb de beste pappa in mijn ogen.'' Antwoordde ze vrolijk voor ze haar kop liet zakken en de geur van haar vader weer in zich op nam gezien zijn nest er vol van zat voor ze opkeek en grinnikte. ''Is goed hoor,'' Antwoordde ze en manoeuvreerde zich stilletjes langs alle warriors naar de uitgang, ervoor zorgend dat ze niemand wekte. Het laatste wat ze konden gebruiken was wel een preek van een warrior. Ze wenkte het rode poesje met haar staart en bleef buiten even staan wachten. ''Misschien kun je ook vragen of je vaker daar binnen mag komen aan Butterstar. Je weet het maar nooit.'' Zei ze opgewekt maar wist zelf al waar ze straks te vinden was. Haar ogen schoten in het rond en ze keek het rode poesje opgewekt aan. het zou ook echt een hoop kosten wilde iemand haar goede humeur verpesten. ''Ben je er klaar voor? Durf je de grommerige Elders onder ogen te zien?'' Vroeg ze plagend, wetend dat de Elders helemaal niet gevaarlijk waren en altijd wel iets te vertellen hadden.

Onderwerp: Re: A little bit lonely..